باورتون میشه اگه بگم آرزوم شده که خانم خونه خودم باشم و همسرم مثل دوران نامزدی و عقدمون بهم توجه کنه. وقتی یه زن و شوهر توی خیابون میبینم با حسرت نگاشون میکنم. الآن مدتهاست که همسرم از من نپرسیدهکه مشکلی نداری؟ من نیستم چه کار میکنی؟ یعنی من خیلی پر توقعم؟ چرا دیگه همسرم مثل قدیمها بهم نمیگه که حاضر نیست منو با هیچ چیز عوض کنه؟ مگه من مقصرم که شرایط زندگیمون اینجوریه؟ چرا اینجوریه زندگی خیلی از آدمها ؟ وقتی که همو میخواند چه نقشه ها که نمیکشند واسه زندگی آیندشون ولی وقتی رسیدن همه چیز از یادشون میره.<a href="http://www.sweetim.com/s.asp?im=gen&lpver=3&ref=11" target="_blank"><img src="http://content.sweetim.com/sim/cpie/emoticons/00020355.gif" border=0 ></a>
آرزومه که یه هفته فقط من باشم و شوهرم و شوهرم پر باشه از توجه به من. تو خونه ای باشیم که هیچ کس کاری بهمون نداشته باشه.<a href="http://www.sweetim.com/s.asp?im=gen&lpver=3&ref=11" target="_blank"><img src="http://content.sweetim.com/sim/cpie/emoticons/00020111.gif" border=0 ></a>
خدایا یعنی من خیلی پرتوقعم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)