دنياي درون ما !!!

[آرمان 26]

دنیای درون ما اگر از بیرون کوچیک به نظر برسد اما از درون خیلی بزرگ است. هرچه قدر هم که دیگران ادعا کنند باز تو وجود ماخیلی چیزا هست که فقط خودمون ازش آگاهیم اینها تجربیات ما هستند که ما به آنها نیازمندیم و می تونیم به شکل های گوناگون به دیگران منتقل کنیم و از زیر این فشار روحی بیرون بیاییم.

اینها رو گفتم که بدونیم روحیات ما رو اون فکرایی تعیین می کنند که سالهای سال در گوشه و کنار ذهنمان جا خوش کرده اند و هر روز مثل آوار بر دروازه وجودمان هجوم می آورند .

اگر ما بتونیم بر این مسائل درون خودمان تسلط داشته باشیم زندگیمون خیلی شادتر از اینی خواهد شد که الان است.
به قول سهراب :


کسی نیست

بیا زندگی را بدزدیم. آن وقت

میان دو دیدار قسمت کنیم

بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم

بیا زودتر چیزها را ببینیم

ببین. عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض

زمان را به گردی بدل می کنند

بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام

بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

[آرمان 26]

<img border="0" src="http://i20.tinypic.com/2lwaslv.jpg" width="550
" height="425">


شب است.احساس تنهایی می کنم.گرچه تنها نیستم.گرچه در آسمان ابری نیست اما مرا باغصه رازهاست.آخرمگر افق سعادت چرا اینقدر دور است می خواهم از زندگی بنویسم که هیچ یاد ما نیست او را با منو تو چه کار که در این وادی هر که ساز خودش را میزند و هرکه را درد عشقی...

[align=justify]آنانکه غصه پرستند هر کجا روند از دور نمونه اند به راستی عزیزان چرا ما انسانها با اینکه به هم نزدیکیم

اینقدر از هم دوریم.نرخ دوستی را دوستان تعیین نمی کنند بلکه ذهن مان تعیین میکند هر چقدر که ما ذهنی آشفته و پریشانتر داشته باشیم بیشتر از هم دوریم چرا که هیچوقت از زندگی راضی نمی شویم به هر چه می رسیم بهترش را آرزو میکنیم و به گذشته که نگاه میکنیم حسرت کارهای نکرده را می خوریم،به آینده که می نگریم نقشه کارهای مانده را می کشیم چرا نمی توانیم جنبه های مثبت زندگی را ببینیم و هر چه یادمان می آید خاطره های منفی ست.

به راستی ما کی می خواهیم زندگی را آنجور که هست ببینیم مخلوطی از خوشی ها و ناخوشی ها که خوبیهایش همیشه در خاطرما چشمک بزند.
[/align]
من می دانم که ما می توانیم نگاهمان به زندگی را عوض کنیم و خود را آنجور که هستیم بپزیریم نه کمتر نه بیشتر

نظر شما چیست؟

[lمریم]

سلام،بااجازه
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچکس نیست
که در بیشه عشق
قهرمانان را پیدا کند
پشت دریاها شهریست...

[بانوی عشق]

...
بینا باشیم در تک تک ثانیه ها که از دل همین ثانیه هاست که می توان گوهر گرانبهایی را بیرون آورد .
شنوا باشیم به آهنگ موزون طبیعت که با الهام از این سمفونی زیباست که می توانیم خلق کنیم آن چنان که شایسته ماست.باشیم...خوب باشیم.
زندگی را هر روز با دریچه ای تازه ببینیم تا گرد و غبار کهنگی های کسالت بار بر آیینه آن نیفتد.
دوست عزیز متن ها و عکس های زیبایی بود...تشکر.

[زمانه]

~~~اگر تنهاترین تنها شوی~~~
~~~~ باز هم خدا هست~~~~
گفتي: لاتقنطوا من رحمة الله
از رحمت خدا نا اميد نشيد(زمر/53)


گفتم: هيشكي نمي‌دونه تو دلم چي مي‌گذره

گفتي: ان الله يحول بين المرء و قلبه
خدا حائل هست بين انسان و قلبش! (انفال/24 )

گفتم: غير از تو كسي رو ندارم

گفتي: نحن اقرب اليه من حبل الورید


ما از رگ گردن به انسان نزديك‌تريم (ق/16 )

گفتم: ولي انگار اصلا منو فراموش كردي!

گفتي: فاذكروني اذكركم

منو ياد كنيد تا ياد شما باشم (بقره/152)


گفتم: تا كي بايد صبر كرد؟

گفتي: و ما يدريك لعل الساعة تكون قريبا

.:: تو چه مي‌دوني! شايد موعدش نزديك باشه (احزاب/63)


گفتم: تو بزرگي و نزديكت براي منِ كوچيك خيلي
دوره!

تا اون موقع چيكار كنم؟


گفتي: واتبع ما يوحي اليك واصبر حتي يحكم الله

.:: كارايي كه بهت گفتم انجام بده

و صبر كن تا خدا خودش حكم كنه (يونس/109) ::
.
گفتم: خيلي خونسردي! تو خدايي و صبور!

من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم كوچيك... يه اشاره‌
كني تمومه!

گفتي: عسي ان تحبوا شيئا و هو شر لكم

.:: شايد چيزي كه تو دوست داري، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.

گفتم: انا عبدك الضعيف الذليل... اصلا چطور دلت مياد؟

گفتي: ان الله بالناس لرئوف رحيم

.:: خدا نسبت به همه‌ي مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.

گفتم: دلم گرفته

گفتي: بفضل الله و برحمته فبذلك فليفرحوا

.:: (مردم به چي دلخوش كردن؟!) بايد به فضل و رحمت خدا شاد بود ::.

گفتم: اصلا بي‌خيال! توكلت علي الله

گفتي: ان الله يحب المتوكلين

.:: خدا اونايي رو كه توكل مي‌كنن دوست داره (آل عمران/159) ::.

گفتم: خيلي چاكريم!

ولی این بار، انگار گفتي: حواست رو خوب جمع كن! يادت باشه كه:

و من الناس من يعبد الله علي حرف فان اصابه خير اطمأن به و ان اصابته فتنة

انقلب علي وجهه خسر الدنيا و الآخره

بعضي از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت مي‌كنن.

اگه خيري بهشون برسه، امن و آرامش پيدا مي‌كنن
و اگه بلايي سرشون بياد تا امتحان شن، رو گردون میشن

[sedmammad]

سلام
آرمان عزیزم
دنیای درون ما تنها دنیای واقعیه. باور کن اونچه که اون بیرون هست همه و همه انعکاس دنیای بزرگ، پیچیده و شگفت انگیز درون ماست.
اشکال اینه که نمیخواهیم و اگر بخواهیم معمولا راهش رو بلد نیستیم که چطور خودمون رو بشناسیم.
دنیای بزرگ مائیم.
پیروز باشید

[niloofar 25]

"من می دانم که ما می توانیم نگاهمان به زندگی را عوض کنیم و خود را آنجور که هستیم بپزیریم نه کمتر نه بیشتر"
سلام آرمان عزیز!
میدونید که دنیای درونی بعضی از آدمه با بقیه خیلی فرق داره.خیلی چیزای رو میببیند و درک میکنن که بقیه نمی بینند.لزومی هم نداره که همه همه چیز را ببینن.یه خورشید برا روشن کردن یه منظومه شمسی کافیه .حالا کم و زیادش بر حسب نیازه اون سیاره است!
ما میتونیم خومون باشیم دنیای خودمونو داشته باشم .بزرگ باشمی اونقدر که در باور مردم نگنجیم ولی...مهربون باشم .وقتی با مردم هستیم بر حسب واقیتهای قابل اثبات بیرونی رفتار کنیم.اگه گلی میدیم با دست خودمون و اینقدر واقعی بدیم که عطرش برای همیشه تو ذهن کسی که این گل رو دریافت میکنه باقی بمونه ودیگرون هم ببینن که این گلو ما بهش دادیم .بگذاریم براش مثل یه خاطره افتخار انگیز باقی بمونه !
اگه ما تو دنیای درونیمون یه باغ گل هم به کسی که میدونیم اینقدر بزرگی داره که میفهمه بدیم ولی تو واقعیت اونو حتی از دیدن این گل محروم بدونیم انگار همه این باغ گلی رو که دادیم پر پر کردیم.مردم زیادی فقط واقعیتها رو میبینند.
بزرگ باشیم ولی عادی نباشیم! واگر کسی رو به خلوت درونیمون راه دادیم با گفتن اینکه:تو این دنیا رو درک نمیکنی اونواز خودمون نرونیم.شاید خود ما وسیله ای باشیم برای بزرگ کردن آرمانهای بقیه!
موفق باشید!

[آرمان 26]

سلامي ديگر و تشكر از دوستان عزيزي كه نظر دادن
دوستاي خوبم هممون مي دونيم زندگی بالا و پائین زیاد داره واین طبیعیه.هی با خودمون می گیم امان از زندگی روزگار اینجوریه و ...واقعا آیا مشکلات ما تقسیر روزگاره به نظر من همه چیزها به خودمون برمی گرده.به طرز تفکرمون به اینکه چه جوری به دنیا نگاه کنیم.اگه ما فقط بدیهای زندگی رو ببینیم و خوبیها به نظرمون کم اهمیت بیان توی واقعیت هم همینجوری اتفاق می افته.اگه پیرونی هامون وموفقیت هامون اصلا مهم نباشند وفقط بدبیاری هامون به چشم بیان به نظر شما آیا ما میتونیم طعم واقعی زندگی رو بچشیم.مگه زندگی چیه؟ مگه جز همین موفقیت ها وشکست هاست.چرا ما دنبال یه زمانی هستیم که همه چیز اونجور که ما می خواهیم باشه چرا مرتب با خودمون کلنجار می ریم که روزگار بر وقف مراد ما نمی چرخد و ما تو زندگی روی آرامش رو نخواهیم دید.در حالی که اگر خوب دقت کنیم می بینیم زندگی یعنی همین.اگه خوب فکر کنیم می فهمیم که روزگار هیچم با ما بد نیست و این ماییم که داریم با خودمون و زنگی مون بد می کنیم و آینده و سرنوشتمون رو با فکرهایی که همش بدیها و بدبیاری های زندگی رو در نظرمون میارن خراب می کنیم. به راستی آیا زندگی به اون بدیه که ما در ذهنمون تصور می کنیم یا اگه یه کمی بتونیم نگاهمون رو عوض کنیم می تونیم از زندگیمون و زنده بودنمون لذت ببریم.واقعا میشه؟

چشم ها را باید شست.جور دیگر باید دید....

[sedmammad]

آفرین، زندگی برای ما آفریده شما، نه ما برای زندگی.
ما ابزاری داریم بسیار قوی، برای در کنترل گرفتن عالم خلقت. متاسفانه یا از داشتن این ابزار بی خبریم، یا از استفاده عاجز...
راستی چه چشم قشنگیه، می دونستی اون نقوش توی عنبیه اش از اثر انگشت هم یگانه تره؟

پیروز باشید

[آرمان 26]

ميدونيد همه گرفتاري هاي ما از چه ناشي ميشه؟ به خاطر اينه كه ما خودمون رو اونجوري كه هستيم قبول نداريم همش دنبال فرصت هايي هستيم كه تو ذهنمون قرار و مداراشو مي زاريم كه تقريبا بيشترشون دست نيافتني هستند يا ما اصلا تلاشي براي بدست آوردنشون نمي كنيم فقط هر روز در ذهنمان مرور مي كنيم كه در آينده به اون چيزي كه مي خواهيم خواهم رسيدو اين آرزوها هر روز مثل پتك بر سر ما كوبيده مي شوند وما هيچ كاري براي از بين بردنشان هم نمي كنيم مي دونم فكر خيلي از ما اونقدر خسته است كه حوصله فكر كردن به مسائل واقعي زندگيمونو نداريم يا ميگيم براي بعدا .كه اين بعدا معلوم نيست كي خواهد آمد.

از صبح كه از خواب بلند مي شيم تا زماني كه مي خواهيم بخوابيم. اونقدر افكار پريشان و بي ارزش در ذهنمان مي گذرد كه اگر يه روز بخواهيم همشو بنويسيم و مرور كنيم چندين ساعت طول خواهد كشيد.

من نمي دونم چه جوري بايدازشون خلاص شيم اما مي دونم اگه حل بشن ويا حداقل افكار بيهودمون مهار بشن خيلي از مشكلات بيرونيمون حل خواهند شد و خيلي از مسائلي كه به خاطر مشغوليت هاي ذهنيمون فرصت مطرح شدن نداشتند راحت بررسي و چاره جويي خواهند شد و اين روحيه ما رو راحت خواهد كرد و با فكري بازتر مي تونيم مشكلات رو درك كنيم و خيلي راحتتر از اون جوري كه فكرشو بكنيم حل خواهند شد و اين يعني لذت بردن از زندگي!

اگر شما در اين باره نظري داريد به من و خودتون و خيلي ها مي تونيد كمك كنيد...