خيلي از کودکان ونوجوانان با من تماس گرفتند و ميخواستند حرفهاي دل خويش را به گوش والدينشان برسانند.آنها ضمن قدر داني از همه پدران ومادران ايرادهاي را مطرح کردند که خلاصه آن را به پيشگاه همه والدين عزيز تقديم ميکنم.
1-بزرگترها وعده ميدهند وبعد به طور کلي آن را بدست فراموشي ميسپارند و يا ادعا ميکنند که اين وعده فقط براي ما بوده است.
2-بزرگترها دستوراتي را به کودکان میدهند که خود هر گز به آن عمل نميکنند.مثلا"به ما ميگويند دروغ نگوييد؛اما خودشان وقتي حوصله حرف زدن با کسي را ندارند؛ميگويند بگو نيستم!!
3-بزرگتر ها اغلب اوقات سخنان کودکان را قطع ميکنند ولي اگر ما اين کا را انجام دهيم خشمگين ميشوند.
4-بزرگترها وقتي با هم دعوا ميکنند؛ قهر ميکنند وحاضر نيستند از يکديگر معذرت خواهي کنند ولي وقتي ما با برادر يا خواهرمان دعوا ميکنيم ميگويند بايد از يکديگر عذر خواهي کنيد.
5-بزرگترها اشتباه ميکنند ولي هرگز حاظر نيستند به آن اعتراف کنند؛اما به ما ميگويند وقتي اشتباه کردي بايد اعتراف کنيد.
6-بزرگترها غيبت ميکنند ولي اگر در مورد همين افرادي که بزرگترهادر موردشان قضاوت ميکنند سخن بگوييم اين را بي ادبي ميشمارند.
7-بزرگترها در اسرار کودکان دخالت ميکنند آنها پيوسته در تاين فکرند که ممکن است کار بدبي بکنند و هيچ فکر نميکنند که اين کار سري ممکن است عملي باشد که به خوشحالي آنها بيانجامد.
8-بزرگترها ما بچه ها رابا هم مقايسه ميکنند,آنها غافلند که خداوند هر انساني را با سرشتي مخصوص آفريده است.
------------------
پدر ومادران گرامی :دوباره این چند خواسته کودکان را مرور کرده وکمی به آنها فکر کنید
----------------------
احمد حلت
www.movafaghiat.com
علاقه مندی ها (Bookmarks)