سلام دوستان
الان که دارم این موضوع رو براتون باز میکنم احساس تنهایی شدیدی میکنم.
من تاحالا به هیچ کس حتی دوستان صمیمیم نگفتم که احساس تنهایی پیدا میکنم،همیشه یه جورایی با این موضوع کنار میومدم ولی الان شرایط خیلی فرق میکنه،خیلی...
من برای انتخاب همسر معیارهایی دارم که تا الان نتونستم انتخاب کنم،خواستگارانی داشتم و دارم ولی فرد مورد دلخواهم رو پیدا نکردم. یک مورد بود که فکر میکردم خودشه ولی به دلایلی الان این حس رو ندارم . اهل دوستی هم نیستم که سرم از این طریق گرم باشه...
اکثر دوستام بهم میگن ما اگر مثل تو خواستگار داشتیم تا الان ازدواج میکردیم ... بعضی وقتا میگم مریم نکنه خیلی سخت گرفتی و رد کردی، شاید اونی که میخای نیاد(افکار پریشون)ولی نمیتونم خواسته ی دلم رو ندیده بگیرم،کلی تلاش کردم که راه درست رو برم و احساس رو نادیده بگیرم تا به اون چیزی که میخوام برسم.
الان یه ترس و استرسی تمام وجودمو گرفته، پریشونم، چند ماه درسم تمووم شده و بیکارم. خیلی تلاش کردم ولی متاسفانه به نتیجه ای نرسیدم و این موضوع تنهایی و بیکاری دست به دست هم دادن و اون روحیه ی خوبی که همیشه داشتم رو ضعیف کرده.واقعا از این بلاتکلیفی خیلی خسته شدم...
نمیدونم از الان تا وقتی که فرد دلخواهم رو پیدا کنم یا حتی یه کا رمناسب ، باید با این حس چه کار کنم؟؟؟
نوشته اصلی توسط lمریم
علاقه مندی ها (Bookmarks)