توی یکی از صحبتهایی که با آقایون داشتم، (اشخاص مـتأهلی که اطرافم هستن)، اونا اظهار می کردن که حداقل 90 درصد علت عصبانیتهاشون این بوده که خانمشون رو ناراحت میدیدن، یعنی در واقع چهره مغموم و در هم خانم باعث عصبانی شدن بیش از حد اونها بوده و اینطور میگفتن که دوست ندارن به هیچ وجه همسرانشون رو ناراحت ببینن...
حالا کنجکاو شدم ببینم این قضیه چقدر صحت داره؟ آیا واقعا ناراحتی خانمها مساوی میشه با عصبانیت آقایون؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)