27 ....28.....29 ....هر30 ثانيه يك نفر خودكشي مي‌كند !
خودكشي در هر دقيقه در جهان رخ مي‌دهد. هر سال يك ميليون نفر به اين شكل جان خود را مي‌گيرند.
كارشناسان بهداشت رواني معتقدند اين عامل مرگ قابل پيشگيري است. به گزارش اي‌پي‌اس، رئيس اتحاديه پيشگيري از خودكشي مي‌گويد: تأسف‌‌آور است كه در جهاني كه هر سال شمار افرادي كه جان خود را مي‌گيرند، بيش از كساني است كه در جنگ‌ها، اقدامات تروريستي و قتل كشته مي‌شوند، توجه اندكي به اين موضوع مي‌شود.
برايان ميشارا افزود: فقط 12 كشور راهبرد ملي براي جلوگيري از خودكشي دارند. كشورهاي اتحاد شوروي سابق از قبيل ليتواني، استوني، روسيه سفيد و فدراسيون روسيه بيشترين آمار سرانه خودكشي را دارند، اما كشورهاي آسيايي 60 درصد خودكشي‌هاي جهان را به‌خود اختصاص مي‌دهند. فقط سه كشور چين، هند و ژاپن 40 درصد كل خودكشي‌ها را دارند.
وي افزود: علل و روش‌هاي خودكشي از كشوري به كشوري ديگر متفاوت است و الگوهاي فرهنگي خودكشي را بايد براي تدوين راهبرد ملي خودكشي در نظر گرفت. مثلاً با وجود اينكه خودكشي هيچ علت ريشه‌اي ندارد، معلوم شده است در آسيا تنش‌هاي خانوادگي يك عامل اصلي است، در حالي كه در غرب، افسردگي باليني 90 درصد خودكشي‌ها را باعث مي‌شود.
ميشارا گفت: بيشترين تفاوت بين خودكشي‌ها در اروپا، آمريكاي شمالي، استراليا و نيوزيلند است كه 90 درصد خودكشي كننده‌ها در اين كشورها دچار مشكل رواني هستند، در حالي كه دست‌كم در آسيا اين عامل كمتر از 50 درصد است. در آسيا، خودكشي‌هاي ناگهاني و در موقع بحراني بيشتر است.
وي خاطرنشان كرد: دسترسي آسان به آفت‌كش‌هاي مرگبار در بسياري مناطق روستايي، امكان خودكشي ناگهاني را افزايش مي‌دهد، در حالي كه زندگي در ميان شبكه خويشاوندان و خانواده از اين خطر مي‌كاهد. در يك سوم كشورهاي آسيايي خوردن آفت‌كش روش اصلي خودكشي است، در حالي كه اين روش در غرب به ندرت مورد استفاده قرار مي‌گيرد. دكتر الكساندرا فلايشمن، كارشناس بهداشت رواني در سازمان بهداشت جهاني مي‌گويد: مطالعه روي عوامل اجتماعي، فرهنگي و رواني خودكشي و فهم بهتر دلايل اصلي براي پيشگيري از اين پديده لازم است.
در هند، سريلانكا و چين برنامه‌اي آزمايشي اجرا شده كه براساس آن دسترسي به آفت‌كش‌ها محدود شده است. در اروپا، برقراري خطوط مشاوره تلفني بسيار مؤثر بوده است. پيشگيري مي‌تواند در سطح ملي يا محلي باشد. ميشارا گفت: برنامه‌ريزي در سطح ملي مستلزم رهبري سياسي و سياست‌گذاري براي تامين بودجه تحقيقات است. در سطح محلي نيز برنامه‌هاي متعددي براي تبديل سياست‌ها به اقدامات عملي و مؤثر وجود دارد.
به گفته وي، در كشورهايي كه سياست‌هاي ملي تصويب و اجرا شده است، ظرف 5 تا 8 سال كاهش قابل توجهي در ميزان خودكشي رخ داده است. به‌نظر مي‌رسد برخي كشورهاي در حال توسعه مانند كوبا و نيكاراگوئه آمار دقيقي در اين زمينه داشته و بقيه نداشته باشند. كشورهاي آفريقايي داده‌هاي ملي خودكشي را به سازمان بهداشت جهاني گزارش مي‌كنند، هر چند كه گزارش شماري از شهرها و بيمارستان‌ها راهي ديگر براي كسب اطلاع در اين مورد است.
مطالعه‌اي كه اخيراً در ايالت تاميل نادو در هند انجام شد، نشان داد كه آمارهاي رسمي معمولاً بسيار كمتر از آمار واقعي است. نتايج اين مطالعه حاكي از آن بود كه نرخ خودكشي در اين ايالت 10 برابر رقم رسمي است. اگر اين يافته‌ها را بتوان به ديگر كشورها تعميم داد، رقم كل خودكشي‌ها يك ميليون نفر بيشتر مي‌شود.
علاقه مندی ها (Bookmarks)