سلام برهمگی دوستان عزیزم
پسری 26 ساله هستم ، از بچگی خیلی ساکت و گوشه گیر و کم حرف بودم. همه بهم میگفتن خجالتی هستی.
چرا دروغ؟ تا چندسال پیش واقعا خودم هم میدونستم خجالتی هستم. اما خیلی وقته که دیگه واقعا خجالتی نیستم. خیلی وقت پیش تصمیم گرفتم مثل قبلم نباشم. خودم میتونم درک کنم.
اما با این حال هنوز هرجایی میرم. چه در کلاس درس چه در مهمونی‌های خونوادگی یا جمع دوستی هیچ حرفی برای گفتن ندارم. به ذهنم نمیرسه چی بگم. یا میترسم بگم حرفم خوب نباشه.
همه بهم میگن ساکت. حتی بعضی دوستام برام لقب گذاشتن سایلنت!
راستش در دانشگاه به یکی از همکلاسی هایم علاقمند هستم و قصد دارم در چندروز آینده از طریق خانواده ازش خواستگاری کنم.
خیلی وقت ها در کلاس درس کنارش نشستم اما هیچ حرفی ندارم که بزنم.
مثلا همین چندروز پیش در جلسه امتحان دقیقا کنارش بودم. بازم هیچ حرفی نزدم.
بعد که جلسه تموم شد و اومدم به بیرون خیلی از دست خودم ناراحت شدم.
گفتم حداقل باهاش یک کلمه حرف میزدی میگفتی امتحان رو خوندی یا نه!!!
قطعا دخترا هم از پسرای کم حرف خوششون نمیاد. و باید بخاطر این مشکلم ضربه بخورم.
خیلی از خودم بدم میاد. نمیدونم چرا من اینطوری هستم.
دلم میخواست حرف هایم رو یکجا بنویسم یکم خالی بشم. هیچکسو نداشتم که باهاش دردو دل کنم. ممنون از اینکه خوندین
علاقه مندی ها (Bookmarks)