سلام.
اول بگم من خواهر نداشتم و دوست دختر هم نداشتم. برای همین زیاد با روحیات دختر خانم ها آشنا نیستم.
چند ماهیه خواستگاری دختر خانم رفتیم و با هم در ارتباط هستیم. من 29 ساله و ایشون 26 ساله هستن
ازش واقعا خوشم اومده و دوستش دارم ولی یه سری ایراداتی می بینم که من به عنوان هشدار می بینم شون. شاید هم اشتباه می کنم و واقعا همه دختر خانم ها این طور هستند.
مثال می زنم:
ایشون دارن درس می خونن. هر موقعی که امتحان میدن و خراب می کنن عزا می گیرن و گریه می کنن و من باید کل اون روز رو مرخصی بگیرم و در کنار خانوم باشم که به ایشون دلداری بدم.
خودم رو که مقایسه می کنم می بینم اصلا هیچ وقت حتی خانوادم نمی فهمیدند که من امتحان دارم. وقتی هم از چیزی ناراحت بودم فقط تو خودم می ریختم، نه اینکه همه دنیا رو خبردار کنم که بیان با من همدردی کنن.
یا انتظار دارن که من همه کار و زندگیم رو رها کنم که با ایشون وقت بذارم. اگر یک روز بهش زنگ نزنم از من شدیدا خورده می گیرن و قهر و دعوا داریم. شبها اگر شب بخیر نگم باز دعوا داریم
هر مسئله ای که در کار و زندگیش پیش میاد فورا میاد پیش من و عزا می گیره و مشورتهای وسواس گونه می کنه.
آیا نامزد من فقط این ویژگی ها رو دارن یا همه دختر خانم ها این طور هستن؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)