محبتم شده وظیفه اذیت میشم

[بی همدم]

سلام همگی دوستان
من 26 سالمه و شوهرم 27
یکسال عقد بودیم و چند ماهیه عروسی کردیم من و شوهرم همدیگه رو خیلی دوست داریم اما از اول ازدواجمون سر چند مسائل تکراری داعما بحثمون میشه
اولی اینکه شوهرم خیلی میخاد من به خانوادش خدمت کنم و صمیمی بشم
اوایل من قبول کردم اما خانوادش خیلی سو استفاده کردن و کار به جایی رسیده بود که خواهر شوهرم منو میفرستاد برم دستمال کاغذی بیارم واسش تا دماغش رو پاک کنه و کلی چوغولی منو به همسرم میکنه همیشه و الان هر جا بریم خونه خاله و دایی و همه جا من باید کار کنم کلا تبدیل بع وظیفه شده واسم امروز هم سر این که مادر شوهرم به شوهرم گفته بود که برم واسشون ترشی دربیارم دعوامون شد و شوهرم بعد عروسی دست به زن پیدا کرده
هر بار به خودم قول میدم که با سیاست رفتار کنم ااما زود از کوره در میرم و دعوا میفته
دومین مشکلم اینکه از لحاظ رابطه خیلی باهم تفاوت داریم یعنی همسرم سرد و من گرم و باعث میشه خیلی اذیت بشم و کلا از زندگی کردن لذت نبرم و خوشبخت نباشم
خواهش میکنم کمکم کنید
ممنونم

[اركیده]

سلام مشخصه با دعوا نتیجه ای نمیده تا به حال با آرامش تونستی با شوهرت صحبت کنی و مشکلت رو بگی؟

[بی همدم]

بله گفتم اما اونم با آرامش توجیه ام میکنه و باهم به تفاهم میرسیم
اما متاسفانه دفعه بعد که تکرار میشه دیگه من نمیتونم با آرامش حرف بزنم و از کوره در میرم مثلا میگم چرا سرم داد زد واسه چایی اوردن دفعه بعد مامانش نمیگع چایی بیار اما سر یه چیز دیگه دستور میده یا میریم مهمونی خودش و مادر خواهرش اصلا بهم محل نمیدن مگه اینکه پاشم کار کنم
اینم بگم خواهر شوهر و مادر شوهرم خبلی حساسن مثلا من و شوهرم با هم حرف بزنیم فورا مادر شوهرم میاد بغل شوهرم و بوسش میکنه و شوهرمم اونو و دیگه من تنها
ایتم بگم تو تنهایی شوهرم حرفم رو قبول میکنه میکنند دلش طرف اوناس مثلا میگه مگه چی میشه یه چایی اوردی یا یه سفره جمع کردی و ... مگه کوه کندی پس عروس شدی واسه چی و ...
اینم بگم اعتقاد خانواده شوهرم اینکه من باید یه خوبی و نفعی واسشون داشته باشم وگرنه عروس خوبی نبودم نمیشکه فقط بد نبود و یا هر هنر و یا کاری بلد شدی رو فقط واسه خودت انجام بدی باید به اونا هم انجام بدی مثلا اگه آشپزی ام خوبع نمیشه که فقط واسه خودم خوب باشه و میگفتن باید من برم واسشون آشپزی کنم که قبول نکردم

در مورد مزاجمون هم اون راضیه چون هر وقت بخاد من امادم و راضی اما وقتی من بخام نه میشنوم و اصلا هم حاضر نیست خودش رو درمان کنه
احساس میکنم خیلی تنهام و پشت و پناهی ندارم
تو دعوا کلی حرف بهم میگه و دست روم بلند میکنه
اینم بگم اصلا خانواده پشتیبان ندارم