خيلى به خودكشى فكر ميكنم

[Somebody20]

سلام دوستان،
الان خيلى وقته، حدود سه ماه، كه خيلى وقتا خودمو در حاليكه دارم خودكشى ميكنم تصور ميكنم. قبلا كسايى ك خودكشى ميكردن خيلى به نظرم غير عادى و مشكل دار بودن، به نظرم فقط ادماى روانى خودكشى ميكردن، اما الان خيلى به اين فك ميكنم، چرا داريم زندگى ميكنيم؟ مگه اخرش اين اتفاق نميوفته؟ چرا بايد هزار جور عذاب بكشيم بهد بميريم؟
كى كفته خدا هركس خودشو بكشه ميبرع جهنم؟! مگه سختيهايى كه داده به ادما يكسانه؟ پس چرا توقع برخورد يكسان داره؟ به زندگيم كه نيگاه ميكنم، مشكل حادى ندارم، خونوادم سالم، خودم سالم، اما پر از ناكامى و ارزوهاى براورده نشده. اينكه ميگم فكر نكنيد اللان عصبانيم، نه، الان زندگيم كاملا در حالت عاديه، اما از خودم بيزارم، يه مشت كار نكرده م، يه مشت بد بيارى. مطمعنم همه همينن، همه همينقد بدبختى دارن،
نميدونم چطورى بايد حالمو توضيخ بدم، اما ممنون ميشم كسى منو توجيه كنه چرا بايد ب عذاب كشيدن ادامه بديم

[ammin]

سلام

حال تو قابل درکه بعضی از ما ها ممکنه در برهه هایی به این حالت برسیم...در کوران زندگی هر از گاهی برای ما مسائل و مشکلاتی پیش میاد که نیاز به راه حل داره.بهتره برای همیشه راه حل خودکشی رو از ذهنت خارج کنی تا راه حلهای دیگه خودش رو بهت نشون بدهد.

همین حالا علم پزشکی در شاخه های مختلف داره کنکاش میکنه تا راههای جدید و بهتر نجات مردم از بیماری ها و جراحات رو پیدا کند .چقدر همه خوشحال میشن وقتی مثلا یک جراح طی عملهای طولانی و طاقت فرسا جان یک بیمار رو نجات میده...اونوقت ما بیام به این فکر کنیم چطور خودمون که یک انسان سالم هستیم رو از صحنه روزگار محو کنیم؟!؟

حداقل پنجاه درصد حال واحساس خوشبختیت دست خودته شاید بعضی از مسائل در زندگی غیر قابل پیش بینی باشه اما روند منظم زندگی همچنان ادامه داره

[زندگی خوب]

سلام.

به نظرم تو این اواخر زندگی سختی داشتید و تو تایپکای قبلی تون متوجه شدم جدیدا مرگ عزیزی از اعضای فامیلتون رو دیدید که از بستگان همسرتونه . به نظرم اینها رو ذهنتون تاثیر

گذاشته.

بسیاری از احساسات ما ناشی از دیدن و یا تجربه ی چیزیه که اخیرا شاهدش بودیم. لازم نیست خیلی دنبال دلیل برای کارهامون بگردیم کافیه کمی حواسمون جمع باشه که در کجا و چه

شرایطی زندگی میکنیم. در واقع فکر ما توسط خیلی از پارامترها کنترل میشه و خیلی از شادی هامون، ناراحتی هامون، بی اعتماد به نفسی هامون و ... رو از اتفاقات اطرافمون تاثیر میگیرم.

بنابراین تغییر محیط خیلی میتونه تو تفکر و بینش ما تاثیر بذاره. پس در آنچه که فکر میکنید تنها خودتون رو مقصر نبینید و همواره باید به صحت تفکراتمون و تصمیم هامون شک کنیم.

آیا اگر من در فلان خانواده یا فلان کشور یا فلان جایگاه بودم تفکر و عملکردم این طوری بود که الان هست؟ بارها این سوال رو از خودم پرسیدم و در خیلی از موارد با قاطعیت گفتم نه.

فکر کردن به خودکشی چیز خوبی نیست و نشون دهنده ی به هر حال یه جور ناراحتی درونیه. اما چرا این فکر در ذهن شما ایجاد شده؟ به نظرم دلایلش رو در زندگی شخصی تون باید پیدا

کنید و اینجا بگید تا با کمک هم اونها رو حل کنیم.

آدم روانی تعریف داره و همه ی ما میتونیم از نظر روحی از طیف سلامت خارج بشیم. قرار نیست هر کس سر به بیابون بذاره بگیم اون روانیه.

میتونم ازتون بپرسم شما شاغل هستید یا نه؟ وقتتون رو در طول روز چقدر به کار اختصاص میدید؟ چقدر وقت آزاد دارید؟

البته اگه دو رو بر 30 سال سن دارید (25 تا 35) یه جورایی در بحران به سر میبرید. تفکر تلف شدن عمر و از دست دادن فرصت تو این دوره برای خانم ها بسیار عذاب آوره.

یک جور بلاتکلیفی خاصی تو تفکرات.

به هر حال اگه از نظر روانی تو محدوده ی سلامت قرار دارید توصیه من به شما خوندن کتابه و اگه فکر میکنید علایم افسردگی یا بیماری روحی دارید بهتره قبل از هر اقدامی مراجعه کنید به

پزشک.

اگه فشار روحی زیادی روی شما باشه مبنی بر اینکه آینده ی روشنی برای خودتون نمیتونید تصور کنید بهترین راه برای شما پیدا کردن معنای زندگیه و ایجاد هدف در زندگی.

کتاب های زیادی تو این حوزه هست و یک روانشناس معروف که من تقریبا همه ی کتاباشو خوندم اما الان اسمش یادم نیست.تو اینترنت سرچ کنید.

معنا درمانی بسیار برای شما کمک کننده خواهد بود.

[Somebody20]

كجاش دست ماست اقاى امين؟ يكى ديگه همه رو نوشته، ما يه مشت مهره بدبختيم كه خودمونو سركار گذاشتيم، اينهمه كلاس مثبت فك كردن و زندگى كردن، همه س براى اينكه سر خودمونو كلاه بذاريم اى مردم من خوشبختم.
خيلى وقته تصميم گرفتم ديگه نه از چيزى خوشحال شم نه از چيزى ناراخت، فقط صبر كنم تا بگذره.

من ٢٤ سالمه، خونه دارم، حتى درسمو نتونستم تموم كنم، نيمه كاره ول شده و من حوصله ندارم ادامه ش بدم. هرروز از ارزوهام دورتر ميشم و واقعا هم هيچيش تفصير من نيست،
اينكه هيچكس نتونه انتخاب كنه تو كدوم كشور و خونواده باسه، اين كجاش عدالته؟ بقيه شم مثه همين، هيچ عدالتى نبس، فقط افريده شديم زجر بكشيم. بعضيا بيشتر، بعضيا كمتر

[زندگی خوب]

يا راهي خواهم يافت
يا راهي خواهم ساخت

خیلی جمله ی قشنگیه. این بعنی شما اصلا به خودکشی به طور جدی فکر نمیکنی فقط با خودت قهر کردی. کلا میخوای حال خودتو بگیری.

به نظرم وسواس فکری دارید. هر از چند گاهی این تفکر در شما ایجاد میشه.

درس و ول کردن اون حتی مهم هم نیست چه برسه به اینکه بخوای خودتو سرزنش کنی بابتش. دوباره میتونی شروع کنی.

اگه توان انتخاب خانواده کشور یا شهر دیگه ای برای زندگی داشتی چیکار میکردی؟ چه چیزی رو تو زندگیت عوض میکردی؟

[Somebody20]

مشكل من همينه، كه هى ميخوام راهى بسازم، اما بايد قبول كنم نميشه، زندگى همين قدر نكبت باره كه ميبنبم، پر از چيزايى ك ازشون ميترسيديم و فرا ميكرديم، پر از بدبختى. هى خوشى هى ناخوشى، هى بالا هى پايين، من ديگه حالت تهوع شزم ازين بالا پايينا، دوس دارم يه مدت تو اين زندگى نباشم، يه مدت برم تو كما.
به خدا فقط غصه مادرمو ميخورم، ك دق ميكنه از نبود من، اگه نه لحظه اى صبر نميكردم.

[bichare22]

گفتي ان هايي ك خودكشي در سر دارند رواني اند رواني معنا ندارد.اگر به خودكشي فقط فكر ميكني افسردگي خفيف و اگر انجامش داده اي افسردگي شديد داري.افسردگي هم مثل سرماخوردگي قابل درمانه.به ديدگاه من يك كار جديد را شروع كن و يا يك چيز جديد را بياموز مثلا اگر رانندگي بلد نيستي ياد بگير افسردگي خفيفت درمان مي شود

تا خودت نخواهي درمان نميشي حالا من هرچقدر ميخوام بگم جون عزيزت خودتو نكش يا زندگي چيزاي قشنگ داره. خودت بايد با شروع يك چيز جديد اين زيبايي رو درك كني

تو اين حالت بموني و تغيير نكني مردنت بهتره پس برخيز و خودتو تغيير بده

[mehdi.ma.mm]

سلام
چه چیزی تو زندگیتون هست که انقدر شمارو عذاب میده که میخواید دیگه زنده نباشید؟
میشه از آرزوهایی که بهشون نرسیدید بگید؟
دیگه چه موقع هایی تو زندگیتون خواستید که بمیرید؟
و از همه مهم تر چرا انقدر از همه اطرافیان و خدا گله دارید آخه خدا این وسط چکاره هست اطرافیان دلیل کدوم بدبختیتون هستن؟
حس حالتون رو درک میکنم ولی دلیل گله هاتونو نمیفهمم

[Somebody20]

سلام
چه چیزی تو زندگیتون هست که انقدر شمارو عذاب میده که میخواید دیگه زنده نباشید؟
میشه از آرزوهایی که بهشون نرسیدید بگید؟
دیگه چه موقع هایی تو زندگیتون خواستید که بمیرید؟
و از همه مهم تر چرا انقدر از همه اطرافیان و خدا گله دارید آخه خدا این وسط چکاره هست اطرافیان دلیل کدوم بدبختیتون هستن؟
حس حالتون رو درک میکنم ولی دلیل گله هاتونو نمیفهمم

ارزوى من سفر رفتن و طبيعت گردو بود، من عاشق گلام، عاشق مهمونى دادن، عاشق همسن و ساللام، عاشق مستقل بودن، من هيچوقت جوونى نكردم، تو ١٨ سالگى ازدواج كردم، دوستام همه مجرد بودن تو دانشگاه باهم ميرفتن باغ و بيرون، اما من نميوفتم، چون سوهرم نميومد، بعدش الان همه ازدواج كردن، باز همه هميشه تو مسافرت و تفريح و جوونى كدن، اما من شوهرم فقط ارزو داره مامانشو ببيره خوش گذرونى ك دلش تنگ نشه تو خونه. جمعه شنبه يه شنبه، جا شده تو مغازه زير خرنه مامانش، همه حواسس به اينه ك مامانش غصه نخوره، حس ميكنه دوتا زن داره ك بايد به دوتاشون برسه، اگه براى من به فنحون بشوره بايد براى مامانشم بشوره اگه نه شب قبل خواب عداب وحدان ميگيره ك من پسر خوبى نيستم.
شوهرم از قبل خيلى بهت شده، اما من زندگيم هيچ هيجانى نداره، حس ميكنم براى كس ديگه او دارم زندگى ميكنم، براى مامانم كه فك كنه خوشبختم، براى مادرشوهرم ك ارزوى شوهرم لواورده شه.
بعد از ١٨ سالگى و بهترين روزاى عمرم ك با دعوا و اختلاف و وزن كم كردن و مريضى من گذشت، پدرشوهرم مريض شد ، هرشب خونه ما گريه، ماتم اشك و فضاى وحشتانك، شوهرم همه دق و دليشو سر من حالى ميكرد، تا پارك سر كوچه نميشد بريم چون شايد باباش كمك ميخواست. فك ميكردم تموم ميشه اين روزا، اما الان نوبت مادرشوهرم رسيده، ك تنهاس و شوهزم مسيوله تنهاييشو پركنه، هرجا ميريم اونم بايد باشه،
منى ك عاشق رشد كردن و مسافرت و هيجان بودم، افتادن جايى كه تا سر كوچه م نمينوتم برم. يه زندگى كسالت اور، وقتى دوستامو ميبنم ك چقد خوشن...
با خودم ميرم سر كار، با پولام چيكار كنم؟ خونه بخرم؟؟ مادرشوهرم تنهاس
بريم سفر؟! مادرشوهرم دلش ميگيره، اونم بايد باشه.اول با اون هماهنك باشه بعد من.
مهمونى بدم؟! به جز دوستاى مجرد شوهرم كيو داريم؟!
عاشق درس خوندن بودم، اما شوهرم نه ك نذاره، اما دايم تكرار مكينه، ميخواى چيكار، ميخاى چى بشه، خب راستم ميگه، به چ دردم ميخوره؟؟! وقتى ب اين فك ميكنم تا عمر دارم بايد تو اين شهر بمونم و اينحورى زندگى كنم، حالم بد ميشه، اونم ب خاطر طرز فكراى احمقانه ى يه نفر ديگه. باورم نميشه يه شمال رفتن بشه ارزوم. جاى من اينحا نيست.

همه ارزوهاى من، با ارزوهاى شوهرم و با وضع زندگيم در تضاده، حالم ازينهمه خودخواهيش بهم ميخوره.

[Ye_Doost]

عجب. شما که هنوز داری آه و ناله میکنی.