از مادرم بدم میاد

[sara30]

سلام
من دختر 31 ساله هستم با والدینم زندگی میکنم..با مادرم سر کوچکترین چیزها اختلاف نظر پیدا میکنیم و کارمون به دعوا میکشه..مادرم همه اشتباهات گذشته منو به یادم میاره و مدام بسرم میزنه..متاسفانه حدود 1ساله که بیکارم و قصد ادامه تحصیل داشتم که اونهم پیشنهاد خودش بود..اما مادرم درک نمیکنه و مدام بیکاریمو برخم میکشه.بددهنه و همش ناسزا میگه .بعد برای خرج زندگیم منت سرم میزاره.بهم میگه محتاجی زبونتو کوتاه کن لذت میبره که همه تحت فرمانش باشن...بیرون که با دوستام میرم عین آدمای مریض چک میکنه که با کیم..بعد جلوی اونا هی زنگ میزنه کجام ..کلافم میکنه...به همه بدبینه.به دوستام.کافیه بخوام برم خونه یکی از دوستام 1 شب بمونم کلی حرف در میاره..همش از ناامنی جامعه میگه آدم مریض.یمدت قصد خارج از کشور داشتم ولی اینقدر جلوی پام سنگ انداخت که بیخیال شدم.خیلی از لحاظ روحی داغونم..مدام خودمو با بقیه دوستام مقایسه میکنم میبینم مادراشون خیلی خوبن..بنظرتون من چیکار کنم؟هیچ فکری به ذهنم نمیرسه.خیلی دوست داشتم ازش جدا زندگی میکردم..با وجود چنین مادری احتمال پیشرفت برام وجود داره؟ خیلی نگران آیندم هستم..اصلا کسی مثل من تو این سن هست که مادرش اینقدر مزاحم زندگیش باشه؟

[sara30]

کسی اینجا نیست جواب بده؟

[m.reza91]

سلام
چند سال وضعیتتون به این صورته؟ از بچگی؛نوجوانی و...
خواهر و برادر دارین ؟ برخورد مادرتون با اونا چطوره؟ احساس خودشون چیه؟
در خصوص پدرتون هم کمی بگید.
نقاط قوت و امتیازاتتون رو بگین.
آیا از سمت مادرتون تا به حال حس مثبت بهتون رسیده؟ ویژگی های مثبت مادرتون چیه ؟
چقدر نیاز دارید مادرتو تاییدتون کنه

[2JZ-Engine]

درود

انشاء الله مشکلتون حل بشه گرچه نیت پدر و مادر ها خیر هستش .

ولی شما قصد ازدواج ندارین تشکیل خانواده بدین؟

[sara30]

ممنون از جواب..تا جاییکه یادمه از بچگی ایرادگیر بود و منو با همسن و سالام و همکلاسیام مقایسه میکرد..ولی این یکی دوسال بسیار ناسازگار شده و وقت پیدا میکنه بهم میگه آیندت چی میشه..بدبخت میشی..مدام بقیه دخترارو برخم میکشه از درو همسایه گرفته تا...دو تا برادر دارم که حدودا 10 سالی ازم بزرگترن.هر دولیسانس و سرکارمیرن.اونا چون مستقل زندگی میکنن برخوردشون با اونا کمتره..موقعی هم که میبینتشون عیبشونو بهشون نمیگه..پشت سر اونام حسابی غیبت میکنه.شخصیت اونها هم وابستس مخصوصا برادر بزرگم که برای ازدواج و..از مادرم مشورت میگیره..مادرم هم همیشه ی عیبی رو گزینه های ازدواجش میزاره..اما به من بیچاره رو در روی خودم هرچی میاد از دهنش میگه..پدرم هم شخص بسیار غیرمنطقی،عصبی و بنظرم وابسته به مادرمه..هر موقع که مادرم باهام خوبه اونم خوبه..اما وقتی مادرم باهام بدمیشه اونم باهام بدمیشه..مادرمم موقعی که بینمون کدورت پیش میاد حسابی ازم بهش بدمیگه و چندتا هم میزاره روش تا خودشو جلوی بابام مظلوم نشون بدهووبعد دوتایی باهم محاکمه کنن و حرفای چرت بزنن..من ارشدم....آدم نسبتا باهوشی هستم..نمیگم ازش محبت ندیدم..موقعیکه مهربون میشه ازش خوشم میاد..ولی ته دلم یاد رفتاراش میفتم حالم بد میشه..متاسفانه من وسواس فکری هم گرفتم به رفتارای بدش فکر میکنم نمیتونم به کارای روزمرم برسم..بخاطر همینم ادامه تحصیل و..با مشکل مواجه شده..اضظرابم بالا رفته..خودم احساس میکنم خیلی نیاز به تایید مادرم دارم..دوست دارم همش منو تحسین وتایید کنه ..اما متاسفانه هر دفعه ی رفتار ازش میبینم یبار خوبه یبار خیلی بد..طوریکه میخوای اصلا نبینیش

[homan74]

سلام
من دختر 31 ساله هستم با والدینم زندگی میکنم..با مادرم سر کوچکترین چیزها اختلاف نظر پیدا میکنیم و کارمون به دعوا میکشه..مادرم همه اشتباهات گذشته منو به یادم میاره و مدام بسرم میزنه..متاسفانه حدود 1ساله که بیکارم و قصد ادامه تحصیل داشتم که اونهم پیشنهاد خودش بود..اما مادرم درک نمیکنه و مدام بیکاریمو برخم میکشه.بددهنه و همش ناسزا میگه .بعد برای خرج زندگیم منت سرم میزاره.بهم میگه محتاجی زبونتو کوتاه کن لذت میبره که همه تحت فرمانش باشن...بیرون که با دوستام میرم عین آدمای مریض چک میکنه که با کیم..بعد جلوی اونا هی زنگ میزنه کجام ..کلافم میکنه...به همه بدبینه.به دوستام.کافیه بخوام برم خونه یکی از دوستام 1 شب بمونم کلی حرف در میاره..همش از ناامنی جامعه میگه آدم مریض.یمدت قصد خارج از کشور داشتم ولی اینقدر جلوی پام سنگ انداخت که بیخیال شدم.خیلی از لحاظ روحی داغونم..مدام خودمو با بقیه دوستام مقایسه میکنم میبینم مادراشون خیلی خوبن..بنظرتون من چیکار کنم؟هیچ فکری به ذهنم نمیرسه.خیلی دوست داشتم ازش جدا زندگی میکردم..با وجود چنین مادری احتمال پیشرفت برام وجود داره؟ خیلی نگران آیندم هستم..اصلا کسی مثل من تو این سن هست که مادرش اینقدر مزاحم زندگیش باشه؟

سلام دوست عزیز
این قسمت از گفته هاتون که قرمز کردم
به نظر من درست میگن شک نکنید
درضمن به نظر من مادر یه محبت تکرار نشدنی هست پس همه جورش عزیزه
شما هم به اعتقاد من به فکر تشکیل خانواده باشید خیلی بیشتر از دوست و ادامه تحصیل و مهاجرت کردن بهش نیاز دارید
موفق باشید