مشکل من با یک مادرشوهر عصبی

[آنیتا123]

با سلام

من خیلی وقت بود که در مورد مشکلاتم اینجا ننوشته بودم.در مدت دوسالی که ازدواج کردم مسائلزیادی را پشت سر گذاشتیم و در حال حاضر به ثبات نسبی رسیدیم.

و من تا حد امکان سعی میکنم این ثبات رو حفظ کنم .ولی مشکلی که در حال حاضر فکر من رو مشغول کرده مربوط به مادر ایشون هست و من میخوام با راهنمایی های شما برخلاف موارد قبلی حساب شده و منطقی رفتار کنم.

من و هم سرم هر دو شاغل هستیم.همسرم پدرش رو از دست داده و با توجه به تک فرزند بودنش با مادرش زندگی می کرده.

مادر ایشون به علت مشکلات عصبی و حساس بودن بیش از حد با همه فامیل قطع رابطه هست.همسر من همه مسئولیت های مادرش رو به عهده

گرفته.مادر ایشون از همون دوره عقد مشکلات زیادی رو برای ما به وجود آورد.با وجود به عهده گرفتن هزینه های عروسی و خرید خانه توسط من و همسرم

ایشون همه چیز رو به شدت کنترل میکرد و در نهایت باعث شد مراسم عروسی ما به یه فاجعه تبدیل بشه.

غیر از این مدام پشت سر من و خانوادم با همسرم حرف میزد و صحبت از توطئه و فریب و نیرنگ های ما میکرد.چیزی که من اصلا ازش سر در نمیاوردم.من قصد

تعریف از خانوادم رو ندارم.ولی من یهخانواده خیلی آروم و فرهنگی دارم که همه ازشون تعریف میکنن.

من بعد از عروسیمون سعی کردم همه چیز رو فراموش کنم و یه رابطه عادی رو با ایشون داشته باشیم.با همسرم به ایشون سر میزدیم و خریدهاشون را

انجام میدادیم.سعی می کردم در مراسم های مختلف برای ایشون سنگ تموم بزارم.

بدگویی های ایشون متاسفانه هنوز ادامه داره.حتی بعضی وقتها حس میکنم همسرم هم تمایل نداره وقت زیادی رو با مادرش بگذرونه.

این رو هم بگم که من هم رابطه نزدیکی با مادرم دارم و با توجه به بیماری ایشون تمایل دارم وقتبیشتری رو با مادر بگذرونم. از اونجا که نمیخوام از وقتم با

همسرم چیزی کم بزارم وقتهایی که همسرم باشگاه هست سعی میکنم با مادرم باشم.

ولی همسرم از من انتظار داره این وقتها رو با مادر اون و خودم سه تایی باشیم.

با توجه به اینکه مادر ایشون فوق العاده روی حرف های اطرافیان حساس هست و متاسفانه بدترین برداشت های ممکن رو میکنه و به همسرم انتقال میده من نگران این موضوع هستم.

از طرفی مادرم هم خیلی به من نیاز داره.دلم هم میسوزه دوباره مادرم سوژه بدگویی های مادر همسرم بشه.

از شما دوستان خواهش می کنم به من بگین من تا چه اندازه در برابر مادر همسرم مسئولم و چه عکس العملی در مقابل این درخواست همسرم داشته باشم؟

[نیلوفر.]

سلام

یادمه اوایل رابطه تون گفته بودی همسرت بجز مادرش دوست دیگه ای نداره
و تمام تفریحاتشون با هم هست.

الان میگی حس میکنی همسرت دوست نداره با مادرش وقت بگذرونه.

اگه خودت به این دو جمله فکر کنی
شاید علت بعضی از حساسیت های مادرشوهرت رو
متوجه بشی.

[آنیتا123]

سلام نیلوفرجان.ممنون از پاسخت

حساسیت های مادر ایشون از همون دوران عقد بود که هنوز با پسرش با هم زندگی می کردن.

الان هم اینطور نیست که همسرم به مادرش سر نزنه.اتفاقا مدام هواشو داره و کارهاشو میکنه و دکتر میبرتش.

فقط گاهی که من کاری دارم و خونه نیستم و بهش پیشنهاد میدم پیش مادرش بره تا تنها نباشه نمیره. انگار بیشتر از سر انجام وظیفه میره.

چون وقتی میره مادرش بیشتر در مورد اطرافیان گله و شکایت میکنه.اینم براش خسته کننده شده احتمالا.

من بیشتر میخواستم ببینم در برابر انتظار همسرم که من و مادرم با مادر ایشون وقت بگذرونیم چیکار کنم؟ البته اون این انتظارش رو مستقیما به زبون نمیاره.

ولی میدونم اگر این کار رو کنم همسرم خوشحال میشه.از طرفی هم برای خودم سخته و هم میدونم بعدش انتظار کلی تعبیر و تفسیر رفتارهای خودم و مادرم رو

از طرف مادر همسرم باید داشته باشم.

راستش ما برای مشکل دیگه ای که داشتیم پارسال پیش یه مشاور میرفتیم.مشاور به من گفت رابطه خوب من با مادر ایشون خیلی روی روابط ما تاثیر مثبت

داره.چون ایشون روی این قضیه حساسه.

از طرفی هم میبینم که همسرم از همه افرادی که مادرش باهاشون قطع رابطه کرده و پشت سرشون حرف میزنه بدش میاد و حرف های مادرش رو باور

میکنه.نگرانم که در آینده این اتفاق برای من هم بیفته.

در کل بعضی وقتها فکر می کنم زندگی ما با وجود اخلاق های خاص مادر ایشون ممکنه دوامی نداشته باشه.

[فرشته اردیبهشت]

سلام آنیتای عزیز

خوبی؟

به نظر من برنامه ریزی تو کارهایی که باید مشترک انجام بشه اختلاف رو به حداقل میرسونه

از جمله این موارد که تاحدی نیاز به برنامه ریزی داره مساله رفت و امد هست

میتونی تو خلوتت با همسر جان در موردش حرف بزنی و طبق توافق خودتون برنامه بذارین مثلا هر هفته پنج شنبه شب ها برای شام خونه مادر شوهر برین و بگو که برای بقیه روزهات برنامه داری و در این حد میتونی بهش سر بزنی .

انیتا جان خیلی داری به نگرانی ات دامن میزنی چرا فکر میکنی زندگی ادامه نداشته باشه .

در مورد شخصیت مادر شوهرت هم خیلی فکر نکن فقط تاثیر نگیر و کارهایی که باید انجام بدی انجام بده چون شما که مشاور نیستی شخصیت ایشون رو عوض کنی و نه اینکه بتونی رابطه شوهرت رو باهاش قطع کنی که به هیچ وجه کار درستی نیست .

[آنیتا123]

سلام فرشته جان.ممنون از راهنماییت.خیلی دوست داشتم تو هم نظرت رو بگی.

راستش نگرانی من بیشتر از خودمه.من آدم خیلی صبوری نیستم و اگر کار به جاهای باریک بکشه مطمئن نیستم بتونم بمونم.

در مورد برنامه ریزی مادر ایشون خیلی دوست ندارن کسی برای شام به خونشون بیاد.نمیدونم چطور بگم ولی خیلی شبیه مادرهای معمولی نیست.

در کل با اینکه جوونه غذا درست کردن و کارهای خونه براش سخته.

همسر من هم بیشتر انتظار داره من خودم رو به مادرش نزدیک کنم نه فقط با رفتن دونفری به خونش.انتظار داره مدام بهش زنگ بزنم و بدون همسرم هم با مادرش رابطه

داشته باشم.من هیچ مشکلی با اینکه دوتایی بریم یا همسرم خودش بره پیش مادرش ندارم.

غیر از موضوعات مربوط به گذشته و شخصیت مادرش ، برای بودن با ایشون سخته.اگر شما مثلا دوساعت با ایشون باشین تمام دوساعت رو حرف میزنه بدون وقفه.

منم در کل یه کم ،کم حوصله هستم.

تمام حرفهاش هم نصیحت یا غیبته و من توی اون مدت باید کاملا گوش کنم.اگر به گوشیم نگاه کنم حتی یه کم بی احترامی محسوب میشه.

حرف هم بزنم توی حرفم میپره و حرف خودش رو ادامه میده. خلاصه آدم به مرز جنون میرسه.حالا فکر کنید من یک روز در میون تنهایی با ایشون باشم.........

اگر هم مستقیما مخالفت کنم همسرم فکر میکنه در مورد مادرش جبهه گرفتم . این رو چند بار بهم گفته.

[فرشته اردیبهشت]

ببین انیتا درمورد انتظاری که همسرت ازت داره که مثل دخترش بری تنهایی سر بزنی، باید بدونی که وظیفه شما نیست و ایشون هم نمیتونه این کار رو از شما بخواد مگر با خواهش و مهربانی.

منظورم اینه بستگی به توان خود فرد داره .


از نظر شرعی هم وظیفه عروس به مادر شوهر مثل وطیفه فرزند به مادر و پدر نیست .
حالا می مونه از نطر اخلاقی که خودت چقدر بخوایی در حقش لطفش کنی

مثال:مادر خودم پسری اینجا نداره و برای خیلی کارهاش به کمک ما نیاز داره و شوهر من داوطلبانه و با میل خودش به مادرم میرسه و من هربار ازش تشکر میکنم چون وظیفه ای در قبالش نداره و لطف میکنه ... فکر کن باهاش رفته بود دکتر و من خبر نداشتم بعدا مادرم گفت که با اقا ... رفته بودم . این منو شگفت زده کرد ازش تشکر کردم و تحسینش کردم .

منظورم اینه بستگی به توان خود فرد داره .

حق اون ها این هست که شما بهشون احترام بذاری و مانع رسیدن شوهرت بهشون نشی.

حالا بهر دلیلی نمیتونی و نمیخواهی تنهایی پیششون بری میتونی این قضیه رو برای همسرت روشن کنی
خط و خطوت وظایف و لطف هات رو روشن کنی تا انتطار بیش از حد و توانت ازت نداشته باشه .


حالا از دید همسرت به قضیه نگاه کنیم اینکه شوهرت خیلی حواسسش به مادر تنهاش هست نشان از مسولیت پذیری و وفاداری و حق شناسی ایشون هست
نه اینکه با ایشون صمیمی باشه یا خیلی بهش خوش بگذره
یجورایی همسرت رو درک میکنم
مادرش تنهاست و حال روحیش هم همونطور که گفتی خیلی خوب نیست باعث شده همسرت همیشه نگران مادرش باشه
وازت بخواد که خیلی هواشو داشته باشی .


همسرت رو همراهی کن پیشنهاد میکنم در این مورد باهاش درگیر نشو عصبی نشو
فقط خط و خطوت وطایف خودت روشن باشه .

[بهاره جون]

حرفات رو که می خوندم انگار داری در مورد مادرشوهر من حرف میزنی. اون قسمت رو که گفتی شبیه مادرها نیست. واقعا همین طوره.

علت اینکه ایشون بدگویی میکنه پشت سر خانوادت اینه که می ترسه شوهرت بره سمتشون و اون رو تنها بزاره. مادرشوهر من هم فکر می کنه با بدگویی و غیبت میتونه آدم ها رو دور خودش نگه داره. اما با این حال همیشه تنها هست.
با اینجور آدم ها باید فاصله رو حتما حفظ کرد. هرچی شما بیشتر برین پیششون، نسبت به زندگیتون بدبین تر می شین.
می دونم آدم دلش می سوزه، ولی ما که مسئول زندگی مادرشوهر و اخلاقش نیستیم. بهترین کاری که در حقش میشه کرد اینه که یه جایی براش پیدا کنین که اونجا دوست پیدا کنه و موعظه و نصیحت هاش رو و حتی غیبت هاش رو برای اونا بکنه.
کمکی از دستتون بر میاد براش انجام بدین اما استقلال زندگیتون و تفریحات دو نفره تون رو فراموش نکنین.
هم خودت و هم شوهرت باید متوجه بشین که اولویت زندگی خودتونین و هرچی به صلاحتون هست رو باید انجام بدین. اگه شوهرت اینجوری فکر کنه دیگه انتظار نداره یه روز در میون مادرش رو ببینی. که اینم به مرور در زندگی و تعریف اهداف مشترک به وجود می یاد.

[الهه زیبایی ها]

با سلام

من خیلی وقت بود که در مورد مشکلاتم اینجا ننوشته بودم.در مدت دوسالی که ازدواج کردم مسائلزیادی را پشت سر گذاشتیم و در حال حاضر به ثبات نسبی رسیدیم.

و من تا حد امکان سعی میکنم این ثبات رو حفظ کنم .ولی مشکلی که در حال حاضر فکر من رو مشغول کرده مربوط به مادر ایشون هست و من میخوام با راهنمایی های شما برخلاف موارد قبلی حساب شده و منطقی رفتار کنم.

من و هم سرم هر دو شاغل هستیم.همسرم پدرش رو از دست داده و با توجه به تک فرزند بودنش با مادرش زندگی می کرده.

مادر ایشون به علت مشکلات عصبی و حساس بودن بیش از حد با همه فامیل قطع رابطه هست.همسر من همه مسئولیت های مادرش رو به عهده

گرفته.مادر ایشون از همون دوره عقد مشکلات زیادی رو برای ما به وجود آورد.با وجود به عهده گرفتن هزینه های عروسی و خرید خانه توسط من و همسرم

ایشون همه چیز رو به شدت کنترل میکرد و در نهایت باعث شد مراسم عروسی ما به یه فاجعه تبدیل بشه.

غیر از این مدام پشت سر من و خانوادم با همسرم حرف میزد و صحبت از توطئه و فریب و نیرنگ های ما میکرد.چیزی که من اصلا ازش سر در نمیاوردم.من قصد

تعریف از خانوادم رو ندارم.ولی من یهخانواده خیلی آروم و فرهنگی دارم که همه ازشون تعریف میکنن.

من بعد از عروسیمون سعی کردم همه چیز رو فراموش کنم و یه رابطه عادی رو با ایشون داشته باشیم.با همسرم به ایشون سر میزدیم و خریدهاشون را

انجام میدادیم.سعی می کردم در مراسم های مختلف برای ایشون سنگ تموم بزارم.

بدگویی های ایشون متاسفانه هنوز ادامه داره.حتی بعضی وقتها حس میکنم همسرم هم تمایل نداره وقت زیادی رو با مادرش بگذرونه.

این رو هم بگم که من هم رابطه نزدیکی با مادرم دارم و با توجه به بیماری ایشون تمایل دارم وقتبیشتری رو با مادر بگذرونم. از اونجا که نمیخوام از وقتم با

همسرم چیزی کم بزارم وقتهایی که همسرم باشگاه هست سعی میکنم با مادرم باشم.

ولی همسرم از من انتظار داره این وقتها رو با مادر اون و خودم سه تایی باشیم.

با توجه به اینکه مادر ایشون فوق العاده روی حرف های اطرافیان حساس هست و متاسفانه بدترین برداشت های ممکن رو میکنه و به همسرم انتقال میده من نگران این موضوع هستم.

از طرفی مادرم هم خیلی به من نیاز داره.دلم هم میسوزه دوباره مادرم سوژه بدگویی های مادر همسرم بشه.

از شما دوستان خواهش می کنم به من بگین من تا چه اندازه در برابر مادر همسرم مسئولم و چه عکس العملی در مقابل این درخواست همسرم داشته باشم؟

با سلام

چند تا چیز به ذهن من رسید

1. اگه با کل فامبل قطع رابطه اند پس مهم نیست بد گویی شون!!

کسی رو نمیبینه. اگه دورادور هم بحواد زیر اب بزنه همه ایشونو میشناسن

2. متوجه نشدم این تیکه رو: همسرتون خودشون تمایل ندارن برن پیش مادرشون بعد این و از شما میخوان!!!

مگه اینکه بگیم علی رغم اینکه اخلاق مادر رو میشناسن اما باز هم راضی نمیشن جلوی شما این اعتراف و بکنن و از حرف ها شون هم خسته مبشن اما احساس مسئولیت نمیذاره کلا ترک کنن...و میخوان با انداختن گردن شما عذاب وجدان نکنن...نمیدونم شابد اشتباه میکنم

3. موافقم تنهایی رفتن و هم کلام شدن با ی همچین شخصی که تعریف کردین...سخته
که البته شاغل هم هستین...شاید اگه با همسرتون توافق کنید که هر دو دیدنشون برید بهتر باشه

چون گاهی هم با همسرتون طرف صحبت میشید ........هم ایشون شاهد گفتگو هستن که بعدا نگن انیتا خانم اینو گفت اونو گفت...هم اینکه هر جا مادر زدن به خاکی با ترفند هایی بحث و عوض کنن ......خیالتون راحت از پسرشون ناراحت نمیشن بد گویی از پسرشون هم بد گویی از خودشون محسوب میشه و...

4. انقدر که من میدونم هیج وقت نباید ی همچین ادمایی رو نظر مخالف بگین...سعی نکنید نظرشو عوض کنید هر جه قدر ک مطمئنید داره غیر منطقی میگه
بهش زیاد بها یدید حس مهم بودن کنه بهش توجه کنید اینو دکتر فرهنگ میگفت

درکش کنید ی زن تنها...که احتمالا میدونه کسی دوسش نداره...میترسه دم پیری زمین گیر شه کسی کمکش نیاد...
مطالعه هم نداره که عیوبش و درست رفع کنه.....میخواد زوری با روش های غلط به ترسش غلبه کنه که خودش باور کنه قدرت داره .......شما بذار اینحوری فک کنه

بد بینی بعضی ها رو هم نسبت به عروس نمیشه عوض کرد و خمینطور برعکس
5. مادر خودتون بهش برسید هیجی دیلیل نمیشه با مریضی ک دارن همدمشون نشید!

6. مثل کسی که همیشه غذاهاش شوره شما نمیتونید خیلی کاری کمید
هر جقدر میتونید مدیریت بقیه اش هم تحمل. جون بالاخره ی روز تموم میشه مگه نه؟

[آنیتا123]

سلام

ممنون از همه دوستان فرشته جان،بهاره جون و الهه زیباییها

راستش بیشتر نگرانی من از تاثیرپذیری همسرم از ایشونه. هر چند که ایرادات مادرش رو قبول داره .ولی من میبینم که هنوز تحت تاثیر قضاوت های ایشون از اطرافیانه.

همسرم معمولا رفتارش با من خوبه.ولی بعضی وقتها علیرغم رفتار خوبش حس می کنم ته رفتارش یه چیزی هست.یه ناراحتی.

حدس من اینه که این جور موارد تحت تاثیر بدگویی های مادرش هست.

یه چیز دیگه که خیلی نمیتونم بازش کنم اینه که ما یه مشکل در روابط زناشوییمون داریم که البته دلیل اصلیش رفتارهای اشتباه گذشته همسرمه.

ولی هم خودم فکر میکنم و هم مشاور به من گفت هر چقدر روابط عاطفی و صمیمیت ما بیشتر بشه اون مشکل هم بیشتر قابل حله.

من خودم دیدم وقتهایی که من یه کار خوبی برای مادرش میکنم همسرم تمایلش به من بیشتر میشه.البته این حالت نمیتونه دائمی باشه .

چون مادر ایشون حتی اگر کار خوبی هم براش بکنی از توش یه نکته منفی در میاره و به پسرش میگه.

در کل فکر میکنم اگر من خودم رو خیلی با مادرش نزدیک کنم و نظر اون رو جلب کنم خیلی در حل اون مشکلمون تاثیر داره.

ولی از طرفی این میتونه یه ریسک باشه.چون مادرش میتونه از بهترین کارها و حرفها ،بدترین برداشت ها رو بکنه.

و دلیل اصلیش هم عدم تمایل و بی میلی خودمه.مادر اون باعث رنج و عذاب زیادی برای من و خانوادم شده .بعد از رفتارهای وحشتناک اون مادرم مریض شد.

شاید هم ربطی نداشته باشه.ولی استرس میتونه در فعال شدن این بیماری موثر باشه.

من دیدم به مادرش خیلی منفیه و آدمی هم نیستم که بتونم تظاهر کنم.

[نیلوفر.]

سلام
ببین از نوشته هات معلومه که موضوع اصلی چیز دیگه ای هست و ذهنت درگیر اونه
و سعی میکنی علت رو جای دیگه ای جستجو کنی
این خیلی خوبه که داری دنبال دلیل میگردی و میخوای مشکلت رو حل کنی
اما اینکه چرا فک میکنی همه ی گرفتاریها از سمت مادر شوهرته...
بیماری مادرت مشکل زناشویی با شوهرت و...
به نظرم مسئله اصلی همون تمایلات زناشویی همسرته که باید روش تمرکز کنی و دنبال راه حل باشی
یادت باشه مشکلات زناشویی هر زندگی رو ممکنه دچار بحران کنه.