مشکل جسمی و عدم اعتماد به نفس

[amd0online]

با سلام و وقت بخیر خدمت مدیریت محترم این سایت خوب و همه ی کاربران عزیزم و گرامی
من پسری هستم 27 ساله تحصیلاتم کارشناسی ارشد مهندسی برق
مشکلی از بابت ظاهر ندارم غیر از یه مشکل بد که اعصابمو بهم ریخته
من از نوجوانیی متوجه شدم اندازه ی سرم از حد نرمال بزرگتره و 59 سانته تقریبا!قدم 175
اینو دوران دبیرستان یکی دو تا از دوستای صمیمیم گفتن بعدا که رفتم اندازه کردم و مقایسه کردم فهمیدم که درسته و توهم نزدم
بعد دوران دبیرستان تا چند سال اصلا فراموش کردم این قضیه رو و اصن یادم نبود و به زندگیم ادامه میدادم بدون هیچ غم و غصه ی ناشی از این مساله
تا اینکه جدیدا ازمون استخدامی اموزش پرورش قبول شدم و اگر خدا بخواد از مهر مشغول به کارم
الان دوباره قضیه ی بزرگی سر اومده تو ذهنم و هی داره اذیتم میکنه!علت اینکه این قضیه دوباره اومد تو ذهنم اینه که چون محل کارم دبیرستانه و از قدیم بچه ها تو مدرسه معمولا دنبال یه سوژه ای از معلما بودن برای تمسخر!برای همین همش حس میکنم تو مدرسه مورد تمسخر خواهم گرفت از این بابت و اعتماد به نفسم خیلی میاد پایین و البته الانم اومده!کاش این عیب بزرگ نبود تو بدنم!
حتی فکر تراش جمجمه هم افتادم جدیدا و به یه دکتر خارجی ایمیل دادم
من قبلا یه شرکت خصوصی دو سال کار میکردم و اصلا و ابدا یک بار هم نشد به اون قضیه فک کنم و ناراحت شم ولی این محیط کار چون محیطش پر از بچه های دبیرستانیه که دنبال سوژن میترسم و اعصابم بهم ریخته و حتی گریه هم میکنم!!
وگرنه اگر شغلم غیر این بود اصلا برام مهم نبود چون میدونستم همکارا انقد دغدغه دارن و اینا که اصن وقت ندارن به سر من دقت کنن!!!
خواهش میکنم راهنماییم کنین چطوری از این جهنم بیرون بیام
پیشاپیش سپاس از همه

- - - Updated - - -

البته اینو یادم رفت بگم که مادرمم تایید کرده ابن موضع رو و میگه تو به پدر من(یعنی پدربزرگ مادری) رفتی که سرت درشته

[yarmehrban]

سلام بشما برادر گرامی
من یک آدم بی عیب و نقص هستم!
آیا واقعا درست میگم؟ اگر عیبی ندارم پس چطور دربرابر خالقم ناچیز، ضعیف و ناتوانم؟ پس چطور زیباتر و موفق تر از من هم هست؟
در هر انسانی عیبی نهفته هست که فقط خودش میدونه ولی بزرگش نمیکنه.
اینکه برای حرف چند دبیرستانی برین جمجمه رو تراش بدین یعنی اعتماد بنفس پایینی دارین و علی رغم گرفتن مدرک متأسفانه از نظر روانی آماده ورود به کار نیستین.
من اینو میدونم که مغز منطقه ی حساسی هست و کوچکترین عمل یا ور رفتن باهاش عواقب جبران ناپذیری بهمراه داره.
از میان افرادی که سرشون دچار آسیب میشه خیلی ها به زندگی عادی برنمیگردن. یعنی به جان خریدن خطرات بخاطر حرف های نوجوانان ۱۷ ساله.
بگذارین بگن سرتون بزرگه... چه اهمیتی خواهد داشت؟ در مدارس لباس تن، فامیلی، قیافه و همه چیز اولیاء سوژه ی بچه ها هست.
اگر زندگی شما بر پایه تفکرات و حرف های مردم هست پس به خواست اونا رفتار کنین! اگر بر پایه نظرات شخصی شماست پس حرف دیگران براتون بی اهمیت باشه.
پدر مادری شما چطور زندگی کرد؟ چطور صاحب زن و بچه بود؟ چطور در جامعه رفتار کرد؟
آیا زندگی سالم و رفتار و گفتارر شایشه و نام نیک از خودش بجا گذاشت یا زیبایی یوسف وار؟
در داستانها میگن بفرض لیلی و مجنون، اما میدونستین لیلی چهره خوبی نداشت؟
اما داستان این عشق چنان ذهن ها رو مجذوب کرد که همه فکر میکنن لیلی چه بوده... فرشته ای از آسمان!
ما تا خودمونو قبول نداشته باشیم دیگران هم ما رو قبول نخواهند داشت.
اگر در دبیرستان با بچه ها نرم و خوش رفتار باشین و درکشون کنین اونها از شما به نیکی یاد میکنن و جسم شما در برابرش هیچ خواهد بود.
اگر در میان مردم خوش برخورد و دست به خیر و متین باشین اونها حساب میکنن روی شما و احترام و ارزش براتون قائل میشن، چه بسا پسران زیبایی که ارازل و اوباش یا مواد فروش یا متجاوز هستن... چه کسی اینها رو دوست داره؟
خیلی از زنان موفق دنیا رو من دیدم چهره های مردانه دارن ولی بهیچ وجه درگیر چهره هاشون نیستن در حالی که در ایران طبق آمار سالانه افرادی زیادی به مراکز زیبایی مراجعه میکنن و تحت عمل های متعدد قرار میگیرن.
کدام موفق ترن؟ اون کسی که جامعه ی اروپایی و آسیایی و آفریقایی و .. بواسطه موفقیت و برتریش میشناستش یا کسی که در ایران پلنگه؟
شما افکارتون رو بتراشین و با حذف منفی ها به مثبت ها برسین. این ترکیبی هست که خداوند متعال در نظر گرفته ، پس شکرگذار باشین و به زندگی عادی ادامه بدین.مؤید و در پناه الطاف الهی باشید

[Hildaa]

سلام. فردی به سن و درایت و تحصیل شما عجیبه که بخواد از واکنش بچه های دبیرستانی که خدا میدونه به ترک دیوار هم می خندن بترسه و به همین خاطر بخواد جمجمه اش رو که حاوی مهم ترین ارگان بدن انسان یعنی مغزش هست بتراشه! اگه توی شرکت فکر ادم های بالغ براتون مهم نبود الان اینکه چی تو فکر این بچه هاست باید بی اهمیت تر باشه. والا ما تو مدرسه ، یه خانوم ناظمی داشتیم که به لحاظ ظاهری اصلا زیبا نبود. قد کوتاهی داشت و اتفاقا ایشون هم سرش کمی بزرگ بود. روزای اول یادمه همه بچه ها پیش خودشون ، ببخشید کوتوله و عجوزه صداش می کردن. بعد دو هفته که از اومدن ایشون گذشت؛ به قدری ما شیفته ی اخلاق گرم و مهربونی ایشون شدیم که هیچ کس به خودش جرات نمی داد کمتر از گل حتی تو خلوت دخترونه مون بهش بگه.‌ برعکس بقیه ی ناظما که به خاطر کوتاهی جوراب یا تنگی مانتو یا پف کردن مقنعه ، به بدترین شکل ممکن باهامون رفتار می کردن ایشون همیشه میومد با شوخی و خنده و مهربونی تذکر می داد . مثلا می گفت دخترای قشنگم! فردا که من رفتم بهشت؛ شما رو راه ندادن ؛نگید خانوم فلانی نگفتا! ما غش غش می خندیدیم بهش خوراکی هامونو تعارف می کردیم و عاشقش بودیم‌ ‌. دقیقا یه ناظم خوشگل داشتیم که بداخلاق بود. اول به اون خانوم قد کوتاه در مقایسه با ناظم زیبا می گفتیم دیو و دلبر. بعدش کاملا عوض شد و سیرت هاشون نشون داد که اتفاقا ایشون دلبر بوده و این ناظم زیبا؛ دیو!
از طرفی تا جاییکه من اطلاع دارم از همون نوزادی؛ رشد هر مغز وابسته به فضاییه که جمجمه در اختیارش گذاشته. پس ریسک خیلی بالاییه. چرا سلامتیتونو رو همراه یه مبلغ گزاف صرف حرف مردم کنید که باد هواست و روی بی نقص ترین آدم ها هم بالاخره یه عیبی می ذارن؟
شما باید اعتماد به نفس و انعطاف پذیریتون رو بالا ببرید. حتی جنبه و آمادگی اینکه تو کلاس بچه ها با این حرفا شوخی کنند رو داشته باشید و آماده به جواب دادن و باز کردن سر شوخی باشید. مثلا بگید این مغز بزرگ و دانشمند معلومه تو سر کوچیک جا نمی گرفت! سر کوچیک واسه مغز فندقی هاست. بچه ها هم می خندن و چند سال بعد؛ تنها چیزی که از شما تو خاطرشون می مونه حسیه که از شما دریافت کردن نه چیزای دیگه! در پناه خدای دانا و مهربان، موفق باشید

[جوادیان]

سلام

دوست عزیز هنوز هیچی معلوم نشده عزا گرفتید؟

فعلا برید سر کارتونو خودتونو سرگرم تدریس بکنید..هر وقت چنین اتفاقی براتون افتاد اونوقت تشریف بیارید و راهنمائی بخواهید..

پیش داوری نکنید

حتی اگه واقعا همچین مشکلی دارید به خودتون برچسب نزنید

بخاطر چیزی که توش دخیل نبودید خودتونو مجازات نکنید

به خودتون بگید این مسئله مهمی نیست و تا آخر عمر با من هستش پس نمیتونم بخاطرش زندگیمو به حاشیه ببرم و بهتره زیاد بهش فک نکنم

خیلی از انسانها معایبی دارن ولی چون پذیرفتنو براشون بی اهمیت شده , دیگران هم در برخورد با اونها این مسئله زیاد به چشمشون نمیاد ..

موفق باشید

[amd0online]

سلام دوستان
خیلی ممنونم از راهنمایی هاتون
والا این قضیه رو من فقط حدود 17 سالگی از دو تا از دوستای دبیرستانیم شنیدم و بعدش دیگه تو این 10 سال گذشته کسی بهم چیزی نگفت و منم فراموش کرده بودم!البته راستش فک نکنم اونقدر هم غیر طبیعی باشه اندازه سرم که مثلا کسی منو ببینه سریع تو چشمش بیاد و بگه اااا فلانی سرش درشته و فلان!یعنی چیزی نیست که تابلو باشه ولی خب از اندازه ی نرمال یه مقدار درشت تره
خودمم ازین تعجب میکنم که چطور خود به خود بعد 10 سال این قضیه دوباره تداعی شده واسم!!!اونم برا موردی که الان که میبینم حس میکنم همچین عیب ظاهری واضح و تابلویی هم نیست!

[amd0online]

سلام دوستان
خیلی ممنونم از راهنمایی هاتون
والا این قضیه رو من فقط حدود 17 سالگی از دو تا از دوستای دبیرستانیم شنیدم و بعدش دیگه تو این 10 سال گذشته کسی بهم چیزی نگفت و منم فراموش کرده بودم!البته راستش فک نکنم اونقدر هم غیر طبیعی باشه اندازه سرم که مثلا کسی منو ببینه سریع تو چشمش بیاد و بگه اااا فلانی سرش درشته و فلان!یعنی چیزی نیست که تابلو باشه و بقول شماها شاید خودم از خودم عیب در میارم و به خودم برچسب میزنم ولی خب از اندازه ی نرمال یه مقدار درشت تره
فقط خودمم ازین تعجب میکنم که چطور خود به خود بعد 10 سال این قضیه دوباره تداعی شده واسم!!!اونم برا موردی که الان که میبینم حس میکنم همچین عیب ظاهری واضح و تابلویی هم نیست!

.

[داود.ت]

من یه دوستی داشتم ، نزدیک به 5 سال باهاش دوست بودم
یه روز اومد گفت سر من خیلی بزرگ ، توجه کردم دیدم راست می گه
ولی بعد از 5 سال فهمیدم
دیگه خودت تا تهش برو

[anisa]

سلام خیلی جالب بود برام الان ارتفاع سرتو گفتی یا دور سرتو ؟
الان گفتی رفتم سر خودمو اندازه زدم

[Hildaa]

خب مشخص شد که خدا رو شکر خودتون هم قبول دارید مشکل چندان حادی نیست و اصلا هم‌ نیازی به جراحی خطرناک تراشیدن جمجمه نیازی نیست!‌ این یعنی در نظر اول چنین مساله ای به چشم نمیاد و خودتون حساس شدید و وسواس فکری پیدا کردید. به نظرم بچه ها اونقدر باهوشن که این چیزا رو بفهمن.‌اگه از موضع ضعف و ناتوانی و عدم اعتماد به نفس؛ باهاشون برخورد کنید بعدا روتون عیب های دیگه هم خواهند گذاشت که خودتون هم‌ باورتون نشه. اما اگه دلسوزی، مهربونی؛ همدلی و سواد و دانش شما رو پیشتاز سایر ویژگی های شخصیتیتون ببیند و حسش کنند؛ بهتون علاقه مند میشن و حتی اگه عیب های بزرگتر هم داشته باشید به چشمشون نمیاد

[Eram]

سلام

به نظرمن خیلی باید خوشحال باشید که توی آزمون های استخدامی کشورمون با اییییین همههههه داوطلب متقاضی تونستید توی رشته ی معلمی قبول بشید ، واقعا عالی هست . به شما تبریک میگم خوش به حالتون

تحلیل من اینه:

آدم هایی که اعتماد به نفسشون کم هست معمولا وقتی به خواسته هاشون می رسن اون خواسته ها براشون کم ارزش یا بی ارزش میشه ، حتی اگر اون هدف قبلش براشون خیلی

جذاب بوده باشه . شما ببین که این حساسیت های شما به ایت علت نیست؟

وقتی که شما به هدف شغلی خودت رسیدی حالا افکاری اومده که نمیذاره واقعا لذت ببری و به خودت افتخار کنی .

شما لایق این هستی که از جایگاهی که توش قرار داری و با تلاش بهش رسیدی لذت ببری و خودت رو توی اون جایگاه دوست داشته باشی به این افکار مزاحم بها نده و از جایگاه خودت

تعریف و تمجید کن تا این افکار مزاحم از بین بره.

موفق باشی