استادهام من رو از درس و زندگی زده و فراری کردن

[ali_k]

سلام
دوستان ،رفقای گرامی من با با سختی کنکور ارشد قبول شدم و با هزار ذوق و شوق رفتم دانشگاه . متاسفانه من شاگرد خیلی خوش برنامه وخیلی درس خونی نبودم و کسی رو هم برای مشاوره نداشتم که کمکم کنه برای همین با اینکه از تمام وقتم مثلا برای درس استفاده میکردن ولی نتیجه خوب نبود چون ابزار و روش خوب نبود و پشتکار لازم هم نداشتم که باتلاش خیلی زیاد و شب بیداری بخوام حبران ضعفام رو بکنم .جو خوبی هم بین کلاس نبود و همه رقابت شدیدی داشتن و تا میتونستن سعی میکردن از هم سبقت بگیرن. خلاصه نتیجه ترم اول من شد 6 واحد پاس از دوازده واحد
من بخاطر نمره هام و گاهی سوتی های خودم که به استادها مییگفتم خیلی بوسیله استادها تحقیر شدم.
میخواستم ترم جدید رو خوب باشم اما استادهام هرکدوم به نحوی با رفتارشون من رو تحقیر میکنن و من که خودم هم به خاطر نمراتم خیلی ناراحت بودم و افسرده شده بودم دیگه تحقیر شدن مجدد برای ترم گذشته اوضاعم روبدتر میکرد طوری که اگه ترم پیش همه فکر و کارم سمت درس بود اما همه دلایلی که گفتم و استرس و ترس از امتحان و پروژه های سنگین ،نذاشتن به نتیجه خوبی برسم. این ترم اصلا ذهنم سمت درس نیست .بهیچوجه نمیتونم درسم رو بخونم و شدید
به ظاهر افسرده شدم. مشکلی که باعث تحقیر بیشتر و ناراحتیم میشه اینه که استاد راهنمایز خودم داره سعی میکنه با حرفاش و چیزای دیگه منو سمت یک استاد دیگه بفرسته و خودشو راحت کنه.

من از شما میپرسم اگه کسی کمی نمیدونم پایه ضعیفی داشته باشه یا کند باشه رو نمیشه کمک یا تشویقش کرد تا انگیزه اش بیشتر بشه؟ او ادم دیگه بدردنخوره؟ من چه کاری باید بکنم تا از این حال و اوضاع خلاص بشم؟ دوستان به همدردی و راهنمایی تون نیاز دارم

[nardil]

سلام دوست خوبم. به همدردی خوش اومدین.
دوست عزیزم شما با موفقیت مقاطع دیپلم و کارشناسی رو تمام کردین و به سلامتی وارد مقطع ارشد شدین. یعنی هوش و استعداد کافی و پایه ی علمی مناسب برای ادامه ی تحصیل و ورود به مقاطع تحصیلی بالاتر رو دارین پس با حرفای الکی خودتونو گول نزنین.

من هم چون تمام این سالها رو پشت سر گذاشتم و الان اواخر دوره ی دکتری در یکی از دانشگاه های دولتی ایران هستم دقیقا متوجه هستم که چی میگین. جو دانشگاه های ایران به گونه ای هست که در تمام مقاطع تحصیلی دانشگاهی، شما هر چقدر هم که دانشجوی تاپ و فعالی باشین اما خدای نکرده به اساتیدی برخورد کنین که به لحاظ علمی کم سواد و به لحاظ فرهنگی و اخلاقی در لول های پایین هستن که با کلی روش های غیر اصولی و غیر استاندارد!!! کرسی استادی دانشگاهی رو اشغال کردن، کارتون سخت خواهد بود. این عده برای اثبات جایگاهی که به اشتباه اشغال کردن در موارد متعددی دست به کارهای عجیب نامتناسب با جو علمی دانشگاه میزنن. بر فرض مثال زمانی که دانشجویی سوالاتی ازشون میپرسه که به واقع اگر سوال صحیح باشه توان علمی پاسخگویی به اون سوال رو ندارن یا اگر سوال غیرصحیح باشه توان علمی اصلاح سوال و سازمان دهی منظم ساختار ذهنی دانشجو رو ندارن اقدام به تمسخر دانشجو و خودشیرینی های بی مزه و لوس یا در بهترین حالت ضعیف جلوه دادن پایه ی علمی دانشجو در مقاطع کارشناسی و ارشد میکنن و چون در مقطع دکتری با همکارانشون به نوعی طرف هستن و از طرفی دانشجویان دکتری سواد کافی و اشراف لازم در موضوع و همچنین تیزبینی خاص خودشون رو دارن این اساتید رویه ی دیگه ای اتخاذ میکنن مبنی بر اینکه خانم/ اقای دانشجوی دکتری شما گویا دروس کارشناسی یا ارشد رو فراموش کردین/من خیلی سرم شلوغه و الان کلاس با دانشجوهای کارشناسی دارم/ باید الان به جلسه ای مهم برم/ حرفای بی ربط از اینور اونور که تایمی برای بحث علمی و سوال و جواب نمونه که دیگه خیلی تابلو شده این حرکت مخصوصا برای ما دانشجویان دکتری.

این عزیزم ضعف شما نیست بلکه سیستم اموزشی ما اشتباهه و حتی به مقطع دکتری رسیدی بیشتر متوجه این موضوعات میشی. توصیه ی من به شما اینه که اصلا به این حرفها و رفتارهای اساتید اهمیت ندین و با جدیت رو درساتون تمرکز کنین.

[Ramin231]

سلام...
من همین الان از صحبت هاتون حس منفی گرفتم دوست خوبم! چرا همه اساتید رو مقصر میدونی؟
شاید یه مشکل ریز تو رفتار و کردارت داشتی و داری که مثل انگل داره ذره ذره ارتباطاتت رو دچار مشکل میکنه.

من معتقدم باید اول با مشاور دانشگاه صحبت کنی.
-----------------------------------------------------------------------------------------
سعی کن هدف گذاری داشته باشی، کتاب هایی مثل اثر مرکب میتونه تو تغییر رویه بهت کمک کنه.
تا به این باور نرسی که اساتیدت ربطی به آیندت ندارن، همچنان ازشون تاثیر خواهی گرفت.

شما پس فردا سر کارم بری، رییست وظیفش نیست بهت محبت کنه یا انگیزه بده. اینا همه به خودت بستگی داره و اینکه چقدر برای اهدافت میجنگی.
استاد یا معلمی که به دانش آموزش و دانشجو انگیزه میده ، کار مشاور رو انجام داده...لطف کرده ولی وظیفش نبوده.
استاد طبق قرار داد، باید بیاد درسشو بده و بره سراغ زندگیش...شمام نباید اونقد پاپی اون بشی و درمورد مسائل شخصی باهاش صحبت کنی که سوءاستفاده کنه ..گاهی هم نمیخواد سوءاستفاده کنه ولی خب مشاور که نیست! تخصصشو نداره، اشتباً ناراحتت میکنه...

تا وقتی این "تاثیرپذیر"بودن رو به "تاثیرگذار" بودن تغییر ندی، همچنان عالم و آدم میتونن باعث ناراحتید تا این حد بشن..

[ali_k]

حرف هر دو دوست گرامی صحیحه ، اما خب کمی تاثیرگذاری برام سخته وقتی استادها تمام زیر وبمت رو راهت میهمن تازه تمام سعیم رو کردم که تاثیر نگیرم بعلاوه بحث ناراحتی نیست تحقر کردنه و مهمتر از اون اینکه استاد راهنمام میخواد از زیر کارش در بره داره منو ضعیف نشون میده لااقل اون که باید کمی کمک کنه و مشاوره و انگیزه ذهنی بده نه اینکه بخواد ذهن من ر منحرف کنه سمت یک استاد دیگه.

[ali_k]

اگه به عنوان من نگاه بندازید گفتم در س و زندگی .واقعا حالم گرفته است یعنی حالمو گرفتن. باید برم دنبال شروع کارهای پایان نامه ولی استاد راهنمام رو که وضعیتشو گفتم اصلا نمیدونم باید پیش کی برم/ هر کروم از استاد هام قبلا بهانه کار و عالیت اوردن ،درواقع چیزی که ن دیدم اینه که اصلا به ترقس و کمک دانشجو کر نمیکنن حتی اگه ازشون خواست بشه. دانشجو باید همه چیزو خودش بدونه. و خودش یه داشنجوی فولالعاده فعال باشه. اخه من از کجا باید همه چیز رو بدونم ؟روی جسمم هم اثر بد گذاشته
همینطور هم که گفتم خیلی هم روحیه و اعتماد به نفسم ضعیف شده

[Ramin231]

اگه به عنوان من نگاه بندازید گفتم در س و زندگی .واقعا حالم گرفته است یعنی حالمو گرفتن. باید برم دنبال شروع کارهای پایان نامه ولی استاد راهنمام رو که وضعیتشو گفتم اصلا نمیدونم باید پیش کی برم/ هر کروم از استاد هام قبلا بهانه کار و عالیت اوردن ،درواقع چیزی که ن دیدم اینه که اصلا به ترقس و کمک دانشجو کر نمیکنن حتی اگه ازشون خواست بشه. دانشجو باید همه چیزو خودش بدونه. و خودش یه داشنجوی فولالعاده فعال باشه. اخه من از کجا باید همه چیز رو بدونم ؟روی جسمم هم اثر بد گذاشته
همینطور هم که گفتم خیلی هم روحیه و اعتماد به نفسم ضعیف شده

سلام...
بله واقعا درکتون میکنم... این موضوع تاثیر پذیری و تغییرش نیاز به زمان، ترک یکسری عادات و جایگزینی عادات رفتاری جدید داره. شما با توجه به وضعیت تحصیلیتون، از لحاظ زمانی تحت فشار هستید.
اگه نادیده گرفتن رفتارها فایده ای نداره، پیشنهاد میکنم با مشاور دانشکده صحبت داشته باشید...

[بهاره جون]

مشکلتون رو کاملا درک می کنم. من هم در سیستم آموزشی ایران بودم و هم در سیستم آموزشی اروپا. پروژه ای که در ایران کار می کردم رو هیچ کس تحویل نمی گرفت و همه ناامیدم می کردن. انگار که فقط کارایی که تو nature میشه چاپ کرد ارزش داره. وقتی رفتم یکی از کشورهای اروپایی کار من رو گذاشتن رو سرشون. لحظه ای نبود که از کارم تعریف نکنن.
خلاصه این که شما خیلی خودت رو ناراحت نکن.
من همیشه استادهام برام خیلی مقدس بودن. اما از یه جایی به بعد که جلو رفتم فهمیدم که خیلی چیزها رو هم اونا متوجه نمی شن. پیشنهاد من اینه که هرچقدر میتونی از تخصص و اطلاعات مفیدشون استفاده کن. اما در مورد کار پایان نامه اصل کار خودتون هستین. باید سعی کنین از افرادی که تو موضوع شما وارد هستن کمک بگیرین.

[nardil]

عزیزم سیستم زندگی در همه ی ابعاد مخصوصا علمی و تحصیلی تو ایران همینه. برای همینه که من همیشه سر کلاسام میگم اونی که داشته کشورهای جهان رو تقسیم بندی میکرده قطعا بلد نبوده بیشتر از 3 بشمره که ما شدیم جهان سوم وگرنه میشدیم جهان 3000ام!

باور کن که اساتید شما خودشون خیلی چیزهای از ساده تا پیشرفته رو بلد نیستن و تازه بعد از 22 سال تحصیل و اخذ مدرک دکتری تخصصی در رشته ای و جدب شدن به عنوان هیات علمی در دانشگاهی، همگام با دانشجوهاشون شروع به اموزش میکنن چه تو درس های تئوری چه در زمینه ی برنامه نویسی چه در زمینه ی کارهای تجربی و چه در مورد ژورنال ها و پیپیرها و ... و حتی در زمینه ی اداب معاشرت! ( چون خیلیاشون بلد نیستن)

موقعی که ان شاالله تز ارشدتون رو شروع کردین متوجه خواهید شد که از یه مسیری به بعد حتی استاد راهنمای خودتون نمیدونه دیگه چی به چیه و سر جلسه ی دفاع تنها کسی که میدونه توی این تز چی به چیه خودتی و تمام. اون استاد داوری هم که سوال میپرسه مبرهنه که داره چرت و پرت میپرسه و اصلا سوالاتش به اصل موضوع پایان نامه مربوط نیست و داره از حواشی و فصول اول پایان نامه که بیشتر به مفاد کتاب های تکست که مدام در دانشگاه تو مقاطع مختلف تدریس میشه چنتا سوال طرح کرده که برای خالی نبودن عریضه س.

اساتید ایران معمولا بیشتر فوکوسشون برای گرفتن ارتقا هست حالا به طرق مختلف مثل تالیف کتاب ( البته خیلی کم این مورد پیش میاد چون علم نوینی ندارن که بخوان برای بار نخست تالیف و عرضه کنن و از طرفی حالشم ندارن)، ترجمه ی کتاب، چاپ مقاله، داور ژورنال شدن، داشتن یه سمت توی دانشکده علاوه بر هیات علمی بودن و ... تا میزان حقوق دریافتیشون افزایش پیدا کنه و خیلی کم فکرشون متمرکز تربیت نیروی خوب هستش.

از طرفی معمولا چون بچه های ارشد نسبت به بچه های دکتری طول میکشه تا راه بیافتن و عیار کار دستشون بیاد،سنواتشون محدوده (2 ساله) در مقایسه با بچه های دکتری که کمش 4 سال و نیم در خدمت این اساتید هستن،بیس علمی دانشجوهای دکتری قوی تره و لاجرم فعالترن و همچنین برای دفاع تو مقطع ارشد الزامی به داشتن مقاله و اینا نیست بر عکس دکتری که تا دانشجو مقاله ی چاپ شده نداشته باشه نمیتونه دفاع کنه در کل بیخیال بچه های ارشد میشن و البته تو مقطع دکتری هم کار خاصی نمیکنن جز یاد کردن ایان جوانی خودشون و دانشجوهای سنوات قبلشون که خدا میدونه بدتر از ما با چه بدبختی هایی به جایی رسیدن و الان اینا دارن فقط پزشونو میدن و به عنوان نقاط مثبت کارنامه ی کاریشون از اونا یاد میکنن.

بیخیالشون شو و خودتو خودت فقط بالا بکش با کمک دانشجوهای تاپ دور و برت و مخصوصا اینترنت!!!!