سلام خانوما و آقایون
من یک مشکل دارم.
از نظر شخصیتی آدم شوخ و گرمیم و عصبی نیستم و خیلی اجتماعی. اما اعصابم خورد بشه خیلی بهم میریزم.آدم احساسیم.
حالا نامزد کردم، نامزدم خوبه خداروشکر و منم دست کمی ازش ندارم و با هم تفاهم داریم. اما مسئله ای که هست اینه وقتی ازش ناراحت میشم دیگه افکار منفی سراغم میاد، نه خدایی نکرده حرف بدی بزنم اما ناراحتی دلمو بهش میگم.
مثلا نامزدم قول داد از دانشگاه اومد، بیاد با هم صحبت کنیم بعد اون روز نیومد ،.
شد فرداش، دوباره دانشگاه رفت و قول داد عصر بیاد اما عصر موند دانشگاه و گوشیشو جواب نمیداد. فردا صبحش من توپم پر بود که باهاش بد برخورد کنم یا قهر کنم یا تلافی کنم. چون بقولش عمل نکرده بود و حس کردم بهم اهمیت نمیده و بهم کم توجهه. میدونستم ممکنه کاری براش پیش اومده باشه اما خب اینو ربطش دادم به دوست داشتنش که آره کم دوسم داره. اما هیچ کار اشتباهی نکردم فقط گفتم خیلی ناراحتم ازت و ....اونم عذر خواست.
راستش مثلا اگر مادرم از خونه بیرون بره و دیر بیاد هزار فکر بسرم میزنه نکنه واسش اتفاقی افتاده، بعد استرس میگیرم.
چکار کنم افکار منفی سمتم نیاد و ذهن مثبتی داشته باشم؟ مثلا هر چیزی رو در بدترین حالتش تصور نکنم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)