با عرض سلام و خسته نباشید خدمت مشاورین محترم
من مشکلی برام پیش اومده که منو ناراحت کرده و حس خوبی ازین موضوع ندارم و نمیدونم حق دارم یا نه
پدرو مادر من هر دو شاغل هستند و وضع مالی متوسطی داریم من راستش از بچگی همیشه دوست داشتم مستقل بشم و حتی وقتی خانوادم میخاسن برام چیزی بخرن خیلی عذاب وجدان میگرفتم حتی سعی کردم با تلاش شبانه روزی دانشگاه دولتی قبول بشم تا نخوام دانشگاه آزاد برم ولی خواهرم اینگونه نبود و عقیده داشت که پدرو مادرم وظیفشونه که براش این امکاناتو فراهم کنن این دو نوع تفکر متفاوت بین منو خواهرم همیشه وجود داشت ولی هر دومون تونسیم مدرک دکترا رو بگیریم و خواهرم حتی بدازازدواجش توقع داره که مادرم مثلا براش خرج کنه با وجود اینکه از نظر مالی تامین هسن. اما من اکنون به لطف خدا دانشگاهی قبول شدم که کمک هزینه تحصیلی بهم میده و تونسم مستقل بشم و نیازهای خودمو دیگه با پول خودم تامین کنم . اما از وقتی این کمک هزینه تحصیلی رو گرفتم توقع پدر و مادرم بالا رفته دیگه وقتی برام چیزی میخرن زودی بهم میگن خودت پول داریو سعی کن با پول خودت بخری یا پدرم بهم میگه بهم پول قرض میدی و در حالی خودشون پول دارن من راستش دوست داشتم با این پولم جهیزیه یا حتی ماشین برا خودم بخرم ولی انگار خانوادم منو یه دختر شوهر دار فرض کردن واقعا نمیدونم حق دارم ناراحت بشم یا نه . آیا باید به پدرم پول قرض بدم درحالی که خودش داره ؟ میدونم فقط این حرفو میزنه برا امتحان کردنم اینکه ببینه من چقدر حاظرم بخشنده باشم ولی منی که توقعم همیشه پایین بود این حقمه که اینجوری برخورد بشم؟