فوبیای اجتماعی و دانشگاه رفتن

[faeze_]

سلام دوستان...
من 18 سالمه و سال دیگه کنکور دارم . رشتمم انسانیه
کسی میتونه به من رشته ای معرفی کنه که کمترین میزان ارتباط با دیگرانو داشته باشه؟
هم از نظر اوضاع دانشگاه هم از نظر شغل اینده
چون من خیلی کمرو و خجالتیم و فک میکنم هراس اجتماعی دارم
دنبال یه رشته ای میگردم که بتونم تحملش کنم
میدونم راه درستش اینه که به جای پاک کردن صورت مسئله ، این موضوعو حلش کنم...بارها ام سعی کردم ...ولی نتونستم
نهایتش اگرهم بتونم ، بازم نمیتونم یه ادم اجتماعی بشم و فقط دیگه در این حد خجالتی نخواهم بود...
دلیلشم نمیدونم ، از بچگی همینطوری بودم ولی هرچی بزرگتر میشم شدیدتر میشه...شاید به پدرم رفتم... اونم خیلی خجالتیه...
لطفا اگه رشته ای هس که مناسب باشه بهم معرفی کنین...
همچنین راجع به جو دانشگاه هم بگین چطوریه...کنفرانس دادن اجباریه ؟ بحث کلاسی چطور؟ استادا پرسش شفاهی هم دارن مثل دبیرستان؟
پیام نور چطوریه ؟ چرا همه میگن خوب نیس؟ به نظر من خیلی خوب میاد... چون غیر حضوریه و احساس میکنم واسه شرایط من خوبه...

[جوادیان]

سلام دوستان...
من 18 سالمه و سال دیگه کنکور دارم . رشتمم انسانیه
کسی میتونه به من رشته ای معرفی کنه که کمترین میزان ارتباط با دیگرانو داشته باشه؟
هم از نظر اوضاع دانشگاه هم از نظر شغل اینده
چون من خیلی کمرو و خجالتیم و فک میکنم هراس اجتماعی دارم
دنبال یه رشته ای میگردم که بتونم تحملش کنم
میدونم راه درستش اینه که به جای پاک کردن صورت مسئله ، این موضوعو حلش کنم...بارها ام سعی کردم ...ولی نتونستم
نهایتش اگرهم بتونم ، بازم نمیتونم یه ادم اجتماعی بشم و فقط دیگه در این حد خجالتی نخواهم بود...
دلیلشم نمیدونم ، از بچگی همینطوری بودم ولی هرچی بزرگتر میشم شدیدتر میشه...شاید به پدرم رفتم... اونم خیلی خجالتیه...
لطفا اگه رشته ای هس که مناسب باشه بهم معرفی کنین...
همچنین راجع به جو دانشگاه هم بگین چطوریه...کنفرانس دادن اجباریه ؟ بحث کلاسی چطور؟ استادا پرسش شفاهی هم دارن مثل دبیرستان؟
پیام نور چطوریه ؟ چرا همه میگن خوب نیس؟ به نظر من خیلی خوب میاد... چون غیر حضوریه و احساس میکنم واسه شرایط من خوبه...

سلام

دوست عزیز بجای عوض کردنه دنیا عینکتو عوض کن

شما باید برید چن جلسه روانشناسی تا یه فرد عادی بشید و این جور چیزها قابله درمانه

و کلماتی مانند نمیتونمو از ذهنتون خارج کنید.. و بعضی مشکلات به تنهائی حل نمیشه باید از یه نفر کمک گرفت تا یه مقطعی بالا اومد و بقیه مسیر واگذار بشه به خودت..مثله رانندگی..کسی که میخواد رانندگی یاد بگیره هیچ وقت به تنهائی نمیتونه, چون باید کسی باشه که بهش
بگه کلاج و بگیر و گازو بده.. و این کارو بکن و اون کارو
و الا اگه خودش تنهائی اقدام کنه ماشین کوچکترین حرکتی نمیکنه

پس مثله پدرتون نباشید و برید خجالت و استرستونو از بین ببرید و راحت به زندگیتون ادامه بدید.. خیلیا اینطورین و درمان شدن

[faeze_]

سلام

دوست عزیز بجای عوض کردنه دنیا عینکتو عوض کن

شما باید برید چن جلسه روانشناسی تا یه فرد عادی بشید و این جور چیزها قابله درمانه

و کلماتی مانند نمیتونمو از ذهنتون خارج کنید.. و بعضی مشکلات به تنهائی حل نمیشه باید از یه نفر کمک گرفت تا یه مقطعی بالا اومد و بقیه مسیر واگذار بشه به خودت..مثله رانندگی..کسی که میخواد رانندگی یاد بگیره هیچ وقت به تنهائی نمیتونه, چون باید کسی باشه که بهش
بگه کلاج و بگیر و گازو بده.. و این کارو بکن و اون کارو
و الا اگه خودش تنهائی اقدام کنه ماشین کوچکترین حرکتی نمیکنه

پس مثله پدرتون نباشید و برید خجالت و استرستونو از بین ببرید و راحت به زندگیتون ادامه بدید.. خیلیا اینطورین و درمان شدن

خیلی ممنون از جوابتون...
بله من میدونم که باید خودمو عوض کنم،تا الانم خیلی تلاش کردم که این حالتو تو خودم از بین ببرم، هر چند که تا الان موفق نشدم و هر دفعه در عمل قرار میگیرم بازم به شدت دچار استرس میشم، ولی بازم در حال تلاشم... به طور کل منظورم اینه که ادمی مثل من فکر نکنم هیچ وقت بتونه مثلا وکیل بشه یا علوم سیاسی بخونه! دارم دنبال رشته ای میگردم که استرسش برام کمتر باشه...وگرنه اگه میخواستم صورت مسئله رو پاک کنم اصلا دانشگاه نمیرفتم...
ضمنا نمیتونم به روانشناس مراجعه کنم هم به دلیل اوضاع خونواده که نمیدونن من در این حد استرسم زیاده و فکر میکنن یه خجالت سطحی و طبیعیه و هم به خاطر خود این خجالت،نمیتونم برم پیش روانشناس
( و کلا هیچ جا نمیتونم تنها برم چون خونواده به شدت محدودم کرده و شاید یکی از دلایل خجالتی شدنم همین محدودیت بوده)

[جوادیان]

خیلی ممنون از جوابتون...
بله من میدونم که باید خودمو عوض کنم،تا الانم خیلی تلاش کردم که این حالتو تو خودم از بین ببرم، هر چند که تا الان موفق نشدم و هر دفعه در عمل قرار میگیرم بازم به شدت دچار استرس میشم، ولی بازم در حال تلاشم... به طور کل منظورم اینه که ادمی مثل من فکر نکنم هیچ وقت بتونه مثلا وکیل بشه یا علوم سیاسی بخونه! دارم دنبال رشته ای میگردم که استرسش برام کمتر باشه...وگرنه اگه میخواستم صورت مسئله رو پاک کنم اصلا دانشگاه نمیرفتم...
ضمنا نمیتونم به روانشناس مراجعه کنم هم به دلیل اوضاع خونواده که نمیدونن من در این حد استرسم زیاده و فکر میکنن یه خجالت سطحی و طبیعیه و هم به خاطر خود این خجالت،نمیتونم برم پیش روانشناس
( و کلا هیچ جا نمیتونم تنها برم چون خونواده به شدت محدودم کرده و شاید یکی از دلایل خجالتی شدنم همین محدودیت بوده)

تلاشتون ستودنیه ولی میبینید که تاثیر زیادی نداشته

خونوادتون باید بدونن و در این راه کمکتون کنند.. از دوستتون یا خونوادتتون بخواه ببرتتون پیش روانشناس.. روانشناس خودش از این نوع مراجعان زیاد دیده و درمان کرده..پس راحت باش

والله حل شدنیه ..اول درمان بشید بعد دنباله رشته و این چیزها باشید.. چون بعد درمان شدن شاید از رشته انتخابیتون خوشتون نیاد

[Ramin231]

سلام دوستان...
من 18 سالمه و سال دیگه کنکور دارم . رشتمم انسانیه
کسی میتونه به من رشته ای معرفی کنه که کمترین میزان ارتباط با دیگرانو داشته باشه؟
هم از نظر اوضاع دانشگاه هم از نظر شغل اینده
چون من خیلی کمرو و خجالتیم و فک میکنم هراس اجتماعی دارم
دنبال یه رشته ای میگردم که بتونم تحملش کنم
میدونم راه درستش اینه که به جای پاک کردن صورت مسئله ، این موضوعو حلش کنم...بارها ام سعی کردم ...ولی نتونستم
نهایتش اگرهم بتونم ، بازم نمیتونم یه ادم اجتماعی بشم و فقط دیگه در این حد خجالتی نخواهم بود...
دلیلشم نمیدونم ، از بچگی همینطوری بودم ولی هرچی بزرگتر میشم شدیدتر میشه...شاید به پدرم رفتم... اونم خیلی خجالتیه...
لطفا اگه رشته ای هس که مناسب باشه بهم معرفی کنین...
همچنین راجع به جو دانشگاه هم بگین چطوریه...کنفرانس دادن اجباریه ؟ بحث کلاسی چطور؟ استادا پرسش شفاهی هم دارن مثل دبیرستان؟
پیام نور چطوریه ؟ چرا همه میگن خوب نیس؟ به نظر من خیلی خوب میاد... چون غیر حضوریه و احساس میکنم واسه شرایط من خوبه...

سلام...
بذارید از خودم بگم:
من وقتی دبیرستان بودم، همینطور خجالتی شایدم یکم بهتر، درگیر درس بودم و نمراتمم عالی بود. منتها لذتی که در ارتباطات اجتماعی بدست میاد، در خلوت و تخیل هیچگاه بدست نمیاد. منظورم از ارتباطات، روابط عادی با همجنس و محترمانه با غیرهمجنسه... دانشگاه تو کارهای متفرقه مثل بازاریابی شرکت کردم و واقعا زندگی یه رنگ دیگه ای به خودش گرفت.
البته دوران قبل دانشگاه همیشه نظراتمو به کل کلاس میگفتم ولی باز هم خلوت رو ترجیح میدادم... بعد از افزایش ارتباطاتم، بهترین چیزی که فهمیدم این بود:
تو دبیرستان، هر سال که میگذره، یک سال بزرگتر میشیم...تو دانشگاه، هرسال که میگذره، ده سال بزرگتر میشیم...

پیشرفت امروز هر آدمی به ارتباطاتش کاملا گره خورده. شما الان درگیر کنکوری، بعدم میخوای رشته انتخاب کنی و انشاءالله وارد دانشگاه بشی. تو دانشگاه مدرک میگیری و میری کار کنی.
دقیقا کار کردن چیه؟ شما یه خدمت یا کالا یا زمانی رو در اختیاری فردی میذاری و این فرد بهت پول میده...
مگه میتونی تنهایی پول دربیاری؟ هرچی ارتباطت کمتر باشه، پولتم کمتره.

تازه این موارد مربوط به پسرهاست.. شما به عنوان دختر مشکل دیگه ای هم داری و اون ازدواجه... تاکید میکنم این موضوع روی ازدواج تاثیر میذاره.
============================================
تو دانشگاه کلا تغییرات شدیده و اونموقع صددرصد تغییر میکنید. ضمنا به جایی میرسید که ترجیح میدین بیشتر دیده بشین و نظر بدین.
در جوابتون باید بگم بله دانشگاه همه این چیزایی که گفتین داره و با توجه به روش استاد، میتونه اختیاری یا اجباری باشه.
من خودم از کنفرانس متنفر بودم و بار اولی که کنفرانس دادم خیلی استرس داشتم... اما وقتی تغییر کردم، در بیشتر درسا به صورت داوطلبانه سمینار و ارائه میگرفتم. این مورد خیلی برای یک دانشجو مفیده.
اما من درمورد پیام نور زیاد مطلع نیستم. خودم دانشگاه گیلان خوندم ولی دلیل اینکه الان میگن پیام نور خوب نیست، هم بخاطر شرایط سخت گیرانه تره و هم اینکه شما به قبولی روی دانشگاه سراسری دل ببندی نه بقیه.
الان فقط باید به درسایی که داری فکر کنی و روی یک دانشگاه عالی متمرکز بشی...
===========================================
شما تو سنی هستی که هر شش ماه، کلا عقایدت دگرگون میشه... بنابراین انتخابی نکن که دوسال بعد پشیمون بشی..
حتما حتما روی یک دانشگاه خوب هدف گذاری کن و این حواشی رو مدنظر قرار نده.
باور کن مردم اینقدر درگیر خودشونن که اصلا شما به چشمشون نمیای. شما زندگی کن اونجوری که فکر میکنی درسته. اونموقع فکر میکردم مردم به تک تک کارام توجه دارن و نباید خطا کنم اما مردم بیکار نیستن به تک تک کلمات و حالات شما فکر کنن. من چندین جلسه کلاس بازاریابی یا درسی برگزار کردم، اگه از کسایی که تو جلساتم بودن، بپرسید چی یادشونه، بیشترشون هیچی یادشون نمیاد!
فردی که بیشتر از همه به کوچکترین رفتارهاتون اهمیت میده، فقط خودتونید...