سلام به عزیزان همیاری
در ابتدا عذر من رو بپذیرین اگر تاپیک در این قسمت از تالار. زدم، چون نمیتونستم در بخش های دیگر تاپیک بزنم و به ناچار اینجا رو برگزیدم.، شاید هم اشتباه کردم.(اما موضوع جدای از اخلاق و اعتقاد هم نیست)
دلیل ایجاد این تاپیک ناراحتی من از دیدن مشکلات دوستان محترمی بود که به این سایت و حتی سایتهای دیگر مراجعه میکنن. شاید گاهی حرفی که بنده به نوبه ی خودم میزنم به مذاق برخی دوستان خوش نیاد اما هرگز به نیت حرف بیهوده یا ترافیک در تالار پست نمیگذارم. نظرات یا مشاوره ها نه از سر سرزنش یا بی اطلاعی بلکه از سر دلسوزی و راهنمایی هست.
فرهنگ اصیل ایرانی ، اسلامی تنها در صدد زندگی بهتر و پایدار تر و تعالی اخلاق و اعتقادات ماست، اگر روزی پشت به این ارزش ها و اصول کنیم تنها زندگی خودمون دستخوش ناملایمات و شکست ها میشه.خیلی از ارزش ها ، اخلاقیات و اعتقادات هستند که زندگی ما رو از پرتگاه نجات میدن و بنوعی آرامش خودمونو مدیون ایننها هستیم..
دوستان محترم؛
بعضی از شما خانم ها و آقایون جوان رو میبینم که دچار ضربه های عاطفی و روانی در رابطه با آشنایی و ازدواج شدید. در همین چند روز اخیر تاپیکی بود که آقایی عنوان کردن ازدواج به شیوه سنتی خوب هست یا ... و من پاسخ دادم سنتی! اما برداشت ها اون چیزی نبود که در ذهن من جریان داشت. خیلی از پسران و دختران هستن که دوستی اونها از یک سال تا شش سال طول میکشه یا قبل از عقد مدت نامزدی اونها یک تا چهار سال ادامه داره. بعد که تاپیک میزنن متوجه میشیم در آستانه ی شکست هستن و یا در باتلاق اشتباهاتشون دارن غرق میشن. از قدیم میگن پیشگیری بهتر از درمان هست. من گفتم ازدواج به شیوه سنتی خوبه، اما نگفتم ازدواجی که بر مبنای هیچ شناختی از طرف مقابلتون باشه!!!...
اگر زمانی که فردی به دیگری ابراز علاقه میکنه سعی کنیم این ابراز علاقه و صحبت ها و رفت و آمدمون زیر نظر والدین باشه حداقلش اینه از طرف مقابلمون فرصت گناه، خیانت، رفتار اشتباه و زیر قرار زدن رو میگیرم.. حالا ممکنه این آشنایی موفق باشه و ازدواج کنیم و ممکنه نباشه ... اما این کات کردن با کات کردنی که بی حضور والدین و بریدن و دوختن خود ما هست تنها ثمرش یک عمر خاطره های بد، احساس پوچی و گناه و سلب اعتماد هست. بله، ممکنه وقتی زیر نظر والدین هستیم این اتفاق بیافته دچار همون آسیب ها بشیم ..اما شدتش بسیار کمتر هست و فرصت ضربه های بیشتر گرفته میشه. در آشنایی قبل از ازدواج مدت آشنایی خیلی طولانی نیست و والدین انتظار نتیجه گیری دارن، بهمین علت فرصت عمل اشتباه از طرف مقابلمون گرفته میشه. اگر یک فردی برای زندگی ما مناسب نباشه قبل از اینکه آسیب بیشتری به روانمون بزنه جدا میشه.ضمن آشنایی زیر نظر خانواده ها افراد خودشونو ملزم به رعایت خیلی کارها میکنن، مسئولیتی اندک میپذیرن و میدونن در چه مسیری قدم گذاشتن و چه انتظاراتی از اونها میره. در ضمن این دست آشنایی مشاوره ها و راهنمایی های والدین نقش مهمی در نتیجه گیری ها داره.
اما در خصوص دوستانی که قبل از عقد، دوره نامزدیشون طول میکشه باید خیلی محتاط تر باشن چرا که این دوره ، دوره ای سُست هست و افراد تعهد و مسئولیتشون نسبت بهم در پایین ترین حد قرار داره، وقتی طولانی میشه کم کم افراد نسبت بهم بی تفاوت میشن و خیلی دیگه برای عقد یا عروسی تلاش خاصی نمیکنن.متأسفانه در این دوره برخی روابط جنسی دارن که خانم متضرر این اتفاق هست، یعنی آش نخورده و دهان سوخته... همیشه نگران این هست که نامزدش زیر همه چیز بزنه و بره.. بهمین علت در برابر رفتارهاش سکوت میکنه و مجبوره خیلی از اتفاقات رو بپذیره. ترس از آبروریزی و شکست در اذهان دیگران و خیلی ناراحتی های دیگه. دوره نامزدی باید کوتاه باشه و در این دوره بجای پرداختن زیاد به مسایل عاشقانه باید به رفتار و گفتار، اخلاق و منش طرف مقابل متمرکز بشیم و اگر همه چیز در شکلی صحیح و دلخواه قرار داره موعد عقد رو به تأخیر نندازیم از قدیم گفتن در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست. چون هر خیری که زمان بهش بخوره از راه اصلی خودش منحرف و به شکست متمایل خواهد شد.( در این بین افراد محدودی هستن که دوستی مدت دار یا نامزدی مدت دار داشتن و الان خوشبختن، اما این اتفاق برای همه نیست، مثل بخت آزمایی...) خوشبخت و موفق باشین.
علاقه مندی ها (Bookmarks)