سلام
من یه پسر 17 ساله م
من تک فرزندم و بخاط همین تک فرزندی توجه پدر و مادر و اطرافیان (حتی عمو ها و عمه ها و پدربزرگ و مادربزرگ) رو داشتم و دارم
وضع مالیمون خوبه خداروشکر و هرچی که خواستم از لباس گرفته تا بهترین گوشی ها و ... رو داشتم
رابطه م با پدر و مادرم خیلی خوبه و باهاشون رفیقم
اما یه مشکل بزرگ دارم
من به شدت تنهام !
خیلی بیشتر از چیزی که فکرشو بکنید !
از بچگی نه خواهر داشتم نه برادری ...
بخاط همین قضیه تقریبا منزوی شدم و اصلا آدم اجتماعی ای نبودم و الانم به دوستام که کلی رفیق و فامیل دارن حسودیم میشه
شاید باورتون نشه ولی یدونه رفیق صمیمی ندارم که مثلا باهاش برم سینما
تمام رفیقام در حد مدرسه و کلاس زبان و ... هستن
مشکلم جایی به تکمیل میرسه که حتا یه فرد هم سن و سال خودم هم نداریم توو فامیل
آها راستی ما با خانوادهی مادریم 15 ساله که قهریم
من عاشق مهمونی و سفر های دسته جمعی و جمع رفقام و حتی این جمعا رو توو خواب میبینم و آرزومه داشتنشون...
اما عید به عید برامون مهمون نمیاد و ما مهمونی نمیریم
حتی یه رفیق خوب هم ندارم چه برسه به جمع رفقا
سفر زیاد میریم ولی 3 نفر (من با پدرو مادرم) که اصلا خوش نمیگذره
البته تمام این ماجراها مال دوسال اخیره و تا همین دوسال پیش دستهکم 2هفته یک بار خونهی مادربزرگم جمع میشدیم و خوش بودیم اما بخاطر یسری دلایل یدفعه (خیلی یدفعه!) تمام روابط قطع شد
الانم همش تو خونم
همه دوستام تا تعطیلی پیش میاد میزنن بیرون با رفقاشون
اما به من نمیگن چون میدونن من نمیام...چون میدونن آدم سردی ام... خیلی دوست دارم اجتماعی باشم ولی به هر دری میزنم نمیشه
از این تنهایی دارم میپوسم
کمکم کنید
علاقه مندی ها (Bookmarks)