تردید و دو دلی در ادامه رابطه یا جدا شدن

[mandana68]

با عرض سلام خدمت دوستان همدردی،

راستش من همیشه خواننده موضوعات بودم ولی اینبار تصمیم گرفتم مشکلم و مطرح کنم به امید اینکه از راهنمایی دوستان بتونم بهرمند شم.

من دختره 27 ساله با مدرک ارشد و شاغل هستم و حدود 2 سال و نیم هستش که با آقایی با سن چند ماه بزرگتر و مدرک ارشد و شغل آزاد به قصد ازدواج در ارتباط بودم.

راستش ما اوایل رابطه مثل همه رابطه ها خیلی خوب بودیم و به مرور زمان رابطمون تخریبی شد.

از محاسن ایشون که باعث میشه به سادگی ازشون دل نکنم خونوادشون هستش که با خونواده ما وجه اشتراک زیادی دارن، نوع رفتار و آداب اجتماعی خودش، متعهد و صادق بودنش که چیزیه که برام خیلی مهمه ولی متاسفانه امروزه یکم تو ویژگی آدما کم رنگ شده، کاری بودن و رفیق باز نبودن و در قیدو بند خونواده بودن، مهربون بودنش و اینکه پشتوانه محکمی تواین 2و3 سال برام بوده و ویژگی های مثبت دیگه ای که شاید خارج از حوصله این متن باشه.

اما فقط همینا نیس که یه سری چیزا پیش میاد با وجود اینکه شاید خیلی به چشم نیاد ولی باعث اختلافات بزرگی میشه مثل اختلاف نظر تو خیلی چیزا.

راستش اوایل چون خیلی نظر واقعیش و تو خیلی چیزا مطرح نمیکرد مشکلی نبود و منم خوشحال خوشنود رابطم و ادامه میدادم ولی از یه جایی به بعد نظر واقعیشو تو خیلی چیزا مطرح کرد که باعث اختلاف شد. مثل اختلاف سر نوع پوشش من تو مهمونی یا حتی بیرون، نوع رفتار و حرف زدن با آدمای دیگه حتی با مردای فامیل و دوستان( من آدم اجتماعی و زود جوشی هستم و همینه معمولا تو جمع خیلی راحت با آدما ارتباط میگرم و اون دوس داره من دختر خانومی باشم)، حتی اختلاف سره محل زندگی اینکه تو شهره اونا زندگی کنیم یا شهره ما که 30 دقیقه ای فاصله داره، زود رنج بودنش که منو اذیت میکنه چون احساس میکنم مرد باید مرد باشه و دلیلی نداره سره هر مساله کوچیکی ناراحت بشه و تو قیافه بره، مشکل داشتن سره دوستای من اینکه دوس نداره با دوستام خیلی بیرون برم، اختلاف دیدگاه تو نوع و سبک زندگی که من آدم خوش گذرونی هستم و دوس دارم از هر فرصتی برای مسافرت و گردش و تفریح ااستفاده کنم ولی اون بیشتر به فکر زندگی کردن به معنای سبک زندگی سنتی و اینکه هر چیزی با برنامه و طبق روال خاصی پیش بره هستش، و یه سری اختلافات تو نوع اعتقادات .

اینا یه سری اختلافاتی هستن که تو رابطمون پیش اومده و باعث دل سردی ما و بخصوص ایشون شده. بطوری که تو این مدت دو بار به صورت کامل و از طرف ایشون رابطمون کات شد ولی هر بار بعد یک ماه خودش برگشت و خواست یه باره دیگه... اینو هم بگم که تو این مدت چندین بار خواست که منو با مادرش آشنا کنه که هربار من نخواستم، راستش به این فک میکردم که طی جلسه رسمی خاستگاری این اتفاق بیوفته بهتره و و بعدها حرفی در خصوص اینکه خودم پاشدم با مادرش بیرون رفتم و اینا پیش نمیاد که فکر میکنم اشتباه کردم.

اینکه تو این مدت چرا رسما خاستگاری نیومدن هم به خاطر یه سری مشکلات و شرایط بوده(مثل دانشگاه من، شکست مالی که خوردن، سعی تو حل کردن اختلاف ها به جای شروع زندگی با مشکل و...) که ترجیح دادم حل بشه و همه چی شسته رفته بر گزار شه که این هم اشتباه بود و باید نمیذاشتم رابطمون این همه طولانی بشه.

اما مساله و مشکل من، راستش الان حدود 2و3 هفته ای میشه بعد یه بحث مفصل ازش خواستم که رابطمون تموم شه و دیگه حاضر نیستم این رابطه رو ادامه بدم، با وجود اینکه مخالفت کرد و خواست که تو آرامش تصمیم بگیرم ولی مصمم بودم که تموم شه(چون از شرایط موجود و تکرار اختلافات و بحث های همیشگی خسته شده بودم و اینکه باز تو حرفاش بوی ناامید شدن دوبارش از رابطه میومد و حس کردم از نوع حرفاش دنبال تموم شدن رابطمونه که بعد اینکه من خواستم جدا شیم قسم خورد همچین قصدی نداشته) همین بود که زدم به سیم آخر و بطور کامل از هم جدا شدیم. راستش الان فک میکنم اشتباه کردم و نباید اینقد راحت قید رابطمون و میزدم و دوس دارم دوباره یه راهی باشه که دوباره کنارش باشم. ولی فکر نمیکنم خودش قصد برگشتن داشته باشه و اینکه طبق چیزی که مشاور بهم گفت، گفتند مشکلاتتون قابل حل شدنه و حاد نیست و اینکه تو برنگرد چون اگه اون دوستت داشته باشه دوباره بر میگرده و قبل ازدواج توصیه میشه خانم ها غرورشون و حفظ کنن و بعد ازدواج هیچ غروری نداشته باشن، ولی من فک نمیکنم این اتفاق بیوفته و برگرده، از شما دوستان میخوام نظرتون و بگین اینکه با وجود محاسن و اختلافاتی که مختصر توضیح دادم و اتفاقی که افتاده پیشنهاد میکنین خودم کاری کنم یا منتظر باشم ببینم کاری میکنه یا نه؟ اینکه الان بعد 3 هفته زوده یا دیره که بخوام من کاری کنم؟؟؟
ممنون میشم راهنماییم کنین

[جوادیان]

سلام

دوست عزیز به قول مشاورتون مشکلات شما زیاد حاد نیست ولی طرز پوشش شما حتما باید مورد تایید اقا باشن و اگه نمیتونین طبق خواسته ایشون لباس بپوشین باید تکلیفه خودتونو معلوم کنید ... نمیدونم پوشش شما چطوره که بخوایم بهش نظر بدیم ولی اگه پوششتون نامتعارفه

که باید اصلاحش کنید ولی اگه پوششتون خوبه و اقا دارن روش وسواس بخرج میدن این مشکل ایشونه نه شما

کمک دیگه ای که من میتونم بهتون بکنم اینه که مسائلتونو رودر رو حل کنید نه با تلفن نه با تلگرام و این چیزها

زود رنج بودنه ایشون هم شاید بخاطر بحث ها و مسائل پیش امده باشه

من توصیه میکنم از دستش ندید حال خودتون مصلحت یابی کنید

[mehdi.ma.mm]

قبل ازدواج توصیه میشه خانوما غرورشونو حفظ کنن یعنی چی یعنی اصلا بحث نکنن و هرچی مرد میگه بگن چشم اطاعت خوب درست میگه اگه این کارو کنید ایشون باهاتون ازدواج میکرد ولی مگه ملاک فقط ازدواج به هر قیمتی هست لطفا از یک مشاور دیگر که روان شناس هم باشه معیار های درست شناخت برای ازدواج رو یاد بگیرید اینکه پاک هست(بی تجربه هست) معتاد نیست و رفیق باز نیست(شاید منزویه)یا مثلا آداب خانوادش و سنت هاشون مثل مال شماست(اصلا چه تاثیری داره)مگه خودتون اون سنت ها رو اصلا خوب میدونید و دوست دارید؟اگه آره پس چرا با این که همه چیز رو ایشون با همون آداب قدیمی و کنترل فراوان شما انجام بده ناراحت میشید؟
اصلا مطمئن هستید از همون اول میدونستید چی میخواید؟اصلا معیاری دارید؟به نظر نمیاد اون معیارهای اون بالا معیار های خودتون باشن احتمالا حرف های بقیه هست چون اصلا به نظرم تو حرف هاتون به کسی که اون معیار هارو نداشته باشه بیشتر احتیاج دارید تا اونطوری و سنتی.احتمالا چون بی تجربه هستید معیارهایی که بهتون گفتن براتون خوبه رو رفتید پیدا کردید ولی در عمل و حقیقت تازه خودتون و نیازتون و اون چیزی که واقعا براتون خوبه رو یه چیز دیگه دیدید.
به نظرم کلا باهاش خیلی قاطع و کامل بهم بزن و بگو ارزش ها و سبک زندگیمون با هم یکی نیست و خودت و معیار هاتو بشناس و بگرد کسی رو پیدا کن که همون طوری که هستی و همون که هست بتونید همو دوست داشته باشید اون آموزش های مربوط به ادا درآوردن برای متاهل شدن در کمترین زمان که خانوم مشاور میگن رو هم بریز دور اونا واسه ازدواج سرعتیه نه درست و حسابی و با شناخت مشاورت رو عوض کن و برو پیش کسی که خودتو به خودت بشناسونه و نیاز هاتو بفهمه و راهنماییت کنه و بهت معیار های شوهر خوب(دقت کن شوهر خوب)نه آدم خوب برای خودت رو با توجه به نوع شخصیتت بهت بگه ایشون آدم خوبیه ولی به هیچ وجه شوهر خوبی نمیشه برات
بگرد دنبال شوهر خوب نه آدم خوب

[mandana68]

سلام

دوست عزیز به قول مشاورتون مشکلات شما زیاد حاد نیست ولی طرز پوشش شما حتما باید مورد تایید اقا باشن و اگه نمیتونین طبق خواسته ایشون لباس بپوشین باید تکلیفه خودتونو معلوم کنید ... نمیدونم پوشش شما چطوره که بخوایم بهش نظر بدیم ولی اگه پوششتون نامتعارفه

که باید اصلاحش کنید ولی اگه پوششتون خوبه و اقا دارن روش وسواس بخرج میدن این مشکل ایشونه نه شما

کمک دیگه ای که من میتونم بهتون بکنم اینه که مسائلتونو رودر رو حل کنید نه با تلفن نه با تلگرام و این چیزها

زود رنج بودنه ایشون هم شاید بخاطر بحث ها و مسائل پیش امده باشه

من توصیه میکنم از دستش ندید حال خودتون مصلحت یابی کنید

از نظر پوشش منظور از خوب و بد و نمیدونم، راستش خودم فک نمیکنم بد باشه و همینه مشکلی باهاش ندارم ولی شاید عرف جامعه خیلی نباشه، و مساله من سره همین کنار اومدن هستش اینکه تا کی میتونم کنار بیام، راستش خیلی به این فکر میکنم که شاید این کنار اومدنام مقطعی باشه و از یه جایی به بعد باز بخوام که خودم باشم و نتونم یه سری چیزا رو که بر خلاف باب میلم هست و انجام بدم

[شیدا.]

با عرض سلام خدمت دوستان همدردی،

راستش ما اوایل رابطه مثل همه رابطه ها خیلی خوب بودیم و به مرور زمان رابطمون تخریبی شد. تا حدودی طبیعیه. اولش فاز عشق و عاشقیه و ندیدن مشکلات. کم کم تفاوتها را می بینی.

از محاسن ایشون که باعث میشه به سادگی ازشون دل نکنم خونوادشون هستش که با خونواده ما وجه اشتراک زیادی دارن، نوع رفتار و آداب اجتماعی خودش، متعهد و صادق بودنش که چیزیه که برام خیلی مهمه ولی متاسفانه امروزه یکم تو ویژگی آدما کم رنگ شده، کاری بودن و رفیق باز نبودن و در قیدو بند خونواده بودن، مهربون بودنش و اینکه پشتوانه محکمی تواین 2و3 سال برام بوده و ویژگی های مثبت دیگه ای که شاید خارج از حوصله این متن باشه. ویژگیهای خوبی برای یک مرد هست. اما مشکل اینه که مردی با این ویژگیها، زنی با ویژگیهای شما را معمولا نمی پسنده. ببخشید قصدم جسارت نیست. ولی چیزای که شما در مورد خودتون گفتید، برای مردهای اهل خانواده و متعهد و سنتی کمی سخت قابل پذیرشه.

اما فقط همینا نیس که یه سری چیزا پیش میاد با وجود اینکه شاید خیلی به چشم نیاد ولی باعث اختلافات بزرگی میشه مثل اختلاف نظر تو خیلی چیزا.

راستش اوایل چون خیلی نظر واقعیش و تو خیلی چیزا مطرح نمیکرد مشکلی نبود و منم خوشحال خوشنود رابطم و ادامه میدادم ولی از یه جایی به بعد نظر واقعیشو تو خیلی چیزا مطرح کرد که باعث اختلاف شد. مثل اختلاف سر نوع پوشش من تو مهمونی یا حتی بیرون، نوع رفتار و حرف زدن با آدمای دیگه حتی با مردای فامیل و دوستان( من آدم اجتماعی و زود جوشی هستم و همینه معمولا تو جمع خیلی راحت با آدما ارتباط میگرم و اون دوس داره من دختر خانومی باشم)، حتی اختلاف سره محل زندگی اینکه تو شهره اونا زندگی کنیم یا شهره ما که 30 دقیقه ای فاصله داره، زود رنج بودنش که منو اذیت میکنه چون احساس میکنم مرد باید مرد باشه و دلیلی نداره سره هر مساله کوچیکی ناراحت بشه و تو قیافه بره، مشکل داشتن سره دوستای من اینکه دوس نداره با دوستام خیلی بیرون برم، اختلاف دیدگاه تو نوع و سبک زندگی که من آدم خوش گذرونی هستم و دوس دارم از هر فرصتی برای مسافرت و گردش و تفریح ااستفاده کنم ولی اون بیشتر به فکر زندگی کردن به معنای سبک زندگی سنتی و اینکه هر چیزی با برنامه و طبق روال خاصی پیش بره هستش، و یه سری اختلافات تو نوع اعتقادات .

ماشالله چقد کم اختلاف دارین

اینا یه سری اختلافاتی هستن که تو رابطمون پیش اومده و باعث دل سردی ما و بخصوص ایشون شده. بطوری که تو این مدت دو بار به صورت کامل و از طرف ایشون رابطمون کات شد ولی هر بار بعد یک ماه خودش برگشت و خواست یه باره دیگه... فکر کنم به خاطر احساساتی بودن و دل نازک بودنشون هست. خودش هم می دونه رفتار شما را دوست نداره، اما نتونسته احساساتش را کنترل کنه. اینو هم بگم که تو این مدت چندین بار خواست که منو با مادرش آشنا کنه که هربار من نخواستم، راستش به این فک میکردم که طی جلسه رسمی خاستگاری این اتفاق بیوفته بهتره و و بعدها حرفی در خصوص اینکه خودم پاشدم با مادرش بیرون رفتم و اینا پیش نمیاد که فکر میکنم اشتباه کردم. به نظر من اشتباه نکردی.

ولی فکر نمیکنم خودش قصد برگشتن داشته باشه و اینکه طبق چیزی که مشاور بهم گفت، گفتند مشکلاتتون قابل حل شدنه و حاد نیست و اینکه تو برنگرد چون اگه اون دوستت داشته باشه دوباره بر میگرده و قبل ازدواج توصیه میشه خانم ها غرورشون و حفظ کنن و بعد ازدواج هیچ غروری نداشته باشن، ولی من فک نمیکنم این اتفاق بیوفته و برگرده، از شما دوستان میخوام نظرتون و بگین اینکه با وجود محاسن و اختلافاتی که مختصر توضیح دادم و اتفاقی که افتاده پیشنهاد میکنین خودم کاری کنم یا منتظر باشم ببینم کاری میکنه یا نه؟ اینکه الان بعد 3 هفته زوده یا دیره که بخوام من کاری کنم؟؟؟
ممنون میشم راهنماییم کنین

سلام

راستش من فکر می کنم سعی کنید جدا بشید.
اختلافات بین شما زیاده. نمی دونم چرا مشاورتون گفته قابل حله ؟!

[mandana68]

قبل ازدواج توصیه میشه خانوما غرورشونو حفظ کنن یعنی چی یعنی اصلا بحث نکنن و هرچی مرد میگه بگن چشم اطاعت خوب درست میگه اگه این کارو کنید ایشون باهاتون ازدواج میکرد ولی مگه ملاک فقط ازدواج به هر قیمتی هست لطفا از یک مشاور دیگر که روان شناس هم باشه معیار های درست شناخت برای ازدواج رو یاد بگیرید اینکه پاک هست(بی تجربه هست) معتاد نیست و رفیق باز نیست(شاید منزویه)یا مثلا آداب خانوادش و سنت هاشون مثل مال شماست(اصلا چه تاثیری داره)مگه خودتون اون سنت ها رو اصلا خوب میدونید و دوست دارید؟اگه آره پس چرا با این که همه چیز رو ایشون با همون آداب قدیمی و کنترل فراوان شما انجام بده ناراحت میشید؟
اصلا مطمئن هستید از همون اول میدونستید چی میخواید؟اصلا معیاری دارید؟به نظر نمیاد اون معیارهای اون بالا معیار های خودتون باشن احتمالا حرف های بقیه هست چون اصلا به نظرم تو حرف هاتون به کسی که اون معیار هارو نداشته باشه بیشتر احتیاج دارید تا اونطوری و سنتی.احتمالا چون بی تجربه هستید معیارهایی که بهتون گفتن براتون خوبه رو رفتید پیدا کردید ولی در عمل و حقیقت تازه خودتون و نیازتون و اون چیزی که واقعا براتون خوبه رو یه چیز دیگه دیدید.
به نظرم کلا باهاش خیلی قاطع و کامل بهم بزن و بگو ارزش ها و سبک زندگیمون با هم یکی نیست و خودت و معیار هاتو بشناس و بگرد کسی رو پیدا کن که همون طوری که هستی و همون که هست بتونید همو دوست داشته باشید اون آموزش های مربوط به ادا درآوردن برای متاهل شدن در کمترین زمان که خانوم مشاور میگن رو هم بریز دور اونا واسه ازدواج سرعتیه نه درست و حسابی و با شناخت مشاورت رو عوض کن و برو پیش کسی که خودتو به خودت بشناسونه و نیاز هاتو بفهمه و راهنماییت کنه و بهت معیار های شوهر خوب(دقت کن شوهر خوب)نه آدم خوب برای خودت رو با توجه به نوع شخصیتت بهت بگه ایشون آدم خوبیه ولی به هیچ وجه شوهر خوبی نمیشه برات
بگرد دنبال شوهر خوب نه آدم خوب

آقا مهدی فکر کنم شما حرف منو اشتباه متوجه شدین، مشاور گفتن توصیه ما به خاونم ها اینه تا قبل از ازدواج تا جاییکه ممکن هست غرورشون و زیر پا نذارن و با شکستنش به هر قیمتی نخوان که ازدواج کنن و طرف مقابل و به هر قیمتی شده به دست بیارن و این دقیقا همون حرفیه که شما زدین، یعنی به هر قیمتی و بدون چون و چرا هرچیزی و نپذیرن که صرفا ازدواج کنن، ولی بعد از ازدواج خانوم باید غرورش و به صفر برسونه که همون مساله گذشت کردن بیشتره خانوم ها تو رابطه متاهلی هستش، در مورد چیزای دیگه هم شاید چون مختصر توضیح دادم و مبهم هستش موضوع اینجوری برداشت کردین، منم سنم کم نیس و با پسرای زیادی تو محیط های مختلف برخورد داشتم و آشنایی و دوستی با پسر و تجربه کردم و آدم بی تجربه ای محسوب نمیشم و فرق آدم منزوی و غیر رفیق باز و میدونم و اینکه ایشون با توجه به موقعیت شغلیشون اتفاقا دوست های زیادی دارن ولی رفیق باز نیستن چون وقتش و با اونا نمیگذرونه، اینکه خانواده طرف مقابل، نوع رفتارش، منش اجتماعیش، موقعیت شغلی و متعهد بودنش ملاک صحیح ازدواج محسوب نشه، پس چی مهمه؟؟؟

[mehdi.ma.mm]

حالا شد یه چیزی از بس اینجا خانوم های اونطوری پیام دادن منم فکر کردم شما از همونایی واسه همون من یکم برداشتم بد بود و گرنه شرایطتون خوبه و مناسب نظر منم عین همون حرف مشاور بود نمی ارزه آدم واسه ازدواج پا بذاره روی نوع و سبک زندگیش و بر خلاف میلش عمل کنه اگه اون صفات بالا و تذکراتشون برا نوع پوشش و روابط اجتماعی و یا محل زندگی و یا معیار های شخصی خیلی مهم تر از مثلا مچ بودن سنت های خانوادگیه(البته نه در هر نوع خانواده ای)ولی خودم نظر شخصیم اینه که با آدم کنترل گر و میشه گفت شاید بیش از حد محافظت گر نمیشه زندگی کرد و بعدا همه چی رو خراب میکنه باز همه چی به ویژگی های خودتون بستگی داره کاش دونفری برید مشاوره اونطوری ایشون حضوری بهتر شمارو میفهمه تا ما از این فاصله و به صورت مجازی
موضوع اختلاف سر محل زندگی برای چی مطرح هست؟شما دوست دارید نزدیک خانواده باشید تا هر روز همدیگه رو ببینید؟وابستگی به محل زندگی یا خانواده دارید که دوست ندارید ازشون دور بشید یا نه از ویژگی های محل جدیدتون خوشتون نمیاد؟یا ایشون دوست دارن خیلی نزدیک به خانوادشون باشن؟
راجب پوشش چطور؟میخواد کلا عوضتون کنه یا نه مثلا کمی تغییر بده مثلا کمی مانتو کشادتر و بلندتر یا آرایش کم و ملایم و یک نواخت باشه نه اینکه هر روز واسه بیرون مدل عوض کنید؟یا نه میگه همه چی تعطیل و چادر و ازین حرفا
درکل دلایل اختلاف سر اون موضوع هاست و ارزششون برای شما باید در تصمیمتون مد نظر باشه ولی اگه احساس می کنید نمیتونه با خودتونو همین طور که هستید دوست داشته باشه ازدواج پر ریسکی خواهی داشت

[جوادیان]

از نظر پوشش منظور از خوب و بد و نمیدونم، راستش خودم فک نمیکنم بد باشه و همینه مشکلی باهاش ندارم ولی شاید عرف جامعه خیلی نباشه، و مساله من سره همین کنار اومدن هستش اینکه تا کی میتونم کنار بیام، راستش خیلی به این فکر میکنم که شاید این کنار اومدنام مقطعی باشه و از یه جایی به بعد باز بخوام که خودم باشم و نتونم یه سری چیزا رو که بر خلاف باب میلم هست و انجام بدم

منظور من کنار اومدن نیست منظور قبول کردن و پذیرفتنه ..

دیروز هم نوشتم براتون که نمیدونم تیپ و حجابتون چطوریه که در موردش نظر بدم ولی اگه رو این جور چیزها خیلی حساس هستین بهتره کمی تامل کنید .. ولی اگه تو الویتهاتون تو درجه دوم و سوم قرار داره بهتره کمی پوششتونو تغییر بدین و بجاش با کسی باشین که
سرش تو زندگی خودش و خونوادشه و پوئن های مثبت زیادی داره

خیلی
از این مشکلات سطحی هستش و در ادامه زندگی حساسیتش کمتر خواهد شد

[mandana68]

سلام

راستش من فکر می کنم سعی کنید جدا بشید.
اختلافات بین شما زیاده. نمی دونم چرا مشاورتون گفته قابل حله ؟!

ممنون شیدا جان بابت وقتی که گذاشتین،

یعنی واقعا فکر میکنین این اختلافا حاد هستن؟
بله حرفتون درسته ایشون احساساتشون شاید مانع از جدا شدنمون شده، ولی تعریف از خود نباشه منم ویژگی های بارزی دارم که بنا به حرف خودش اینا باعث میشه راحت نتونه بره، از نظر قد و ظاهر ، خونواده و تحصیلات و موقعیت اجتماعی و کاری که همشون بیشتر ظاهری هست و اخلاقی هم ویژگی هایی دارم که بارها اقرار کرده که شاید کمتر دختری اینارو یه جا داشته باشه، ولی خب طبیعیه همه آدما نقص ها و بدی های دارن که مال منم اینا بود که عرض کردم.

ولی من شخصاهیچ وقت به اون نقطه نرسیدم که بدونم باهاش خوشبخت نمیشم و صبر زیادی هم دارم ولی این سری آخر فقط کم آوردم و ... چون با توجه به ازدواج ایی که تو خونواده و دوستان میبینم هیچ زوجی نیستن که بی اختلاف باشن و همه سعی میکنن با کسی که کمترین اختلاف و دارن ازدواج کنن، مام اختلاف کم نداریم ولی فکر میکنم شاید واسه بدست آوردن یه سری چیزا، چیزای مهمتری و از دست بدم

[mandana68]

حالا شد یه چیزی از بس اینجا خانوم های اونطوری پیام دادن منم فکر کردم شما از همونایی واسه همون من یکم برداشتم بد بود و گرنه شرایطتون خوبه و مناسب نظر منم عین همون حرف مشاور بود نمی ارزه آدم واسه ازدواج پا بذاره روی نوع و سبک زندگیش و بر خلاف میلش عمل کنه اگه اون صفات بالا و تذکراتشون برا نوع پوشش و روابط اجتماعی و یا محل زندگی و یا معیار های شخصی خیلی مهم تر از مثلا مچ بودن سنت های خانوادگیه(البته نه در هر نوع خانواده ای)ولی خودم نظر شخصیم اینه که با آدم کنترل گر و میشه گفت شاید بیش از حد محافظت گر نمیشه زندگی کرد و بعدا همه چی رو خراب میکنه باز همه چی به ویژگی های خودتون بستگی داره کاش دونفری برید مشاوره اونطوری ایشون حضوری بهتر شمارو میفهمه تا ما از این فاصله و به صورت مجازی
موضوع اختلاف سر محل زندگی برای چی مطرح هست؟شما دوست دارید نزدیک خانواده باشید تا هر روز همدیگه رو ببینید؟وابستگی به محل زندگی یا خانواده دارید که دوست ندارید ازشون دور بشید یا نه از ویژگی های محل جدیدتون خوشتون نمیاد؟یا ایشون دوست دارن خیلی نزدیک به خانوادشون باشن؟
راجب پوشش چطور؟میخواد کلا عوضتون کنه یا نه مثلا کمی تغییر بده مثلا کمی مانتو کشادتر و بلندتر یا آرایش کم و ملایم و یک نواخت باشه نه اینکه هر روز واسه بیرون مدل عوض کنید؟یا نه میگه همه چی تعطیل و چادر و ازین حرفا
درکل دلایل اختلاف سر اون موضوع هاست و ارزششون برای شما باید در تصمیمتون مد نظر باشه ولی اگه احساس می کنید نمیتونه با خودتونو همین طور که هستید دوست داشته باشه ازدواج پر ریسکی خواهی داشت

بله حرفتون درسته، من هم اگر جز اون دسته خانوم هایی بودم که میخواستم به هر قیمتی ازدواج کنم اولا تا این سن مجرد نمیموندم و ثانیا ایشون که بارها پیشنهاد رسمی شدن رابطه رو دادن، اگه واسم اختلاف ها مهم نبود و صرفا میخواستم ازدواج کنم همون باره اول می پذیرفتم.
راستش در خصوص حرفتون، آدم کنترل گر و زور گویی نیست ولی خطوط قرمزش تا حدوذی با خط قرمزهای من فرق داره و همینه باعث اختلاف میشه. برای مثال توی جمع های دوستانه اصلا مشکلی با صحبت کردن من با جنس مخالف نداره(البته افرادی که میشناسه) ولی روی یک سری افراد حساسیت نشون میده و اگه من با این آدم ها هم مثل بقیه رفتار کنم ناراحت میشه.
اتفاقا در خصوص لباس شاید 80 یا 90 درصد لباس هایی رو که میپوشم، میپسنده و همیشه تعریف هم میکنه ولی خب با یه سری لباس ها که شاید خیلی عرف جامعه هم نباشه مثل مانتو جلو باز مشکل داره، البته بگم تا حدود زیادی رعایت میکنم ولی یه وقت هایی هم پیش میاد چیزی که دوس دارم و میپوشم و منجر به دلخوری ایشون میشه و در این حد که وادار کنه به حجاب و چادر و این چیزا اصلا... چون اصلا نه خودش و نه خونوادش این نوع پوشش و دوس ندارن.
در مورد محل زندگی، ایشون چون تو شهر خودشون خونه مستقل دارن مایلن اونجا زندگی کنن و به دلیل نزدیک بودن به خانواده نیس و میگن بجای اجاره خونه دادن میتونیم تو خونه خودمون زندگی کنیم، منم به خاطر اینکه پدرم فوت کردن و تنها بچه ام نمیخوام از مادرم که تنها هستن و کسی و جز من تو اون شهر نداره دور شم، و اینکه شهریت شهرشون و دوس ندارم، و اینکه در اینصورت باید طبقه پایین برادرشون زندگی کنیم، همینه ازش میخوام اونجارو اجاره بده و تو شهره ما خونه اجاره کنه که به نتیجه مشترکی نرسیدیم. در واقع هنوز خودم نمیدونم که واقعا اسم اینا مشکل هست؟ اگه مشکله، حاد هستش و تو زندگی آینده اختلافات و بیشتر میکنه؟ اصلا شروع زندگی با این اختلاف ها که مطمئنا فردا تو زندگی متاهلی چیزها و اختلافات جدید هم قراره پیش بیاد باضافه این مشکلات موجود میشه خوشبخت شد؟