راه حل عینی مقاومت و مدیریت و حل مسئله در مواجهه با مشکلات.....

[فرشته مهربان]

سلام بر اهالی همدردی

سلامی بهاری در این روزهای سرد زمستانی


شاید یک وقتهایی کسانی با خود گفته باشند یا بگویند این مدیر همدردی ، سرپرست سایت ، مدیران ، کارشناسان و .... نفسشان از جای گرم بلند میشه .....



شاید وقتی توصیه ها و راهنمایی های ما را می خوانند بگویند یا گفته باشند اینا که مثل ما مشکل ندارند ، خوش بحالشان ، چه حرفهایی می زنند ، خودشون راحتند و نمی فهمند ما چی می کشیم و.....

اما واقعیت این است که همه ما انسانیم و دنیا هم سرای راحتی و آسایش به این معنا نیست که کسی می تواند باشد که هیچ مشکلی نداشته باشد .... بلکه این دنیا گذرگاهیست برای عبور از آن به سوی مقصدی مهم و هرگذر گاهی و هر عبوری سخیتهایی دارد ....

طبیعی هست که بر سرراه ما هم مشکلاتی بوده و هست و خواهد بودو به عبارتی مثل همه انسانهای دیگر با مسائلی دست و پنجه نرم می کنیم و خواهیم کرد .... پس نفسمان از جای گرم بلند نمیشود .....
وقتی راهنمایی می کنیم ، آنرا یا خود نیز تجربه کرده ایم یا به خود تأکید می کنیم ممکن است در معرض تجربه ای قرار بگیریم که همین راهنمایی راهکار خود ما نیز باشد و در آن صورت است که معلوم می شودچه کاره ایم .... اهل عملیم یا واعظ بی عمل ( راهنمای بی عمل )
می دانیم که هر آگاهی بخشی به دیگران ، آگاهی خود ما نیز هست و می آید فرصتها وموقعیت هایی که همان آگاهی لازممان می شود پس مسئولیم که خود مراقب باشیمکه نشویم مصداق " لم تقولون مالا تفعلون " که " کبر مقتا عندالله " است . پس به نوعی کار و مسئولیت ما سخت تر است و آگاهی هایمان مسئولیت آور است .

اینها را گفتم تا بگویم :

سالی و ماه هایی درگیر مشکلات و شرایطی بودم که چند ماه گذشته حتی باعث حضور کم رنگم در همدردی شده بود .... مشکلاتی در پس هم و شرایطی سخت و نفس گیر و موقعیتی پر امتحان .... حتی شبی ظاهراً با حادثه ای تا چند قدمی مرگ هم رفتم و شهادتین را هم برزبان جاری ساختم ..... اما بعد معلوم شد آن حادثه بهانه ای بوده و دقیقاً وسیله حیاتی دوباره با حال و هوایی دیگر... با درکی دیدنی تر ، از حضور ومراقبت و الطاف خاص حضرت دوست ...... ووو

بگذریم از دست و پنجه نرم کردن با اصل مسائل ، که دست و پنجه نرم کردن با خود در این شرایط سخت تر بود ، آری در همین شرایط سخت و طاقت فرسا دست و پنجه نرم کردن با خود که سر پا باشم ، که درست عمل کنم ، که هیجان و احساس را مدیریت کنم ، که عامل باشم به آنچه درست است و به دیگران توصیه دارم یا خواهم داشت .... آسان نبوده ، بدور از اشتباهات ولو کوچک نبوده ... اما آنچه مهم هست دستاوردهای پر بار و رشد دهنده است.

در این کشاکش و در متن همین مشکلات طاقت آفرین .... این بار مهم تر و محکم تر و عمیق تر و شیرین تر از همه دوران زندگیم تجربه ام شد که .....

شما را دعوت می کنم به مطالعه حاصل این تجربه در مواجهه با مشکلات و شرایط اخیر که ماحصلی عملی هست .یعنی آنچه در لینک زیر مطالعه می کنید تجربه عینی و عملیاتی در این شرایط سخت بوده و ثبت کردم که هم نصب العین خودم برای بعدها باشد هم تقدیم شما و دیگران کنم .

لینک مربوط :

http://www.hamdardi.net/thread-43501.html#post424574

روزهای سختی بود پر از فشار روحی و مسئولیت و نیاز به مدیریت خود و دیگران ......

درسهای پر بار عملی را که مرور می کنم می بینم این مشکلات ارزش داشته و به دید مشکل و رنج با بار معنایی منفی نمیشه بهش نظر کرد اگر چه ظاهر بعضی وقایع ، غیر منتظره و تلخ به نظر برسد اما پر از حکمت های سازنده است ....


و اما تجربه عملی و عمیق من اینکه در اینگونه شرایطی .......

در وقت مواجهه با مشکلات و شرایط سخت :

1 – همه هم و غم آدمی باید توجه به درست عمل کردن باشد

2 – برای یافتن اینکه عمل صحیح چی هست نیاز به درست دیدن و فهمیدن مسئله هست

3 – برای درست دیدن و فهمیدن مسئله نیاز به تکیه بر معیار سنجش و هنجارهای اصولی و پایدار و صحیح هست

و این هرسه در جهت درست عمل کردن محقق نمی شود مگر آنکه حفظ آرامش را اولویت بدانی و حفظ آرامش محقق نمی شود مگر آنکه :

[فرشته مهربان]

و حفظ آرامش محقق نمی شود مگر آنکه :


1 – صبور باشی

2 – امیدوار باشی

3 – تمرکز زدایی کنی :
( ذهن و وسواسهایش را مهار کنی و محکم مقابل وسوسه هایش بایستی برای این کار لازم است در خصوص مسئله نه بزرگنمایی کنی ،نه فاجعه بینی بنگری ، نه بیش از حد لازم به آن بپردازی ، نه مرثیه سرایی کنی ، نه نتیجه گرایی داشته باشی ...
و مهار کنی ترس را ،دلسوزیهای نابجا را ، مسئولیتهای خودساخته غیر لازم را ،
پرهیز کنی از عدم توجه به نقش و جایگاه خود و ورود به نقش و جایگاهی که مربوط به ما نیست .
بپرهیزی از واگویه های دفاعی آن نسبت به خود چه با هر بهانه ای

در یک کلام مهار کنی ذهن و وسواسهایش را با مهار احساسات و هیجانات مثبت و منفی ، چه از روی ترس ، چه شجاعت ، چه محبت چه رنجش ، چه مادی چه معنوی .....



4 – به یک منبع قوی تکیه کنی و طلب آرامش کنی :
و ذیل این منبع قوی با توجه به معیارهای اصولی ( که اشاره شد) فرصتهای آرامش بخش و فرحبخش و تقویت کننده را با بستر زدایی از آزار دهنده ها و بستر سازی از آرامش دهنده ها برای خود فراهم کنی که یکی از مهمترین این بسترسازیها و بستر زدایی ها تعامل با افراد قوی و سازنده و آرامش دهنده و راهنما و کمک دهنده و برعکس آن پرهیز از موقعیتهای تشدید کننده مسئله و فشارها است و همچنین تدارک برنامه های مفید و سازنده از تفریح گرفته تا آموزشی و ..... از مسافرت گرفته تا دیدار با دوستان و خویشان و ......

....

[فرشته مهربان]

برای تحقق همه اینها و بهره گیری از موقعیت سخت و مشکل یا مشکلات پیش آمده ، هیچ راه و راهکاری مطمئن تر ، قوی تر ، نتیجه بخش تر و میانبرتر از توسل و توکل و خلوص نیست ( ترتیبش مهم است )

در مورد هر کدام توضیحاتی می دهم و روش کار را آنگونه که تجربه موثرم بوده ارائه می دهم که روشنتر و کاربردی تر بیان کرده باشم


توسل :

1 - با ارتباط روحی و گفتمان درونی با معصومین علیهم السلام چه همه این بزرگواران چه هرکدام بیشتر دروناً جاذبه به سویش سوقمان می دهد و یاری خواستن از آن بزرگواران و تاسی به سیره و روششان در مواجهه با مشکلات .

2 – با نذر و نیاز

3 – با ذکرها و ادعیه

[فرشته مهربان]

توکل :

با تقویت باور به یاری رسانی خدا و با اطمینان به تدبیر و اشراف و توجه و مهربانی و لطف او ( حتی اگر خود را مقصر مشکلات پیش آمده بدانیم ، به این توجه کنیم که بقول حافظ علیه الرحمه لطف خدا بیشتر از جرم ماست ) و با اطمینان به اراده و خواست او و پرهیز از تمرکز بر نتیجه دلخواه .

خود را و مشکلمان را به او بسپاریم و در جهت رفتار درست برخود متمرکز شویم ...
و این محقق نمی شود مگر رضایت دادن به رضای او در موضوع مبتلا به و باید تلاش کنیم برای رسیدن به رضایت دادن به هرآنچه او بخواهد حتی اگر خلاف میلمان باشد با یقین به اینکه هرآنچه او بخواهد و محقق سازد عین حق است و درست است و خیر است اگرچه به ظاهر تلخ باشد و بی منفعت .



و این به رضایت رسیدن به هرآنچه او بخواهد ( با عدم تمرکز بر نتیجه دلخواه و تصویر کردن نتیجه خلاف میل و پذیرفتن آن که چکش کاری می خواهد ) ممکن نمی شود مگر با مقاومت در برابر نفس خودخواه ( مقاومت در برابر خودخواهی و پافشاری بر رسیدن به دلخواه )

پس او را وکیل کنیم و فقط آماده باشیم که آنگونه که او می خواهد و می پسندد عمل کنیم ( تبعیت و پای بندی به دستوراتش ) و این نیز محقق نمی شودمگر آنکه پرهیزگاری ( تقوی) را در پیش بگیریم که در شرایط سخت و طاقت فرسا بسیار مستعد بی تقوایی و لغزش هستیم چون از سویی شیطان کمین کرده فرصت را مغتنم می داند که در این بحبوحه مشغله از حواسپرتی ناشی از تحت فشاربودن و یا درگیریهای ذهنی استفاده کند و مارا به سوی لغزشها و خطاهای ریز و درشت بکشاند ( کمترین آنها مثلا غیبت، شکوه، ناشکری، بدزبانی ، پرخاش ، عصبانیت ، قضاوتهای ناروا ، تهمت و دیگر مواردی که می شود تصور نمود ....
(همینجاست که آن توسلها و تمرکز زدایی و مهار هیجانات کمک می کند برای پرهیزگاری)

وقتی اطمینان داشته باشیم وکیلمان حاذق است ، خیر مارا می خواهد، خوب دفاع می کند ( ان الله یدافع عن الذین آمنوا.....) اشراف دارد و کار بلد است ..... با توکلی که به این وکیل می کنیم خیالمان راحت می شود و دلمان ارام می گیرد ( الا بذکر الله تطمئن القلوب ) ... دغدغه ها می رود و نفس راحتی می کشیم و می دانیم فقط باید وظیفه را بخوبی ایفا کنیم وبقیه را به او بسپاریم .

( آرامشی که پیش از این گفته شد اولویت باید باشد و چگونه بدست می آید در این مرحله صد چندان می شود و عمیق تر و پایدارو اساسی) و با هدایت و کفایت این وکیل و آرامشی که به ما می دهد عملکردمان بهتر و مفید و موثر و رشد آفرین و پر بازده خواهد بود
.

»» جویندگان اطمینان و آرامش و بهترین راه حل مشکلات ، بخوانند ««

[فرشته مهربان]

خلوص :


یعنی همه هم و غم ما در اینگونه شرایطی پرهیز از خودخواهی و منیّت حتی در پنهان ترین زوایای ذهنی و واگویه های درونی تا عملکرد بیرونی است و عمل کردن فقط در جهت رضای خدا ( حتی اگر کاری باشد که بر خلاف میلمان باشد یا در ظاهر برای ما مفید نباشد ) ، مهم فقط این باشد که آنچه او می خواهدشود و اطمینان داشته باشیم که او جز خیر و نیکی برای ما نمی خواهد و اگر حاصلی تلخ و سخت داشت ظاهر را نبینم و قال را ..... بلکه .....درون را بنگریم و حال را.....
که در سخت ترین شرایط جلوه ای از ما رأیت الا جمیلا را بر دامان صبوریمان می نشاند .... وه که چه دیدنی هایی ...


پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست .................... راستی نادیدنیها چه دیدنیست!



و این محقق نمی شود مگر آنکه غروری که باعث خود خواهی و منّیت است حذف گردد. به عبارتی اگر ذره ای " من "در میان باشد غروری ولو نامحسوس در پی دارد و این غرور محال است خودخواهی و منیّت در پی نداشته باشد .



عبور از خودخواهی و منیّت مدخل خلوص است

[فرشته مهربان]

عبور از خودخواهی و منیّت مدخل خلوص است و خلوص، مهرو محبت به خدا را موجب می شود که هرچه جلوتر می رود عشق و شور در پی دارد و رهایی و سرخوشی

عاشقی دانی چه باشد جان و تن بگداختن
غیر مهر دوست را از دل برون انداختن

از خودی بیخود شدن ، دوست را جستن به جان
ترک درمان کردن و با درد عشقش ساختن

و ......

و خلوص در واقع، حاصل کار است. یعنی اگر مسیر پیش از آن را در برابر سختی و مشکل و ..... تا اینجا به درستی پیش آمده باشیم ، پاداش و حاصل آن می شود، رهنمون شدن به سوی خلوص.....

و این یعنی از مشکلاتی که تهدید کننده سلامت و آرامش و رشد و سعادت و ..... بوده فرصتی ساختن برای رشد و تعالی و آرامش و لذت و شعف و مگر ما غیر از رشد و سعادت و آرامش و لذت ..... چیز دیگری که ارزنده باشد می خواهیم ؟ آنهم از نوعی ماندنی و پایدارو افزون شونده .

[فرشته مهربان]

و آنچه گفته آمد نه به این معناست که این مسیر راحت و بی اشتباه و گل و بلبلی طی می شود .... چنین نیست ، بلکه رنج دارد ، مرتکب اشتباه شدن پیش می آید .... هیجانی عمل کردن پیش می آید ..... مهم جا نزدن و تسلیم نشدن و فاجعه ندیدن و ناامید نشدن است .
وقتی در این مسیر اشتباهی از ما سرزد مهم این است که خود را رها نکنیم و ناامید نشویم ، بپذیریم اشتباه را و ادامه ندهیم آنرا ، از آن خارج شویم و در آن نمانیم و راه درست را بیابیم و در پیش بگیریم .



هیجانات و احساسات حتماً سراغ ما می آیند و حتماً می خواهند ما با محور ساختن آنها قضاون کنیم یا تصمیم بگیریم و ما گاه از سر غفلت گرفتارشان می شویم اما مهم این است که تا متوجه شدیم مهار و مدیریت کنیم و از محوریت خارجشان سازیم.
یکی از راه های کنترل هیجان و احساسات ، کنترل ذهن است از خوانشهایش و مرثیه سرایی ها و دغدغه ها و آمال و آرزوهای اغلب طلبکارانه و حق به جانب .

اصولاً حوزه جولان و تبلیغات بازرگانی و درام سازیهای هیجانات و احساسات ، سینمای ذهن است ... یعنی ابتدا در ذهن است که داده هایش را وارد می سازد و پردازش می کند و نمایش می دهد که خود به خود به حوزه عمل می رسد ... لذا مهار و کنترل ذهن بسیار کارساز است .



پس نه کمال گرایانه انتظار می رود هیچ اشتباهی پیش نیاید و نه ادعایی هست که می شود این مسیر را بی عیب و نقص پیش رفت و سختی ندارد و آسان است ، بلکه می گوییم مهم این است که بخواهیم و مراقب باشیم و مداومت صبورانه داشته باشیم به اینکه درست ببینیم و بفهمیم و بیاندیشیم و تصمیم بگیریم و رفتار کنیم ، برمبنای معیار صحیح و مطمئن و متقنی که لازمه اش توسل و توکل است که می رساند به سلوک .

[فرشته مهربان]

و آنچه گفته آمد نه به این معناست که این مسیر راحت و بی اشتباه و گل و بلبلی طی می شود .... چنین نیست ، بلکه رنج دارد ، مرتکب اشتباه شدن پیش می آید .... هیجانی عمل کردن پیش می آید ..... مهم جا نزدن و تسلیم نشدن و فاجعه ندیدن و ناامید نشدن است .
وقتی در این مسیر اشتباهی از ما سرزد مهم این است که خود را رها نکنیم و ناامید نشویم ، بپذیریم اشتباه را و ادامه ندهیم آنرا ، از آن خارج شویم و در آن نمانیم و راه درست را بیابیم و در پیش بگیریم .



هیجانات و احساسات حتماً سراغ ما می آیند و حتماً می خواهند ما با محور ساختن آنها قضاون کنیم یا تصمیم بگیریم و ما گاه از سر غفلت گرفتارشان می شویم اما مهم این است که تا متوجه شدیم مهار و مدیریت کنیم و از محوریت خارجشان سازیم.
یکی از راه های کنترل هیجان و احساسات ، کنترل ذهن است از خوانشهایش و مرثیه سرایی ها و دغدغه ها و آمال و آرزوهای اغلب طلبکارانه و حق به جانب .

اصولاً حوزه جولان و تبلیغات بازرگانی و درام سازیهای هیجانات و احساسات ، سینمای ذهن است ... یعنی ابتدا در ذهن است که داده هایش را وارد می سازد و پردازش می کند و نمایش می دهد که خود به خود به حوزه عمل می رسد ... لذا مهار و کنترل ذهن بسیار کارساز است .



پس نه کمال گرایانه انتظار می رود هیچ اشتباهی پیش نیاید و نه ادعایی هست که می شود این مسیر را بی عیب و نقص پیش رفت و سختی ندارد و آسان است ، بلکه می گوییم مهم این است که بخواهیم و مراقب باشیم و مداومت صبورانه داشته باشیم به اینکه درست ببینیم و بفهمیم و بیاندیشیم و تصمیم بگیریم و رفتار کنیم ، برمبنای معیار صحیح و مطمئن و متقنی که لازمه اش توسل و توکل است که می رساند به سلوک .

.

[فرشته مهربان]

و در نظر داشته باشیم که زندگی یک مبارزه است در مسیر رشد و تعالی و ارزش آن به همین است .

هدایت و کفایت خدای متعال هم رشد محور است . پس اگر در مسیر درست ( مبارزه با هدف رشد ) باشیم همین خود لذت بخش است و در واقع لذت حقیقی در مبارزه است نه نتیجه . و شعفی که ما در نتیجه حاصله نصیب می بریم از مبارزه ای بوده که داشته ایم . شاید برای همین کمال گراها چون تمرکز بر نتیجه ایده آل دارند و از خود مسیر و تلاشهای ( مبارزه ماهیت ) لذت نمی برند ، وقتی که به نتیجه دلخواه هم می رسند باز هم ناراضی می مانند و دچار نوعی یکنواختی می شوند.

این چیزیست که من به عینه تجربه کردم و این توضیحات حاصل آنست

[فرشته مهربان]

و در نظر داشته باشیم که زندگی یک مبارزه است در مسیر رشد و تعالی و ارزش آن به همین است .

هدایت و کفایت خدای متعال هم رشد محور است . پس اگر در مسیر درست ( مبارزه با هدف رشد ) باشیم همین خود لذت بخش است و در واقع لذت حقیقی در مبارزه است نه نتیجه . و شعفی که ما در نتیجه حاصله نصیب می بریم از مبارزه ای بوده که داشته ایم . شاید برای همین کمال گراها چون تمرکز بر نتیجه ایده آل دارند و از خود مسیر و تلاشهای ( مبارزه ماهیت ) لذت نمی برند ، وقتی که به نتیجه دلخواه هم می رسند باز هم ناراضی می مانند و دچار نوعی یکنواختی می شوند.

این چیزیست که من به عینه تجربه کردم و این توضیحات حاصل آنست

باز ارسال برای تاکید بیشتر