عدم تمایل نامزدم به ادامه رابطه

[ali-alavi]

سلام
بنده با یه دختر خانمی یک سال و سه ماه پیش آشنا شدم و بعد از 9 ماه دوستی و خواستگاری نامزد کردیم و الان حدود 6 ماهه نامزدیم.من 25 و ایشون 23.
رابطه ما تو این یک سال واقعا خوب بود.جفتمون به این موضوع معترف هستیم. در حدی که دیروز از این مدت به عنوان بهترین دوران زندگیمون یاد کردیم.
مشکل از جایی شروع شد که حدود یک ماه پیش شروع کردیم فکر کردن به اینکه ما آدمای متفاوتی هستیم و آیا با این تفاوت میتونیم خوشبخت باشیم.
من درونگرا و خانمم برونگرا بود. این اختلاف بین خودمون اصلا مطرح نبود چون به میزان کافی مکالمه داشتیم و حرف میزدیم.
مشکل جایی بود که من تو جمع ها کمتر صحبت میکردم و نتونسته بودم تو این مدت 6 ماهه با خانوادش صمیمی بشم و ایشون تو ارتباطش با آقایون خیلی راحت بود و این منو اذیت میکرد.
بعد از کلی بحث من گفتم من تلاش میکنم اجتماعی تر بشم و ایشونم گفت سعی میکنم یکم بیشتر تو ارتباطم با آقایون وقتی تو هستی دقت کنم که جوری نشه که توجه ام تو جمع به بقیه باشه جای تو.
مشکل اصلیمون سر حجاب بود که من با توجه به خانوادم و اعتقاداتم به حجاب کامل معتقد بودم ایشون موهاش بیرون بود ولی واقعا حجابش بد نبود.
متاسفانه میل به کمال گرایی در بنده باعث شد تقریبا از 4-5 ماه بعد شروع رابطه به ایشون فشار بیارم که حجابش رو کامل کنه (مجبورش نکردم ولی به عناوین مختلف میگفتم که اذیت میشم و اینجوری دوس دارم)
ایشون هم انصافا رعایت کرد و هرچند چندبار وسطش گفت نمیتونم و برگشت ولی باز رعایت کرد.
تا جایی که یک ماه پیش گفت دیگه نمیتونم.منم بعد یکم مشورت و مشاوره به این نتیجه رسیدم که امکان اینکه به زور بخوام عوضش کنم نیست و گفتم خوب هرطور خودت صلاح میدونی ولی رعایت حال منم بکن.
ولی این یک ماه که نامزدم به تفاوت هامون فکر کرده باعث شد تنش بین ما خیلی زیاد شه و در حالی که قبلش خیلی کم دعوا و بحث داشتیم و واقعا از با هم بودن لذت میبردیم رابطمون پر دعوا بشه.
حالا کار به اینجا رسیده ایشون میگه جدا بشیم و تلاش یک ماهه من برای جبران اشتباهات و برگردوندن نظرش بی نتیجه بوده.
ولی باز 100% نمیگه جدا شیم.
میگه من یه آدمی میخوام کمتر مذهبی باشه در حالی که خودش آدمیه که اهل نماز و روزه و خیلی چیزای دیگه هم هست و این تنش ها باعث شده به من بگه تو خشک مذهب هستی در حالی که واقعا اینطور نیست.
الان دو سه بار گفته جدا شیم ولی بعدش گفته یه هفته فک کنیم مطمئن شم من به این تصمیم.
میگه علاقم به رابطمون و تو کم شده و شور و شوقی برای ازدواج ندارم.
از اونور هم قاطع نمیاد بگه تموم کنیم.
قرار شد 2 هفته بریم بیایم بعد جدا شیم.
حالا من برم بهش بگم که همین الان جدا شیم که بره تنهایی فک کنه و اگه راه برگشتی هست خودش بیاد یا این 2 هفته به امید اینکه اون علاقه زیاد شه برم بیام باهاش؟
خودش میگه 99% نظرم رو جدائیه.
میدونم خیلی طولانی و نامنظم شد ولی ممنون میشم کمکم کنید.
لطفا توجه کنید راهنمایی های شما ممکنه موثر باشه رو رابطه ما.لطفا اگه مطمئن هستید به جوابتون راهنمایی کنید.

[kaspian]

چیزی که شما متوجه نیستید به عنوان یک آقا و حق هم دارید کشمکش بزرگیه که اون خانم الآن باهاش درگیره.توجه کنید اون خانم بعد از ازدواج هیچ راه برگشتی نداره.اجازه درس خوندنش با شماست،اجازه کار کردنش با شماست،اجازه دیدار پدر و مادرش با شماست،اگر از پوشش خانم راضی نباشید میتونید در را قفل کنید روش و نزارید بره بیرون و ایشون در هیچ دادگاهی نمیتونه اعتراض کنه.آیا قراره حق طلاق و حق کار و سایر حقوق ضمن عقد رو بهشون بدید؟اگر جوابتون منفی هست پس بدونید اون خانم نگرانه که اختلافات الآن شما بعد که رفتید زیر یک سقف شدیدتر و دامنه دارتر بشه و شما به قول معروف خرتون که از پل گذشت این تذکرهای ملایم تبدیل بشه به زورگویی و ... .اگر هم بخوان جدا بشن از شما که تبدیل میشن به یک زن مطلقه و جامعه ما هنوز شعور و درک این را پیدا نکرده که بفهمه زنی که جدا شده احترام و شخصیتش هیچ فرقی نکرده با زمانی که خانه پدرش بوده.از نظر اون خانم تمام موردهایی که گفتید میتونه نشانه های خطر باشه که شما بعدا که رفتید زیر یک سقف به شدت قراره ایشون را محدود کنید.من هم اگر بودم به رابطه و شما شک میکردم.اگر میخواید درست بشه بشینید باهاش صحبت کنید و بهشون بگید تردیدشون رو درک میکنید و چه کاری باید انجام بدید که ایشون به شما اعتماد کنند.ممکنه ازتون حقوق خاصی را بخوان پس خودتون را برای شنیدن هر چیزی آماده کنید که اگر گفتن حق طلاق میخوان شوکه نشید و برخورد نامناسب نشون ندید.اگر هم که قضیه مهم نیست انقدر براتون که خب درسی میشه برای آینده که یا دختری مطابق معیارهاتون پیدا کنید و یا اگر رفتید سراغ دختری متفاوت از معیارهای شخصیتون همینطور که هست بپذیریدشون.

[Quality]

هم کفو بودن مهمه. سعی کنید با هم یکی دوتا مشاوره برید. شما که اینهمه خرج میکنید . چرا یه کم هزینه نمیکنید دو تا مشاوره خوب بشید؟ هر دو با هم برید

[ali-alavi]

در پاسخ به دوست اول
ایشون شخصیتش اصلا طوری نیست که بشه بهش زور گفت یا محدود کرد
منم شخصیتم آدم زورگویی نیست و علاقه ای به محدود کردن ندارم
اینا رو خیلی صحبت کردیم و میتونم بگم اکثرش حل شده
الان ایشون میگه بعد این تنش ها من علاقه ام کم شده و شور و شوقی ندارم و یه آدمی میخوام که کمتر مذهبی باشه (در مورد زندگی شخصی و رفتارای خودم نه اینکه من قراره مذهبی بودن رو به ایشون اعمال کنم)
حالا از اون طرف هم نمیتونه جدا بشه و همش امروز فردا میکنه
به نظر شما (مخصوصا خانمها) چ راهی هست علاقه ش رو برگردونم؟
یه مدت رابطه رو قطع کنم بگم برو بشین قشنگ فک کن که اگرم میخوای تموم کنی قطعی باشه یا اینکه این مدت برم بیام به امید اینکه این دید منفی و انرژی منفی از بین بره؟
در پاسخ به دوست دوم
مشاوره هم رفتیم.اتفاقا پیش یکی از اساتید معروف دانشگاه بهشتی. ولی جوابگو نبود
الان من نمیخوام بشنوم که برو حرف بزن.چون یک ماهه دارم حرف میزنم و هیچ تاثیری نداره
الان تیر آخرمه. رابطه رو یه مدت قطع کنم تا تصمیم قاطع بگیره (شاید نظرش برگشت) یا به صورت دو تا دوست معمولی ادامه بدیم دو هفته به امید اینکه اون علاقه برگرده؟

[نجمه چ]

سلام
ببینید ، شما باید اول تکلیفتون رو با خودتون مشخص کنید ! شما فرض کنید این علاقه مجددا برقرار شد و ایشون به هر دلیلی نتونست از شما جدا بشه ، و برگشت ،آیا شما واقعا میتونید بعد از ازدواج این خصوصیات اخلاقی این خانم رو بپذیرید و تحت فشار قرارشون ندین ؟ مطمئنا خانم متوجه شده که شما نمیتونید عوض بشید که تصمیم به جدایی داره ، ولی خود شما به خودتون رجوع کنید ، اگر واقعا این خانم رو با همین خصوصیات قلبا قبول دارید و بهشون اعتماد دارید " این رو هم بگم حجاب باید درونی باشه و نجابت باید ذاتی باشه " و حجاب ظاهری تا حد تعادل رو اگر این خانم رعایت میکنه و شما به شناخت واقعی از شخصیت ایشون رسیدین ، حساسیتتون بیجاست ! و سعی کنید رابطه رو برگردونید . اما اگر صرفا بخاطر وابستگی و ترس از جدایی الان دارین خودتون رو توجیح میکنین و ایشون رو به برگشت به رابطه مجبور میکنید ، کارتون واقعا صحیح نیست و مطمئنا توی زندگی مشترک به مشکل برخورد میکنید !
نکته آخر اینکه بازم تاکید میکنم حجب و حیا باید ذاتی باشه ، نه اجباری ، حجاب متعادل هم در کنار این حجب و حیا ... اگر ایشون رو شناختین ، سخت گیری نکنید و با عمل نه حرف ، ایشون رو برگردونید به رابطه . همه اینها با مراجه به خودتون و گوش دادن به منطقتون و بررسی شخصیت خودتون اتفاق میفته !
موفق باشید

[ali-alavi]

سلام
ممنون از پاسختون
ولی من جواب سوالم رو نگرفتم
راجع به اینکه گفتید تکلیف رو روشن کنید روشن کردم
نه من دنبال زندگی با کسی ام که حجابش اذیتم کنه نه دوس دارم به زور عوض کنم که اونم تو زندگی جور دیگه نشون بده
الان من فقط جواب یه سوال میخوام ممنون میشم به همون جواب بدین
که دو هفته آینده قطع رابطه کنم یا به عنوان دوست معمولی ادامه بدم
فقط و فقط جواب همین رو میخوام و نه چیز دیگه
چون با ۳-۴ تا مشاور و ۶-۷ نفر آدم با تجربه و مورد اعتماد صحبت کردم و آخرش به اینجا رسیدم

[نجمه چ]

خواسته شما اینه که علاقه این خانم برگرده درسته ؟
و سوالتون اینه رابطه رو یه مدت قطع کنید یا معمولی باشید ؟

[نجمه چ]

شما الان دوران نامزدی یعنی دوران شناخت رو طی میکنید ، بنظرم رابطه رو کم کنید ، و البته ایشون رو هم مطلع کنید برای فکر کردن ایشون دارید اینکارو میکنید و حرفاتون رو هم قبلش بزنید به ایشون ، یعنی خواسته هاتون رو مطرح کنید ، و تایم خاصی رو اختصاص بدین تا فکر کنن ، بنظرم این مدت رابطه نداشته باشید و یا درحد احوالپرسی باشه ، ایشون راحت فکراشون رو میکنن

[جوادیان]

سلام

دوست عزیز اول از همه اگه ادم کمال گرایی هستید اینو درمان کنید که معلومه نمه هائی از کمال گرائی تو ذهنتون هست.. و کار دوم اینه که این خانم یا هر دختر دیگری خواستید ازدواج کنید همان مدل که هستند بپذیریدش چون نمیتونید
عوضش کنید و ایشون هم به سفارش شما کمی خودشونو جمع و جور کردن ..به همین قانع باشید و با بهانه های الکی و بدرد نخور زندگی شیرین خودتونو خراب نکنید.. اگه از عفت و پاکی خانمتون مطمئن هستید زیاد روش غیرتی نشید تا
ایشون ازتون فرار کنند .. بعد ازدواج هم این حساسیت ها کم خواهد شد .. دنباله راهی نباشید که چطور دوباره ایشونو عاشق خودتون بکتید اگه مثله قبل رفتار کنید و این حساسیت هارو کم کنید ایشون خودشون کم کم دوباره

میان سمت خودتون .. در اخر هم عرض کنم اگه از حجابشون واقعا شرمنده و ناراحت میشید بهتره ادامه ندید ولی اگه راضی کننده هست روش زوم نکنید..

از ادامه دوستی معمولی و این حرفا هم خودداری کنید که واقعا مضره و باعث وابستگی خواهد شد .. اگه به نظرتون دختر خوبیه به زندگیتون ادامه بدید ..

[ali-alavi]

سلام مجدد
من و نامزدم جدا شدیم.
هرچند 2-3 روز دیگه قراره برای آخرین بار همدیگه رو ببینیم.
راستش من تمام تلاشم رو کردم که همه مشکلات و چیزایی که اذیتش میکرد برطرف کنم و کردم.
عاشقانه دوستش دارم و ویژگی های مثبت خیلی زیادی داره که فکر اینکه از دستش بدم اذیتم میکنه.
با خانوادش صحبت کردم اونا هم مخالفن و میگن شما که سر این مسائل پیش پا افتاده مشکل خوردید بعدا حتما تو زندگی وقتی مشکلات بزرگتر بیاد مشکل اساسی میخورید.(اینو بگم اونا با دیدگاه خودشون میبینن و خیلی مسائلی که اونا سرش مشکل دارن هم از دید من پیش پا افتادست)
ولی اینو نمیبینن که دو نفر اول یه رابطه تا بیان با هم به تفاهم برسن یه مدتی طول میکشه و خیلی تنش ها این وسط پیش میاد و ما تو اکثر مسائل به تفاهم رسیدیم.ولی اونا مخالفت میکنن.
میگن تو پسر فوق العاده ای هستی ولی شما به هم نمیخورید.
میگن دوران نامزدی خیلی شیرینه ولی شما یک ماه اخیر خیلی دعوا داشتید و این نشون میده رابطه درست نیست.در صورتی که دوران نامزدی بهترین دوران برای اینه دو نفر به تفاهم و یکی شدن برسن و دعواهایی که قراره تو زندگی کنن بعدا اونجا حلش کنن.
در صورتی که ما تو یک سال و سه ماه واقعا با هم عالی بودیم و فقط وقتی یکم فکر کردیم به تفاوتها و مشکلات کار به اینجا رسید.
نامزدم هم میگه من فک میکنم ما به درد هم نمیخوریم. میگه من هنوز دوستت دارم ولی اونقدری نیست که بشه باهاش زندگی مشترک تشکیل داد و شور و شوقی برای ادامه رابطه ندارم.
ولی مشکل اینجاست نامزد من خیلی آدم عجولیه. ینی حتی تو قضاوت هاش هم بارها بهش گفتم چقدر عجوله. یه تصمیم عجولانه گرفته و حتی تلاش من برای اینکه مشاوره رو ادامه بدیم هم جواب نداد.
اینم بگم که فک نکنید از دیدش من آدم خوبی نیستم. بارها خودش و خانوادش گفتن تو چقد ویژگی های خوب و مثبت داری و الان مشکل اینه میگن متفاوتیم و همچنین نامزدم علاقه اش خیلی کم شده.
حتی گفته من تمام عکسهامون و هدیه هایی که دادی نگه میدارم چون به نظرم ما یه دوران خیلی خوب داشتیم.
به نظرتون چیکار کنم؟ راه برگشتی هست؟
اگه 20 روز دیگه برم ممکنه اون همه انرژی منفی کم شده باشه و دوباره بتونیم یواش یواش بشینیم راجع به مشکلاتمون با مشاوره صحبت کنیم؟
یا اینکه منم کلا بی خیال بشم و برای همیشه فراموشش کنم؟
----------------------------------
ویرایش:
راستش من نمیگم ما متفاوت نیستیم بحث اینجاست درک نمیکنم این همه تفاوتی که میگن رو.
ینی میگن سر مسائل مذهبی متفاوتید در صورتی که جز حجاب که اونم من پذیرفتم خیلی کم سرجاهای دیگه اختلاف نظر داریم.
و اینکه اون برونگراست و من درونگرا که اونم من تلاش کردم اجتماعی تر باشم و اون یکم کنترل کنه تو رابطه با آقایون تا نزدیک شیم به هم.
اصلا نمیفهمم این همه تفاوتی که میگن کجاست و چیه و وقتی هم میپرسم میگن شما متفاوتید.
اگه این همه تفاوتی که میگن میدیدم منم واقعا دوس ندارم شکست بخورم و قبول میکردم مشکل اینجاست نمیبینم.
هر 2 نفری تا حدودی متفاوتن و کی میشه 2 تا آدم دقیقا مشابه ازدواج کنن.