جدایی

[Ehsann]

سلام. پسریم 27 ساله. فوق لیسانس. تو مقطع ارشدم با دختری آشنا شدم. یک سال و نیمه با همیم. تو این رابطه کسی که واقعا عاشق بود اون بود. اما منم واقعا شیفته معرفت و اخلاقش شدم و واقعا عاشقش شدم ودوسش دارم. قرار بود همین اسفند برم خواستگاریش و با خانواده هم در مین گذاشتم. اما یهو چند روز پیش اومد گفت استخاره گرفتم و دو دل بودم که اشتباهه ازدواجمون. اما دیگه نمیخوام ادامه بدم. خلاصه تناهم گذاشت و هر منطقی براش میارم و محکومش میکنم اخرش میگه زوره مگه من تورو نمیخوام. کلیم با گریه بم میگه دوست ندارم. منم واقعا بهش دل سپردم و بعد اون برا خودم زندگی متصور نیستم. واقعا تو عاشق بودنم شک ندارم. حالا نمیدونم چیکارش کنم. اگه مجبورم فراموشش کنم راه فراموشیش چیه. حتی حال خوردن غذا رو هم ندارم چه برسه ادامه زندگی. یعنی واقعا اگه ترس از مرگ نداشتم خودکشی میکردم. ممنون میشم راهنمایی کنید.

[شیدا.]

سلام

صبر

+ مطالعه در مورد " کنار آمدن با جدایی و کنار آمدن با پایان رابطه عاطفی و ...."

سرچ کن، کلی مطلب هست.

[nardil]

سلام
1. هرگز دوست نداشتم و ندارم که سطحی فکر کنم. 2. اشتباه رو اشتباه میدونم؛ حالا از هر کسی سر بزنه و یا چندین میلیون نفر طرفدار داشته باشه از دید من از اشتباه بودن اون، اپسیلونی کم نمیکنه.
با توجه به موارد فوق هرگز بهتون پیشنهاد نمیکنم سریع شما هم تصمیم بر جدایی بگیرین و فکر کنین فقط یه استخاره باعث تغییر نظر 180 درجه ای ایشون شده. اون همه عشق و علاقه اون هم تو این سن و سال با یک که هیچ با 1000 استخاره هم نابود نمیشه. ایشون شاید مشکل بزرگتری دارن که نمیتونن به شما بازگو کنن. سعی کنین متوجه درد واقعی ایشون بشین. علت اصلی رو جویا بشین. بهشون خاطر نشان کنین که مشکل هر چه که باشه رو علاقه ی شما به این خانم کوچکترین اثری نداره. به یک مشاوره ی حضوری برید. مهربون و قاطع و دلواپس باهاشون صحبت کنین. اما هرگز به راحتی ترکش نکنین.