سلام من 2سالی از دوران نامزدیم میگذره و زیاد پیش میاد یک هفته تا دو هفته نامزدم رو نبینم به خاطر شرایط کاری، اما این موضوع برای من به شدت اذیت کنندست
من و همسرم همو خیلی دوس داریم وقتی پیشم هست واقعا عالیه کلا خیلی هوامو داره و از رفتاراش میفهمم که علاقه اون به من بیشتر از من هست کمتر نیست
وقتی هم نیست کلا اگه مشکلی پیش بیاد یا حتی اگه ازش بخوام یکم وقت بذاره باهش صحبت کنم اونم قبول میکنه و تا حالا چیزی نخواستم که انجام نده
اینا رو میگم که بدونین هیچ وقت برام هیچی کم نذاشته چه توی محبت چه روابط عاشقانمون چه زندگیم
اما همسرم از همون اول ازدواج وقتی پیشم نیست خیلی رابطه صمیمی با من نداره معمولا در روز یه بار یه پیامی میده و خیلی مختصر و مفید حالم میپرسه ولی در همین حد (سلام چطوری چه خبر) و کلا خیلی صمیمی نیست توی صحبتاش در صورتی که من تا بتونم سعی میکنم باهش خیلی صمیمی صحبت کنم احساساتم و بیان کنم و ....
احساس میکنم خیلی بامن سرده طوری که بعضی مواقع میترسم پیام بدم چون شاید دوس نداشته باشه با من صحبت کنه
همین یه مشکل منو کلی به هم میریزه
یه بار بهش گفتم که وقتی نیست انگار واقعا نیست احساس میکنم اصلا دوس نداره با من صحبت کنه ولی کلی معذرت خواهی کرد و گفت که منظوری نداشته و کلی درگیری و خستگی واقعا حوصله نداشته
و سعی میکنه تغییر بده این اخلاقشو اما دوباره همینطوریه
دوس دارم حالا که نمیتونم زیاد ببینمش حداقل با نوع صحبت کردنش بهم نشون بده که اونم دلش تنگ شده و ... نه اینکه با یه سلام و چه خبر تمومش کنه باز کلی صبر کنم که یه تماس بگیره یا یه پیغام بده و دوباره همین رفتار سردش
ولی همین رفتاراش وقتی نیست خیلی منو به هم میریزه طوری که حتی احساس میکنم شاید منو دوستم نداره
سوالم اینه که همه مردا اینجورین؟
به نظرتون من خیلی حساسم؟ زیادی قضیه رو بزرگش کردم و این رفتارش جای هیچ ناراحتی نداره؟
راستش من دوس ندارم دوباره راجع به این موضوع باهش صحبت کنم چون دوس ندارم فکر کنه دارم ازش محبت و گدایی میکنم یا دوس ندارم خودمو کوچیک کنم جلوش و بهش بگم که لحن حرف زدنش عوض کنه