حسادت!

[hamed.FEA]

سلام به همه. روز خوش.
خیلیا اینو میدونن که خیلی از مردم توی حرف زدنشون یه فیلسوف یا یه پزشک یا یه روانشناس قهار هستن! ینی خیلی وقتا از کسایی حرفای قلمبه سلمبه ای میشنوی که اگه طرفتو نشناسی فک میکنی یا دکترای ادبیات داره یا رئیس nasa هستش !
همه ما هم میدونیم که حرف زدن با عمل به حرف جذاب تر و شیرین تر و تاثیرگذار تره...

حالا ربطش به حسادت چی بود؟!! ... خب منم یکی مث خیلی از اون دکترا و فیلسوفای جعلی! خیلی حرف قشنگ واسه گفتن دارم که دوس دارم بزنم ولی خجالت زده میشم از خودم که حرفی رو بزنم که خودم بهش عمل نمیکنم ... خیلی وقته دارم دونه دونه شرو میکنم به اصلاح رفتار و باورام که بهش به نوعی انقلاب درونی میگم... "حسادت" رفتاریه که باهاش سخت در حال جنگم ولی همش به در بسته میخورم ...

میگفتن به رفتارا یا کارای بقیه قبطه بخورین ولی حسودی نکنین ... ینی دوس داشته باشین شما هم داشته باشین نه اینکه اونم نداشته باشه... اما من حسودی میکنم ... وقتی میبینم واسه یه کاری دارم دست و پا میزنم ولی یکی دیگه با یخورده تلاش و استعداد خدادادی به راحتی انجامش میده یخورده سرخورده و عصبی میشم ... دست از تلاش برنمیدارم اما به طرف حسودیم میشه ...

طولانی شد یکم ... خوشحال میشم راجع بهش یخورده گپ بزنیم شاید درست شد ...
دوستتون دارم .

[عشق آفرین]

سلام. مردم رو بیشتر دوست داشته باشید. به خاطر خودشون و به خاطر خدا.

[میشل]

سلام

قبل از هرچیز، تبریک می گم که شهامت لازم برای پذیرفتن "حسادت" رو دارید.

وقتی میبینم واسه یه کاری دارم دست و پا میزنم ولی یکی دیگه با یخورده تلاش و استعداد خدادادی به راحتی انجامش میده یخورده سرخورده و عصبی میشم ... دست از تلاش برنمیدارم اما به طرف حسودیم میشه ...

از نظر من یه جای راه رو داری اشتباه می ری.

تلاشت در جهت خواسته ها و تمایلات حقیقیت نیست.

داستان می تونه به این شکل باشه: یک سری عوامل بیرونی هستند که دارن به تلاش های شما خط می دن. ناخودآگاه شما به این امر واقفه، و شما رو قربانی اون عوامل می دونه. و می دونه که اون عوامل هستند که شما رو از رسیدن به تمایلات و خواسته های حقیقی و اصیل خودتون باز داشتن. پس دوست داره انتقام بگیره.

احساس خشم بوجود اومده. خشم و آزردگی و نفرتی که متوجه آدم ها می شه. آدم هایی که با وضع کردن یه سری قواعد، شما رو از لذت های واقعی منع کردند.

مثال: مردم تحصیلات رو برتری می دونن. پس من مجبورم بیشتر و بیشتر درس بخونم . در حالیکه دوست دارم طبیعت گردی کنم.

حالا این وسط یه عده ای هم هستند که چون علاقه و استعداد بیشتری در شاخه علمی من دارن، بهتر پیش میرن.

پس من مدام در جهت خواسته دیگران دارم با دیگران دیگری رقابت می کنم. حس بازنده بودن همه جانبه بهم دست می ده، چون این دیگران هستند که دارن اصول و قواعد زندگی من رو تایین می کنن. یه کینه درونی ایجاد می شه، دلم می خواد یه جوری انتقام بگیرم. که اسمش می شه حسادت.

راهش اینه که برگردید و علایق و خواسته های اصیل خودتون رو پیدا کنید. دراون صورت چون در حال لذت جویی و لذت بردن از زندگیتون هستید، دیگه کار ندارید دیگران چیکار می کنن و چیکار نمی کنن. خصوصا از همنوا شدنشون با خودتون خیلی هم لذت می برید، حتی اگه از شما جلو بزنن. چون با جلو زدنشون دارن راه لذت بردن بیشتر رو به شما هم نشون می دن.