سلام...20 سالمه و در دانشگاه با دختری آشنا شدم که تقریبا یکسالو نیم از من بزرگتره...هر دفعه باهاش صحبت (درسی) میکنم ، احساس عجیبی بهم دست میده ، یک احساس بسیار خوب ، صداش باعث آرامش من میشه این حس شادی و خوشحالی تا ساعت ها همراه من هست .....درصورتی که با هیچ دختری هیچوقت همچین حسیو نداشتم و خیلی معمولی بودم
البته اینو بگم که چهرشو برای بار اول دیدم برام عجیب بود ، طوری که در اون لحظه حس خوبی بهم دست داد...پسر سر به زیری هستم ، طوریکه همیشه اون منو صدا میکنه مثلا در مورد اینکه امتحان چه طور بود سوال میکنه....وقتی رو در رو میشیم نگاه من بهش منقطع هست ..نمدونم چرا...نگاه اون هم همینطور...نمدونم اونم نسبت به من همچین حسیو داره یا نه..درکل باهم زیاد حرف نزدیم...هردومون خوشبرخورد هستیم...ازین رابطه هایی که دختر پسرا امروزه دارن خوشم نمیاد و اون هم دختر خوبیه....نمتونم درمورد ازدواج هم فکر کنم...با توجه به اختلاف سنیمون(البته این اختلاف برای من مهم نیست) درضمن من سنم کمه و دانشجو هستم...نمتونم این احساسو درک کنم..همش به یادش هستم..تک تک مکالمه های کوتاهی که باهم داشتیمو یادمه...دوس دارم همیشه ببینمش و با هم حرف بزنیم...من نسبت به صحبت کردن خودداری میکنم میترسم که یه وقت بی ادبی باشه که بری جلو یه دخترو بگیری و درمورد مثلا درس باهاش صحبت کنی...هرموقع اون پیشقدم میشه من خیلی خوشحال میشم... سوالم اینه که من چیکار کنم؟؟نمخوام از دست بدمش
علاقه مندی ها (Bookmarks)