سلام دوستان عزیز همدردی ، این دومین تاپیک منه ، توی تاپیک اولم اطلاعات کلی درباره مشکلاتم داده بودم که بیشترش به عصبی بودن شوهرم مربوط بود . من 20 سالمه و شوهرم 27 سالشه ، یک ساله ازدواج کردیم و یک سالم عقد بودیم . بچه ندارم . از 16 سالگیم با شوهرم دوست بودم . از همون اول هم میدونستم پسره عصبی ایه .
من قبلا به خاطر یه دعوا که کتکم زده بود اومدم اینجا و راهنماییای خوبی بهم شد ، در حدی که به وضوح دعواهامون کم شد ، بیشترشم به خاطر این بود که من دیگه به هیییییچ وجه جوابشو نمیدادم و میذاشتم خودشو خالی کنه حسابی هرچند اونم انصافا کمتر ایراد میگرفت ازم . الان حس میکنم این کار به خودم اسیب میزنه ، نمیتونم همیشه وایسم و سکوت کنم تا اون هرچی دلش خواست بگه . ما دیشب دوباره دعوا کردیم ، بگم سر چی خندتون میگیره :
قضیه از این قرار بود که شوهرم حدودا ساعت ده شب اومد خونه خیلی خسته و کوفته ، چون از هشت صبح تا نه شب سرکارشه . من سریع شام بهش دادم ، ولی شامم مرغ بود که دوست نداره ( البته خدایی یکم بی مزه ام شده بود) کلی دعوام کرد که یه غذا هم بلد نیستی ، اصن تو به چه دردی میخوری ، من از صبح جون میکنم اونوقت این وضع زندگیمه ، عقل تو کلت نیست ، بچه ای (تا اینجا ساکت بودمو فقط اخم کردم ) من همش میخواستم مثل حرفایی که شما قبلا بهم زدین ساکت باشم و جواب ندم ولی واقعا حس کردم الان سکته میکنم از شنیدن این حرفا و باید خودمو خالی کنم . اخرش نتونستم و جوابشو دادم . بهش گفتم من بچه ام یا تو که انقد لوس بازی درمیاری ، این بدغذاییا از سنت گذشته . یهو زد زیر بشقابش و پرتش کرد اونور ، سرمم داد زد گفت یه بار دیگه بلبل زبونی کنی حالیت میکنم . منم بغضم گرفت ، بهش گفتم خودت تمیزش میکنی به من ربطی نداره . اونم اومد طرفم زد تو گوشم گفت کاری نکن بلایی سرت بیارم که مث اون دفعه التماسم کنی (منظورش یه بار بود که دعوا کردیم و خیلی کتکم زد) بعدش من نشستم گریه کردم ، اونم رفت خوابید (البته توی اتاقمون ، چون از قهر و جدا کردن جاهامون متنفره ، حتی نمیذاره من جامو جدا کنم بعد دعوا ) باورم نمیشه انقدر بی رحم بود ، قبلا اگه میزد بعدش عذرخواهی میکرد ولی اون شب رفت با خیال راحت گرفت خوابید و اصلا هم کاری به گریه ام نداشت ! امروز صبح زودتر بیدار شده بود و صبحانه درست کرده بود درحالیکه هر روز صبح من حدود نیم ساعت زودتر بیدار میشم و همه چیو اماده میکنم . من اصلا باهاش حرف نزدم حتی خدافظی هم نکردم و فقط اخم کرده بودم . وقتی داشت میرفت اومد بوسم کرد گفت خانم کدبانوی من اخمو نباشه . به نظرتون من بازم باهاش اشتی کنم و تسلیم شم ؟؟؟ اخه بعد اون حرفی که اخر دعوا بهم زد حس میکنم همه ی عذرخواهیاش الکیه و اصلا شرمنده نیست . به نظرم نباید دیگه به راحتی ازش بگذرم . خواستم برم خونه ی برادرم قهر کنم ولی اونا الان اینجا نیستن مجبورم بمونم . فقط نمیخوام غرورمو دوباره بشکونم که دیگه خالی کردن اعصابش رو من واسش عادی شه .
به نظرتون چکارکنم ؟؟؟ خواهشا بازم راهنماییم کنین
نوشته اصلی توسط 1956
یا حداقل توی هیچکدوم همسرم دست روم بلند نکرد ولی خب به هر حال واقعا ادم عقده ای میشه همش جواب داشته باشی ولی هیچی نگی
اولش گفت که نامطمئنن ، خوب نیستن . بدتر بینمون دعوا میندازن و... اخه چن وقت پیش دوستش رفته مشاوره با خانمش ( البته اونا رو دادگاه فرستاده بود به مشاوره ) مشاوره ام رفیق اشناشون دراومده بود و همه ی حرفای اینارو گفته بود و خلاصه بماند اوضاع بدی شد . بعد یکم بحث که گفتم خب میگردیم یه خوبشو پیدا مکنیم گفت مشاوره وقت گیره من خودم بهت قول میدم دیگه دعوامون نمیشه 
منم گفتم خودتم میدونی غیرممکنه با این وضع ، که دیگه اخرش اون حرفو زد که من حسابی شرمنده شدم . برای همین من ترجیح میدیم فعلا که تنور داغه بچسبمو خودمون باهم کار کنیم تا حالا بعدا اگه به قول خودش اوضاع بهتر شد متخصصم بریم .
علاقه مندی ها (Bookmarks)