احساس محور بودن (شعر)

[باغبان]

سلام


شعر در دنیای حیوانات هست
در واقع یه خر احساس محور






............................


در روزی از روزگاران غریب
میان حیوانات عزیز
خری بود با نام ِ عجیب



خر داستان درد و دلی داشت و بگفت :


صبح هر روز مادرم غُری میزد
خواهرم هم به منم نیشی میزد

که بیا زن بگیرُ آدم شو
فارغ از غصه‌های عالم شو

زن نداری عبوس و غمگینی
زندگی را سیاه می‌بینی



خر داستان درد و دلش را فزود و بگفت :


با پدر ، صمیمی و دوووست بودم
دغدغه هایم را پیش اوووو بردم


به پدر بگفتم :


وقـــت آن اســــت بـــــرای پســرت
ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت

مــاده ای خـــــــــــــــوشگـل و زیـبا گیری
تـــو کــه هر روز به صحرا میری
نیست همتایی برای من گیری ؟


پـــدرش گــفــت کــه ای کـــــره خَرَم
ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم

تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی
نـــه طــویـــــــــلــه ، نه جُلی نه کاهی

تـــو کـــه جــز خـوردن مال پــــــــــــدرت
پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت


هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا
یک جو ، از عقـــــــــــــل به سر نیست تورا


به چه جرأت تو زِ من زن طـلــبی
بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَـــــی


بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری
بــهـــر مــــردم بــبــــــــــــــری تــو باری


بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری
بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــــــــــــــل بِبـری


یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار
تــا کــه راضـــــی شــود از تو آن یـــــــــــار


بـعــد بـایــد بـخری رخت عــــــــروس
بـهـر آن مـاده خــر خـوب و مـــــلوس


جُــــــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا
روی جُـــل نـقــــــــــش و نـگـاری زیـبـا


بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلــــــــــکاری
بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری

وقــتی ایـــنـهــــــــــا بـــشـــود آمــاده
بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه

بــشـنــو ایــن پــنـــــــــد ز بابای گلت
پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت



خر داستان بگفت :


صحبت های پدر چو برایم سنگین بود
یه عمری برای من نامفهوم بود

سختی صحبت های پدر
گیر دادن امروز و فردای مادر
بهانه ی در رفتن من شد از خونه ام


دیگه احساس دلم شده بود فرموون من
لا لا ی لای لالای لای لالای

( گور به گور شده عجب خر پررویی هم هست )



تو فرار از خونه ی بچه گیام

راهی صحرا ی بیگانه شدم
همه جور بدیدم تو صحرای غریب
گرگ و شیر و ،،، ببر دلیر


به خودم بگفتم خیلی خری
چرا میری دنبال این احساس خریت



زندگی و ساختنش راهی دارد
با بزرگتر مشورت هم ،،،، حالی دارد


راهش نیست که راهی صحرا بشوی
بهتره با تلاش ُ زحمت ُ کار ، کار کنی !
با فرمون منطق آشنا بشوی


بــشـنــو این پند عظیم ای دوست عزیز
داشته باش سعه صدر ،،، نه خشم عظیم

............................................