زيرا در اكثر جوامع مرد مسئوليت و بار اقتصادي خانواده را تحمل كرده و مشكلات و مسائل اقتصادي اولين و شايعترين علت مشاجرات و اختلافات زناشويي است و تنگناي اقتصادي براي مدت طولاني ميتواند حتي رابطه بين بهترين زوجين را نيز مختل و يا نابود كند. البته بايستي به خاطر داشت كه تمكن مالي براي زندگي موفق و خوب لازم است ولي كافي نيست.
در گذشته اكثر ازدواجها سنتي صورت ميگرفت و توجهي به اين مسائل وجود نداشت و ميزان طلاق نيز به مراتب كمتر از زندگيهاي كنوني بوده است آيا بهتر نيست همچون گذشته عمل نماييم تا زندگيهاي زناشويي بهتري داشته باشيم؟
در اين كه ميزان طلاق در گذشته بسيار كمتر از زمان حال بوده است هيچ شكي وجود ندارد. اما مسئله مهم در اين رابطه در درجه اول هدف از ازدواج و در درجه بعد تعريف و برداشت ما از خوشبختي است. در جامعه مرد سالار گذشته، زن جنس دوم و حكم برده و كنيز و در بهترين شرايط، مادر بچهها بوده است و درچنين رابطهاي هيچگاه عشق و محبت واقعي وجود نخواهد داشت و رابطه بيشتر از نوع رابطه زنداني و زندانبان (در شرايط ايدهآل، بدون شكنجه) است و اگرچه حتي در اين نوع رابطه ممكن است يك ارتباط نزديك و به تعبيري دوستانه بين زنداني و زندانبان وجود داشته باشد ولي آيا ميتوان تصور كرد كه زنداني (و حتي زندانبان) از موقعيت خود خرسند و راضي است؟ و آيا اين يك رابطه انساني و سالم و ايدهآل است؟ آيا امكان رشد و تعالي در چنين رابطهاي وجود دارد؟ اميد ميرود با مطالعه، آگاهي وپشتكار در دههاي بعدي ما ازدواجهاي موفقتر و جامعهاي با ثباتتر داشته باشيم.
اين موضوعات مهم، زير بنا و شرطهاي اوليه ازدواجاند. در صورت فراهم بودن اين شرايط نوبت به انتخاب و چگونگي آن ميرسد.
دکتر مجید محمودی مظفر ، روانشناس ، مرکز مشاوره و روانشناسي راه فردا
لینک منبع : مرکز مشاوره و روانشناسی راه فردا
علاقه مندی ها (Bookmarks)