کسی دوستم نداره😢

[*Yalda*]

سلام خدمت همدردی های عزیز
امیدارم مشکلم رو خوب خدمتتون عرض کنم و شما هم بهم کمکم کنید
من دختری 23 ساله هستمو یک ساله که لیسانسمو گرفتم.راستش مشکلی که دارم اینکه کسی دوستم نداره..هیچ وقت دوست صمیمی طولانی مدتی نداشتم...مدتی که دانشجو بودم،تقریبا با همه سلام و علیک داشتمو با همه دوست بودم اما دوست نزدیک فقط یه نفر بود که با وجود اینکه از لحاظ شخصیتی نزدیک بهم نبودیم اما با هم کنار میومدیم(شاید ترس از تنها بودن و چون چاره ای نداشتیم)اما از بعضی لحاظ واقعا شبیه هم بود اما خب اون ازدواج کرد و ارتباطمون نزدیک به صفر شد.من دوستان زیادی توی دانشگاه داشتم که میدیدم بعداز من با شخص جدیدی اشنا میشدن ولی چقدر روابط گرمتری باهاشون میگرن و رابطشون تا الان چقدر باهم نزدیکترشده.
خستتون نکنم اگه تاچندماهم از کسی خبر نگیرم هیچ کس سراغمو نمیگره..و در واقع فک میکنم جذابیتی ندارم براشون(از لحاظ اخلاقی).توی فامیل ام همینطور،دخترای فامیل هم باهام صمیمی نمیشن.و الان خیلی احساس تنهایی میکنم

این موضوع باعث شده نگران ازدواجم بشم که نکنه این جذابیتو برای همسراینده ام نداشته باشم.
خواهش میکنم کمکم کنید تا بتونم روی توخودمم کار کنم
شما چقدر دوست صمیمی دارید چی میشه که شما دوستای چندساله و فوق العاده نزدیک بهم دارید

[آخیش]

هر جور تو خونه اتون هستی باشوهرت هم خواهی بود یعنی اگه توخونه بدون بحث و دعواهستی و آروم و منطقی هستی ،اگر تو خونه مود احترام هستی و دوستداشتنی هستی پیش شوهرت هم همین میشه، دوستان بیرون برا من که فقط باعث آرامش روحی بودن ، که شما واضحه زیاد نیازی به آرامش گرفتن از غریبه ها نداری

[نهال :)]

مهارت های دوست یابی رو تقویت کن و در این باره سرچ کن
اصلا لازم نیست دیگران بیان بات دوست شن یا بهت زنگ بزنن
تو هم میتونی این کارو کنی

[اسما@]

ایا شما با زبان کنایه صحبت میکنید ؟
ایا در خونه با شما مشارکتی در امور منزل انجام میشود؟
شما فرزند چندم خونه هستید ؟
مشورت کردن و مشارکت در امور خانه یکی از اصلیترین کار برای دختران هست که خانواده میبایست در این امر دقت داشته باشد
چون باعث افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس و خود باوری میشود

از همون دوران کودکی این روحیه در دختر بچهها شکل میگیرد و عامل پیشرفتش خانوادهها هستند به خصوص مادر که بیشتر با فرزند اوقات را سپری میکند
اگر بتونی ارتباط گرمی با دوستان و اشنایان برقرار کنی و حسه اینکه انها محل نمیدهند یا در عوض کاری انجام نمیدهند را از خود دور کنی و فقط به هدفت فکر کنید موفق میشوی
از محبت خارها گل میشود و یکی از عوامل موثر در ارتباطات گوش شنوا داشتن برای طرف مقابل و همدردی کردن و اگر هم پاسخی نداری در عوض با تمام وجود به صحبتهای طرف مقابل گوش کنی و سکوت کنی و مثل این میماند که یک حسه تایید به ایشان داده اید این باعث میشود شما را باور کند

[*Yalda*]

ممنون از پاسخ هاتون

ایا شما با زبان کنایه صحبت میکنید ؟
ایا در خونه با شما مشارکتی در امور منزل انجام میشود؟
شما فرزند چندم خونه هستید ؟
مشورت کردن و مشارکت در امور خانه یکی از اصلیترین کار برای دختران هست که خانواده میبایست در این امر دقت داشته باشد
چون باعث افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس و خود باوری میشود

از همون دوران کودکی این روحیه در دختر بچهها شکل میگیرد و عامل پیشرفتش خانوادهها هستند به خصوص مادر که بیشتر با فرزند اوقات را سپری میکند
اگر بتونی ارتباط گرمی با دوستان و اشنایان برقرار کنی و حسه اینکه انها محل نمیدهند یا در عوض کاری انجام نمیدهند را از خود دور کنی و فقط به هدفت فکر کنید موفق میشوی
از محبت خارها گل میشود و یکی از عوامل موثر در ارتباطات گوش شنوا داشتن برای طرف مقابل و همدردی کردن و اگر هم پاسخی نداری در عوض با تمام وجود به صحبتهای طرف مقابل گوش کنی و سکوت کنی و مثل این میماند که یک حسه تایید به ایشان داده اید این باعث میشود شما را باور کند

بله من قبلا خیلی اهل کنایه زدن بودن البته بی منظور بود و از وقتی متوجه شدم سعی کردم که این اتفاق نیفته البته بعضی جاها از دسنم در میره!!
منظورتون چ مشارکتی؟!من مجردم
من تا همین5سال پیش تک فرزند خانواده بودم و الان یه برادر 5 ساله دارم!متاسفانه رابطه با مادرم هم صمیمی نیس و کلا مامانم اخلاقشون اینطوره که هیچ وقت از بچگی نتونسم مثه یه دوست باشم باهاشون و یا حتی از لحاظ محبت هم محبت کلامی ازشون ندیدم..جالبه بدونید من محبت کردن کلامی رو از دوستانم دیدم و به تازگی سعی کردم مثل اونها محبت کنم.
ار لحاظ مشورت به خاطر اینکه رابطه نزدیکی با خانوادم نداشتم همیشه مستقل تصمیم گرفتم و هیچ وقت تو تصمیم هام نه ازشون کمک گرفتم و نه اونها همراهیم کردن،مثله انتخاب رشته دبیرستان و دانشگاه و خلاصه هر تصمیمی.

[taktaz]

خب مشکل اصلی خودتی! خیلیا اینطورن و قضیه فقط دوست نیست من خیلیارو میشناسم یارو تو خونه نشسته میگه کار نیست یا دختر تو خونه نشسته میگه چجور من خواستگار ندارم خلاصه از این جور چیزا! اولین کار که باید بکنی سعی کن خودتو وارد یه گروه و جامعه کوچیک کنی مثلا واسه خودت برو فیتنس یا کلاس رقص خلاصه یه چیز اینطور که بهش علاقه هم داشته باشی غیر ممکنه جایی رو به صورت مداوم بری و اونجا چند تا دوست پیدا نکنی...
خیلی خشک بی روح نباش میری جایی فقط ساکت و بیننده نباش میتونی با کسایی که اونجایی یه گفتگو رو شروع کنی دیدی یه گفتگوی ساده منجر به یه دوستی چند ساله شد...
بعد اینطور که گفتی دوست صمیمی نداشتی اصلا! ببین وقتی با کسی دوست میشی بین خودتون یه نقاط مشترک پیدا کن میتونه این نقطه مشترک سبک موزیکی که گوش می کنید باشه یا هر چیز دیگه...این نقطه ی مشترک به دوستیتون قوت میده و باعث میشه از همدیگه خوشتون بیاد...

بله من قبلا خیلی اهل کنایه زدن بودن البته بی منظور بود و از وقتی متوجه شدم سعی کردم که این اتفاق نیفته البته بعضی جاها از دسنم در میره!!

خب ببین همین کنایه زدنا و تیکه انداختنا اگر توهین آمیز نباشه خیلی هم خوبه و کاری میکنه با هم راحت تر برخورد کنید و یخ بینتون آب بشه...
خیلی چیزا هست واسه گفتن ولی بزار خلاصه چن تا نکنه اساسی بگم
1- نه خیلی جدی باش نه بیش از حد شوخ هر چیزی حدی داره
2- با کسی دوست میشی تا یه حدی سعی کن خودتو تا حدی وارد مشکلاتش کنی و حرفاشو بشنوی کمکش کنی البته کمک بیش از حد هم میشه دخالت که هیچکس خوشش نمیاد خلاصه به اندازه پیش برو :|
3- نه خودتو زیاد بالا بگیر نه خودتو خیلی کوچیک کن! هیچکس دوست نداره با اینطور ادما ارتباط برقرار کنه
4- همیشه خودتو بروز نگه دار چون همیشه باعث میشه یه چیز جدید واسه بحث با دوستت داشته باشی و کمتر حرف کلیشه بزنی! کلا اطلاعات عمومی تو پیدا کردن دوست هم خیلی مفیده
5- همون قدر که سعی میکنی از لحاظ فکری به روز باشی ظاهرت رو هم بروز نگه دار! اخه کی دوست داره با یه فرد نامرتب و یا همون پلشت خودمون( ) دوست بشه البته منظورم از ظاهر این نیست که مثلا بگی وای من صورتم اینطوره دیگه هیچکس منو نمیخواد حتی تو اگه زشت ترین و بی ریخت ترین صورت رو هم داشته باشی اگه لباس تمیز و مرتب بپوشی و خوشتیپ باشی و کلا به خودت برسی به یه ظاهر ایده ال میرسی!
خوب که گفتم خلاصه بگم کلا همه چیز به رفتار خودت بستگی داره! پایه و اساس هر دوستی طرز برخورد و رفتار کردن با همدیگه است...