دلم میخواد پدرم بمیره.گناهه؟

[lost-in-paradise]

سلام
میگن بعضی وقتا یه حالی هستی که دیگه حوصله هیچی رو نداری. من الان دقیقا اون حالتم. انقد دلم گرفته از دنیا انقد حالم بده که حتی فکر نمیکنم چیزی تو دنیا باشه که بتونه حال این لحظه منو خوب کنه. چرا خدا خوبارو زود میبره و بدارو نگه میداره؟ حکمتش چیه که دلش میخواد ما زجر بکشیم؟من دوس ندارم پدرم تو زندگیم باشه چرا نمیبرتش؟ از بچگی تا الاح هرچی خاطره از پدر تو ذهنمه همش بده. همش. یه خاطره خوشم ندارم ازش. زندگیمو نابود کرده. نه معتاد نیس. زنه دیگه هم نداره. فقط اخلاقش گنده. فقط انقد ادم بسته ای هست که فقط حرف حرفه خودشه. زود میگه داد میزنه اذیتمون میکنه با حرفای غیر منطقی و تهمتاش. میرم باهاش حرف بزنم با منطق بهش میگم حق با مامانه. نه داد میزنم نه چیزی با منطق. میگه اره بدبخت میشی با من جزو بحث کردی تو دینمون گفتن پدرت سگم باشه نباشه آخ بهش بگی. این چه دینیه؟داره ظلم میکنه بمون نبایدچیزی بگیم؟ چرا خدا نمیشنوه صدامو؟24 سال زندگی بس نبود؟24 سال زجر،گریه شنیدن دادو بیداد بس نیس؟ چرا باید ادامه داشته باشه؟من پدر نمیخوام. خسته شدم. اره نمیخوام قبلا خجالت میکشیدم و شرمم میشد انقد راحت بگم الان دیگه میگم نمیخوام. هربار که بیخودی داد و فریاد را میندازه 4 ستون بدنم می لرزه. با گریه از خدا میخوام نفسشو ببره و دیگه نایی واسه داد کشیدن نداشته باشه.گناهه این حرفام؟ها؟ پس ظلمی که اون داره در حق ما میکنه گناه نیس؟ اصلا عدالت چیه؟ کجای این عدالته که فقط بخاطر اینکه خونش تو رگامه وفقط اسمش بعنوان پدر تو شناسناممه هر ظلمی میخواد در حقم بکنه؟ اخه کی خوبی به من کرده؟ من هیچ وقت حس حمایتو نگرفتم ازش. اونایی که مشکلی براتون پیش میاد و میگید عب نداره بابام هس.خوش بحالتون. من هر موقع مشکل واسم پیش اومده ترس از پدرم بیشتر از مشکل اذیتم کرده. برادرم اینا مشکل دارن و میخواد طلاق بگیره اونوقت ما هممون فقط از پدرم میترسیم که اگه طلاق بگیره پدرم هر روز به داداشم زخم زبون میزنه. وقتی داداشم بیکار شده بود جای اینکه حمایتش کنه نه از لحاظ مالیا. خداروشکر از لحاظ مالی هیچی نداره. از لحاظ عاطفی بهش دلداری بده. بهش زخم زبون میزد که لیاقت نداری. من دلم قد یه دنیا گرفته الان. فکر نکنید بخاطر این دل گرفتنا آرزوی مرگشو دارم. همیشه این حس با من بوده. میشه دعا کنید دیگه نباشه؟

[ammin]

سلام

میشه تصور کرد الان چه حس وحالی داری.از یه طرف ارزوی که گفتی رو داری از طرف دیگه میگی شاید گناه باشه شاید بی رحم شدم و...

این فکر رو رها کن .بیا ببین آیا جای دیگه ای خودت باعث غلیظ شدن این احساس نشدی.منم ارزو میکنم ای کاش همه پدرها به خوبی همه مسائل خانواده رو مدیریت میکردن .خوش اخلاق وصبور بودن وهرمشکلی پیش میومد با لبخندی بر لب به همه دلداری میدادن و....

اما واقعیت اینه همه چی مطابق میل وخواست وارمان ما پیش نمیره هرکسی یه اخلاقی داره وما توان تغییر دیگران رو نداریم اونها خودشون اراده دارندو براساس تجربیاتی که درگذشته داشتند جهان بینی و شخصیتشون شکل گرفته.حالا ممکنه ذهن ما هم تنش ها رو مقداری پررنگ تر جلوه بدهد

اما اونجا که گفتم خودت هم باعث میشی رنجشت بیشتر بشه زمانی هست که نقش قاضی میگیری.یعنی میگی باید پدرت با مادرت مهربانتر باشه تو دعوا وبحث بگه من مقصر بودم.از الان جلوی طلاق برادرت بگیره و....

تمام اینها میشه تنش وسم برای خودت

توی دعوای زن وشوهر بهتره فرزندان دخالت نکنند حتی موقع دعوا اونجا رو ترک کن چون گاهی جلو بچه ها پیاز داغش بیشتر میکنند

برادرت هم مسئول زندگی خودشه و هنوز طلاق نگرفته.اگر خدای نکرده این اتفاق بیفته وسرزنشی هم بشه بین دو نفر دیگه هست وخودشون باید سنگهاشون باهم باز کنن.ضمن اینکه همه این پیش بینی ها بیشتر پیش داوری وذهن خوانیه ونباید بهش بها داد

پس بنای رفتار با پدرت رو مشروط به رفتارش با دیگران نکن.رابطه تو وپدرت فقط رابطه دختر وپدری بین خودتون هست.سعی نکن چیزی رو بهش ثابت کنی چون نتیجه معکوس میگیری.اگه بخاد به حرفتم گوش کنه زمانی ازت تاثیر میگیره که رابطه پدر دختری تون صمیمی باشه

[مرحمت]

سلام

اینی که به شما می گم شعار هست و من خودم چندان بهش عمل نمی کنم !! اما وقتی عمل می کنم هر چند سخت هست اما شدنی هست و بسیار احساس خوبی دارم

سعی کن قوی بشی و روی رفتار اطرافیانت زوم نکنی و بهشون اهمیت ندی...

پست زیر را به صورت خلاصه برایتان گذاشتم امیدوارم به درد شما بخوره


مدیر همدردی:

برای خوش بخت بودن لازم نیست دنیا را عوض
کنیم و همه آدمها را خوب کنیم تا احساس خوشبختی کنیم.
بلکه باید ابتدا افکار و احساس و روش خود را اصلاح کنیم.
بله اینها کلیشه ای هست.
کلیشه یعنی چی:
یعنی یک الگوی صحیح
یک چارچوب درست
یک روش مناسبی که در طی قرنها افراد خوشبخت از همین روشها خوشبخت بوده اند.

حالا وقتی این چارچوب های عقلانی و منطقی و احساسی را با یک برچسب کلیشه ای دور می ریزیم. چه چیزی برایمان می ماند، تنها یک مشت احساس بزرگ شده که ما را خفه می کنند.

به جای اینکه روز و شب در ذهنم و در زبانم و در احساسم به آنها غر بزنم و از بدی های دیگران غول بسازم. سعی کردم روی مشکلات و بدیهای دیگران تمرکز نکنم. و با بخشهای مثبت و خوب آنها و برجسته کردن آنها روابط بهتری داشته باشم.

لذا ساده و صمیمانه و خودمونی می گویم:
نصحیت خوب هست.
حرفهای کلیشه ای کمک کننده هست.
تذکرهای تکراری معجزه می کند.
حرفهای قشنگ قشنگ هم اگر با تفکر همراه باشد به فکرهای قشنگ قشنگ تبدیل می شود و با سعی و برنامه ریزی به روشهای قشنگ قشنگ مبدل می شود و در نهایت به هدفهای قشنگ قشنگ ما را می رساند.

فرشته مهربان :



هر قدر ما بتوانیم خود را از دورن غنی کنیم و از دهندگی خود لذت ببریم و شادمان باشیم و توقع مدار نباشیم کمتر آسیب می بینیم و برعکس مرهم آسیب دیده ها هم خواهیم شد ..... طوری می شود که اگر محبتی ببینی گویی هدیه ای فوق العاده دریافت کرده ای قدر دان و سپاسگزار خواهی بود ... این در حالیست که وقتی توقع داشته باشی و نشود شکسته میشوی و اگر بشود عادی است و حس خاصی نمی دهد چون توقعش را داشته ای ...