عکس العمل من در پرخاشگری همسرم بر فرزندم

[deljoo_deltang]

با سلام

سوالم ساده است اما جوابش را هنوز پید نکرده ام.

زمانی که همسرم فرزند 7 ساله ام(دخترم) را به دلیلی واهی و گاهی اوقات به بهانه خیلی بی مورد مورد خشم قرار می دهد و یا حتی می زند من باید چه عکس الغملی داشته باشم؟
1- آیا باید بروم و وساطت کنم؟ (همسرم به محض اینکه می بیند من دارم نزدیک می شوم بر سر من هم فریاد می زند و شروع به تهدید من می کند)
2- آیا باید ساکت بنشینم و نظاره گر باشم؟
3- آیا باید به همسرم حق بدهم (همسرم از من می خواهد که طرف او را بگیرم تا فرزندم را تربیت کند)؟

این را بگویم که من در خلوت با همسرم در مورد اینکه حشونت نباید در تربیت فرزند باشد و یا اینکه در مسائلی که در ناحیه زرد هستند (منظورم اشتباهاتی که به کسی ضرری نمی رساند مثل کم عذا خوردن یا دیر آماده شدن یا بازیگوشی) باید یک تذکر داد و با تشویق کارهای خوبش ناحیه زرد را تدریجی کم کرد اما باز همسرم که در محل کارش درگیر می شود نمی تواند خشونت خود را کنترل کند.

[اسما@]

دختر شما بایستی از پدرش حساب ببرد تا در اینده مرتکب هر نوع خلافی نشود
از همه مهمتر شما نباید در اون لحظه سمت دخترت بری یا طرفش را بگیری چون باعث میشود اقتدار پدر شکسته شود
اینکه میگویید میزند درست نیست رفتارشان
تنبیه و تشویق باید همراه هم باشند منتها اگر میخاهی تنبیه کنید او را از یک خاسته اش محروم کنید نه بزنید
این نوع عصبی بودن همسرت به چیزی دیگر بر میگردد
ممکنست شما ایشان را نادیده میگیری و ان هم سر بچه خالی میکند به دلیل کوچک .
مرد در خانه باید احساس بزرگی کند تا بتواند فرزندش را نیز بزرگ زاده بار بیاورد
اگر در ان لحظه دخترت امد پیش شما بهش بگویید که این کارت درست نبوده یا این رفتار شما درست نبوده است
و برایش توضیح دهید
با همسرت صحبت کنید و بگویید که زدن در ذهن دخترت میماند پس در زمان تنبیه کردن در حد 10دقیقه باهاش صحبت نکید مثل اینکه قهرهستید
تا متوجه شود یا اینکه قبلش برایش روشن کنید به خاطر کار خوبت این امتیاز را میدهم و به دلیل رفتار ی که داشتین ومن قبلش تذکر دادم از این خاسته شما را محروم میکنم

[عشق آفرین]

سلام عزیزم.

اول اینکه لازم هست وساطت کنید. (چون فرزند به خصوص دختر، تو هر سنی هر چند اشتباهش بزرگ باشه، وقتی میبینه مادر پناهش نیست آسیب میبینه. اصولا فرزند از مادر انتظار امنیت احساسی داره.)

اما نحوه ی وساطت اینکه باید بی طرفانه باشه و بروز بدین به خاطر خود همسرتون نمی خواین دعوایی شکل بگیره و آرامش ایشون براتون اهمیت و اولویت هست. اینگونه نباشه که از فرزندتون جانبداری کنید.

مثال جانبدارانه: نزنش، بچه است، حالا مگه چیکار کرده، دو تا ظرف شکونده به جهنم...
مثال بی طرفانه: عزیزم آروم باش، دو تا ظرف فدای سر تو، با خودت این کار رو نکن، سرت سلامت باشه. تنبیه اش رو بسپار به من، خودم تنبیه اش میکنم. شما آروم باش...

[فکور]

سلام
راستش خیلی نمیشه در این باره نظر داد فکر کنم اغلب خانمها تا حدی این مشکل رو دارن
یعنی مردها گاهی به خاطر بی حوصلگی یه جورایی بیش از حد سختگیر میشن و این وسط بدخلقیشون میخوره به مظلومترین شخص خونه یعنی فرزند خانواده

واقعا من هم خیلی دوست دارم جواب سوال شما رو بدونم اینکه بهتره طرف پدر گرفته بشه و بچه بدبخت همینطور احساس کنه تحت ظلم واقع شده یا اینکه باید سکوت بشه یا اینکه باید اشاره به بی گناهی بچه بشه

البته من فکر می کنم طرفداری از پدر در چنین شرایطی اصلا منطقی نداره چون این رفتارها فقط یک دفعه که نیستن مدام هر وقت پدر بی حوصله باشه این رفتار رو داره اون وقت اگر مادر هم بره پشت پدر بایسته انگار یه ظلم مضاعفی به بچه تحمیل میشه
فکر می کنم سکوت منطقی تر باشه بعدش هم حتما باید با پدر در خلوت صحبت بشه بالاخره یکی اون یکی رو قانع کنه

ولی خیلی دلم میخواد یکی از مشاورین سایت به تاپیک شما بیان و نظرشونو بدن
و در نظر دادنشون حواسشون باشه که این رفتار یک دفعه نیست ممکنه دائم وجود داشته باشه حتی اگر بعد از دفعه قبل مرد قانع شده باشه که کارش غلط بوده بازهم ممکنه دو روز بعد همون حرکت انجام بشه

به کرات در خانواده های اطرافم دیدم این موضوع رو و فکر می کنم خیلی لازم باشه در موردش یه نتیجه گیری منطقی صورت بگیره

[deljoo_deltang]

حانم اسما و عشق آفرین عزیز ممنون از راهنماییهاتون. پاسخم را مشترکا برای شما دو عزیز می نویسم.

شاید من منظورم را درست ننوشتم. فکر می کنم حساب بردن دختر از پدر (اقتدار) با خشونت همردیف نیستند و شاید حتی ضد هم باشند وگرنه من هم موافق حفظ اقتدار مرد خونه هستم. مشکل اینجاست که اصلا کاری که فرزندم انجام داده مستحق هیچ خشونت و پرخاشی نیست. مثلا یک نمونه اش اینکه دخترم دارد مشق می نویسد و یک منها را بلد نیست . می اید از ما می پرسد. همسرم وقتی از جای دیگر ناراحت است شروع می کند به توهین ها و توبیخ هایی که رنگ صورت فرزندم عوض می شود بدنش شروع به لرزش می کند و بعد هم گریه های بغض داری که حتی قدرت بیرون آمدن صدا هم از او گرفته میشود(توجه داشته باشید دخترم کلا دختر شادی است و به ندرت حتی گریه یا ناله می کند). شما در این حالت چه میکنید؟ اگر کوچکترین واسطه گری ای بخواهم بکنم حتی با جانبداری از همسرم ، همسرم شروع می کند به من بد و بیراه گفتن که من تربیتم نادرست بوده و اوضاع کلا متشنجتر می شود.

فکور عزیز من هم امیدوارم پاسخ درستی بگیرم. چون من هم دوست ندارم حتی بعد هم برای دلجویی از دخترم پیش اوبروم چون نمی خواهم فرزندم نظرش در مورد پدرش خراب شود. ولی دلم بسیار نا آرام می شود از دیدن این صحنه ها.

[عشق آفرین]

عزیزم مهم نیست مساله چی هست. مهم اینه که شما بتونید در اولین قدم همسرتون رو آروم کنید، بدون جانبداری (که منجر به پریشونی بیشتر ایشون میشه)

مثلا:
میتونید به محض احساس خطر جو رو عوض کنید. بچه رو بفرستید دنبال نخود سیاه یا تمرکز همسرتون رو منحرف کنید بر موضوع دیگر.
یا گاهی سکوت کنید تا ادامه پیدا نکنه.

مهم اینه که : در قدم اول سعی کنیم اصلا شکل نگیره، مثلا اینکه بابا خسته است، از من بپرس سوالت رو. و در قدم بعد اگر شکل گرفت اجازه ندیم کش پیدا کنه. چون خود بحث و جدل پدر و مادر برای بچه یه آسیب جداگونه است.

ضمنا باید یه روز که حال و هوای جفتتون خوبه، ابتدا در مورد چگونگی تربیت فرزند به توافق برسید. البته به شرطی که بحثی پیش نیاد.

بایستی روشی اتخاذ کنید که نه سیخ بسوزه نه کباب. یک مرد هم وقتی خسته است بچه میشه. فرقی نمیکنه.
و البته اینکه پیگیری کرد چرا مرد تو خونه پرخاشگره. آیا جو واسش خسته کننده و کسل هست یا فکرش بیش از حد درگیر کار و غیره هست. اینکه بتونید فشاری رو از دوش همسرتون بردارید، یا بهش تحمل اون فشار رو بدین کلی تاثیر گذاره. چیزی که معلومه بچه نقش کیسه بوکس رو داره.

و البته آرامش شما... هم بچه باید یاد بگیره حق رو ادا کنه اما با آرامش و هم برای همسرتون نباید بهانه جور شه ضمن اینکه یکی وقتی به تنهایی داد و بیداد میکنه یهو متوجه رفتار خارج از عرفش میشه و رمز آرامش شما رو جست جو میکنه و آروم میشه.

واضحه، اگه به روش قبلی نتیجه نگرفتید و بدتر شده، پس روش های دیگه ای رو امتحان کنید تا یه نسخه جواب بده. شاید تجویزش خونسردی شما باشه.

[sphinx]

شما تا همینجا هم به دخترتون ظلم کردین که اولا جلوی پرخاشگری همسرتون رو نگرفتین و مداخله ای نکردین و بدتر از اون از دخترتون دلجویی هم نمی کنین و خبر بد این که دخترتون از حالا داره نسبت به هر دوی شما کینه به دل می گیره.از پدرش به دلیل خشونت و بی انصافی و نداشتن تعادل و از شما به دلیل عدم حمایت در برابر ظلمی که بهش میشه.شما از همین الان دارین آموزش ظلم پذیری به فرزندتون میدین.نه شما و نه همسرتون حقی برای شکستن حریم جسمی فرزندتون ندارین.لطفا دست از انفعال بردارین و از همسرتون بخواین برای مدیریت خشم یا احیانا مشکلات شخصیتی ش پیش یه متخصص بره و اگر قبول نکرد خیلی جدی بهش بگین که در صورت تکرار حتما مداخله خواهید کرد و از فرزندتون در برابر ایشون حمایت خواهید کرد.اون چیزی که مدام اینجا داره به اسم احترام به اقتدار مرد معرفی میشه چیزی جز تشویق پذیرش سلطه و خشونت و خودخواهی نیست.

پ.ن:این رفتار محدود به فرزندتون نخواهد بود.

[بی نهایت]

سلام

بهتره ریشه ای با این قضیه برخورد کنید.

علل بروز خشونت از جانب همسرتون را مستقل از دخترتون بررسی کنید.

برنامه داشته باشید که بستر های بروز خشم وخشونت همسرتان را شناسایی کنید و پیشاپیش پیشگیری کنید.

در هنگام بروز خشونت از جانب همسرتان دست دخترتان را بگیرید و از محیط خارج کنید و برگردید پیش همسرتان و سعی کنید همسرتون را آرام کنید . از همدلی تا حمایت عاطفی گرفته تا عوض کردن بحث و... روش های متفاوت.

برای دخترتان هم توضیح دهید و اطمینان دهید که پدرش او را خیلی دوست دارد اما الان شرایط خوبی ندارد و مطمئن باشد که خود پدرش از این رفتارش ناراحت است و اینکه خشونت پدرش ربطی به عملکرد دخترتون ندارد.

با دخترتون صحبت کنید و روی نقاط قوتش زوم کنید.سعی کنید روی قوت اعتماد به نفسش کار کنید .

[آخیش]

هر کاری میکنی بد باباش رو بهش نگو چون شخصیت بچه خورد میشه ،بدون اغراق عزت پدر اعتماد بنفس بچه است و باعث میشه خیلی عقده ها رو تو بزرگسالی نداشته باشه، قلق دخترت و باباش رو مدیریت کنی خوبه تا دختر بتونه امنیت روانی رو از پدرش بگیره ، این رفتار تند پدر اگر مداوم باشه اعتماد بنفس رو تو فرزندتون میاره پایین،با شوهرت توی اوقاتی که آرومه صحبت کن و دلیل این رفتار ها رو در بیار، نمیدونم شاید شوهرت میخواد دخترش رو لوس نکنه، شاید دوست نداره همه توجهت به جوجه باشه ،و شاید های دیگه، وقتی دلیل رو در بیاری کسب راه حل ساده تر میشه

[deljoo_deltang]

واقعیت تلخه و متاسفانه اجتناب ناپذیر اما برای مادر دیدن این صحنه ها تلختر از هر کس دیگست.به نظرم توی هر خونه ای این صحنه ها کم و بیش پیش میاد. اما من برام آینده فرزندم و منافع بلند مدتش از اهمیت بیشتری برخورداره و برای همین منتظر یک پاسخ کامل توی این تاپیک می مونم . دست همتون درد نکنه.