باهمسرم بحثمون شده قهر کرده منم خونه بابامم

[yasna1990]

باهمسرم بحثمون شده قهر کرده منم خونه بابامم
با همسرم بحثمون شده و ازش خبر ندارم
سلام
روز 5شنبه میخواستیم بیایم خونه پدرم نهار که قبلش همسرم تا 11.30 خواب بود و هرچی نازشو کشیدم و با مهربونی باهاش حرف زدم بیدار نشد
منم یک روز قبل از پریودیم بود و در کل یه کم عصبی بودم خیلی خودمو کنترل کردم و چیزی نگفتم ولی یهو عصبانی شدم و هرچی از دهنم دراومد بهش گفتم که تو تنبلیو همش خوابی فقط میخوای من نازتو بکشم و شما همتون خانوادگی همینطوریدو کاش بمیرم و این زتدگی تموم شه و ازین حرفا
خودم بعدش خیلی پشیمون شدم و میدونم که کارم کاملا اشتباه بود پس روی این حرفا سرزنشم نکنید
البته که اون هم مقصر بود
خلاصه همون موقع پاشد سریع لباس پوشیدیم اومدیم ولی تو راه حتی یک کلمه حرفم نزدیم بعدم منو پیاد کردو داخل نیومد مامانم که باهاش تماس گرفت هم جواب نداد فقط پیام دادم که مامانم میگه نهار میای گفت نه
عصرش که خیلی پشیمون بودم از حرفام بهش پیام دادم ببین الکی الکی چه دعوای بدی داشتیم بیا همدیگه رو ببخشیم و جواب نداد جمعه هم زنگ زدم بازم جوال نداد

البته قبل از دعوا هم قرار بود من تا جمعه خونه بابام بمونم ولی امروز دوشنبه هستو هنوز هیچ پیام و زنگی نزده
کلا گوشیشو خاموش کرده مامانم زنگ زد به مامانش سربسته گفت که منو شوهرم بحثمون شده مامانش به من زنگ زد و توضیحات بیشتری بهش دادم

فرداش زنگ زد به مامانم که من اصلا دلم نمیخواد دخترتون ناراحت باشه و ازین حرفا بعدم گفت پسرم امشب یا فردا میاد دنبالش
که نیومد
خانوادشم دیگه هیچ خبری نگرفتن
خیلی عجیبه برام.. قبلا اگر مشکلی پیش میومد خانوادش خیلی بیقراری میکردن و خود همسرمم تا نهایت دوروز بیشتر تحمل نداشت ولی الان4 روز گذشته و خبری نیست
من خیلی وقتا کوتاه اومدم ولی اینبار دیگه نمیخوام کوتاه بیام و میخوام یخورده ناز کنم خانوادمم همین نظرو دارن
ولی ازونا هم خبری نیست

چیکار کنم حالا؟

[amf66]

سلام
مشخصه که این طرز رفتارتون قبلا هم سابقه داشته
چون شوهرتون دیگه تاب نیاورده
واقعا برام جالب بود که ایشون هیچی نگفتن بهتون و کل کل نکردن و اگر اینکار رو میکردن با توجه به امادگی و تحریک پذیری شما بدتر میشد..
پس باید فرد اینده نگر و صبوری باشه
به هر حال بنظر میاد همسرتون میخاد اینبار شما رو متوجه اشتباهتون کنه و تاوان کم تحملی و پرخاشگریتون رو بدید
مگه شما زندگی مشترکتون رو شروع نکردید؟
پس چرا وقتی اون نیومد دنبالتون خودتون نرفتید خونتون؟
بنظر من بهش زنگ بزنید و ازش بخاید بیاد دنبالتون
الان فکر ناز و نازکشی رو نکنید
چون این بجای ناز کردن کل و کل بازیه و غرورتون داره توی بد مسیری میندازدتون...
بیش ازین نزارید کش پیدا کنه که بدتر میشه....

[maral569]

میدونی چرا همسرت نیومد دنبالت ، چون این رفتارت براش عادی شد دیگه.
اگه برای شما عجیبه که چرا نیومدن دنبالت ، برای منم عجیبه که چطور تا الان برنگشتی خونه ، خیلی هم عجیبه ، این طرز رفتار برای یه خانوم خونه درست نیست ، تو این دوره و زمونه باید با چنگ و دندون کانون خانواده رو حفظ کرد ، همین کارارو میکنیم که مردها پامیشن میرن دنبال محبت بیرون از خونه میگردن دیگه

بعد خیلی کار خوبی نیست که خانواده ها از دعواهاتون خبر دار میشن ، حتی در حد همون سر بسته.

ببخشیدا ، دعوا رو راه میندازی ، حرفاتو میزنی و سبک میشی ، بعد انتظار ناز کشیدن هم داری.
خب چی میشد یکم دیرتر پامیشد از خواب ، جای زمین و آسمون خدا که عوض نمیشد.

[مدیرهمدردی]

ف
من خیلی وقتا کوتاه اومدم ولی اینبار دیگه نمیخوام کوتاه بیام و میخوام یخورده ناز کنم خانوادمم همین نظرو دارن
چیکار کنم حالا؟

با سلام
حداقل اگر می خواهی کوتاه نیایی و ناز کنی، این کار را وقتی بکن که اشتباه نکرده ای و حق با شماست.
اکنون شما با بد صحبت کردن و دعوا کردن با همسرتون کسی هستید که زمینه مشکل را به وجود آورده اید. این درست نیست که حالا منتظر باشید ایشون به معذرت خواهی شما بیایند.

پس شما اکنون به خانه خودت برو و ارتباط با همسرت بگیر و معذرت خواهی هم بکن و قول عدم تکرار هم بدهید.

با ادبیاتی که در این پست به کار برده اید، مشخص هست که اینگونه درگیری و بحث و هیجانی و عصبی شدن شما در زندگی پر تکرار هست (احتمالا)
برای عدم تکرار این گونه مشکلات پیشنهاد می دهم مقالات ذیل را مطالعه و به کار بگیرید:
مهارتهای گوش دادن و مهارتهای ارتباطی
چگونه همسران مشکلات،اختلافات و درگیریهای بین خود را حل کنند؟ (1)
چگونه زوجین درگیری ها و مشکلات خود را حل کنند(2) - منافع کودکانه ---- منافع بالغانه
چگونه می توانم فردی صبور باشم!!!
انرژی احساسی صلح آمیز
بی ثباتی احساسی ارتباطات انسانی را تخریب می کند
کنترل نفس (کنترل احساسات یا کنترل خویشتن)

دقت کنید شما بر اساس این مقالات و به کارگیری آنها باید نحوه تعامل و شیوه تحمل خود را با همسرت و خودت سازگارانه تنظیم کنید.

[yasna1990]

خیلی ممنونم اقای مدیر...
بله ای کاش همان روز اول خودم رفته بودم خونه
البته من پیام دادم و زنگ هم زدم که عذرخواهی کنم ولی جواب نداد
بعد از یک هفته امد
پدرومادرم خیلی ناراحت بودند چون از قبل هم اختلافاتی داشتیم آنها هم گفتند این بار اخر است که بحثتان می شود یا طلاق یا یک زندگی ارام روز قبل از امدن همسرم پدر و مادرش به تنهایی امدند و یک جوری صحبت کردند که انگار همسرم قصدش جدایی است و یک سری صحبت ها شد و یک سری ناراحتی هایی که من از خودشان قبلا داشتم و البته کوچک بود و همان موقع تمام شده بود رو بازگو کردند که دخترتان الکی حساس هست
درواقع انها انتظار دارند هرچه بگویند من ناراحت نشوم و چون هزینه زندگیمان را می دهند من ساکت و ممنون باشم
و با امدنشان نه تنها مشکلی حل نشد بلکه ناراحتی های جدید هم درست شد
روز بعد که همسرم امد تاحدودی از عصبانی شدن ها وبرخی رفتارهای من گفت که پدرم هم بعضی جاها به او حق دادند و خودم پذیرفتم
البته پدرم از ناراحتی های من هم گفتند و بعد دوتایی باهم صحبت کردیم که به او گفتم من این تغییرات را میخواهم اگر میتوانی انجام دهی که من به خانه می ایم اگر هم نمیتوانی که هیچ... حالا دوروز هست که منتظر خبرش هستم...

خودم واقعا گیج شدم نمیدانم چه کاری بهتر است رفتن یا ماندن...
من طبق راهنمایی مدیر پذیرفته بودم که زندگی من عادی است و داشتم روی خودم کار میکردم که این اتفاق افتاد
ولی حالا بحث بالا گرفته امروز روز دهم است که خانه پدرم هستم خانواده ها در جریان مشکلات هستند و همه چیز اماده است برای اخرین تصمیم

من همسرم را دوست دارم و مطمینم او هم مرا دوست دارد ولی خیلی مواقع احساس نمیکنم تکیه گاهم باشه و به اینده زندگیمان اطمینان ندارم
او بی انگیزه و با پشتکار خیلی ضعیف است... هدف مشخص ندارد.. روی حرف هایش نمی شود حساب کرد امروز یک چیز میگوید و فردا چیز دیگر و باقی مسائلی که در تاپیک های گذشته ام گفتم
می ترسم بشود 10 سال دیگر و من عصبی تر شده باشم و علاقه ام هم کمتر و او همچنان سرگردان و غیرقابل پیشبینی و زندگیمان بدون هیچ پیشرفتی و بچه هم داشته باشیم و انوقت بخواهم که جدا شوم

کمکم کنید که دراین شرایط بحرانی بهترین تصمیم رو بگیرم

[yasna1990]

با توجه به ویژگی های همسرم و زندگیم منتظر پیشنهاداتتون هستم...

[yasna1990]

من مطمئنم هیچ وقت طعم ارامش و خوشبختی رو احساس نمیکنم چون نه علاقه ای به این زندگی دارم و نه جرات طلاق.
این رو اینجا نوشتم تا بمونه .. تا 5 سال 10سال 20 سال دیگه گله نکنم که چرا خوشبخت نیستم
هرکسی یه سرنوشتی داره و سرنوشت من بدبختیه...

[yasna1990]

من برای خودم زندگی میکنم فقط عاجزانه از خدا میخوام کمکم کنه به گناه نیفتم
شما هم خواهش میکنم برام دعا کنید
سالم زندگی میکنم و منتظرمرگم میمونم اگر پاک باشم حتما توی اون دنیا طعم خوشبختی و زندگی شیرین را می چشم

[آبی آسمونی]

یثنای عزیز
این چه حرفیه؟ وقتی شما خودت رو بدبخت بدانی و هی اینو تکرار کنی خب همین هم برات پیش میاد عزیزم. شما همان وقت که فهمیدی اشتباه کردی سریع از خونه پدر و مادرت برمیگشتی خونه خودت. وقتی جواب تلفنت را هم نداد باز برمیگشتی ...
لازم نبود حتما نامه فدایت شوم برات بنویسه و یا شما به پاش بیفتی و معذرت خواهی کنی... بحث بین شما منشا کوچک و بی اهمیتی داشت و لازم نبود پای خانواده ها اصلا به میان کشیده بشه. مطمئن باش اینطور بحث ها و حتی بسیار بسیار بسیار شدیدترش برای خیلی از خانم ها و اقایون اتفاق میفته ولی با خویشتن داری و صبر و حوصله بین خودشون حل و فصل میکنن و قضیه بدون انکه اطرافیان زیادی متوجه بشن حل میشه. شما هم همان روز که ایشان برای ناهار نیامد به مادرت میگفتی همسرم سرش درد میکنه یا یک کاری بهانه میکردی و میگفتی برای ناهار نمیاد و فردای همان روز به خونت برمیگشتی.
قضیه بعد از چند روز کم رنگتر میشد و اعصاب هر دو ارامتر میشد و و با همسرت بلاخره شروع به صحبت میکردی و اشتی میکردین.

گاهی نباید مسائل این چنینی و بحث های کوچک را جدی گرفت و به آنها شاخ و برگ داد چون همین ها ریشه زندگی را نابود میکنند!

به هرحال گذشته و متاسفانه شما کمی بی تجربه عمل کردی. الان هم دیر نشده خودت بدون اینکه توقع استقبال با شکوه و معذرت خواهی و ... از همسرت داشته باشی برگرد و با ارامش زندگیتون کنید.
لازم نیست حتما راجع به این موضوع فعلا و در شرایط حاضر صحبت کنی...
بیخیال و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده برو خونه اشپزی کن و ...اگر هم ایشون خواست سر صحبت در مورد دعوای اون روز رو باز کنه قبول نکن و خیلی محترمانه و ملایم بگو لطفا بگذار برای بعد و یک فرصت مناسبتر!
بهتره وقتی برگشتی یه متی رو روابطتون کار کنی تا به صمیمیت و ارامش بیشتر برسی تا تحریک پذیری هردوتون از بین رفته باشه و بعد اگر مناسب دیدی در موردش بعدها صحبت کنید.
پیروز و شاد باشید

[دنیای یاسی]

سلام دوست خوبم منم مساله من هم یه جورایی شبیه شماست همسر من هم رفتاراش بعد از سیزده سال برام به عنوان یه مرد عادی نشده.....ایشون توقعشون از من اطاعت کامله...
بعد از مساله ای که بوجود اومد ....من نشستم یه لیست از تمام ویژگی هاش رو نوشتم مثبت و منفی
دیدم مسائل مثبتش پایه های اصلی زندگی رو تشکیل میده مثل باخداست(یعنی از خدای خودش میترسه یه جورایی یعنی تقوا البته نه به معنای کامل کلمه ی) پرتلاشه--مرد چشم چران هرزه نیست اصلا تلوزیون نگاه نمیکنه چه برسه به فیلم....ویه سری خصوصیات دیگه حالا منفی هاش مغروره...دمدمی مزاجه....یهچیزای دیگه
سبک سنگین کردم دیدم خب خودم هم مطلق نیستم میتونم با کسب یه سری مهارتها جریان زندگی ام رو بدست بگیرم.....ما نیومدیم زندگی کنیم همینجوری زندگی وازدواج باید مارو تو مسیر تکامل هدایت کنه هر روز برای من شروع درسی جدیده
نمیدونم تونستم منظورم رو برسونم.....ببین این به این معنی نیست که تو زندگی من همه چس اکی هست نه....اما من باید از خودم راضی باشم....وبقیه اش رو بسپارم به خدا....البته من هم تازه ابتدای راه هستم وقطعا به تذکر رو راهنمایی نیاز دارم
حالا بشین یه لیست از خودت وهمسرت تهیه کن....مشاور هم یادت نره....شاد باشی