سلام دوستان چند روزه که این سوال اذیتم میکنه .شاید هم حساسیت و وسواس بیجاست ... نمیدونم
اما به نظر شما ایا انتظار متقابل داشتن اشتباس ؟؟؟؟؟
موردی که برام پیش اومده رو براتون مثال میزنم ...
من باردارم و یه مقدار حالم خرابه .همسرمم تا جاییکه میتونه مراقبم هست .ایام عید رو از چند روز قبل عید تا چند روز بعد عید به مسافرت رفتیم (خونه مادرشوهرم ).این برخلاف میل و علاقم بود اما به خاطر همسرم پذیرفتم چون میدونستم بعد از اون بخاطر شراط من دیگه نمیتونه تا چند وقت بعد به دنیا اومدن بچه پدر و مادرشو ببینه .پس علی رغم میلم اینکارو کردم ... میدونم نباید چشم داشت و حتی به زبون آورد ... اما ...
هفته پیش پنجشنبه عروسی عموم بود شهرستان .دعوتمون کردن .راستش دوست داشتم برم اما شرایط مالیمون کمی بهم ریخته بود و همسرم مرخصی نداشت .حتی خانوادم گفتن تنها بیا اما من دلم نیومد همسرمو تنها بزارم و برم ...چون اینجا کسی از خانوادش نزدیکمون نیستن ...
اما حالا.هفته بعد عروسی پسر همسایشونه .مادرش زنگ زده گفته که همسایه گفته زنگ بزن به بچهات همشون حتما بیان ...
همسر بنده تحت تاثیر قرار گرفته و حالا تا حدودی قصد داره بره ...میگه مادرم گفته حتما بیاین اینا به ما این خوبی هارو کردن اونا رو کردن و ال کردن بل کردن...
من واقعا ناراحت شدم .... و البته حرفمو بهش زدم و گفتم که انتظار دارم شرایطو بسنجی .من نمیتونم بیام ... تنها هم خونه نمیمونم ... خونه پدرم هم نمیرم ...
نمیدونم همش میاد تو ذهنم که خوب من خودم نخواستم برم عروسی عموم وهمسرمم پذیرفت .
قرار نیست همسرم هم حتما مثل من رفتار کنه ...اما من به عنوان یک زن باردار نمیخوام همسرم ازم دور باشه ...شرایطم شرایطی عادی نیست و انتظار دارم کنارم باشه ...
از طرفی اونم حق داره بره عروسی --- منم حق دارم تنها نمونم تو این شرایطم ...