آیا مشکلی هست ؟ من باید چه کار کنم ؟

[Lman]

سلام . من از وقتی وارد دانشگاه شدم دارم از مطالبتون استفاده می کنم . خیلی مطالب مفیدیه ولی حالا نیاز دیدم که موضوع خودمو مطرح کنم . ممنون میشم کمک کنید
اول خودمو معرفی کنم . من 19 سالمه و ترم 2 عمران یکی از سه دانشگاه برتر سراسری تهران هستم (اسمشو نمی گم که شناسایی نشم ! ) . پدرم هم اتفاقا مهندس عمران هستند .
از لحاظ مالی خدارو شکر مشکلی نداریم و وضعمون خوبه . از لحاظ قد و هیکل هم قدم بالای 180 هست و درشت هیکل هستم . از لحاظ درسی هم باید بگم که تو دانشکدمون نفر اول هستم از لحاظ درسی !
هیچی دیگه خانوادمون مذهبین کاملا و منم به مذهب اعتقاد دارم ولی نه به شدت خانواده
توی فامیلمون هیچ دختری ( یه دختر عمه ی 6 ساله دارم فقط !! ) نبوده و کلا هم تا قبل دانشگاه ( و حتی تا الان !! ) با هیچ دختری ارتباط نداشتم و یکی از دلایل پیشرفتمو ( خدارو شکر ) همین می دونم .
البته اذعان کنم لطف خدا بوده که وارد هیچ رابطه ای نشدم و خودم بی میل نبودم !
خب ثانیا اینو بگم که من به آدم منطقی ای هستم و دوست دارم حتی اگه می خوام با دختری باشم ، اون دختر در حد خودم باشه . در ضمن اینو هم می دونم که این روابط دوستی ( با زمینه ی عاطفی ) اون هم در این سن ، معمولا فقط دست و پا گیر هستن و فقط انسان رو از پیشرفت باز می دارن ! خیلی جلوتر موقعیت های خیلی بهتری هست ، در ضمن خدا رو هم خیلی خوش نمیاد که بری دنبال دختر بازی ! اینم بگم که من کاملا دوست دارم رو پای خودم باشم و دوست دارم به خاطر چیزایی که خودم کسب کردم با ارزش شناخته بشم نه صرفا به خاطر خانواده
هیچی دیگه مشکل اول اینه که من انتظار داشتم حداقل تو دانشگاه (حداقل به خاطر درسم و تیپ و قیافه و هیکلم ) یکی لااقل بهم پیشنهاد بده ! اینطوری فکر می کنم مشکلی دارم که کسی نیومده حداقل ازم جزوه بگیره :) البته اینو بگم شاید دلم می خواسته که برم پیش خیلی دخترا و صحبت کنم باهشون ولی من به شدت مقابل دختر ها کم رو هستم ( بر عکس مقابل پسرا پر رو ام کاملا ! ) و میترسم حتی اگه بخوام پیشنهادی بدم ، ترس رد شدن پیشنهادم و عواقب بعدیش باعث شده که دست نگه دارم ( البته علاوه بر این ها ، عامل اصلیش همون منطقیه که بهم میگه پسر الان وقت این کار ها نیست ! )
مشکل دومم هم اینه که همونطور که گفتم تو فامیلمون هیچ دختری تو سن نزدیک من نبوده و خب بالاخره یه بخشی از تجربیات تعامل با افراد ، با همین قشره ! منظورم "یه احساس لذت بخش بودن با همچین گروهی از جامعه هست بدون ذره ای نیاز جنسی " . کلا می خواستم بدونم که استراتژی رفتاریم با دخترا چی باشه ؟ یعنی از یه طرف من خیلی سر به زیر نبودم تو دانشگاه (با دختری خیلی صحبت نکردم اما بهشون دقت کردم ) و اعتقاد دارم این که سر به زیر باشی و اصلا با دختری رابطه ی اجتماعی نداشته باشی ، باعث میشه که چشم و گوش بسته بمونی و اگه روزی هم یکی بیاد سمتت ، مقاومتت کم شه ! همین اتفاق تو خود دانشگاه برام افتاده . اولاش خیلی یه دختریو می خواستم برم دوست شم باهش که الان (از نظر خودم وبقیه ) که بهش دقت می کنم ، کلی اختلاف علمی ، خانوادگی و حتی قد و هیکلی داریم ! یعنی میگم یه ذره آب دیده تر شدم تو دانشگاه !
خب ، مشکل دوم ( در واقع سوالم ) اینه که مثلا این که بری با دخترا حرفای معمولی که با پسرا می زنی بزنی ، مشکلی نیست ؟ (به قسمت آبدیده شدن توجه کنید ! ) و اگه مشکل هست پس باید چی کرد کلا ؟ و این رو هم دوباره تکرار کنم من قادر به کنترل احساساتم هستم !
و در مورد شهوت ( می خواستم بنویسم نیاز جنسی ولی دیدم این کلمه خیلی بهتر توصیف می کنه ! ) بگم که بحمد الله ، به لطف غذا های دانشگاه دیگه خیلی ضعیف شده !!
اینم راستی بگم که من تقریبا تو تهران تنها زندگی می کنم ( خونه ی خودمون شهرستانه ) و کنترل روی من خیلی کمتر هست ( ولی باز هم تا یه حدودی هست )

در ضمن دید خودم نسبت به ازدواج اینه که ازدواج یه امر کاملا جدیه و قراره تاثیر مستقیم در دنیا و آخرت ما داشته باشه و اصلا شوخی بردار نیست . از طرفی ازدواج زودهنگام هم باعث میشه به چیزی که لایقته نرسی و از طرفی سرعت پیشرفتتو خیلی کند می کنه (به خاطر مشغله هاش ) بنابرین دقت کنید که سوال من همین سطح ارتباط با دختر ها بوده
البته یه تاپیکیم هست با این موضوع تو همین سایت ، اونو خوندم ، و طبق استدلال خودم اگه قرار باشه رفتاری که با پسرا داری با دخترا هم داشته باشی دیگه مشکلی نیست ! یعنی همین صحبتای عادی و اینا که بالاتر مطرح کردم
خیلی ممنون که این همه چیزارو خوندید :)
علاوه بر این ها ، دور و ور خودمم عشق های نافرجام و زندگی هایی که به شکست کشیده شده رو می بینم و افرادیو که همه ی زندگیشون شده یه دختررو می بینم (در واقعا وقف اون دختر شده زندگیشون ! ) و حتی بین دوستام هم دیدم که این روابط جدی نیست و چقدر باعث افت کیفیت زندگی میشه ! همیشه پیش خودم میگم دخترا مثل مواد مخدر می مونن !! فقط خوشی کاذب می دن بهت و باعث میشن که اونجوری که باید نسبت به شکست های زندگی واکنش نشون ندی !
در ضمن اینم بگم که من حتی با دخترای دانشکدمون سلام و علیک ندارم و محالشون نمی کنم (خیلی حال میده !! ) و البته فقط به یکیشون سلام می دم که یه چند باری ازش جزوه گرفتم و کارم هنوز پیشش گیره و خدارو شکر اصن به دردم نمی خوره خود طرف :)

[mohanad28]

درستو بخون عزيزم شاد باش به اين مساعل فكر نكن شما بعدا دنبالت ميان باور كن شايد الان بخندي ولي يه روز به حرفم ميرسي

[Lman]

نه ، اتفاقا خودم کاملا اعتقاد دارم به حرف شما ولی میگم لااقل یه جزوه ی خشک و خالی می گرفتن ازم :)))
البته من به شدت بد خطم و خودم الان تقریبا تو همه ی درسا دارم از ملت جزوه می گیرم !

[The Green]

سلام

خلاصه بگم، دوست من سخت نگیر : )
اصالت مذهبیت رو حفظ کن .
مطالعه ی غیر درسی بیشتری داشته باش ...
هنوز ترم دوم هستی. با گذشت زمان، باتجربه تر میشی و سوالت برطرف میشه

[ghasem.h]

دوست عزیز شما به دلیل سن کم و قرار گرفتن در بدو جوانی و مضافا به دلیل ورود از یک جامعه کوچک به یک جامعه بزرگ دچار فکر به نیاز های کاذب و کودکانه و صد البته پر خطر شدید.

هشدار که به شما می دهم این است که اینگونه ارتباطات برای جوانی مانند شما فوق العاده پر خطر است .
جای خالی رابطه عاطفی با یک زن را با محبت کردن و ارتباط صمیمی با مادر و یا دیگر محارمتان پر کنید که انصافا یک تار مویش به هزاران از آن موارد می ارزد.

[Lman]

خیلی ممنون از کسایی که جواب دادن . اگه بیشتر توضیح بدید و راهکار های بیشتری هم ارائه بدید ممنون میشم
یعنی اصلا سمتشون نرم و حتی صحبت های عادی (هر چند غیر ضروری ! ) نکنم ؟؟ خب پس سطح ارتباط اول (اجتماعی ) چی میشه پس ؟
اینم بگم که کلا من خیلی زود تحت تاثیر یه دختر قرار می گیرم متاسفانه که خودم احساس می کنم به خاطر این بوده که با دخترا خیلی نبودم ... از وقتی اومدم دانشگاه تا الان شاید حدود 20 تا دختر به صورت کم و بیش و مقطعی فکرمو مشغول کرده بودن (البته به مقدار کم ) ولی خب من مقاومت کردم :)) یکی از دلایلی که میگم بری و حداقل با تعداد زیادی دختر حرف بزنی (همون حرفای عادی ) اینه که دیگه خیلی یه دختر خاص در نظرت بزرگ نمیشه که بخوای خیلی بهش نزدیک شی ! من از بدو ورود تو این قضیه پیشرفت کردم و خودم احتمال می دم که دلیل اینکه دیگه کمتر نظرم نسبت به دخترا جلب میشه همین معاشرت هر چند ناچیز و قرار گرفتن در محیط مختلط بوده ! (یعنی اولاش حتی تا مرز قرار گذاشتن با یه دختر پیش رفتم ولی الان حتی وقتی تو دانشگاه می بینمش هم نگاهش نمی کنم اصن ! )
خوشحال میشم نظرات بیشتری بشنوم . مطمئنا تجربه ی شما ها خیلی از من بیشتره !

[para]

بنظر من هیچوقت منتظر این نباش که کسی بیاد سراغت .
چون بعدا مشکلایی بوجود میاد.
و بعد از اون اعتماد بنفست یکم زیادی بالاست . من خودم به شخصه از پسرایی که اعتماد بنفسشون بالا هست بدم میاد :/ البته ربطی به مشاوره نداره این .
صحبت این جا هستش که باید صبر کنی و بزرگتر بشی و از همه مهم تر به زندگی دوستان و اطرافیانت نگاه کنی ببینی تو رابطه هاشون چه مشکلی دارن و تو هم بدونی رابطه با یه دختر الکی نیست . چون یه مسئله ی جدی تو زندگی هستش خلاصه بگم . صبر کن . هنوز زودههه .
نه تو مشکلی داری و نه چیزی . زندگیتو کن . تا تو یه فرصت دختری رو میبینی که با همه دخترای اطرافت فرق داره

[Lman]

بنظر من هیچوقت منتظر این نباش که کسی بیاد سراغت .
چون بعدا مشکلایی بوجود میاد.
و بعد از اون اعتماد بنفست یکم زیادی بالاست . من خودم به شخصه از پسرایی که اعتماد بنفسشون بالا هست بدم میاد :/ البته ربطی به مشاوره نداره این .
صحبت این جا هستش که باید صبر کنی و بزرگتر بشی و از همه مهم تر به زندگی دوستان و اطرافیانت نگاه کنی ببینی تو رابطه هاشون چه مشکلی دارن و تو هم بدونی رابطه با یه دختر الکی نیست . چون یه مسئله ی جدی تو زندگی هستش خلاصه بگم . صبر کن . هنوز زودههه .
نه تو مشکلی داری و نه چیزی . زندگیتو کن . تا تو یه فرصت دختری رو میبینی که با همه دخترای اطرافت فرق داره

والا من نمی دونم شما چرا فکر کردی اعتماد به نفس من زیادی بالاس ! خب من سعی کردم حقیقتو بگم و دروغ گفتنم تو اینجا کمکی نمی کنه بهم .....
متاسفانه دخترایی که میبینم همشون با هم فرق دارن :(
بعدشم خب طبیعیه بخوای با یکی معاشرت کنی (چه پسر چه دختر ) خودتو مقایسه کنی باهش
والا منم میدونم رابطه با یه دختر خیلی خطرناکه (در عین اینکه ممکنه خیلی شیرین به نظر برسه ) به همین دلیل هم هست که تا الان صبر کردم .... ولی کار خیلیییییی سختیه مقاومت :(
یعنی شما ها کلا می گید حتی سر صحبت هم باز نکنم با هیچ دختری ( در مواقع غیر ضروری ) ؟؟
البته من به این نتیجه رسیدم که اگه انسان سخت مشغول تلاش در جهت رسیدن به اهدافش باشه ، همه ی حواشی و سختی ها رو فراموش می کنه و به هدفش می رسه . خدا کنه که منم اینطوری بشم !

[PersianCat]

دوست من
چون من خودم 4 سال شهرستان و به دور از خانواده درس خوندم می خوام برات یه چندتا توصیه داشته باشم
1- دور رابطه با دخترها رو به طور کلی خط بکش هیچ کس از این کارها به جایی نرسیده که تو دومیش باشی فقط وفتت رو تلف می کنی(ارتباطت حداکثر در حد جزوه گرفتن و درس خوندن اونم خیلی رسمی)
2-تویی که یه رشته ی مهندسی مثل عمران درس می خونی باید تمرکز زیادی روی درست داشته باشی خودت رو با این نگرانی های بی مورد سرگرم نکن
3- ترم 3 یا 4 سعی کن یه کار مرتبط به رشته ی خودت پیدا کنی چون وقتی دانشگاهت تموم شد متوجه می شی دانشگاه هیچ چیزی بهت یاد نداده خودت رو هم با اسم های دهن پر کن دانشگاه برتر تهران گول نزن وقتی بری سر کار بهت میگن چی بلدی نه اینکه کجا درس خوندی (البته اگر واقعا دنبال یه آدم کار بلد باشن)
4- یه مقدار که سنت بالاتر رفت مثلا 21 سالگی برای خودت مفاهیمی مثل پیشرفت و موفقیت رو برای خودت باز تعریف کن

[Lman]

حالا ما گفتیم تهران درس می خونیم ملت جبهه گرفتن ! خب خواستم بگم درس خون بودم خب .... هر چند که این چزا رو که درس دانشگاه به تنهایی اصلا کافی نیست رو کاملا قبول دارم . بیشتر از خود درسای دانشگاه !
ولی حالا که یه چرخی زدم تو همدردی دیدم که واااای ! چقدر مشکلات زیاده واقعا ! چقدر تو مرحله ی ارتباط مشکل داریم ، چقدر تو خواستگاری ، چقدر تو نامزدی و چقدر حتی اختلاف زناشویی ..... حیف عمر جوونای ما که صرف این چیزا میشه .... به نظرم تو این روابط آگاهی و مطالعه و روانشناسی خیلی خیلی مهمه و گرنه ما هم باید فردا کاسه ی چه کنم چه کنم دستمون بگیریم و بیایم اینجا .......
خدا به خیر کنه !