چطور همسرم رو برگردونم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[مهرایران]

سلام به همگی دوستان
من از همسرم حدود 7 ماه هستش که طلاق گرفتیم
من عاشقانه دوستش دارم
و چون دلیل جداییمون اتفاقاتی که برام افتاده بوده هست من خیلی پشیمونم و دلم میخواد اعتماد از دست رفته همسرم رو بهش برگردونم
از طرفی هم همسرم هنوز از دست من عصبانی و خشمگین و همچنان میگه از خط قرمزهاش گذشتم و نمیتونه منو دوست داشته باشه
البته یکسری علائم نشون میده که من فکر میکنم اینها علاقه است ولی چون همیشه آدم لجبازی بوده احساس میکنم داره لجبازی هم میکنه
لطفا راهنماییم کنید

[مهرایران]

سلام به همگی دوستان
من از همسرم حدود 7 ماه هستش که طلاق گرفتیم
من عاشقانه دوستش دارم
و چون دلیل جداییمون اتفاقاتی که برام افتاده بوده هست من خیلی پشیمونم و دلم میخواد اعتماد از دست رفته همسرم رو بهش برگردونم
از طرفی هم همسرم هنوز از دست من عصبانی و خشمگین و همچنان میگه از خط قرمزهاش گذشتم و نمیتونه منو دوست داشته باشه
البته یکسری علائم نشون میده که من فکر میکنم اینها علاقه است ولی چون همیشه آدم لجبازی بوده احساس میکنم داره لجبازی هم میکنه
لطفا راهنماییم کنید

لطفا راااااااهنماااااااییم کنید

[fariba293]

سلام دوست عزیز.متاسفم بابت طلاقتون.اطاعات بیشتری بدید تا ددوستان بتونن کمک کنن.یکم بیشتر در مورد علت طلاقتون بگید و همچنین چی باعث شد که بی اعتماد شه ؟علائمی که میگید نشون دهنده علاقشونه چیه ؟ مگه بازم همدیگه رو میبینید ؟

[اقای نجار]

سلام
من نمیتونم کمکی کنم . اما پیشنهاد میکنم به تاپیکهای خانم سوده 82 سر بزنید و از تجربه شون استفاده کنید.

[شیدا.]

برای این کار نیاز هست مشاوره مداوم و دو نفره برید و حرفهاتون را بزنید و فاصله ای که ایجاد شده و اعتمادی که از دست رفته بازسازی بشه.

اگه همسر سابقتون نخواد که نمی شه
چون به نظر ایشون شما از یه خط قرمزهایی رد شدید که براشون مهم بوده

[مهرایران]

چطور همسرم رو برگردونم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام به همگی دوستان
من از همسرم حدود 7 ماه هستش که طلاق گرفتیم
من عاشقانه دوستش دارم
و چون دلیل جداییمون اتفاقاتی که برام افتاده بوده هست من خیلی پشیمونم و دلم میخواد اعتماد از دست رفته همسرم رو بهش برگردونم
از طرفی هم همسرم هنوز از دست من عصبانی و خشمگین و همچنان میگه از خط قرمزهاش گذشتم و نمیتونه منو دوست داشته باشه
البته یکسری علائم نشون میده که من فکر میکنم اینها علاقه است ولی چون همیشه آدم لجبازی بوده احساس میکنم داره لجبازی هم میکنه
لطفا راهنماییم کنید

[مهرایران]

سلام خدمت همگی ، من 32 سالمه و همسرم 34 سالشه ، حدود 7 ماهه جدا شدیم ، منو همسرم بینهایت هم رو دوست داشتیم و تقریبا 9 سال با هم زندگی کردیم و جدای از آن 2 سال با هم دوست بودیم ، البته اوایل دوران دوستی همسرم خیلی به من علاقه ای نشان نمیداد که بعدا مشخص شد به خاطر شکست عشقی بود که در گذشته خورده بود ، اما بعد مدت کوتاهی عشقش به من شدید شد و منجر به ازدواج ، من عاشقانه همسرم رو دوست داشتم و این رو ایشون هم میدونن ، اما بخاطر یکسری حماقت های بچه گانه دست به یکسری اشتباهات زدم که منجر به بی اعتمادی همسرم و جداییمون شد ، من در محیط کاری مشغول بودم که مافوق های خوبی نداشتم و برای رسیدن به اهدافشون من رو وسیله کردن ، و من هم به دلیل نیاز مالی و قسطهایی که شوهرم به تنهایی از پس اونها بر نمیومد مجبور شدم یکسری خواسته های اونها رو برای حفظ موقعیت شغلی انجام بدم ، یکی از روسا خانم بود و من رو رفیق لحظات تنهاییش کرد و با هم بیرون میرفتیم و خونش میرفتیم قلیون میکشیدیم واین رو همسرم در جریان بود و حتی من و همسرم رو هم چند بار به منزل دعوت کرد و اون با خانوادش هم چند بار به منزل ما اومدن ، در این بین تو بیرون رفتنهامون گاهی همکارهای آقا نیز همراه ما بودن ولی من به همسرم نگفتم ، اون خانم خیلی کارها میخواست که من باهاش باشم مثل استخر پارتی و... ولی من تا این حد دیگه باهاش همراه نشدم فقط تا جایی پیش رفتم که بتونم کارم رو حفظ کنم ، فقط یه بار که خونه اون خانم رفتیم ، جلو همسرش به من گفت که بریم پیش دوستم ، یه دوست خیلی صمیمی دارم که هروقت حوصلم سر میره میرم پیشش ، من فکر کردم خانم چون خیلی عادی جلوی همسرش مطرح کرد منم گفتم باشه ، ولی وقتی به منزل اون شخص رسیدیم با یه آقای سن دار اما جراحی پوست کرده مواجه شدیم ، من خیلی ناراحت شدم ولی با اصرار اون خانوم به اندازه نیم ساعت رفتیم نشستیم و قلیون و میوه بعد اومدیم خونه ، که حتی دفعات بعد به من گفت بریم پیش اون آقا من قبول نکرد ، یه طورایی دوست اجتماعی خانم بود و یکسری هم این خانم وقتی خونش بودیم از من خواست با اون مواد بکشم منم باز بخاطر شرایطم و ترس از اینکه سابقه کارم کم و من جای دیگه برام کار پیدا نمیشه و شوهرم به تنهایی از پس فشارها بر نمیاد باز قبول کردم ، اما دیدم اگه بخوام با اون خانم هم پا بشم معلوم نیست تا کجاها باید پیش برم که کم کم تو شرکت راهم رو از ایشون جدا کردم که در نهایت به دلیل اینکه این خانم هیچ سودی از من نمیبرد منجر به اخراج شد ، من به دلیل عذاب وجدانهایی که نسبت به همسرم پیدا کرده بودم و خودم هم از این اتفاقات ناراضی بودم هر روز کارم گریه بود و در دستشویی محل کار گریه میکردم ، تا اینکه حدود 8 ماه از قطع رابطه من با اون شرکت میگذشت که همسرم به من بی توجه شد و متوجه شدم که اون خانم یکسری اطلاعات در خصوص من به همسرم داده ، البته از ترس همه چیز رو به ایشون نگفته بود ولی وقتی من این شرایط رو دیدم خودم تو یه نامه همه چیز رو برای همسرم نوشتم حتی چیزهایی که نمیدونست ، و با شنیدن حرفهای من مصر به طلاق شد ، البته من کل اشتباهات زندگیم رو فقط تو مدتی که با اون خانم کار میکردم انجام دادم و خودمم خیلی متاسفم ، البته تو این مدت هم من یکسری شکها به همسرم از بابت ارتباطش با یکی از بستگانش که متاهل هم بوده کردم ، که البته ایشون معتقد بودن که من تو توهمم ، ولی طبق گفته های همسرم اگه من به ارتباطاتشون گیر نمیدادم ایشون هم نمیرفتن در مورد گذشته کنکاش کنن ، همسرم تاکید داشت که طلاقمون توافقی باشه و طوری رفتار کرد که فقط به خاطر حرفی که زده میخواد حتما طلاق بگیره و از من خواست برای اثبات دوست داشتنم این کار رو کنم و همیشه به من میگفت ممکن پشیمون شم ولی قول نمیدم و با توجه به گریه هایی که در زمان مراحل طلاق میکرد من فکر میکرد که برمیگرده ، من حتی برای اینکه بهش ثابت کنم که اشتباهاتم رو قبول دارم و میخوام جبران کنم حتی مهریه و تمام حق و حقوقم رو بخشیدم و به راحتی و سرعت هرچه تمام از ایشون جدا شدم حتی خونه ای رو که با سختی با هم خریدیم و من بخاطر اقساط همون خونه تو این همه دردسر افتادم رو هم بخشیدم ، و ایشون همیشه زمان میخواست واسه آرامش که بعد طلاق بعد از ترک کردن قرصهای ضد افسردگیش گفت من دیگه برنمیگردم و خونه رو میفروشم و نصفش رو بهت میدم ، حتی حاضر به صحبت با هیشگی نیست و جریانات پیش اومده رو به خانوادش نگفته که پشت سر من حرف نباشه ، خانوادش فوق العاده منو دوست دارن و با گذشت این همه ماه هنوز با من در تماس هستند ، من هم بخاطر شرایط روحیش که شاید با مرور زمان از تصمیمی که گرفته پشیمون شه نصف سهم اون از خونه رو با کلی قرض و وام خریدم
الان هم اون دیگه رفته به شهر خودش و با خانوادش زندگی میکنه و حتی کارش رو که شاید آرزوی خیلی ها بوده رو رها کرده و در سوپرمارکت برادرش شریک شده و کار میکنه
البته الان نسبت به چند ماه پیش آرومتر شده ولی هنوز هم منو نمیخواد و میگه من اصلا نمیتونم بشناسمت چون همیشه میگفت من میدونم چقدر دوستم داری و حتی میدونم از خانوادمم بیشتر دوستم داری ولی چراااا با من اینکارو کردی؟
نشانه هایی که میگم اینه که جواب تلفن های منو میده و روز اول عید جواب تلفن بعضی ها رو نداده ولی جواب تلفن منو داده و عید رو به هم تبریک گفتیم
هنوز نگران منه و حتی شاید به خاطر من برادرش رو مجبور کرده کارهاشو مختل کنه که به کارهای من برسه و من تنها نباشم
عکس عروسیمون رو با خودش گذاشته تو چمدون و برده و هنوز عکس منو از تو خونه مامانش اینا ور نداشته
البته برادرش معتقده که چون نسبت به تو به مرز بی تفاوتی رسیده بودن یا نبودن عکست اذیتش نمیکنه
نمیدوووووونم خواهش میکنم راهنماییم کنید

[kaspian]

شما با وجود سی و دو سال سن اصلا پخته نیستید.یعنی چی که باید اون خانم رو همراهی میکردید تا کارتون رو از دست ندید.اصلا توی محیط کار آدم نباید از فاز رفتار حرفه ای خارج بشه چه طرف مقابل آقا باشه و چه خانم.اون خانم حق نداشت توقع همچین همراهی از شما داشته باشه و شما باید خودتون مدت ها قبلتر از اینکه اخراج بشید بیرون می اومدید حالا جایی با حقوق کمتر و یک مقدار تحمل فشار مالی خیلی بهتر از نشست و برخاست با آدم نادرسته.همسرتون کارش رو ول کرده و توی شهر خودشون مشغول به کارشده.الآن هم اگر شما با خواهش و تمنا برشون گردونید به زندگی معلوم نیست چی میشه.ایشون ممکنه برگرده ولی ته ذهنش مدام یه علامت سوال در مورد شما وجود داشته باشه.یا در آینده همیشه جایگاه مقصر داشته باشید توی زندگی و این قضیه توی هر اختلافی دوباره سر باز کنه.به نظرم عاقلانه تر هست که وقتی ایشون میگن نمیخوان شما نرید سراغشون.بزاری فکرهاش رو با خودش بکنه و اگر تا شش ماه الی سک سال دیگه اومد سراغتون اون وقت میتونید برگردید به زندگی ای که توش هم سطح و برابر باشید(وقتی ایشون خودشون برگشتن دیگه نمیتونن اون قضیه رو بر علیه شما استفاده کنن.)توی این یک سال هم شما روی خودتون کار کنید و سعی کنید یک سری حد و مرز برای خودتون تعریف کنید و توی زندگیتون پیاده کنید که از این دست مسائل باز پیش نیاد.

[سها**]

سلام روزتون بخیر

من عاشقانه دوستش دارم

چرااااا گزاشتی به اینجااااا کشیده بشه شما که دوسش داشتی


چون دلیل جداییمون اتفاقاتی که برام افتاده بوده هست من خیلی پشیمونم


قابل توجه کسایی که در استانه جدایین طلاق خوب نیستش

با خانوادت صحبت کن بزرگتری با پدرش صحبت کنه که این مشکلاتی که داشتین از روی بچگی بوده

از سره غرور ناپختگی و عنوان کنن یه فرصتی بدن به شما

یکسری علائم نشون میده که من فکر میکنم اینها علاقه است

البته اگه مطمئنی که خانم هنوز دلش با شماست

در زندگی اگه زوجین بتونن هوای دله همو داشته باشن همه سختیها اسان میشود

موفق باشین

[مهرایران]

شما با وجود سی و دو سال سن اصلا پخته نیستید.یعنی چی که باید اون خانم رو همراهی میکردید تا کارتون رو از دست ندید.اصلا توی محیط کار آدم نباید از فاز رفتار حرفه ای خارج بشه چه طرف مقابل آقا باشه و چه خانم.اون خانم حق نداشت توقع همچین همراهی از شما داشته باشه و شما باید خودتون مدت ها قبلتر از اینکه اخراج بشید بیرون می اومدید حالا جایی با حقوق کمتر و یک مقدار تحمل فشار مالی خیلی بهتر از نشست و برخاست با آدم نادرسته.همسرتون کارش رو ول کرده و توی شهر خودشون مشغول به کارشده.الآن هم اگر شما با خواهش و تمنا برشون گردونید به زندگی معلوم نیست چی میشه.ایشون ممکنه برگرده ولی ته ذهنش مدام یه علامت سوال در مورد شما وجود داشته باشه.یا در آینده همیشه جایگاه مقصر داشته باشید توی زندگی و این قضیه توی هر اختلافی دوباره سر باز کنه.به نظرم عاقلانه تر هست که وقتی ایشون میگن نمیخوان شما نرید سراغشون.بزاری فکرهاش رو با خودش بکنه و اگر تا شش ماه الی سک سال دیگه اومد سراغتون اون وقت میتونید برگردید به زندگی ای که توش هم سطح و برابر باشید(وقتی ایشون خودشون برگشتن دیگه نمیتونن اون قضیه رو بر علیه شما استفاده کنن.)توی این یک سال هم شما روی خودتون کار کنید و سعی کنید یک سری حد و مرز برای خودتون تعریف کنید و توی زندگیتون پیاده کنید که از این دست مسائل باز پیش نیاد.

سلام دوست عزیز
حق با شماست من یکی از مشکلاتم اینه که هم به دیگران زود اعتماد میکنم و هم اینکه نه گفتن بلد نیستم و همیشه میخوام دیگران رو از خودم راضی نگه دارم حتی اگه خودم عذاب بکشم
البته تو این مدت خیلی بهتر شدم و یاد گرفتم که خودم رو دوست داشته باشم و برای دیگران هم به اندازه ای مایه بزارم که خودم زیر سوال نرم
الانم پیش مشاور میرم و کتابهای روانشناسی و روشن بینی میخونم خودم که از میزان تغییراتم راضی هستم البته خیلی دیگه باید تلاش کنم که به اون جایی که باید برسم
میخواستم بگم که همه مشکلاتی که برای من در گذشته پیش اومده بخاطر اینها بوده و اینکه اون موقع متوجه نبودم که باید بین خانواده و دوست و همکار و .... تفاوت قائل بود و همه به یه میزان تو زندگی آدم نقش ندارن که به همون میزان از آدم صمیمیت و محبت و دوستی دریافت کنن پدرشوهرمم همیشه بهم میگفت روابط عمومیت خوبه و خیلی این خصلت منو دوست داشت ولی این خصلت همیشه به درد آدم نمیخوره
من به تغییرات خودم دارم کمک میکنم و دلم میخواد چیزهایی که باعث اشتباهات گذشته شده رو اصلاح کنم
ولی هیچ کدوم اینها دلیل بر دوست نداشتن من نسبت به همسرم نبوده من واقعا دوستش داشتم و دارم
و اگه من اون چیزی بودم که تو ذهن اون میگذره تا حالا رفته بودم دنبال زندگیم و بعد این مدت اینقدر دلم نمیخواست که برشگردونم
لطفا راهنماییم میکنید که من باید چیکار کنم که اعتماد از دست رفته رو دوباره باز سازی کنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟