پذیرش همسر میانبری به سوی خوشبختی

[amf66]

بیشترین چیزی که رابطه یک زن و مرد را خوب می‌کند ”پذیرفتن یکدیگر“ است.

یک همسر خوب کسی است که طرف مقابلش را همان‌طور که هست قبول کند و در فکر خوشبختی او باشد. بارها از دهان مردان جوان شنیده‌ام که می‌گویند ”من او را می‌سازم“ مثل اینکه می‌خواهند مجسمه بسازند! منظور از ساختن، یعنی تغییر دادن، یعنی در هم ریختن و دوباره شکل دادن، همین‌طور زنان جوان زیادی را دیده‌ام که ادعا می‌کنند: او از اول این‌طور نبود، ”این من بودم که او را ساخته‌ام!“.
تغییرات جزئی مردشان که نه از روی رضا و رغبت، بلکه از روی ناچاری و به انگیزهٔ جلوگیری از جار و جنجال صورت گرفته است را بزرگ می‌بینند و درصدد هستند که باز هم روی او فشار بیاورند تا باز هم به قول خودشان تغییر کند! من نمی‌دانم بعد از عوض کردن و تغییر دادن، چه چیزی باقی می‌ماند که ما بخواهیم با آن باقیمانده، خوشبخت بشویم. همسرتان با آن خصوصیات اولیه‌اش شما را شیفته خود کرده بود! فکر نمی‌کنید اگر بنا به خواسته شما خیلی تغییر کند، دیگر حتی او را دوست نداشته باشید؟
زن و شوهر اگر به‌جای تغیر یکدیگر، بکوشد همان‌طور که هستند یکدیگر را قبول کنند، آن وقت است که دریچه‌های خوشبختی و سعادت یکی پس از دیگری به روی آنها باز می‌شوند. از طرفی در فکر تغییر شخصیت طرف مقابل خود نباشید، که راه بیهوده‌ای را رفته‌اید آنچه مربوط به رفتار او باشد، خود به خود در درازمدت تغییر خواهد کرد. پذیرفتن، معمولاً یک جاده دوطرفه است. وقتی شما مرد خود را همان‌طور که هست بپذیرید و او را مورد تأیید و تصویب قرار دهید، او هم ناگزیر می‌شود که شما را همان‌طور که هستید بپذیرد، وقتی پذیرفتن، همراه با ”درک کردن“ باشد، آن وقت زندگی رؤیائی و زیبا می‌شود، یعنی چلچراغ‌های زندگی یکی پس از دیگری روشن می‌شوند و محیط زندگی زناشوئی را پر از نور، روشنائی و شفافیت می‌کنند.
زنی که با همسرش دوست میشود، به او اعتمادبه‌نفس می‌دهد، او را از تنهائی می‌رهاند، به او امنیت خاطر می‌دهد، اضطراب‌ها و دلنگرانی‌هایش را کم می‌کند. در واقع به همسرش می‌فهماند که در این دنیا کسی هست که همیشه با او باشد. وقتی چنین گردید، شور و نشاط و شادی را به خانه خود راه می‌دهید. با شرایط و امکانات و روحیات همسرتان کنار بیائید تا تنور علاقه شما روز به روز گر‌م‌تر شود، به همین دلیل صراحتاً می‌گویم که همسرتان را با دیگری مقایسه نکنید. اگر در منزل یکی از دوستان و آشنایان رفتید و خانم آن خانه: غذای جدیدی درست کرده بود که همه از آن خوششان آمد، بی‌درنگ آن را به رخ همسرتان نکشید، اگر آن خانم دارای خصوصیات برجسته‌ای بود از همسرتان نخواهید که او هم مثل آن خانم بشود.
همین‌طور شما خانم عزیز! اگر شوهر یکی از دوستان و آشنایان دارای مشخصات ویژه‌ای بود، آن مرد و خصوصیاتش را با همسرتان مقایسه نکنید و در پی تغییر او نباشید، هر زن و مردی دارای صفات و روحیات جداگانه‌ای هستند.
سعی کنید صفات برجسته و ارزشمند همسرتان را پیدا کنید و به آنها بیندیشید تا همیشه روحیه‌تان شاد و مطلوب بماند.
نکته بسیار مهم و آخر اینکه، اگر همسرتان دارای مزایائی بود، که بی‌شک هست، سعی کنید معایب احتمالی او را تحمل کنید، باید مزایا و معایب را با هم پذیرفت، هیچ‌یک از زندگی‌هائی که در اطراف شما است، ایده‌آل و خوب مطلق نیست! همه آدم‌ها، کم و بیش دارای امتیازاتی هستند،
دنبال کمال مطلق نباشید که هرگز به آن دست پیدا نخواهید کرد.
تلاش بیهوده در این راه همیشه با عدم موفقیت همراه بوده است. اجازه ندهید کمال‌گرائی، روحیه شما را خراب کند. کامل مطلق و خوب مطلق ، هرگز وجود ندارد. این یک قاعده است.