به انجمن خوش آمدید

دسترسی سریع به مطالب و مشاوران همـدردی در کانال ایتا

 

کانال مشاوره همدردی در ایتا

نمایش نتایج: از شماره 1 تا 1 , از مجموع 1
  1. #1
    عضو عادی آغازکننده

    آخرین بازدید
    چهارشنبه 20 اردیبهشت 96 [ 15:14]
    تاریخ عضویت
    1391-8-17
    نوشته ها
    110
    امتیاز
    5,053
    سطح
    45
    Points: 5,053, Level: 45
    Level completed: 52%, Points required for next Level: 97
    Overall activity: 0%
    دستاوردها:
    VeteranTagger Second Class5000 Experience Points
    تشکرها
    163

    تشکرشده 177 در 80 پست

    Rep Power
    31
    Array

    6 کوچک های بزرگ

    سلام ...

    گاهی اوقات انجام دادن یه چیزهایی به حاضر کوچک ان اما اثر و نتیجه اون خیلی زیاده ... این توی هر رابطه اجتماعی می تونه باشه ...این مقاله ها پیرامون این موضوع هست ...


    =======================










    در زندگی نکته‎هایی است که به ظاهر بسیار کوچک و پیش‎پا افتاده‎اند، اما رعایت همین نکات می‎تواند آثار بسیار مثبت و پیامدهای فوق‎العاده ارزشمندی داشته باشد. درست مانند اینکه شما با فشار انگشت‎ سبابه‎تان کلید کوچکی را می‎زنید و یک ساختمان را به طور کامل روشن می‎کنید. همین‎طور در زندگی خطاهایی است که شاید به نظر ما اهمیت چندانی نداشته باشد، اما ارتکاب همین خطاهای ظاهراً کوچک می‎تواند فجایع عظیمی به بار بیاورد و زندگی را به کام همه تلخ کند. درست مانند وقتی که با یک جرقه‎ی کوچک کبریت ،اتاقی که پُر از گاز است می‎تواند منفجر شود. آنتونی رابینز در یکی از کتابهای خود ماجرای شنیدنی را نقل می‎کند: « مسئولین یکی از کارخانه‎های بزرگ متوجه می‎شوند علیرغم اینکه هیچ مشکلی در چرخه‎ی تولید نیست و به ظاهر همه چیز درست و سرجایش است اما شرکت هر ماه ضرر می‎دهد. آنها تیمی را موظف می کنند تا مشکل را پیدا کنند. پس از بررسی‎های فراوان متوجه می‎شوند که عمده‎ی ضررها ناشی از بی‎دقتی کارگران کارخانه است که در انجام وظایف‎شان درست و دقیق عمل نمی‎کنند و همین بی‎دقتی‎های ظاهراً کوچک ! در مجموع سبب زیان‎های فراوانی می‎شود که عملاً سود کارخانه را از بین می‎برد. آنها طرح‎های متعددی ارائه دادند که به واسطه‎ی آن انگیزه‎ی کاری کارگران بیشتتر شود تا کارشان را با دقت بیشتری انجام دهند. از جمله این طرح‎ها این بود که حقوق کارگران را افزایش دادند اما عملی کردن این پیشنهادها و افزایش دست مزد نتیجه‎ای جدی و قابل توجهی به دنبال نداشت تا اینکه شخصی پیشنهاد داد برای هر کدام از کارگران روپوش و لباس جدیدی طراحی شود و پشت هر کدام از آنها واژه‎ی «افزارمند» نوشته شود. تلاش شد آنها را پس از این به جای کارگر، «افزارمند» خطاب کنند و با آنها با احترام بیشتری برخورد شود. نکته‎ی جالب این بود که همین تغییر اسم و نوع رفتار محترمانه به این افزارمندان احساس بهتری داد. آنها احساس ارزشمندی بیشتری نسبت به خود و کارشان داشتند. به دنبال آن دقت رفتاریشان بسیار بیشتر شد و سودآوری کارخانه تغییر مثبت چشم‎گیری کرد. تعهدی برای احترام؛ همه‎ی ما دوست داریم شخصیت‎مان مورد تکریم و احترام قرار گیرد. به طور طبیعی غالب ما احترام‎کنندگان را دوست داریم و نسبت به توهین کنندگانمان احساس خوبی نداریم. اگرچه مصادیق احترام و تکریم شخصیت بسیار فراوان است اما یکی از قدم‎های اولیه این است که یکدیگر را محترمانه خطاب کنیم. محترمانه صدا کردن دیگران همان کار کوچکی است که می‎تواند پیامدهای مثبت بزرگی داشته باشد. البته ما کم و بیش نسبت به افراد غریبه و بیگانه این نکته را رعایت می‎کنیم که دیگران را با احترام صدا کنیم. اما عمده‎ی غفلت‎ها و لغزش‎ها و خطاهای رفتاری ما در محیط خانه است و اتفاقاً به همین دلیل است که ما تأثیرگذاری‎مان روی افراد خانواده چندان زیاد نیست. باید با خود متعهد شوید از این پس هرگز اعضای خانواده خصوصاً همسرتان را صرفاً با بیان نامش (به تنهایی) صدا نزنید. واژه‎هایی هم‎چون آقا، خانم، جان و عزیزم که به قبل و بعد اسم اضافه می‎شود می‎تواند نفوذی غیرقابل باور در قلب و روان طرف مقابل داشته باشد. شما با تعابیری هم‎چون سمیرا خانم، آقا مهدی، الهه جان و ... به مخاطب‎تان اعلام می‎کنید که هم دوست‎داشتنی است و هم شایسته‎ی احترام است. حتی می‎توانید گاهی با الفاظی هم‎چون پسر عزیزم، خانم گلم، شوهر خوبم و دختر ماهم یکدیگر را صدا بزنید. مهم این است که با خود پیمان ببندید یکدیگر را هرگز صرفاً با اسم صدا نزنید. باز هم تأکید می‎کنیم که شاید به نظر بیاید این مسأله کوچک و پیش پا افتاده است و چندان نمی‎تواند به گرمی و استحکام خانواده منجر شود ولی این صرفاً خطای ذهنی ماست. اهمیت این مسأله آنجا روشن می‎شود که ما بدانیم بسیاری از طلاق‎ها و فروپاشی‎های زندگی به واسطه‎ی بی‎احترامی‎هایی است که نقطه‎ی شروعش شاید همین خطاب‎ها و صدا کردن‎های غیرمحترمانه باشد. در این میان یک مانع ذهنی وجود دارد و آن این است که برخی فکر می‎کنند که اگر همسر و یا اعضای خانواده را محترمانه صدا بزنند و یا الفاظ خانم و آقا را به اسم او اضافه کنند این صمیمیت بین آنها را از بین می‎برد و احساس غریبگی و بیگانگی به انسان می‎دهد. اما باید بگوییم اولاً شما می‎توانید بسیار بی‎تکلف و صمیمانه با هم صحبت کنید و صرفاً در خطاب کردن‎هایتان محترمانه‎تر رفتار کنید، ثانیاً حتی در فرض اینکه این بیان کمی از میزان صمیمیت شما به حسب ظاهر بکاهد، اما این برای پایداری زندگی‎تان بهتر است از شرایطی که صمیمیت باشد و از احترام خبری نباشد. صمیمیت ، نه به قیمت بی احترامی توجه داشته باشید که در این میان دو لغزشگاه هم وجود دارد یعنی در دو موقعیت ما خطاب‎های محترمانه‎ای نسبت به هم نداریم. یکی زمانی که صمیمیت ما بیشتر و بیشتر می‎شود. معمولاً وقتی دو نفر با یکدیگر خیلی انس می‎گیرند از سر دوست داشتن و احساس نزدیکی فراوان یکدیگر را به گونه‎ای خطاب می‎کنند که چندان محترمانه نیست، تا جایی که گاهی از سر شوخی یکدیگر را با الفاظ غیرمؤدبانه‎ای صدا می‎زنند. باید توجه داشت که این نه تنها به صمیمیت این دو نفر کمک نمی کند بلکه شروع یک کینه و کدورت‎هایی است که از همین جا و کم‎کم شکل می‎گیرد. لغزش‎گاه دیگر عصبانیت است. به هر حال این طبیعی است که گاهی شما از رفتار یکی از اعضای خانواده و به ویژه همسرتان عصبانی می‎شوید، اما این طبیعی نیست که این عصبانیت بخواهد منجر به بدزبانی و توهین شود. معمولاً برای ما بسیار سخت است که در شرایطی که از طرف فرد مقابل‎مان ناراحت و خشمگین هستیم بتوانیم با او محترمانه صحبت کنیم و مؤدبانه خطابش کنیم. بنابراین دقت و مراقب ما در عهد و تصمیم‎مان برای خطاب های محترمانه اگرچه باید همیشگی باشد، اما خصوصاً در شرایط صمیمیت و عصبانیت باید به‎طور خاص‎تر و ویژه‎تری لحاظ شود.



    ==============================








    توجه و تحسین در زندگی نکته‎هایی است که به ظاهر بسیار کوچک و پیش‎پا افتاده‎اند، اما رعایت همین نکات می‎تواند آثار بسیار مثبت و پیامدهای فوق‎العاده ارزشمندی داشته باشد. درست مانند اینکه شما با فشار انگشت‎ سبابه‎تان کلید کوچکی را می‎زنید و یک ساختمان را به طور کامل روشن می‎کنید. همین‎طور در زندگی خطاهایی است که شاید به نظر ما اهمیت چندانی نداشته باشد، اما ارتکاب همین خطاهای ظاهراً کوچک می‎تواند فجایع عظیمی به بار بیاورد و زندگی را به کام همه تلخ کند. درست مانند وقتی که با یک جرقه‎ی کوچک کبریت ،اتاقی که پُر از گاز است می‎تواند منفجر شود.از این‎رو به این نکات مثبت و منفی، کوچک‎های بزرگ گفته می‎شود.هر روز صبح پس از آنکه شوهرش را برای رفتن به محل کار بدرقه می‎کرد، دست به کار می‎شد. خانه را عاشقانه تمیز و پاکیزه می‎کرد و برای آراستگی منزل بسیار تلاش میکرد. غالباً غذاهای دلخواه و موردپسند حمید (شوهرش) را تدارک می‎دید و در سفره‎آرایی نهایت سلیقه را به خرج می‎داد.همچنین دقایقی قبل از آنکه شوهرش به خانه بازگردد به خود می‎رسید و در لباس پوشیدن و آرایش چنان دقت می‎کرد تا همه چیز در نگاه او زیبا، جذاب و خواستنی به نظر برسد. اما اکنون با اینکه چند ماهی بیشتر از زندگی مشترکش نگذشته بود انگیزه‎اش را از دست داده بود. فکرش را هم نمی‎‎کرد آن همه شور و شوق روزهای اول، اینقدر زود فروکش کند. همیشه در دوران مجردی‎اش به کارها و رفتارهای مادرش خرده می‎گرفت و مدام با خود فکر می‎کرد که اگر من ازدواج کنم چنین و چنان می‎کنم و برای گرمی و شیرینی زندگی‎ام چیزی کم نمی‎گذارم و واقعاً هم کم نگذاشته بود. مشکل اینجا بود که اگر چه همه دوستان و فامیل او را تحسین می‎کردند و از خانه‎داری و کدبانوگری او، بسیار می‎گفتند. اما حمید کوچک‎ترین واکنش مثبتی نشان نمی‎داد. هرچه او تلاش می‎کرد که از هر جهت خانه و زندگی‎اش ایده‎آل باشد تا محیط خانه امنیت و آرامش داشته باشد، برای همسرش همه چیز عادی بود! او همان‎طور که به گل‎های یاسی که دیروز از حیاط خانه‎ی مادرش چیده بود و امروز با حوصله و سلیقه‎ی فراوان روی میز صبحانه گذاشته بود تا همه چیز زیبا و معطر باشد نگاه می‎کرد چشمانش پُر از اشک شده بود. او حتی بعید میدانست حمید آن را دیده باشد . زیر لب می‎گفت: « من که از او چیزی نمی‎خواهم، فقط می‎خواهم یک جمله بگوید که متوجه این زحمت‎ها و محبت‎ها می‎شود و آنها را می‎بیند. فقط بگوید دیدم » یکی از نکات کوچک و ظریفی که البته آثار بسیار بزرگی به دنبال دارد توجه و تحسین است. همه‎ی انسان‎ها از اینکه مورد توجه قرار گیرند احساس خوبی دارند و از نادیده انگاشته شدن می‎رنجند. گاهی بی‎اعتنایی‎ها و بی‎توجهی‎های ما خواسته یا ناخواسته، لطمه‎های عاطفی شدیدی را به اطرافیان‎مان وارد می‎سازد که خود می‎تواند منشأ بروز یک سری ناهنجاری‎های رفتاری شود. وقتی شما به محبت‎ها و زحمت‎هایی که دیگران کشیده‎اند توجه نشان می‎دهید آنها را دلگرم می‎کند و انگیزه‎ی آنها را دو چندان می‎سازد. این توجه می‎تواند با تحسین و تشکر توأم باشد. *فقط 30 ثانیه؛ برای اینکه تأثیر بزرگ این کار کوچک را در زندگی‎تان ببینید به عنوان یک مرد واقعاً خود را متعهد کنید و به خود قول بدهید که از این پس در بدو ورود به خانه (قبل از اینکه لباس‎تان از تن دربیاورید) اتفاق‎های مثبتی را که در همسر یا فضای خانه رخ داده است را پیدا کنید و مورد توجه قرار دهید. اعلام کنید که آنها را دیدید و برایتان مهم، قابل درک و ستودنی است. حتی اگر همسرتان صرفاً موهایش را برای شما شانه کرده است آن را مورد توجه قرار دهید.او را در شرایطی قرار ندهید که مجبور شود از شما بپرسد چیزی در من تغییر نکرده است ؟ لحظاتی در فضای خانه‎تان راه بروید. دقت کنید که نسبت به صبح که از خانه بیرون می‎رفتید چه تغییرات مثبتی ایجاد شده است، آن‎ها را ببینید و تشکر و تحسین کنید. مثلاً بگویید :« بَه بَه چقدر کمد لباسها مرتب شده! چقدر با سلیقه! وای چه غذای خوشمزه‎ای! معلومه که خیلی وقت گذاشتی! حتماً بچه‎ها هم حسابی اذیتت کرده‎اند.» مطمئن باشید. همین یکی دو جمله شما بسیار تأثیرگذار است. هم‎چنین به عنوان یک زن نیز خود را متعهد سازید که در لحظه‎ی ورود همسرتان به خانه او و زحماتش را مورد توجه قرار دهید. مثلاً : « حتماً از صبح خیلی خسته شدی. چه میوه‎های خوبی خریدی. ممنون که با همه‎ی خستگی که ناشی از کار بیرون داشتی وقت گذاشتی. ضمناً شوفاژهایی را که دیروز راه انداختی واقعاً خونه رو گرم کرد، ممنون که به فکر بودی.» *چیزی مانع نشود؛ شاید به نظر شما بیاید که آنچه طرف مقابل انجام داده کار کوچکی بوده و یا صرفاٌ انجام وظیفه بوده است و از این جهت آن را مورد توجه قرار ندهید. اما یادتان باشد اگر دوست دارید این کارهای کوچک و انجام وظیفه‎ها تکرار شود و توسعه یابد و با احساس مسئولیت‎پذیری بیشتری انجام شود باید به آن توجه نشان دهید. ضمن اینکه بسیار تفاوت می‎کند که کسی کاری را از سر اجبار و وظیفه انجام دهد یا اینکه عاشقانه و مهربانانه به آن مبادرت ورزد. قطعاً توجه و تحسین می‎تواند این عشق و دلسوزی را جایگزین اجبار و اکراه کند. شاید هم نگران این باشید که با این توجه نشان دادن‎ها طرف مقابل‎تان لوس، پُررو و پُرتوقع شود و از این جهت بی‎اعتنایی می‎کنید، اما در این صورت نیز یادتان باشد آنقدر که بی‎توجهی های شما زندگی را سرد می‎کند و باعث بی‎انگیزگی می‎شود لوس و پُرتوقع شدن طرف مقابل آسیب زننده نیست. ضمن اینکه اساساً این نگرانی، نگرانی بیجایی است. بنابراین مراقب باشید که نه کارهای طرف مقابل را کوچک بی‎انگارید و نه غرور و ترس مانع این شود. نکته‎ی آخر اینکه از آنجا که این کوچکِ بزرگ ( توجه و تحسین) پیامدهای بسیار عالی دارد و هر رابطه‎ای را می‎تواند تقویت کند دقت کنید که این می‎تواند در رابطه‎های دیگر نیز به کار گرفته شود و صرفاً ویژه‎ی همسران نیست. به عنوان یک فرزند به زحمت‎ها و محبت‎های والدین‎تان توجه نشان دهید، به عنوان یک پدر یا مادر به رفتارهای مثبت فرزندتان توجه نشان دهید و هم چنین به عنوان یک خواهر، برادر، همکار، همسایه، فامیل و ... این اصل را زندگی کنید.


    یا علی
    ویرایش توسط skyzare : شنبه 14 فروردین 95 در ساعت 14:41

  2. کاربر روبرو از پست مفید skyzare تشکرکرده است .

    ستاره زیبا (شنبه 14 فروردین 95)


 

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)
Powered by vBulletin® Version 4.2.5
Copyright © 1403 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.
طراحی ، تبدبل ، پشتیبانی شده توسط انجمنهای تخصصی و آموزشی ویبولتین فارسی
تاریخ این انجمن توسط مصطفی نکویی شمسی شده است.
Forum Modifications By Marco Mamdouh
اکنون ساعت 12:49 برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +4 می باشد.