شوهرم به هیچ چیز اعتقاد نداره حتی خدا !

[skyzare]

سلام

منبع : سایت استاد حورایی

شوهرم به هیچ چیز اعتقاد ندارد حتی خدا!

سوال :

شوهرم به هیچ چیز اعتقاد ندارد حتی خدا! وقتی مهران با خانواده‎اش به خواستگاری‎ام آمد به نظر فرد موجهی می‎آمد. پدر و مادر متدینی داشت و به نظر می‎رسید که خودش هم مانند والدینش باشد. در گفتگوهای اولیه گفتم که برای من ایمان و اخلاق از همه چیز مهم‎تر است، او نیز تأیید کرد. زندگی مشترک‎مان را آغاز کردیم. بعد از دو سال، شغل‎اش را عوض کرد و در یک شرکت مشغول به کار شد. شاید همه‎ی مشکل ما از آنجا شروع شد. همکارانش افراد مقیدی نبودند. او که نماز صبحش به ندرت قضا می‎شد کم‎کم نمازهایش را یکی در میان می‎خواند و می‎گفت خوانده‎ام. بعضی شب‎ها دیرتر به خانه می‎آمد. گاهی دهانش بوی الکل می‎داد. اولین‎بار که این را متوجه شدم انگار آب سردی روی تنم ریخته بودند. چون اصلاً در خانواده‎ی ما این کارها جایی نداشت. من سقوط معنوی مهران را به تدریج می‎دیدم. وقتی به او می‎گفتم که چرا رفتارهایت عوض شده و چرا نماز نمی‎خوانی می‎گفت: به تو ربطی ندارد و این یک مسأله‎ی شخصی است. هنگامی که به خانه می‎آمد عمده‎ی وقتش را پای ماهواره‎ای می‎نشست که دو سه سالی بود علیرغم مخالفت من آن را نصب کرده بود. کم‎کم اعتقادات من را نیز مسخره می‎کرد. اگر مرا در حال نماز خواندن می‎دید با تحقیر می‎گفت این اَداها چیه؟ باور کنید دیگر به تنگ آمده‎ام. خودش که دیگر هیچ قید و بندی ندارد بماند، به من هم فشار می‎آورد تا مثل خودش باشم. همین هفته‎ی گذشته که برای شرکت در یک جلسه‎ی قرآن به خانه‎ی همسایه رفته بودم کلی داد و بیداد کرد که من از این اُمّل بازی‎ها بدم می‎آید. دنیا فرق کرده چرا هنوز مثل مردم هزار سال پیش فکر می‎کنی؟!و.... تو را به خدا کمکم کنید. من دوست دارم مهران من تبدیل به همان فردی شود که چند سال پیش به خواستگاریم آمد.


پاسخ استاد حورائی :


نامه‎ی شما را خواندم. شرایط شما را درک می‎کنم که تا چه اندازه دغدغه دارید و نگران هستید. بدون هیچ تردیدی روشن است که یکی از ویژگی‎های یک زندگی استاندارد، هنجار و رو به کمال، معنویت و گرایش‎های معنوی است. در واقع این معنویت است که به زندگی انسان معنا می‎دهد، او را از پوچی و بیهودگی و لذت‎محوری دور می‎سازد. به زندگی و برنامه‎های زندگی جهت داده و انسان را رو به رشد و کمال می‎‎برد. بدیهی است همانطور که باید مراقب امنیت جسمی و جانی خود و فضای زندگی‎مان باشیم، بایستی به امنیت معنوی خانه نیز توجه کنیم. در واقع باید همان‎طور که مراقبیم کودک‎مان از لحاظ جسمی بیمار نشود، باید مواظب باشیم که بنیه‎ی معنوی خانه نیز تقویت شده و یا دست کم تضعیف نشود. اما باید در این میان شما چند نکته را رعایت کنید:

1)احترام و محبت

قبل از هر چیزی باید یادتان باشد مهم‎ترین چیزی که باید نسبت به همسرتان رعایت کنید احترام و محبت است. خصوصاً اگر تمایل دارید روی ایشان تأثیر مثبتی داشته باشید بیشتر باید به این موضوع اعتنا کنید. مراقب باشید بداخلاقی‎ها و ضعف‎های اعتقادی مهران منجر به این نشود که او را سرزنش، تحقیر یا مؤاخذه کنید. دقت داشته باشید که هرچه با ایشان بیشتر بداخلاقی کنید و رفتارهایی مثل مشاجره و قهر و ناراحتی را پیشه کنید اوضاع بدتر می‎شود. اتفاقاً اکنون که شما می‎خواهید او را به خدا و دین علاقه‎مند سازید باید خودتان به عنوان فردی متدین، الگوی خوش‎اخلاقی و احترام و محبت باشید وگرنه او هم از شما متنفر می‎شود و هم اینکه گرایشش نسبت به باورهای اعتقادی ضعیف‎تر می‎شود.

2)تدبیرهای غیرمستقیم؛

کمتر به همسرتان امر و نهی کنید. اساساً به جای اینکه او را به آنچه موردنظرتان است تشویق و ترغیب کنید عمدتاً باید از روش‎های غیرمستقیم استفاده کنید. تذکر دادن، نصیحت‎کردن و بیان مستقیم، معمولاً تأثیر کمتری دارد. به عنوان نمونه یکی از روش‎های غیرمستقیم این است که دوست خانوادگی جدیدی را پیدا کنید که این دوستان خانوادگی (زن و شوهر) از لحاظ اعتقادی افراد قابل قبول و موجهی باشند. شرایطی فراهم کنید که معاشرت‎تان را با این خانواده‎ها بیشتر کنید. وقتی شوهر شما با شوهر دوست‎تان مجاورت می‎کند به‎طور طبیعی و خود به خود و به تدریج اثر خود را می‎گذارد. به ویژه اگر این دوستان جدید از حسن معاشرت و روابط عمومی خوبی برخوردار باشند .


3)جاذبه‎های رفتاری

در داستان زندگی‎تان نوشته بودید این بود که همسرتان شب‎ها دیرتر به خانه می‎آید و تمایل فوق‎العاده‎ای برای ارتباط با رفقایش دارد. یکی از قدم‎های اولیه‎ی شما، برای اینکه مهران را از این گرایش و تمایل منفی بازدارید این است که جاذبه‎های خانه را فراوان کنید. این جاذبه‎ها هم شامل جذابیت‎های ظاهری خانه می‎شود که آراستگی منزل و تدارک غذای خوب و فضای امن و آرام خانه از آن جمله است و هم شامل جاذبه‎های ظاهری و رفتاری خودتان می‎شود که آرایش و آراستگی، حسن اخلاق و رفتارتان و پرهیز از غُرزدن‎ها و پرتوقعی‎ها، نمونه‎هایی از آن است. باید اسباب آرامش و شادمانی و حال خوب او را در خانه فراهم کنید. مطمئن باشید تدارک این جاذبه‎ها در خانه بی‎تأثیر نیست. حتی اگر اینها سبب شود همسرتان نیم‎ساعت زودتر به خانه بیاید بسیار عالی است.


4)اولویت با همسر

نوشته بودید که او نسبت به گرایش‎های معنوی شما حساسیت نشان می‎دهد. بنابراین روشن است که نباید کاری نکنید که حساسیت او برانگیخته شود. در غیر از واجبات دینی مانند نماز که انجامش اجتناب‎ناپذیر است، در بقیه‎ی امور، اولویت را به همسرتان بدهید. مثلاً اگر همسرتان خانه است و شما تمایل دارید قرآن بخوانید، این کار را نکنید. اولویت را به رسیدگی و توجه به شوهرتان قرار داده و خواندن قرآن را به زمانی دیگر موکول کنید که ترجیحاً ایشان در منزل نیست. یا اگر می‎خواهید در یک جلسه‎ی مذهبی شرکت کنید، مراقب باشید که اولاً به هیچ عنوان به فضای امن خانه و توجه و رسیدگی به همسرتان لطمه نزند، ثانیاً در زمانی باشد که ایشان سرکار است و ثالثاً ایشان به رفتن شما رضایت داشته باشد. بدون رضایت ایشان خانه را ترک نکنید. ممکن است بگویید که شوهر من هیچ‎وقت رضایت نمی‎دهد. اینجا دو نکته را توجه داشته باشید: اول اینکه اگر جداً رفتن‎های شما آنگونه که گفتیم، یعنی سرشار از ادب و احترام و توجه و بدور از بداخلاقی‎ها باشد، به تدریج اثر خود را می‎گذارد و همسرتان آرام و موافق می‎شود . نکته‎ی دوم اینکه اگر با همه‎ی این احوال رضایتی رخ نداد و شوهرتان هم‎چنان با شرکت در شما در آن جلسه‎ی مذهبی مخالفت می‎کرد، خانه را ترک نکنید. مطمئن باشید اگر علیرغم میل باطنی‎تان در خانه بمانید علاوه بر بهره‎مندی از پاداش‎ها و بهره‎های معنوی که به واسطه‎ی رفتن‎تان به آن جلسه حاصل می‎شد پاداش بیشتری نیز دریافت می‎کنید چرا که به دل همسرتان رفتار کرده و خانواده را در اولویت قرار داده‎اید. هیچ اشکالی ندارد که به شوهرتان بدون آنکه قصد منت گذاشتن داشته باشید اعلام کنید که من چون دیدم شما رضایت ندارید ترجیح دادم که کنار شما باشم.


5)رها کردن

اینکه شما می‎خواهید به همسرتان آگاهی غیرمستقیم بدهید و او را به شیوه‎های صحیح، تشویق به با خدا بودن و نماز خواندن کنید بسیار عالی است. اما در عین حال اینکه باید توجه داشته باشید که هرگز نباید برای این موضوع به ایشان فشار بیاورید و به قول معروف گیر بدهید چرا که وظیفه‎ای در این جهت ندارید. این موضوع در مورد فرزندان نیز صادق است. یعنی اگر خانواده‎ای پسر یا دختر جوانی دارد که از لحاظ اعتقادی سُست و ضعیف است، هرگز نباید بخواهند که عقاید خود را تحمیل کنند و یا اینکه بخواهند با داد و فریاد و تنبیه و قهر او را به رفتارهای دینی از جمله نماز وادار کنند. بعد از همه‎ی این آگاهی‎رسانی‎ها و تشویق‎ها و تدبیرهای غیرمستقیم باید او را رها کنید. مراقب باشید دغدغه، نگرانی و آرزوی قلبی شما برای اصلاح رفتارهای معنوی منجر به خطای رفتاری‎تان نشود. باید همسرتان را رها کنید و این رها کردن به این معنا نیست که از تدبیرها و تشویق‎هایتان برای اصلاح او دست بردارید، بلکه به این معناست که به او فشار نیاورید و رفتارهای قهری نداشته باشید.

6)صبر

دعا و توکل؛ معمولاً بعد از این توصیه‎ها افراد می‎گویند که من این کارها را کرده‎ام ولی نتیجه نداده است. اما معمولاً وقتی در رفتار این افراد دقت می‎شود می‎بینیم که اینها به واسطه‎ی عجله‎ای که در گرفتن نتیجه‎ی مطلوب دارند بی‎صبری می‎کنند و گاهی از کوره در می‎روند و بداخلاقی می‎کنند. همه‎ی اینها که گفتیم به شرطی اثر دارد که شما فردی با صبر و حوصله باشید. هرگز انتظار نتیجه‎ی فوری نداشته باشید. حتی شاید چندسال طول بکشد تا نتیجه‎ی مطلوب را بگیرید. در عین حال که وظیفه‎تان را با صبر و بردباری انجام می‎دهید، توکل و دلگرمی‎تان کاملاً به خدا باشد که اگر خداوند بخواهد، صحنه یک‎باره عوض می‎شود و از آنجا که فکرش را هم نمی‎کنید تحول مثبت رخ می‎دهد. دعا کنید و از خداوند بخواهید که هم به شما صبوری و استقامت بدهد و هم دل همسرتان را عوض کند که او مقلوب‎القلوب است.