باور، احساس و و روشهایی که در زندگی به من کمک کرد؟

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام

ما غالبا خودمان یا عزیزانمان درگیر گرفتاری ها ، مشکلات و بن بست هایی می شویم در این حالت ممکن است در نهایت به راه حل نهایی برسیم و آرامش گیریم.

برای شما پیش آمده است که بعد از تفکر و مشورت، و انجام رفتارهایی برای حل مسائل و رسیدن به آرامش، بالاخره موفق شده اید. و به عنوان یک تجربه بسیار عالی در ذهن خود دارید.


با خود می گویید ای کاش این را از اول می دانستم تا زودتر مسائلم حل می شد و زندگی ام به آرامش می رسید.
در این تاپیک ما می خواهیم به طور خلاصه این تکنیک ها، این روشها، این باورها و این احساساتی که منجر به موفقیت شما شده است را در معرض عموم قرار دهیم. تا دیگران به سادگی این تجارب ارزنده را کسب کنند و به کار گیرند.

===========
قواعد این تاپیک :

مهم : رعایت اطلاعیه اصلی انجمن در خصوص تاپیکهایش

1- هر فرد باید پاسخ خود را حداکثر در 1 یا 2 خط به صورت جمله مثبت یا جمله منفی بیان کند. و باور یا احساس یا رفتاری که به او در موفقیت و برون رفت از مشکلات کمک کرده است، را بنویسد.

کاربرانی که قصد دارند، در مورد جزئیات و خصوصیات و توضیحات این تاپیک مطالب متعدد ارسال کنند باید با شماره هایی آنها را در سطرهای جداگانه و با فاصله ارسال کنند.

2 - پاسخهایی که غلط باشد، یا ناقص باشد، یا مبهم باشد، توسط مدیران حذف، ویرایش و یا تکمیل می شود.

2 - کاربران نباید پست های تعاملی و بحث انگیز ایجاد کنند یا حرفهای یکدیگر را رد کنند.

3 - کاربران نباید پست های تجزیه و تحلیلی و توضیحی و طولانی قرار دهند.


برای بهتر پیش رفتن این تاپیک ممکن است قواعد بیشتری به این پست اضافه شود.

[مدیرهمدردی]

1 - برای حل مشکل، فقط دانستن، و آگاهی کمک زیادی نمی کند. حل مشکلات دقیقا از آنجا شروع می شود که در کنار حرف و فکر، عمل هم می کنیم.


2 - برای اینکه با دیگران مشکلم کم شود یا حل شود، نخست باید مشکلاتی که با خودم دارم حل کنم.


3 - تردید در تصمیم گیری هایمان غالبا به خاطر اینست که نمی خواهیم هزینه تصمیم خود را بپردازیم و دنبال راهکار بدون هزینه می گردیم یا دنبال راهی می گردیم که مسئولیت رفتارمان را نپذیریم.


4 - احساس ناامیدی، بی انگیزگی، شکست، و عدم موفقیت ما به خاطر اینست که هدفمان لذت هست و اینکه رنج نبریم. اگرجه کسب لذت و دفع رنج مطلوب هر کسی هست، اما هدفگذاری براساس لذت بیشتر ما را کم کم به پوچی و شکست می رساند.


5 - معمولا مدارا، سعه صدر و صبر اکسیری هست که ارتباطات را ترمیم و بهبود می بخشد. و زودرنج، بدبینی و سخت گیری ویران کننده ارتباطات هست.

[mohamad.reza164]

سلام چه تاپیک خوبی زدین آقای مدیر


من کنترل خشم خود را با تمرین و ممارست فراوان و توجه به این نکنه که، آن کس یا آن چیزی که مرارا عصبانی میکند، من را فتح کرده است. اگر به خود اجازه دهم از دست کسی یا چیزی خشمگین باشم و بخش عمده ای از عاطفه و ذهن خودم را به آن اختصاص دهم، در واقع به او اجازه تصاحب این بخش های وجودم را داده ام.

[deljoo_deltang]

1- در زمانهای بحرانی زندگی باور به اینکه در مسیر راست بودن تمام کاری است که باید انجام دهم. و مسیر راست بودن یعنی مسیری که در آن گناهی نکنم و هر آنچه به عنوان وظیفه بر گردنم است به طور کامل انجام دهم.

2- باور به اینکه صبور بودن فرصت دیدن ابعاد وسیعی از مساله ، صحیح فکر کردن، با دقت عمل کردن و دوری کردن از خطا را برایم فراهم می آورد.

3- احساس اینکه اگر تمام درها بسته باشد باز دری باز است که راه پیدا کردن آن در نا امید نشدن و پشتکار است.

[ستاره زیبا]

من اکثرا وقتی در سختی قرار میگیرم یه لحظه می ایستم بخودم میگم خوب الان چیکار میشه تو این شرایط کرد یعنی بخودم میگم اتفاقیه که افتاده کاری هم نمیشه کرد که به عقب برگردم پس الان باید چیکار کنم
وبعد بخودم میگم این نیز بگذرد

[عشق آفرین]

1. من باور کردم که انسان آرامش رو فقط و فقط در دستان خداوند میتونه جستجو کنه. ایمان دام فاصله ی من با آرامش رابطه مستقیمی با فاصله من از او داره. پس هر گاه پریشان میشم (شاید مثل حالا) برمیگردم و ایمان و باور هامو محک میزنم که کجا خللی ایجاد شده. توکل و پریشانی؟ محاله! این معانی و تعابیر ما هستند که پریشانی یا آرامش ما رو رقم میزنند. جهان بینی، بصیرت، باطن گرایی.

2. قبلا کمالگرا بودم، تفکرم یا همه یا هیچ بود، نتیجه گرا بودم. همه چیز رو یکجا و بدون تلاش می خواستم. آرزو های ایده آل و بلند پروازانه داشتم و همیشه دنبال فرصتی برای شروع بودم. و وقتی نتیجه نمیگرفتم سریع نا امید میشدم. اما دیدم اگر به جای اینکه منتظر میموندم فرصتی دست بده فلان کتاب رو بخونم ، روزی یک صفحه آهسته و پیوسته میخوندم، الان کلی کتاب خونده بودم. اگر جای اینکه منتظر بمونم فرصتی دست بده شعر بگم روزی یک بیت شعر میگفتم، الان یک دیوان شعر داشتم. اگر بجای اینکه انتظار داشته باشم هیچ خطایی نکنم و یک انسان کامل باشم، سالی یه رفتارمو تصحیح میکردم، موفق تر بودم.
اما حالا سعی میکنم آهسته و پیوسته حرکت کنم، به خودم حق میدم اشتباه کنم ، چون قرار نیست کامل باشم، قراره به کمال برسم. لحظه ای که کامل باشم و نیاز به رشد نداشته باشم موجودیتم بی معناست. همچنین نمیتونم منتظر یک آینده ی مبهم باشم. باید در لحظه باشم و مسیر رو دریابم، نه نتیجه رو.

3. من مسئول انتخاب هام هستم. مسئول تقدیر و سرنوشتم هستم. هر انتخاب من در لحظه، راه و تقدیری رو مقابل من قرار میده. عدالت خداوند جاری شدنیست.

4. معتقدم هرچه نعمت بیشتر باشه. مسئولیت سنگین تره. خسارت هم بیشتره. هیچ چیز مانند ساده زیستی و فروتنی نیست.

5. اشتباه ترین تفکر من این بود که گمان میکردم همه چیز رو میدونم، نیازی به راهنمایی ندارم. و دیگه هیچگاه نمیلغزم. هیچوقت به حرف کسی گوش نمیدادم. اما زندگیم مصداق یک زندگی عاقلانه و بی عیب و نقص نبود. امروز اما وقت تصمیم راهنمایی میگیرم، وقت مشکل (هرچند کوچک) مشورت میگیرم، اگه از خودم در رنج باشم ابایی ندارم به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم. سعی میکنم به انتقادات فکر کنم و حداقل کمتر دچار معضلات ناشی از انتخاب نادرست میشم. امروز سعی میکنم اشتباهاتمو بپذیرم و کمتر دچا غرور بشم. هیچ گاه از گناه و اشتباه در امان نیستم.

6. بر خلاف قبل که پدر مادر رو متحجر و بی درک و فهم و عاری از دانش میدونستم و تو روشون وایمیسادم ، امروز بعد از خداوند پدر مادر رو اطاعت میکنم و به زندگیم برکت و نور اومده و کنارشون خیلی خوشحالم. و از وقتی تصمیم گرفتم باهاشون صادق باشم و نترسم و مشکلاتمو بهشون بگم دیگه اشتباهات زنجیر وار مرتکب نمیشم و یکجا تمام میشه. ضمن اینکه به خاطر اینکه بهشون دروغ نگم ، اصلا کاری که مجبور شم دروغ بگم انجام نمیدم.

7. دل پاک بدون عمل صالح پاک نمیمونه. بدترین ضربه ام رو از تفکر دل پاک و نیت صاف خوردم! شاید افکار سهمی در اشتباه داشته باشن، اما اشتباهات هم در ساختن افکار ما بی تاثیر نیستند. خیلی چیزا متقابل هستند. مثلا عشق انسان رو به شعور میرسونه و شعور انسان رو به عشق، صداقت انسان رو به آرامش میرسونه و آرامش انسان رو به صداقت، قرآن انسان رو به درک انسانیت میرسونه و انسانیت انسان رو به درک قرآن.

8. عشق آفردنیه. جستجو کردنی نیست. کشف کردنی نیست. ما آمدیم خالق عشق باشیم. نه در جستجوی عشق. آنچه خود داریم از بیگانه تمنا نکنیم، طلب از گمشدگان لب دریا نکنیم. کسی به ما قول فرصت فردا رو نداده.

9. من هر وقت لازم بوده تغییر کردم. از اینکه شرایط جای من تصمیم بگیره بیزارم. شجاع هستم، شهامت دارم. ترجیح میدم یه زندگی پر از چالش داشته باشم تا یه زندگی راکد و پوچ. دوست دارم تجربه کنم. خوشحال میشم اگر یک روز با دوچرخه کل کشور هارو دور بزنم. بدم نمیاد با همه فرهنگ ها، فکر ها، کشور ها و شخصیت ها آشنا شم. نمیخوام سهم من از آفرینش فقط رنج اون باشه. من حق خودمو از شکفتی های این دنیا مطالبه میکنم قبل اینکه اون رنج و سختی هاشو به من تحمیل کنه. چه اشکالی داره اگر دیگران به فرض دیوانگی به من بخندن؟!

[سها**]

سلام روز بخیر

من حالا فهمیدم اونی که مرتکبه قتلی میشه خودش نبوده خشمش بوده

کنترل خشم یعنی چی بعضی وقتا آدما همدیگرو عصبانی میکنن اینکه حضرت علی ع می فرمایند کنترل خشم داشته باشین که باعث پشیمانی نشه

گاهی وقتا حرفایی از زبان بیرون میاریم که از دلمون نیست از خشممون نشات میگیره چون بعدش ناراحتیم که چراااا این جوری گفتیم

به این باور رسیدم که خشم را خاموش کنم تحملم را زیاد کنم ممکنه طرف مقابلم اون قدر ظرفیت نداشته باشه

یه وقتایی بعضی ها خاسته یا ناخاسته می خان که عصبیت کنن می خان اون روی دیگه رو ببینن چقدرررر خوبه که افسار به دست خودمون باشه نه دیگری

[mohamad.reza164]

حكمت 218 نهج البلاغه:

حسادت بر دوست، از آفات دوستي است.

اينكه تونستم از عنصري خطرناك در وجودم، خودم رو نجات بدم، كه باعث آلودگي روحم ميشد، خيلي راضي ام. حسادت. حسادت. حسادت.

كلمه اي كه تو وجود همه ما هست و هميشه خدا مضر بوده. مگر اون جايي كه حسادت رو براي پيشرفت و منفعت خودمون و دوستمون ببينيم. كه ديگه اسمش حسادت نيست.











بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ الْغِرَّةِ .
وميان شما و پندپذيرى ، پرده اى از غرور و خود خواهى وجود دارد.


غرور كاذبي كه باعث ميشد، نكات مثبت رو جذب نكنم. غروري كه باعث ميشد قطب منفي آهرنباي وجودم خاموش بشه تا موارد مثبت رو جذب كنه! افزايش ظرفيت نقد پذيري و كاستن از غروري كه اجازه نقادي رو از ديگران در مقابل من ميگرفت.

[Somebody20]

سلام چه تاپيك جالبى...

يكى از بهترين قدمايى كه تو زندگيم ورداشتم اين بود كه: مشكلاتمو ديگه برا بقيه تعريف نميكنم.
واقعا از وقتى اين تصميمو گرفتم اخساس خوبى دارم، يه زمانى معناد شده بودم به اينكه هرجا ميشينم از بدبختيام و بگم و به همه بفهمونم من و شوهرم باهم مشكل داريم، چن تا ضربه اساسى بهم ميزد كه تازه ميفهمم:
شما فك كنيد روزى صد بار از رو مشكلاتتون مشق بنويسيد، جى به سرتون مياد؟! تازه هى مجبوريد بگرديد و مشكلات جديد و پيدا كنيد تو زندكيتون كه حرفى واسه گفتن داشته باشيد.
در صورتيكه همه اون وقت رو ميشد به خوشى با دوستاتون بگذرونيد.
در ثانى به همه ميفهموندم مه بازندم،بدبختم، كمكم كنيد.
و در اخر هر كسى به شبوه خودش، از ير حسادت يا دلسوزى راهنمايى ميكرد و دردى به دردام اضافه ميشدم.

واقعا احساس خوبى دارم كه اصصصلا ديگه از مشكلاتم شكايت نميكنم پيش بقيه

[فدایی یار]

بنده متوجه شدم که اگه همه ی اقا پسر هایی که ازدواج کردند اگه به معنای واقعی مرد (نه تعریف مرد به معنای جنسیت بلکه به مفهموم جامع مرد بودن) باشند خیلی از مشکلات و اختلاف ها با همسرشون حل خواهد شد...


طبق تعریف بنده از اون مرد..یعنی مردی که خانمش بعد خدا برای حل مشکلات لاینحلش به شوهرش پناه ببره... یک مرد که به معنای واقعی که حامی همسرش هست...


اون مرد حامی حمایتش وصف ناپذیره...که حمایتش اشکال مختلفی داره ....گاه اغوش بازش...گاه لبخند بی دریغش...گاه یک تشکر ساده از همسرش...گاه ناراحت شدن از همسرش...گاه حرفای خوبش و ارامش بخشش...گاه سوکتش...گاه فقط شنیدن حرف های همسرش...گاه دست های نوازش گرش ...گاه عدم طرف داری از خانواده های طرفین...گاه دقت به تغییر های ظاهری همسرش هر چند کوچیک...گاه گذشت هاش...گاه صبوری و فداکاری هاش... گاه وانمود هاش به طوری که هیچ گاه همسرش متوجه نشه

اون مرد احساسات منفی هم سراغش میان...رنج داره... سختی داره...شاید توی محیط کار و بیرون برای راحتی و امرار معاش همسر و فرزند یا فرزند هاش غرورش شکسته بشه اقتدارشو بشکونند... گاه دچار یاس و ناامیدی بشه... گاه قلبش بشکنه و رنجور بشه سخت... گاه عصبی و ناراحت بشه... گاه از زندگی خسته بشه...گاه درمونده و کلافه بشه... ولی همیشه امید داره !!! امید داره که یکی هست(همسرش) که وقتی می بینش تمام غصه هاشو فراموش می کنه...اگه نباشه دیگه دنیا برای همسرش خیلی کوچیک میشه و امیدی به ادامه نداره...


ولی اون مرد واقعی مهم این هستش که در قلب همسرش این حس رو تداعی می کنه که همیشه بعد خدا یکی هست که خیلی و البته همیشگی هواشو داره حتی اگه وانمود کنه ... طوری که همسر عزیزش هیچ وقت به ذهنش خطور نکنه همسرش هم دچار احساسات منفی میشه... گاه کم میاره و ... ولی هیچ وقت نمی ذاره همسر و خونوادش متوجه بشند...

اری همچین مردی به نظرم به همسرش احساس وصف ناپذیری میده و با کاراش به اون می فهمونه که تمام قلبش برای همسرش می تپه...و همچین مردی تمام قلب همسرش رو تا ابد برای خودش داره.

و خوش به حال چنین مردی.