تلاش براى تغيير خودم به جاى همسرم

[Somebody20]

سلام
نميدونم اينجا ميشه دوتا تاپيك باهم داشت يانه، راستش من الان ١٢روزه با شوهرم قهرم و اونم چن بار اومد سمتم و منم تحويل نگرفتم و الان بيشتر از من عصبانيه و هرچقد باهاش حرف ميزنم بى محلى ميكنه بهم. من تصميمم جدايى بود اما الان تو همين ١٠روز فقط فهميدم اگه حدا شم بعدش حتما عذاب وجدان ميگيرم، چون هيلى كارا موند كه من نكردم واسه زندگيم، يعنى جز تحمل كارى نكردم ديگ...

متاسفانه هرچقدم تاپيك ميزنم بى متيجه ميمونه و خيلى جاها نميدونم رفتار درس چيه، خيلى جاهام ميدونم اما عصبى ميشم و همه چيو ميذارم زير پام.من ٢٢ سالمو و شوهرم٢٤ سالشه، ٤سال عقد بوديم و الان ٥ماهه خونمونيم.
تو دوران عقد دايم با دوستاش بود و اذيت ميشدم، متاسفانه از وقتى اومديم خونمون باباش مريض شده و درست يا نادرست يه سسسسره خونه مامانشه(قبل مريضى باباش هم همينطور بود اما الان هرچى ميگم بهونه ش جوره، يجورايى ربون كوتاهم).
منم ١٢روزه دانشگارو ول كردم و نه سر كلاس ميرم نه درس ميخونم.
ميدونم خيلى از رفتارام بازتابه رفتاراى شوهرمه، ولى خيلياشم واقعا عيبه، من هميشه ميام و ازون مينويسم و ميرم، اما الان اول ميخوام عيباى خودمو درمان كنم:

[Somebody20]

١-من خيلى قهر ميكنم، الان ٥ماهه اومديم خونمون، من اندازه ٢ماهشو قهر بودم و جدا ميخوابم، درسته كاراى شوهرم حرصم ميده اما قهر كردنم جز اينكه خودمو ازار بده هيچ تاثيرى روش نداره، اونم اوايل سعى ميكرد اشتى كنيم و باهام حرف ميزدو به روى خودش نمياررد اما الان ميگه از بچه بازيات خسته شدم و اصلا تحويلم نميگره
٢-من خيلى رو رفتاراش زوم ميكنم، كه چرا منو كمتر از همه دوس داره، يا واسه خونوادش فلان كارو كرد ولى واسه من نميكنه...( انصافا هم هواى اونارو خيييلى بيتشر داره، مثلا خونه مامانش خيلى بخ فكره كه همه جا تميز باشه و ...اما واسه خودمون اثن حتى ميگه واسم فرق نداره كجا زندگى كنيم).اما بهرحال اين فك كردن همه ش اعصاب خودمو داغون ميكنه، همين كه اينو ميدونم بسه، نميدونم هى چرا تكرار ميكنم واسه خودم
٣-حسودى ميكنم وقتى ميبينم چقد به خونوادش محبت ميكنه و نميداره اب تو دلشون تكون بخوره، حتى اوايل خواهرزدشو بغل ميكرد و ميبوسيد منو حسادت ميكردم و با خودم مقايسه ميكردم
٤-تو دعواها عصبانى ميشم و هرچى بهم فحش ميده جوابشو ميدم، يا بعضى وقتا در ماه ٢٠بار پيش مياد بهش ميگم ازت بدم مياد
٥-اصصصصلا زبون قربون صدقه ندارم
روم نميشه محبت كنم بهش، اونم همينطور شده،يعنى از اولم بود، هيچ فضاى عشقولانه اى نداريم، خجالت ميكشم بهش محبت كنم يا خودمو لوس كنم، چن بارم هواستم ازينكارا كنم بهم فهمونده كه خوشش نمياد، هرچى ميشه ميگه ما ٥سالع ازدواج كرديم اينكارا مال جووناس.
بيشتر حساسيتم به خونوادشم واسه همينه، دلم ميخواد من عزيزترين كس زندگيش باشم ولى حس ميكنم هيچ چيز خاصى بينمون نيس .
٦-به خودم نميرسم تو خونه، همه ش غصه ميخورم و افسردم، همه ش نگرانم كه الان باز ميره خونه مامانش، همه ش فك ميكنم چقد بدبختم كه شوهرم جذب من نميشه و همهش با خونوادشه. نميتونم از فكرش بيام بيرون و زندگى خودمو كنم شايد اونجورى اونم بهتر شه جاى اينكه همه شبهش گير بدم چرا ميرى.
٧-عيب زندگيمو به همه ميگم، هرجا ميشينم بحث درددله منم ميشينيم همه زندگيمو ميگم واسه مردم و خييييلى ازين كارم بدم مياد خييييلى، اما بهش معتاد شدم انگار
٨-خيلى باهاش بحث ميكنم، نميخوام قبول كنم اون عوض نميشه، دايم ميخوام به شيوه خودم تربيتش كنم و اخرش دعوامون ميشه
٩-تا دعوامون ميشه خودمو ميبازم و درس و زندگى و همه چيو تعطيل ميكنم همش ميخوابمو و غصه ميخورم، با همين روحيه ضعيفم ميخوام طلاقم بگيرم مثلا


خلاصه به خودم كه نيگاه ميكنم با اينكه خيلى تحت فشارم، اما ميبينم كه مثه بچه ها دارم رفتار ميكنم و از رفتار خودم راضى نيستم. الانم واقعا هم خودم ازين زندگى خسته شدم هم شرهرم واقعا ميبينم كه خسته شده و فقط به خاطر روحيه باباش كه غصه مارو نخوره داره تحمل ميكنه، اگه نه اصلا دوسم نداره.


دلم ميخواد جورى رفتار كنم كه خداقل اگه جداشم عذاب وجدان نكشم.


اولين قدم ميشه بگين واسه كنترل خشم چكار كنم،؟

درضمن يه تصميم ديگه م ك دارم نميدونم خوبه يا بد اينه مه ازين به بعد سعى كنم زياد شوهرمو تنها نذارم باهاش برم خونه مامانش هروق ميره، اخه اينحورى خيلى بينمون فاصله افتاده و اخساس ميكنم مادرشوهرمم داره سواستفاده ميكنه

[ستاره زیبا]

سلام عزیزم واقعااااااااا خوشحالم کهاینقدر قشنگ خودت توصیف کردی خیلی منصفانه
دختر خوب شما که عضو قدیمی هستی چرا؟؟؟؟؟؟
فکر میکنم با شوهرت دوست بودی بعد ازدواج کردی اگرم نه بهر حال اول که همسرت دوست داشت و زندگیش بودی از روز اول که این نبود ولی خودت با رفتارات باعثش شدی
حالا که اومدی راهکار میخای چشم ولی مو به مو اجرا کن و بجای اینکه به دیگران بگی تا با تمسخر به زندگیت نگاه کنن بیا اینجا کارها و تغییرات لو بگو من بشخصه پیگیرتم
اول کاری باید بکنی برا جذبش اگه هنوز قهرین خیلی عادی برخورد کن انگار نه انگار اتفاقی افتاده باهاش صحبت کن لازم نیست فعلا معذرت خاهیکنی فقط عادی برخورد کن الا یه لباسخشگل بپوش خودت خشگل کن شوهرت اومد خونه میری استقبالش بوسش میکنی بعدمیری یه چای یا قهوه با بیسکویت براش میاری خودتم میری اشپزخونه تا شوهرت خجالت نکشه شاخاش زده بیرون
شه شام خوشمزه براش درست کن با احترام باهاش حرفبزن اصلا حرف گذشته رو پیش نکش هراز گاهی بغلش کن این مشق شب امشبت تابعدبیا ببینم چیکار کردی
از امروز شما دیگه از زندگیت پیش این اونحرف نمیزنی بدترین کارهمینه فقط اینجا
ازونجا که شوهر شما زیاد میره خوپه مادرش هرازگاهی همراهیش کن تا هم اونا معذب نشن هم احترام داشته باشی هفته ای یکی دوبار

[paiize]

سلام پست دومت روانگاراززبان من نوشتی!!!

ببین من خودم الان شرایط زندگیم مساعدنیست اما یه چیزهایی روبهت میگم شایدبدردت بخوره

سعی کن بامادرش صمیمی تربشی
هرچی گله گردی ازخانوادش تاحالا بسه دیگه...هرچی رومیخواستی بدون تاالان دونسته...هم احساست نسبت به خانوادش وهم خیلی چیزهای دیگه
اگه میخوای بری یه روزدرمیون برو...اونجاخوب برخوردکن...شوهرت هرچی خواست قبل ازاینکه مامانش بهش بده توپیش قدم شو

لازمه که به همسرت محبت کنی...یعنی چی که خجالت میکشی؟؟!!!!یعنی چی مال جوونهاست!!!اصلا دربرابرموضع گیری هاش کوتاه نیا
زندگی بامحبته که ادامه داره...پس چطورمیخوای صمیمیت روزیادکنی بین خودتون؟

به همسرت بگوکه چقدردوستش داری..بهش بگوازبس دوستش داری وقتی به یکی محبت میکنه حسادت میکنی...بهش بگواگه تومنوسیراب کنی ازمحبت وتوجه دیگه به هیچکس حسادت نمیکنم...
الهام عین این جمله هاروبهش بگو!!خیلی تاثیرداره
بهش بگوهمه زن وشوهرها الویت اولشون همسرشونه
بگومن میخوام اول باشم واسه تو...بهش بگومیخوام تموم قلبت متل من باشه...بگومیخوام حس کنم توروبه دست آوردم ...تومال خودمی
باورکن اینهاتاثیرداره...درضمن بازبون نرم بگو...اگه توی بغلش باشی وبگی خیلی خویه یادستشویگیری...یامحکم بچسبی بهش!!!

ایناروبگوانشالله که شوهرت هم متوجه اشتباهاتش بشه
درضمن زیادازایرادهاش نگو...ازحس وحال خودت بگو...یه جوردردل کردن ازکمبودهایی که تاالان حس کردی

[khaleghezey]

درود بانو

یکسال و خورده ای توی سایت همدردی بودی بجای اینکه همش تایپیک بزنی اگه مقالات رو میخوندی و واقعا انجامشون میدادی دیگه پست شماره دو رو نمینوشتی یا حداقلش تعدادش خیلی کمتر بود.
خیلیاش واقعا بچه گانه هستش اینو جدی میگم قصدم سرزنش نیست دارم اینجوری میگم تا متوجه بشی خیلی از اصول اولیه رو رعایت نمیکنی.

نتیجه گیر دادن حسادت کردن غر زدن مقایسه کردن کنترلش کردن و ازش انتظار داشتن و سعی در تغییرش دادن و اینکه بقول خودت میشینی و دردودل میکنی چی بوده؟
آیا نتیجه مثبتی داشته؟اگر داشته ادامه بده و اگرم نداشته بزارشون کنار بطور کلی بزارشون کنار

بقول اون خانوم مسن توی سریال هایتلویزیونی:تو جیب مارو نزن نمیخواد بهمون پول بدی!

یک کاغذ بردار بزن به دیوار اتاق لیست کن یا باشه پیش خودت اشتباهات رایج خودت هروقت اشتباه کردی توی روز درش یادداشت کن بعدش بشین خوب بهش فکر کن خودت را سرزنش نکن شما انسان هستس و جایزالخطا فقط سعی کن دیگه تکرارشون نکنی هر اشتباهی که مرتکب شدی رو بنویس اینجوری بعد مدتی خودت متوجه میشی تعدادشون کمتر میشه

قبل از حرف زدن و کاری انجام دادن به نتیجش فکر کن نمیخواد زمان زیادی بهش اختصاص بدی نهایت 30ثانیه تا یک دقیقه کافیه وقتی عصبانی هستی اول به حرفی که میخوای بزنی فکر کن بعدش عنوانش کن یا کاری که میخوای انجامش بدی
در مورد سوالی که پرسیدی در مورد عصبانیت:وقتی بحث پیش میاد و وقتی میبینی فضا داره متشنج میشه محیط را ترک کن.
بخودت زمان بده عجله نکن صبور باش باری خودت جایزه تعیین کن خودت را تشویق کن بخودت انرژی مثبت بده منفی بافی رو بزار کنار
روی کیفیت رابطه خودت فکر کن بیشتر تا کمیت رابطه الان طرز فکر شوهرت اینه :خیلی خوب باهام رفتار میکنه و حرفهای قشنگ بهم میزنه اونوقت توقع داره زمانب یشتری هم پیشش باشم!

چه طور است که برخی دوستی ها تا سال ها پایدار می ماند و بسیار عمیق می شود اما برخی ازدواج ها حتی ۲ سال هم دوام نمی آورد؟ مهم ترین علت این است که ما در رابطه دوستی با یک نفر دیگر هرگز طرف مقابل را کنترل نمی کنیم و نمی خواهیم دوستمان را مطابق میل خودمان تغییر دهیم. این اشتباه مهلک بسیاری از همسران در زندگی مشترک است.
اغلب آن ها نمی دانند که هیچ کس نمی تواند فرد دیگری را تغییر دهد و همه قادرند فقط خودشان را تغییر دهند حتی همسران؛ به این ترتیب به جای این که سعی کنند خود را تغییر دهند سعی می کنند همسرشان را تغییر دهند و از این جاست که ناکامی و تعارض سرباز می کند.

" ویلیام گلاسر "

دفعه بعدی توی جمعی بودی دیدی دارن صحبت های منفی میکنن و غیبت میکنن لطف کن اون جمع رو ترک کن.
مقالات سایت رو بخوان

در اخر:با خواندن خالی به هیچ جایی نمیرسی با برداشتن قدم های کوچک شروع کن اشتباه داشتی اصلا مهم نیست فقط سعی خودت را انجام بده تکرار نشه.میخوای جدا بشی خوب این همب رای خودش روشی هستش ولی با این وضعیت با هر فرد دیگه ای هم ازدواج بکنی به همین جایی میرسی که الان هستی

[Somebody20]

ممنونم از همه گى.
قدم اولو رفتم، با شوهرم اشتى كنم، ناهار درس كردم، خونه رو تميز كردم بهش گفتم بيا بريم خريد...رفتيم خريد...
اما شب پيشش نخوابيدم بازم كه بياد سمتم، اما نيومد.
فرداشم فاميلاش خواستن برن سفر منم گفتم امتحان دارم نميشه بريم، گف تو نيا واستا خونه بابات من تنها ميرم، گفتم چرا،
گف من ديگه اين زندگيو نميخوام خسته شدم، گف از وقتى بابام مريضه جاى اينكه دركم كنى همه ش نمك پاسيدى به زخمم منم ازت بريدم، گفتم پس طلاقم بده، گف خودت اقدام كن من مشكلى ندارم.
عصبانى شدم رفتم با مادرش خرف زدم گفتم ما ميخوايم جدا شيم، و...
ناهارم درس كردم اما رفتم تو اتاق خوردم.
اونم باز شروع كرده خونوادمو هرجا ميبينه سلام نميده.

فك كنم اين بار ديگه همه چى تمومه، انصافا منطقى فك ميكنم ميبينم منم خسته شدم و نميكشم، بايد اخساساتو كنار بذارم.
لطف كنيد اگه ميدونيد بگيد تو اين شرايط چ رفتارى كنم كه بعدا پشيمون نشم و به ضررم نباشه، ضكن اينكه به حز احساساتم دليل ديگه اى بًراى ادامه نميبينم منم

[ستاره زیبا]

سلام خانم عزیز من اخرین پسته که برات میذارم البته اگهباز بی توجهی کنی به گفته دوستان
اخه دختر خوب سوال میکنی چیکار کنی که ضرر نکنی ؟؟؟؟؟؟؟؟
با این کارات میخای سودم بکنی؟؟؟؟؟؟
واقعا به شوهرت حق میدم از زندگی خسته بشه و بگه این زندگینمیخام چرا نصفه نیمه کار میکنی؟؟؟؟ دوتا کار خوب دهتا کار بد
من اگه جای شما بودمبعد خرید حتما حتما پیش همسرم میخابیدم و اصلا به روش نمی اوردم که باهم قهر بودیم وقتی میگفت بریم سفر اگه میتونستم حتما میرفتم ونق نمیزدم اگه امتحان داشتم واقعا نمیشد برم میگفتم عزیزم خیلی دلم میخاست میومدم ولی عیب نداره یوقت دیگه برو ایشالله خوشبگذره یه بوسشم میکردم
اونوقت میگفتم تو به مسافرت نیاز داری تو اینمدت که پدرت مریض بوده استراحت لازمته
اونوقت بهنظرت شوهرم چه برخوردی داشت ؟؟؟؟میگفت از زندگی بریدم ؟؟؟پس زندگی شما ناشی از رفتار شماست
فکر کردی بعد طلاق حلوا خیرات میکنن؟؟؟؟
عزیزم ولی شما با این ندونم کاریهات با هرکی دیگه هم زندگی کنی همون اش همون کاسه هست
دراخر ببخشید لحنم تند بود ولی ازت ناراحتم مگه نمیخای زندگیت درست کنی پس اینکارا چیه؟ مگه نمیدونی مردا که هیچی بچههاهم ازقهر متنفرن مگه نگفتم حرفات به هیشکی نگورفتی به مادر شوهرت گفتی میخایم جداشیم؟؟؟؟؟

[Somebody20]

ستاره هزيزم به خدا ميترسم ازين بيشتر برم سمتش، چون اون ادمو پس ميزنه.الانم ازمن متنفره ميدونم، اين بار اول نيس كه فهر كرديم، هميشه كه پيش مياد يا اون يا من پيش قدم ميشيم واسه اشتى، ايندفه م اون باهم چن بار حرف زد اما من سرسنگين بودم واسه همين ديگه محلم نميده.
قبلنم اين اتفاقا افتاده و من قول دادم درس رفتار كنم و نتونستم، الان دوباره برم پاپيش بذارم مطمعنم ول كن نيس، مطمعنم. بارها شده رفتم بغلش كنم هولم داده، الانم ازون وقتاس، هرچقد باهاش حرف ميزنم جوابمو نميده، بهم پول نميده، اصن شبم خونه نيام سراغمو نميگيره.
فك كنم ازين كه اون حرفارو زدم ب مامانش حسابى ناراحت شده، قبلا قول دادم اينمارو نكنم اما نشد، خب الان ديگه برم جى بگم،! خراب كردم
اخه چجورى ديگه برم پيشش بخوابم؟!

سفر نيس، ميرن روستا منم واقعا دوس تدارم برم،تو اين سرما، اخه روستايى ها خودشون نميرن روستا من چقد برم؟! منم دلم پره به خدا، منم خيلى روم فشار هست،
الان سه شبه نخوابيدم، انقد گريه كردم سرم درد ميكنه،
موندم به خدا، كه ادامه بدم يا نه....
فقط مطمعنم با اين اخلاقام بهدا پشيمون ميشم كه چرا لااقل سهم خودمو درس نكردم. اما الانم جرات ندارم پاپيش بذارم، ميدونم كه چى ميشه

توروخدا شما ديگه قهر نكنيد با من، توروخدا تنهام نذاريد واقعا نميدونم چيكار كنم

[دلسا]

سلام عزیزم
من رو میشناسی
منم دقیقا عین تو بودم. یعنی نقاط ضعفتو که گفته بودی انگار این من بودم.
منم خیلی بهم راهکار میدادن بهم میگفتن به کارهای شوهرت بی توجه باش. بدون توقع محبت کن. ولی این حرفها گفتنش آسون بود. انجامش بی نهایت سخت اونم واسه من که خیلی زودرنج و حساس بودم.
تمام طول روز بفکر کارهاش بودم اینکه دوستم نداره. اینکه مهم نیستم. اینکه بخاطر بیماری مادرش زندگی مشترک رو تعطیل کرده و و و ...
حرف زدن باهاش هم واقعا بیهوده بود و من رو عصبی می کرد و بجای اینکه آرومم کنه بدتر میشدم. حرفای دلم رو می نوشتم توی کاغذ بعد یه مدت رفتم خوندمشون دیدم همش یه چیزیه. همش تکرار شده بود که چرا دوستم نداره.
ولی الان چی؟ اینقدر دور و بر خودمو شلوغ کردم که حتی نمیرسم گریه کنم یا غصه بخورم.
رفتم دنبال چیزهای که بهش علاقه داشتم و هم استعدادشو داشتم. با کمترین هزینه اونم از طریق اینترنت یاد می گیرم. حتی یادم میر ه که به کارهای شوهرم فکر کنم. اینقدر هم خسته میشم که تا سرمو میذارم رو بالش خواب میرم. خیلی وقتا هم اینقدر بهش احتیاج دارم ولی خب نمیخوام اونو مجبور به کاری کنم که دوست نداره.
من تغییر رو واقعا توی رفتارهای همسرم دیدم. بیشتر به فکرمونه کمتر میره بیرون. براش اهمیت دارم فقط مونده روابطمون که امیدوارم اونم درست بشه
باید تحمل کنی و صبر.
کنترل احساسات داشته باش میدونم سخته ولی حتما میتونی.
من رو یه حرفی از دوستم به خودم آورد گفت من مطمئنم هرکاری رو بهم بسپرن آخه از یه راهی با کلی درس و تلاش میتونم انجامش بدم.
اینها تجربیات من بود.
جای خوابت رو جدا نکن حتی اگر دستت هم بهش نخوره. بی تفاوت باش. به هر رفتار ش عکس العمل نشون نده. بهش حق بده.
خودت اشتباهاتتو میدونی پس تکرارشون نکن.
اسم طلاق هم نیار. چون خودت هم میدونی خیلی کارها هست که نکردی

[paiize]

الهام جان بایدپشتکارداشته باشی
تازه چندروزه این تاپیک روزدی
نگران نباشدل شوهرتوبازبه دست میاری
اشتباه کردی واسه خواب جداخوابیدی

قرارشدفعلا روخودت کارکنی توقعی ازاون نداشته باش
باهاش حرف بزن