سلام
وقتی فرزندان به دوران بلوغ و نوجوانی پا می گذارند-اغلب والدین دوران بسیار سنگینی را تجربه می کنند.دوران نوجوانی دوران کشف هویت وجودی و اجتماعی است.
فرزندی که روزی شیرین کاری می کرد و با شیرین کاری هایش دل می برد-یواش یواش تبدیل می شود به موجودی که بعضی اوقات ترجیح می دهی پشت کاغذ دیواری بچسبانی. به نوجوانی سرکش که دوست دارد مرزهای خود را خودش مشخص کند و دوست دارد همه چیز را خودش تجربه کند- و بر حق!
زندگی اجتماعی در حال تغییر است و ارزش ها و الگوها هم در حال تغییر هستند.چیزی را که ده سال قبل مردم بد می دانستند ـ الان خودشان همان کار را انجام می دهند و برعکس!
دوران نوجوانی و بلوغ برای والدین با دوران بلوغ فرزندانشان بدون تردید شبیه هم نخواهد بود.پس انتظار نداشته باشیم که دوران بلوغ در فرزندانمان شبیه دوران بلوغ خودمان باشد.
یک بچه تقریبا از ۱۱ و ۱۲ سالگی تا ۱۸ و ۱۹ سالگی را دوران نوجوانی می نامند- فراموش نکنید که دوران بلوغ تا سنین ۲۴ سالگی طول می کشد و بعضی از اساتید حتی به این باور دارند که تا ۳۰ سالگی می تواند طول بکشد و فرق دوران بلوغ با دوران نوجوانی را در ادامه مطلب توضیح خواهم داد.
بسیاری از والدین در این دوران ـ مخصوصا در دوران جنون نوجوانی(۱۲ تا ۱۹) اعتراف می کنند که دیگر از پس فرزندانشان بر نمی آیند و از فرط خستگی پرچم سفید را بالا می کنند.
حواس فرزندان را نمی توان تغییر داد- اما رفتار و احساسات آنان را چرا ! و تربیت هم یعنی همین. نوجوانی که به موقع خانه می آید و به موقع می خوابد و به موقع و به اندازه کافی تلویزیون و کامپیوتر استفاده می کند-می توان گفت که این نوجوان مذکور دوران نونهالی سالمی را سپری می کند.......
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)