مردد شدنم به ازدواج بعد از 3 جلسه خواستگاری

[3zar]

سلام دوستان گرامی

بنده پسرم 29 سالمه مشکلی که واقعا کلافم کرده اینه که وقتی یه مورد خوب پیدا میکنم و چند جلسه با هم صحبت میکنیم بعدش دچار تردید میشم نسبت طرف مقابل مدام پیش خودم میگم یعنی این بهترین گزینه هست یعنی بهتر از این دیگه گیرم نمیاد با این که صد در صد میدونم فکرم اشتباهه تو این مدت با 3 نفر که اشنا شدیم واسه ازدواج چنین حسی پیدا کردم
میدونم من بهترین زن دنیا رو بگیرم بازم دست بالا دست زیاده ولی با یه نفر که اشنا میشم تو خیابون همش به اینو اون نگاه میکنم و مقایسه میکنم ولی نمیدونم چکار کنم که این عادت بدو فراموش کنم
اگه راه حلی چاره ای فکری نظری دارید که من بتونم یکم قاطع بشم ممنون میشم کمکم کنید
سپاس

[alireza198]

سلام
چیزیو که برای خودت نمیپسندی برای دیگران هم مپسند
این حق شما هست که مناسب ترین گزینه رو برای ازدواج انتخاب کنید ولی نباید تبدیل بشه به کمال گرایی بیش از حد
یه نگاه به خودتون بندازید
به این فکر کن که اون دخترهم بخواد مدام شمارو با بقیه مقایسه کنه و دنبال بهتر از شما باشه
هیچکس کامل نیست، صد در صد شما هم نقص هایی دارید
سعی کن تو خیابون چشمت رو کنترل کنی و نگاه نکنی یا حتی اگه شغلت جوریه که مدام با خانم ها سرکار دارید اگر امکان داره عوضش کنید
پ ن: هیچوقت ظاهر افراد و زندگیشون رو با باطن زندگی خودت مقایسه نکن
موفق باشید
یاعلی...

[selection]

سلام. میشه لطفا کمی بیشتر توضیح بدید. آیا فقط ظاهر فرد مقابل هست که شما رو دودل میکنه یا مواردی دیگه ای هم هست؟ این یه مقاومت درونی در برابر ازدواجه که دارین و دنبال بهونه میگردید یا واقعا روی یسری ویژگی های طرف مقابلتون دچار شک میشین؟

[3zar]

سلام
چیزیو که برای خودت نمیپسندی برای دیگران هم مپسند
این حق شما هست که مناسب ترین گزینه رو برای ازدواج انتخاب کنید ولی نباید تبدیل بشه به کمال گرایی بیش از حد
یه نگاه به خودتون بندازید
به این فکر کن که اون دخترهم بخواد مدام شمارو با بقیه مقایسه کنه و دنبال بهتر از شما باشه
هیچکس کامل نیست، صد در صد شما هم نقص هایی دارید
سعی کن تو خیابون چشمت رو کنترل کنی و نگاه نکنی یا حتی اگه شغلت جوریه که مدام با خانم ها سرکار دارید اگر امکان داره عوضش کنید
پ ن: هیچوقت ظاهر افراد و زندگیشون رو با باطن زندگی خودت مقایسه نکن
موفق باشید
یاعلی...

سلام. میشه لطفا کمی بیشتر توضیح بدید. آیا فقط ظاهر فرد مقابل هست که شما رو دودل میکنه یا مواردی دیگه ای هم هست؟ این یه مقاومت درونی در برابر ازدواجه که دارین و دنبال بهونه میگردید یا واقعا روی یسری ویژگی های طرف مقابلتون دچار شک میشین؟

منون از پاسخ هر دو دوست عزیز
همین منم میخام این عادت مقایسه از سرم وا بشه وگرنه خودم به اشتباه خودم اذعان کردم
مثلا پیش خودم میگم فلانی با این که من موقعیتم خیلی بهتر از اونه چه زن خوشگل و خوبی گیرش اومده در صورتی که من فقط ظاهر زندگیشونو میبینم
در مورد مقاومت درونی
شایدم همین باشه که شما میفرمایید ولی من از نظر مالی نه از نظر اخلاقی مشکلی ندارم مثلا ادم خوشگذرونی نبودم که بترسم ازادیم گرفته بشه
یا اقتصادی چون من همیشه متکی به خودم بودم وابسطه به هیچ کسی نیستم
مورد اخری که به واسطه خانواده اشنا شدیم یه خانم 27 ساله کاملا محجبه ایمانشون قوی زیبایه نسبی هم دارن خانوادهشونم تا اونجا که فهمیدیم ادمایه خوب و بی الایشی هستن
فقط گاهی پیش خودم میگم اگه یه مقدار جوان تر بود بهتر نبود؟
یه جورایی به قول شما دنبال بهونه هستم نمیدونم چرا
البته تا حالا موردی پیش نیومده که بگم صد در صد همونه که میخام شایدم تا اخر عمر اون ایده الم گیرم نیاد
شما یه لطف کنید از تجربیات خودتون بگید
بگید بعد ازدواج چه اتفاقاتی ممکنه بیوفته با این طرز فکر
ممنونم

[آی تک]

سلام


چیزی که من تو اطرافیانم دیدم اینه که مثلا وقتی پسری در مورد سن دختر یا ظاهر دختر مردد باشه حتی اگه با اون فرد ازدواج بکنه ته دلش همچنان این تردیده هستش(در مورد دخترها هم نسبت به خواستگارهاشون این حس هست ولی در مورد آقایون شدتش بیشتره) پس شما:

1-اگه واقعا سن و ظاهر واستون فاکتور خیلی مهمی هست سعی کنید با کسی که از نظر این دو معیار باب میلتون هست ازدواج بکنید(البته در کنار توجه به سایر معیارها)

2-اگه خودتون ظاهر متوسط یا خوب و تیپ خوب و شرایط مالی خوبی داشته باشید میتونید امیدوار باشید به پیدا کردن یه دختر با ظاهر زیبا و سن دلخواهتون ولی اگه این آیتم ها(ظاهر و تیپ و وضع مالی) متوسط به پایین باشه احتمال پیدا کردن همچین دختری کمه.البته این چیزی که گفتم قطعیت نداره و ممکنه استثناهایی هم داشته باشه یا شاید از نظر بقیه بی عدالتی باشه در حق اوناییکه ظاهر و وضع مالی خوبی ندارن، ولی دیگه واقعیتیه که تو جامعه می بینیم و نتونستم شعار الکی بدم.


موفق باشید

[selection]

برای بعضیا قضیه ازدواج که ی کم جدی میشه و خیالشون نسبت ب نظر طرف مقابل راحت، کمی ایده آل گرا، جزیی نگر و وسواسی میشن. مثلا سن طرف مقابل که از قبل از جلسه اول حتی مشخص بوده و احتمالا در جامعه هدفشون میگنجیده (با در نظر گرفتن فاکتورهای جانبی مثل تحصیلات، وضعیت اشتغال و ....) یهو بعد از جلسه سوم که قضیه ازدواج جدیت پیدا میکنه، تبدیل میشه به یه نقطه تردید. در صورتیکه در شرایط عادی (قبل از جدی شدن قضیه) این مورد اصلا جزء تردیدها محسوب نمیشده (همونطور که برای شما با علم به سن طرف مقابلتون، سه جلسه ادامه پیدا کرده). یا اینکه یادشون میره اگه همین مورد رو به عنوان مثال به عنوان همسر دوستشون میشناختن احتمالا به حال دوستشون غبطه میخوردن که با چنین موردی ازدواج کرده. حواسشونم نیست ک ممکنه در آینده دیگه این پکیج سر راهشون قرار نگیره و پکیج احتمالی آتی نقاط تردیدش سن و زیبایی نباشه اما قطعا و قطعا تردیدهای دیگه ای رو با خودش به همراه داره.
یه موضوع دیگه هم بحث میزان تعدد و تنوع در کیس های ازدواج و آشنایی هست. تجربه ای که متاسفانه خود من دارم. هر چقدر تعداد و تنوع کیس های ازدواج تون بیشتر باشه با همون شدت و نسبت میتونه معیارهاتون رو به هم بریزه، اولویتش رو جابجا کنه و تصمیم گیری برای ازدواج رو برای شما سخت تر. اینجوری، مواردی که گاها مناسب هستن رو به دلیل وسواس و جزئی نگری رد میکنید و بعد ناخودآگاه دنبال معیارهایی میگردید که در همون فرد قبلی وجود داشته.
معیارهای ازدواج و اولویتش رو برای خودت در نظر داشته باشید، هم در مورد خودتون واقع بین باشین و هم در مورد ازدواج. سوال "اگر .....تر بود بهتر نبود؟" کمی از واقع بینی دوره.