سلام همین اولش بگم که من از چیزهایی که درباره خودم میگم خجالت میکشم از خودم ولی چاره چیه باید بگم مشکلمو.من درکمال شرمندگی یه خانم 25 26 ساله هستم
من مواقعی که عصبانی میشم که تعدادشون زیاده و یکم هم سریع عصبانی میشم شروع میکنم به فحاشی و فحش های بسیار رکیک و زشت.
البته شاید حق داشته باشم و مورد اذیت قرار گرفته باشم اما فخاشی رو
دلیل فحاشیم عصبانی شدن داشتن دل پر از اطرافیانم هست و مورد اذیت واقع شدن وخشمگین شدن من هست.
البته زمینه این فحش ها درون خانوادم بوده وهست ولی جملات ویا کلمات زشتی که من میسازم یا افکارم میسازه و به زبون میارم بسیار بدهستن .
همون موقع که میگم پشیمون میشم اما امکان داره دوباره تکرار کنم همون موقع. ههمون موقع پشیمونی .وبعد میام یه گوشه و تاچندساعت خودمو میخورم.
از طرف سوم شخص که به کارای خودم نگاه میکنم شرم میگیره منو. حتی روم نمیشه تو روی همسایه ها نگاه کنمو کلا فکر درباره اونها چشمپوشی میکنم
برای ترک این عادت که واقعا یه عادت شده موندم باید چکار کنم. چون این حرفا چه دوروبری های خودم چه یه شخص بیرونی خیلی فکرای بدی راجب به من میکنن
علاقه مندی ها (Bookmarks)