سلام دوستان من
نمیدونم تاپیک قبلی من با عنوان (مخالفت)رو خوندید یا نه!
من وقتی اومدم تو این تالار حالم اصلا خوب نبود ،سردرگم بودم و.......... .
ولی الان دیگه آخرین تصمیم رو گرفتم.البته میخوام قبل از اینکه آخرین تصمیمم رو بخونید یه مطلبی رو بگم.>>>>>
از اینجا میخوام از مدیر همدردی و همه دوستانی که به من کمک کردند کمال تشکر رو داشته باشم،از همه شما ممنونم،مثل خواهر وبرادر به من کمک کردید .
زمانی که با مشکلی روبرو شدیم این نشان دهنده این نیست که به آخر راه رسیدیم، نه.
ما باید یاد بگیریم چطور و چگونه با اون برخورد کنیم و راه رو پیدا کنیم.
((اگر در مسیر زندگی به دیواری رسیدیم ،نباید به این فکر کنیم که دیگر راهی برای عبور نیست،باید به این فکر کنیم که بالا رفتن از دیوار را یاد بگیریم(هر چقدر هم دیوار بلند باشد)
وبه مسیرمان ادامه بدیم.))
آخرین تصمیم :
(من خیلی وقته تصمیم گرفتم اما الان دیگه به مرز 100% رسیده.(به زبون میارم).
ومیخوام بهتون یه مطلبی رو بگم: من با اینکه اونو دوست داشتم ولی وقتی این عکس العملاشو میبینم و با گذشت زمان هیچ تغییری در اون نمی بینم و هنوز به همه چی میگه نمیدونم.وبه انرژیای من جواب منفی میده به مدت 2.5 ماه.
چنین آدمی تو زندگیه 2نفره خیلی مشکلات پیدا میکنه.
ممکنه اون تصمیم گرفته که من راهه خودمو برم و فرصتامو از دست ندم.ولی گفتن این جملش خیلی بی مهابا بود،درسته با اون برخورد به این موضوع رسیده وفکر میکنه من اینطوری خوشبخت ترم.ولی نباید شکسته میشد و همه راهها براش بسته میشد.
ممکنه باباش بهش گفته باشه :یا اون یا ما.یا............. .نمیدونم بهش چی گفته!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
ولی با من نباید اینطوری برخورد میکرد
.بعد از اون روز امیدش ،اعتماد به نفسش،روحیش رو از دست داد.
درسته این مسائل تا چند وقت بعد از اون ضربه عادی بود اما تا الان دیگه عادی نیست.
درست خیلی همدیگرو دوست داریم ولی نباید انقدر حساس باشه و ضربه پذیر.این حساسیت وضربه پذیری در آینده هزار تا مشکل برای خودش ومن بوجود میاره با این تفاسیراسمشو نمیشه گذاشت زندگی حتی اگر دوست داشتن باشه.>>>>>
>(ممکنه بگید خیلی ظالمم ولی اگه الان نخوام درست فکر کنم بعدا دوست داشتن تبدیل به نفرت میشه،2نفری که همدیگرو دوست دارن باید پای انجام تصمیمات که برسه کم نیارن و انجامش بدن ،این دست ،اون دست نکنن.)
این دست ،اون دست کردن یعنی خفقان، یعنی آدم زنده ولی مرده،یعنی بی هدف.
من دیگه نمیتونم با اون باشم نمیگم دوستش ندارم حتی براش آرزوی موفقیت و خوشبختی میکنم.
نفرینشم نمیکنم.
من با این حرفا میخوام بگم:ازدواج به معنای وابستگیه مطلق نیست.ولی 2 نفر باید به هم اطمینان کنن(سوال ذهنی>آیا دیگری به قولش عمل میکنه؟)
مسئولیت پذیر بودن قشنگه،باید اینو نشون داد. این مهمه.باید حرفایی که میزنی عمل کنی.
فقط میخوام بگم تا درست وحسابی تصمیم نگرفتید و حتی یه ذره هم شک دارید که ممکنه نتونید کاری بکنید خودتون وارد این اوضاع نکنید و قبل از هر چیز همه جوانب رو بسنجید.
(من همه جوانب رو سنجیده بودم با خانوادمم مشورت کرده بودم اما اون چون 10 سال از خانوادش دور بوده و سالی 1 بار میرفته شهرستان خونشون>انگار از طرز تفکر پدرش وخانوادش هم دور بوده(با اینکه به پدر سالاریه پدرش اشاره میکرد)
،و فقط از جانب خودش تصمیم گرفته بود اما قبل ازدواج خانواده ها هم حق دارند و اون بعد از ازدواجه که 2نفر با هم میتونن(تقریبا مستقل )تصمیم بگیرن.)
تجربه سختی بود ولی محکمم کرد.
خدا به من کمک کرد.
خدایا شکرت. )
موفق باشي
علاقه مندی ها (Bookmarks)