کمالگرایی یا وسواس؟؟ نمیدونم کدم ولی اذیتم میکنه

[parvaaz]

سلام دوستان

نمیدونم از وسواسه یا کمالگرایی مثلا من همیشه سعی میکنم دکتر نرم برم هم باید بهترین دکتر باشه هیچ وقت نمیتونم به دکترا اعتماد کنم میگم اگه تشخیص اشتباهی بده چی میرم روانپزشک میگم وای اگه این داروها باعث شه بدتر شم چی - شاید برا سرماخوردگی که اذیتم کنه برم دکتر ولی برا مشکلاتی روانشناختی و... یا کیست و.. یا چشم پزشک نمیتونم اعتماد کنم

یا میخوام کنکور بخونم همش میخوام هرچی کتاب خریدمو ریز به ریز فول فول بخونم الان جمعه من کنکور دارم به زور خودم درس میخوندم بیشتر از دوهفته اس تعطیل کردمو نمیخونم همش منتظرم از اول از صفر شروع کنم بخونم

مثلا میخوام برم خرید باید بهترین لباس رو بخرم هم از لحاظ جنس بهتر باشه و از لحاظ اینکه مثلا لباسی که 100 هزار تومنه قیمتشه حس کنم 100 تومنم کشیده روش 200 میده دوس ندارم بخرم حرص میکشم برا همین از خرید هم لذت نمیبرم چون همیشه دنبال زیباترینم

دانشگاه که بودم پروژمو کار میکردم به رنگبندیش انقد دقت میکردم اذیت میشدم ولی اینم بگم هااااا 20 میشدم حتی از کار گروهی هم خوشم نمیاد چون دوس دارم هم گروهم هم سلیقه من و حرفه ای باشه یه بار گروهی بودم زیرگروهم حرفه ای نبود سلیقه اشم خوب نبود هرچی درست میکرد من پسند نمیکردم مجبور میشدم خودم درست کنم

مثلا مامانم آبگوشتو .. درست کنه نمیتونم غذا رو درست حسابی بخورم دوس ندارم میگم خوشمزه درست نمیکنی ولی خودم درست کنم راحت میخورم

این از توانایی من خارج هست ولی چون نیمتونم اعتماد کنم به دکترو ... همش میرم خودم مطالعه میکنم یا انقد رفتم سراغ مطالب روانشناسی که خودم خودمو درمان کنم

الان مجبورا لباس دادم خیاط میخوام بعد کنکورم خیاطی یاد بگیرم با سلیقه خودم دربیارم

به خودم زیاد گیر میدم همش دنبال عیبای خودمم همیشه خودمو بخاطر اشتباهات ریز و بزرگ سرزنش میکنم میگم چرا اینکارو کردم چرا اینو گفتم و...

انگار برا دیگران زندگی میکنم حرفای دیگران برام مهمه مثلا شاید من چادرو دوس داشته باشم ولی چون مسخره میکنن سر نمیکنم از درون معنویاتو دوس دارم ولی بیرون نمیخوام نشون بدم - به تشویق بیرونی نیاز دارم مثلا درسمو نمیخونم الان یکی بیاد هروز از مثبتام از هوشم بگه تشویقم کنه میتونم بخونم - همش میخوام دیگران خوبیامو ببینن ازم تعریف کنن

همش میخوام وقتی با یکی اشنا میشم دوس میشم یا با یه خانواده ای ارتباط برقرار میکنم شبیه من باشن نباشن خود به خود خودمو شبیه اونا میکنم در حالی که از درون اذیت میشم

ممنون میشم راهنمایی کنید

- - - Updated - - -

همش خودمو شرایطمو با بقیه مقایسه میکنم مثلا خواهرم از من کوچیکتره ازدواج کرده من هیچ مخالفتی نکردم حسودی هم نکردم ولی وقتی میبنم خواهرم اصلا نمیفهمه ارزش قائل نیس که من بهش راحت اجازه دادم ازدواج کنه وقتی تو زندگی دیگران میبینم مثلا خواهر بزرگتر اجازه نمیده کوچیکه ازدواج کنه میگه تا من ازدواج نکردم نه - یا اذیتش میکنه میگم خواهرم باید شکر کنه منو داره میگم حداقل یه کاودی کوچیک یه روسری چیزی میخرید از اینکه اجازه دادم با اینکه میدونم با اجازه دادن من کلی مشکلات برا خودم توخونه به وجود میاد

یا دیدم تو بعضی جاها کامپیوترو که برا یکی از بچه ها مثلا بزرگتره میخرن اون اصلا به خواهر برادرش نمیده زور میگه اذیت میکنه ولی من وقتی کامپیوترمو راحت در اختیارشون میذارم و اونا اصلا قدرمو نمیدونن وحتی به خود منم زور میگن کامپیوترمو به خودمم بعضی وقتا نمیدن میگم کاش منم مث اون خواهر برادری بودم که کامپیوتر نمیدن به خواهر برادرشون

[باغبان]

سلام

فعلا بشین درس بخون

برای کنکور .

هفته ی دیگه کنکور داری ، دختر خوب .

[parvaaz]

سلام دوستان

من کنترل رفتارای خودمو ندارم هی مسیر اشتباه میرم

[voroujak]

سلام دوستان

من کنترل رفتارای خودمو ندارم هی مسیر اشتباه میرم

سلام. من از اخرین پستی که تو تاپیکم گذاشتم تا الان دپرس دپرس بودم تا چند روز اینده هم همینطورم. نمیدونید من هم کنترل خودمو ندارم الان یک ماهه یک کارهایی میکنم و تو یک مخمصه هایی عموما عاطفی احساسی تخیلی توهمی خودمو گیر میندازم که استرس سه تا امتحان پایان ترم که نخونده باشی یک جا رو باهم هرکدوم بار به خودم وارد کردم

پرواز جان شما مشاور یا روانشاس رفتید تا حالا؟ چون من کاملا نیت کردم که برم. فقط امیدوارم شرایطش پیش بیاد و روانشناس خوب و دانا گیر بیارم. یکماه میشه که خیلی حالم بده
اگه نرفتید که هیچی ،ولی اگه رفتید چی گفتن بهتون؟ درهر صورت فکر کنم بد نباشه برید

[parvaaz]

سلام. من از اخرین پستی که تو تاپیکم گذاشتم تا الان دپرس دپرس بودم تا چند روز اینده هم همینطورم. نمیدونید من هم کنترل خودمو ندارم الان یک ماهه یک کارهایی میکنم و تو یک مخمصه هایی عموما عاطفی احساسی تخیلی توهمی خودمو گیر میندازم که استرس سه تا امتحان پایان ترم که نخونده باشی یک جا رو باهم هرکدوم بار به خودم وارد کردم

پرواز جان شما مشاور یا روانشاس رفتید تا حالا؟ چون من کاملا نیت کردم که برم. فقط امیدوارم شرایطش پیش بیاد و روانشناس خوب و دانا گیر بیارم. یکماه میشه که خیلی حالم بده
اگه نرفتید که هیچی ،ولی اگه رفتید چی گفتن بهتون؟ درهر صورت فکر کنم بد نباشه برید

سلام

من مثلا میدونم باید درس بخونم نمیخونم - میدونم یه راهی رو برم اشتباهه باید نرم میرم - میدونی فلان جا برم تو خطرم باز میرم به هرکسی اعتماد میکنم - دوس دارم همش حرف بزنم اینجوری پیش برم یه دختر بدی میشم از چاله درمیام می افتم چاه پارسال مشاوره رفتم درست حسابی نبود مشاورش مشاور خوبی نرفتم ولی روانپزشک رفتم جرات نکردم داروهامو بخورم

[parvaaz]

سلام دوستان

چرا نمیتونم واقعیت هارو ببینم چرا بدی ادمارو نمیبینم دارم ضربه میخورم از این کوریم

[یاس پاییزی]

سلام parvaaz عزیز...

اول بهم بگو کنکورتو دادی؟

[parvaaz]

سلام اره کنکورو دادم ولی زیاد نخونده بودم یعنی اصلا کتابامو تموم نکرده بودم ولی سرجلسه نهایت تلاشمو کردم که جواب بدم حل کنم به نتیجه برسم

[یاس پاییزی]

کنکور اونجور که میگن غول بی شاخ و دم که نیست ... تو کنکور هرشته حدود 200- 100هزارنفر سیاهی لشکرن چون فقط خوندن مهم نیست تکنیک و آرامش هم میخواد که خیلیا ندارن ... بعضیا الکی بخودشون استرس وارد میکنن.

خیلی خوبه که نهایت تلاشتو کردی امیدوارم مزد تلاشتو بگیری و موفق باشی گلم



اول و آخر پستتو آوردم

نمیدونم از وسواسه یا کمالگرایی مثلا من همیشه سعی میکنم دکتر نرم برم هم باید بهترین دکتر باشه

.......

همش میخوام وقتی با یکی اشنا میشم دوس میشم یا با یه خانواده ای ارتباط برقرار میکنم شبیه من باشن نباشن خود به خود خودمو شبیه اونا میکنم در حالی که از درون اذیت میشم

ممنون میشم راهنمایی کنید

داری کم کم خودتو میشناسی و شخصیت اصلیت شکل میگیره ... یه جاهایی کمال گراییه یه جاهایی وسواس ... یه جاهایی هم میل به خوب دیده شدن و مقبولیت که تو هر آدمی هست ... اولی رو باید تعدیل کنی-دومی رو برطرف .سومی تو ذات آدمه خوب و بد نداره...

یکی دوجا شبیه منی انگار... درکت میکنم

- به این فکر کن که همه کارهارو نمیشه باهم انجام داد از قدیمم گفتن سنگ بزرگ نشونه نزدنه...

(اگه صرفا درد و دل نیس) اولویت بندی کن برا خودت از مهم و ضروری شروع کن بیا به ماهم بگو

[parvaaz]

اخه من خودمو نمیشناختم به خودم توجه نمیکردم بعضی وقتام میشناختم بعض از اخلاقامو مثلا میدونسم مهرطلبم یادم میرف بعد فهمیدم خودمو نمیشناسم یه دفتر برداشتم هرچی از خودم میشناسم می نویسم که یادم نره اول باید بشناسم بعد حل کنم

مخصوصا اینکه بدی های بقیه رو نمیبینم خیلیا از این ویژگیم سواستفاده میکنن

راستی شناختی که از خودم پیدا کردم اینه که من از بچگی غم رو دوس دارم دوس دارم بهم بی توجه باشن محبت نکنن مظلوم باشم شکست عشقی بخورم حتی الانم غمو دوس دارم اخه به کسی ام که نمیگم بشه جلب توجه این نشونه چیه