به انجمن خوش آمدید

دسترسی سریع به مطالب و مشاوران همـدردی در کانال ایتا

 

کانال مشاوره همدردی در ایتا

نمایش نتایج: از شماره 1 تا 3 , از مجموع 3
  1. #1
    عضو عادی آغازکننده

    آخرین بازدید
    چهارشنبه 08 آبان 87 [ 11:52]
    تاریخ عضویت
    1387-7-23
    نوشته ها
    1
    امتیاز
    3,210
    سطح
    35
    Points: 3,210, Level: 35
    Level completed: 7%, Points required for next Level: 140
    Overall activity: 0%
    دستاوردها:
    Veteran1000 Experience Points
    تشکرها
    0

    تشکرشده 0 در 0 پست

    Rep Power
    0
    Array

    محکوم به تحملم فقط کم آوردم

    [align=justify]علنی بهم میگی دوستت ندارم فقط بخاطر بچه ها با هم زندگی می کنیم، هیچ پشتوانه ای جز خدا ندارم که بهش پناه ببرم و ازش بخوام که کمکم کند و بعضی وقتها جلوش دربیاد و حمایتم کنه. اونم فهمیده که محکومم به تحمل.من 2 تا پسر دارم که به اندازه دنیا دوسشون دارم خودمم 31 سالمه. لیسانسم و مشغول بکار تویک سازمان خوب. اما درمانده ام. همیشه تودعواهامون من پیش قدم میشدم چه مقصر بودم و چه نه. آرومش می کردم و خودمو حقیر و کوچک. اون تا دوم راهنمایی تحصیلات داره ولی طوری ما من رفتار می کنه که احساس کوچکی و حقارت می کنم. زندگی باهاش جز اضطراب برام چیزی به همراه نداره. دلم برای آرامش و آزادی تنگ شده. تا وقتی خوبه که من ناراحت نباشم. از هیچچی گله نکنم. عصبانی نشم. چیزی نخوام . دلم برای کسی تنگ نشه. خسته نباشم و مریض نشم. همه حرفام براش بی مفهومه و فقط وقتی ازم راضیه که ازش تعریف و تمجید کنم . ولی دیگه بعد از 10 سال زندگی نمی تونم و فقط در مقابل همه توهینا و تحقیراش سکوت اختیار کردم و جز سلام حرفی برای گفتن باهاش ندارم . عرصه بهم تنگ شده اگر پسرام نبودن تا حالا رفته بودم. اعتماد به نفسم از دست دادم. دیگه نمی تونم ناراحت نباشم و توهیناشو تحمل کنم. نمودونم چیگار کنم.روز به روز خردتر و پژمرده تر شدم. آدم بی اعتقادیه. نماز نمی خونه و با خدایا به امید تو غریبه است . از زندگیش ناراضی هیچوقت خداراشکر نمی کنه بخاطر بچه های سالم و منی که همیشه در مقابش کوتاه اومدم و تحقیراش تحمل کردم و مطمئنم هرکی جای من بود بریده بود و من حالا بریدم.اما تکیه گاهی ندارم که به امید اون حرفامو بهش بزنم و برم.[/align][/b]

  2. #2
    عضو عادی

    آخرین بازدید
    دوشنبه 06 خرداد 98 [ 22:58]
    تاریخ عضویت
    1387-6-22
    نوشته ها
    187
    امتیاز
    8,904
    سطح
    63
    Points: 8,904, Level: 63
    Level completed: 52%, Points required for next Level: 146
    Overall activity: 0%
    دستاوردها:
    Veteran5000 Experience Points
    تشکرها
    40

    تشکرشده 80 در 36 پست

    Rep Power
    35
    Array

    RE: محکوم به تحملم فقط کم آوردم

    بالاخره هر مشكلي بايد يه راهي داشته باشه ... فكر كنم بهتره يكم باهاش جدي صحبت كنيد..اخه ميدوني مشكل اينه كه شما با اون خيــــــــــــــلي فرق داريد....اصلا چي شد كه ازدواج كرديد

  3. #3
    عضو همراه

    آخرین بازدید
    سه شنبه 13 مهر 89 [ 16:10]
    تاریخ عضویت
    1387-1-19
    نوشته ها
    1,801
    امتیاز
    13,034
    سطح
    74
    Points: 13,034, Level: 74
    Level completed: 46%, Points required for next Level: 216
    Overall activity: 0%
    دستاوردها:
    Veteran10000 Experience Points
    تشکرها
    954

    تشکرشده 992 در 530 پست

    Rep Power
    197
    Array

    RE: محکوم به تحملم فقط کم آوردم

    خزان عزيز
    سلام
    واقعاً براي مشكلي كه داريد متأسفم. بايد بگويم كه خود شما از ابتداي شروع زندگي قدمهايتان را تاكنون اشتباه برداشته ايد و همين امر باعث شده كه امروز از زندگي خود ناراضي باشيد. در هر حال تغيير رويه دادن شما الان چيزي جز جبهه گرفتن همسرتان به همراه ندارد و او كه تا به حال همه چيز بر وفق مرادش بوده است حاضر نخواهد بود كه موضع خود را عوض كند مگر اينكه شما يا واقعاً با او جدي صحبت كنيد كه مطمئنا موضع خواهد گرفت و يا اينكه سعي كنيد به بعضي از امور او بي تفاوت باشيد. اگر از روز اول نقش تحمل كردن و ساختن را بازي نمي كرديد الان بعد از 10 سال خسته نمي شديد. اينبار سعي كنيد واقعاً با او بسازيد نه از روي ظاهر. كمي خودتان را در بعضي از كارهاي او كمتر مداخله دهيد تا كمتر برايتان آزاردهنده باشد. نقش فرزندانتان را در رابطه بينتان پر رنگ تر كنيد و سعي كنيد در ميان صحبتهايتان از حضور فرزندانتان هم استفاده كنيد و به خاطر آنها صحبتهايتان را به بيراهه و يا احيانا دعوا نكشيد.
    ديد خودتان را اگر عوض نكنيد زندگي مشترك كه هيچ، زنده بودنتان را هم مجبور خواهيد بود كه تحمل كنيد. بهتر است انگيزه هاي خود را براي خود،‌زندگي ،‌فرزندان و همسرتان بيشتر كنيد و افراد خانواده را هم به آن سو هدايت كنيد. به هر حال شما به عنوان زن خانه، مادر خانواده و يك فرد تحصيلكرده اجتماعي موظفيد كه مسير هدايت زندگيتان را بعهده بگيريد


 

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)
Powered by vBulletin® Version 4.2.5
Copyright © 1403 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.
طراحی ، تبدبل ، پشتیبانی شده توسط انجمنهای تخصصی و آموزشی ویبولتین فارسی
تاریخ این انجمن توسط مصطفی نکویی شمسی شده است.
Forum Modifications By Marco Mamdouh
اکنون ساعت 17:43 برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +4 می باشد.