چطوری ارتباطمو با دوستام صمیمی کنم!!

[parvaaz]

سلام به همگی

من از بچگی دختری خجالتی بودم از دوران راهنمایی هم خجالتی تر شدم من هیچ وقت دوستی نداشتم که باهاش برم کتابخونه درس بخونم خرید کنم بگم بخندم صمیمی باشیم تو مدرسه من نمیتونسم از بحثای مختلف حرف زنم مثلا شاید بچه ها در مورد پسرها میگفتن میخندیدن من حنی عادت شدنمو هم تا مدتها پنهان میکردم میگفتم نمیشم خلاصه دختر کم حرف و ساکتی بودم اگه هم دوسی داشتم در حدی یکی دوتا اونم ارتباطمون شاد نبود بگو بخند و شوخی نبود
الان وقتی نوجوان هارو میبینم باهم میان کتابخونه میگن میخندن حرف میزنن حسرت میکشم هنوزم من یه دوس ثابت ندارم شاید خیلیا منو بشناسن سلام بدن احوال پرسی کنن ولی دوستم نیسن احساس تنهایی میکنم دوستام در این حد بودن مثلا با یکی فقط باهم درد ودل میکردیم در مورد عشق و... با یکی درسی با یکی همینطوری دوس بودیم ولی همشون یکطرفه بود من بودم یادشون میکردم میرفتم سراغشون برا همین دیگه ارتباط یک طرفه رو هم قطع کردم یعنی من دیگه نرفتم سراغشون اونام پیداشون نشد..الانم دوسی دارم ولی هروقت میخواد بره بیرون بهم میگه بیا بریم منم بی چون و چرا میرم ولی من نمیتونم به دوسم بگم بیا بریم بیرون خجالتی ام !!

میتونم با کسی اشنا شم صمیمی شم ولی در اون اولین بار یا چندین بار که اتفاقی میبینم خلاصه میشه دیگه به دوسی نمیکشه مث مسافرای اتوبوس که کنار هم بشینن امکان داره صمیمی شن کلی حرف بزنن ولی پیاده شدن هرکی راه خودشو میره یادمه یکی از دوسام که همش از اطلاعات من استفاده میکرد هروقت مشکل کامیپوتری داشت می اومد سراغم یه بار میخواس یکی از درسا شو یادش بدم سرکارم گذاشت منو صبح زود کشوند کتابخونه نیومد کتابخونه دفعه های بعدی رو ندادم یه بار تو واتس پیغام داد سلام خوبی چطوری؟ شمارش تو اون خطم ذخیره نبود نشناختم عصبانی شد بعد برگش گف انگاری گدای دوستی!!!
من چیکار کنم بدون اینکه من به طرف بگم شماره بده یا درخواست دوستی بدم اونا باهام دوس شن ارتباط از طرف من نباشه که فکر کنن گدای دوسم !!
الان با یه دختری یه مدتیه تو کتابخونه آشنا شدم همون اخلاقایی رو داره که من میخوام دوسم داشته باشه تو درس خوندن جدیه ! کم حرف میزنه طوری درس میخونه هرکس بیاد تو اون اتاق مطالعه میشینه درس میخونه حرف نمیزنه حتی خود منم که انقد تنبلی میکردم برا درس اون تاثیر میذاره درس میخونم
الان اون شمارمو خواستو من دادم خواست چون نیاز داشت برا داداشش کتابای تجربی خواهرمو میخواد قراره ببرم بعد میخواد بعد کنکورش بعش اکسل یاد بدم برا همین -وقت کتابخونه هم که تموم شد باهم اومدیم بیرون بهم گف بریم پارچه فروشی نه نگفتم رفتم خرید کرد حتی میگف کتابمو یه لحظه نگه دار نه نمیگفتم نگه میداشتم ولی من انقد خجالتی ام اگه لازم میشد شالمو درست کنم نمیگفتم بیا کتابامو نگه دار من اصلا نمیتونسم ازش جداشم همینطوری میخواسم ارتباط داشته باشم کارش که تموم شد بهم گف کجا میری گفتم مگهدیگه خرید نداری گف نه تموم شد پیاده میرم خونه منم گفتم چون روزه ام میخوام با تاکسی برم ولی چون تنهام میخواسم با دختره برم دختره هم پیشنهاد داد حالا امروزو پیاده بیا باهاش پیاده رفتیم تا یه مسیری هرکسی خونه خودش!! ولی من خجالتی ام شاید خودم نتونم پیشنهاد بدم بیا باهم بریم یا من خرید داشته باشم بگم بیا من خرید کنم بعد!! میدونم این مث بقیه اشنایی ها موقته قطع میشه!!
من دوسی ندارم تنهام میخوام دوس فعالی مث این داشته باشم میخوام احساساتمو نشون بدم من تا الان تو زندگیم نتونسم خنده واقعی گریه واقعی همه چیو نشون بدم!!!

لطفا راهنماییم کنید خواهشا راهنمایی کنید مث بعضی از تاپیکام نباشه که کسی نمیاد سراغش من به این امید باز میکنم که راهنمایی بشم ممنون

[zzzz]

سلام پرواز
منم شخصیتم مثل تو بود خجالتی که حتی روم نمیشد برم درو باز کنم کم کم رفتم دانشگاه وارد اجتماع شدم بهترشدم
وقتی بهت میگه کتابامو نگه دار مگه بده؟یا مگه بده که اول تو ب دوستت شماره بدی؟ چون اینجوری فکرمیکنی منزوی شدی
البته یه چیزی بگم داشتن روابط اجتماعی قوی بیشتر به ذات طرف مربوطه مثلا مادر من از پدرم خیلی بیشتر اجتماعیه منم به پدرم رفتم کم رو اما مادرم تایجامیره باهرکی زود دوست میشه میریم اررایشگاه زودمیشینه باهمه حرف میزنه اما منو پدرم درونگراییم تو خودمونیم
تو توی خونه ارتباطت با خواهرات و مامان بابات چجوریه؟ ارتباط

[fkh4466]

سلام عزیزم.منم مثل تو درونگرا بودم.خیلییییی.یعنی دوره نوجوونی میرفتیم مهمونی صدا از دیوار در میومد از من نههههه.دخترخاله هام همه پی آرایش و رقص و شادی من نه!!!
همیشه دورم البته پر از دوست بوداااا.میدونی چرا؟چون باهوشترین شاگرد کلاس بودم و عشقم این بود به بچه ها درس بدم و البته ما خونمون دو طبقه بود که یه طبقش دست من بود واسه پذیرایی و درس دادن به دوستام که هم واسه خودم مرور درسها بود هم واسه اونا پیشرفت درسی و البته برای بعضیاشون به اسم من از خونه در اومدنو جیییییم زدن!!!
اما به قول خودت هیچکدوم پایدار نبود.تا اینکه سعی کردم روابطمو عوض کنم
سعی کردم بفهمم صمیمیت یعنی چی
واسه این کار از کسانی که از خودم پایین تر میدونستمشون یه ذره شروع کردم.چون احساس کردم اگه جلوی اونها من واااااقعیم باشم چیزی رو از دست نمیدم عوضش برووووز احساساتمو یاد میگیرم.یاد میگیرم نظرمو بریزم بیرون.گریمو خندمو تشویقمو انتقادمو.همین کارم کردم.هم مهربونیمو ریختم بیرون هم کاراشونو کردم هم کارامو انداختم گردنشون.انگار صد ساله میشناسمشون.اگه میگفت دستم درد میکنه جلوش واسش غصه میخوردم.اگه جوک میگفت با هم میخندیدیم.البته همیشه منتظر اونا نمیشدم.اگه مثلا یه ماشین خوشگل یا لباس یا یه آدم تو خیابون جالب بود منم نظرمو برووووز میدادم.نظر اونارو میخواستم.کلا راحت بودم.این حریفهای تمرینی!!!باعث شدند اعتماد بنفسم بره بالاااا و اینکه اگه من چیزیو در خودم خفه نکنم و خووود خودم باشم چه قدر محبوبترم.اگه از چیزایی که دارم ،چیزایی که میخوام داشته باشم ،چیزایی که دوست دارم، و همه چیم ،بتونم راحت حرف بزنم.اگه بتونم به مرور گوش شنوای دردو دلهای دوستام باشمو نقاط مشترکمو باهاشون پیدا کنم و گاهی حتی تکیه گاهشون باشم چه قدر سراغمو میگیرن
حتی اگه ایده های جالب داشته باشم.مثلا چهار تا کافی شاپ و رستوران خوب محلو بشناسم و بعد از خریدام بگم دوستم جونم اینجا فلان کافی شاپش خوبه بابا ایییینهمه راهمون بردی بیا بریم یه چیز بزنیم به تن!!!حالا مهمونمونم نکن اقلا دو دقه بزار بشینیم!!!با خنده و شوخی و کلی بخندیم و خوش باشیم.یعنی ایده از خودت باشه
یا وسط خریدای اونا نظر بده براشون تا بتونن همیشه رو سلیقت حساب کنن.با اعتماد به نفس.اصلا مثلا میخواید کیف بخرید.وسطش یه روسری خوشگل میبینی!اصلا تو خودت نریز.بروز بده چیزیو که فکر میکنی.بگوووو وااااای دختر این شال چه قشنگه.میخو اااامش
مطالعتو بیشتر کن تا حرف واسه گفتن داشته باشی نظر واسه راهنمایی داشته باشی و خودت بشی یه پایه و ستون برای بقیه
از دوستای کوچکتر شروع کن تا راه بیفتی
چارش اعتماد به نفس بالا بردن معلومات و بروز احساسات و قبول داشتن خودت هست تا بقیه هم قبولت داشته باشن
نتیجش واسه من این شد که یه عروسی کوچولو گرفتم با صدو پنجاه تا مهمان از طرف من و صدو متجاه تا از طرف داماد.که چون من فامیلام کم هستن صد تا دوست!!!به جای سه چهار تا دوست معمول از طرف من توی مراسمم کنارم بودن و حالا که فاصله دوری از شهرم دارم رانندگی میکنن و میان که فقط کنارم باشن!!!