چرا اختلاف قد زیاد اینقدر بابا شده و چطور این مسئله رو از ذهنم دور کنم و... ؟؟؟؟؟؟؟

[setare sorbi]

سلام
من 164 هستم و کسی که تصمیم دارم جدی روش فکر کنم 174
مسئله اینه که همه چی داره... اخلاق و سواد و کارو و خانواده و حس مسئولیت پذیری و غیرت متعارف و چهره خوووب و تیپ خوب و احترام و پشتکارو هدف و آرامش و امیدواری و خانواده دوستی ...
البته عیوبی هم هست مثل زودرنجی و توقع بالا در درک کردن از من که تو این دوسال ارتباط تقریبا حل شده، و اینکه بشدت درگیر کارو درس میکنه خودشو و اهدافی فراتر از بقیه داره که درکش اوایل برام سخت بود
مسئله اینجاست در حال حاضر موصوع اختلاف قد ما برام یه مشغولیت ذهنی شدید شده... همش فکر میکنم خوبه؟ تو خیابون راه میرم با هر انسانی که از کنارم رد میشه مقایسه میکنم که ازون بلندتره یا کوتاهتره یا.... این افکار حدود 5ماهی هست تو ذهنمه و دارم بشدت در برابرش وا میستم چون اصلا از ملاکای من تو ازدواج نبود که طرفم خیلیییی بلند باشه
مسئله اینجاست الان همه درباره این موضع حرف میزنن... دوستام که ازدواج کردن قد شوهراشونو به رخ هم میکشن... مجردا هم دنبال قد بلندن و جالبه حتی 180 هم قبول ندارن..
خیلی بده این فکر... نمیخوام روش بمونم ولی چطور از ذهنم بیرونش کنم... چطور تمام خوبیها رو ببینم... چطور مواظب باشم کسی رو که نسبی شناختمو و فقط تحقیق و تایید خانوادمو نیاز دارم براش با این چیزا از دست ندمو و بتونم حفظش کنم...
اونقدر افکارم شدیده که اصلا تازگیا نمیخوام ببینمش... میترسم بیاد ببینمش و یه عیبی روش بذارم و نخوام
دیشب رفتم تو سایت ها و خوندم که همه 20س به بالا میخواستن... نمیگم بده ولی آیا معقوله...
لازه بازم بگم من اصلا با چهرش و تیپش مشکلی ندارم... ولی گاهی حس میکنم از من کوچولوتره با اینکه ماشاالله 90 کیلو هم هس و من 65
چکار کنم... در ضمن ما باید برای هر اقدامی تا پایان امسال صبر کنیم چن بشدت مسایل کاری و درسی دارن و با شرایطی که خودم میبینم اصلا اصراری نمیکنم زودتر بشه
از پسرای قد بلندم که میبینم بیشتر احساس میکنم یه تمایل جنسی ایجاد میشه تا حسی..
در ضمن رابطه ما اونطوری قربون صدقه ای و نازکشی و هرروز دوستت دارم گفتن نیس و یه رابطه معمول هست ... وابستگی واقعا کمه بینمون
این افکار باعث داره میشه که خیی کسل و سرد بشم و گاهی اصلا حوصه حتی حرف زدنم ندارم باهاش... چیکار کنم ؟
در ضمن خالم و تمام دوستانم ک از موضوع ما کاملا خبر دارن قبولش دارن و مارو کنار هم میبینن خیلی با اشتیاق میگن که واقا از همه لحاظ در ظاهربهم میاید..
ولی من..

[sasha]

سلام عزيزم
اختلاف قد زياد بابا شده؟ خدا خيرت بده كلى خنديدم. فكر كنم اصطلاح جديد جوونانه هست :)))
خب شما ١٦٤ سانتى و خودت يه دختر متوسط القامت، ايشون هم يه پسر متوسط القامته و ده سانت از شما بلندتره، اگر من نوعى شما دو نفر رو كنار هم ببينم ميگم كه به هم مى آييد
باور كن خوشبختى به اين چيزها نيست، و حتى اون جاذبه ى جنسى هم به قد و هيكل نيست، درسته كه پسرهاى قد بلند اعتماد به نفس خيلى بيشترى از خودشون نشون ميدن و توى برخوردهاى اول جذاب تر به نظر ميان، اما واقعيت اينه كه براى ازدواج روح دو نفر بايد مكمل همديگه باشه تا ظاهرشون
اينهارو دخترى داره بهت ميگه كه خودش خداى ايرادگيرى از قيافه و ظاهر و تيپ و كلاس مردم بوده، ولى الان طرز فكرش كن فيكون شده، زن و شوهرهايى رو ميشناسم كه حتى يكيشون معلول جسمى و حركتى شده، ولى هنوز دلشون با همه و زن و شوهرهايى رو ميشناسم كه ظاهر و استيلشون حسادت همه رو بر مى انگيخته و الان كارشون به دادگاه كشيده
دخترهاى ظاهربين و تو خالى كه حرف مفت مى زنن و يه روز دنبال چشم رنگى هستند و يه روز قد بلند و يه روز ماشين آخرين مدل، يه روز خلبان ميخوان و يه روز تاجر متاسفانه اين روزها زياد شده، تو سعى كن مثل اونها نباشى، باور كن اگر الان بگن مده كه دختر يه سر و گردن از پسر بلندتر باشه همه اينها كه ميگن بيست سانت بلندتر ميخوايم ميرن سراغ قد صد و پنجاه

[setare sorbi]

میدونم... ولی نمیتونم فکرمو آروم کنم... از صبح تا شب به خودم تلقین مثبت مینم ولی تمام وجودم ترس شده... همش میترسم کم بیارم یوقت ...
تنها اوقاتی که باهاش صحبت میکنم مطمئنم میتونم و میخوام که بتونم که کلا 20 دقیقه در روز میشه
من خیلی آرمان گرا هستم و این آقا همه چیزایی که مد نظرم بود رو داشت ولی یهو این فکرا هجوم آوردن تو سرم و از دستم خارج شد... دوستش دارم ولی از ترسم گاهی فکر میکنم بگذرم یا یطوری تموم شه بهتره با اینکه مطمئنم اگر خدایی نکرده چنین اتفاقی بیفته خیلییییی عالی گیرم بیاد یه آدم، میشه کسی با اخلاقیات و درک ایشون...
تو شهری هم که ما زندگی میکنیم کلا همه ظاهربینن و عاشق رسیدن به خودشون...پسراش بدون استثنا باشگاه میرن و دختراش مدام در حال خرید...
دلم میخواد برم ناکجا آباد...
جایی که فکر نباشه ... این افکار منفی نباشه.... چرا باید آدم ظاهربینی باشم ... خودم از خودم خستم

[افسونگر]

تو خیابون راه میرم با هر انسانی که از کنارم رد میشه مقایسه میکنم!
کسی رو که نسبی شناختمو و فقط تحقیق و تایید خانوادمو نیاز دارم!
دیشب رفتم تو سایت ها و خوندم که همه 20س به بالا میخواستن!
از پسرای قد بلندم که میبینم بیشتر احساس میکنم یه تمایل جنسی ایجاد میشه تا حسی!
در ضمن خالم و تمام دوستانم ک از موضوع ما کاملا خبر دارن قبولش دارن!

------------------------
ببخشید منظورتون از 20س به بالا چیه؟؟؟یه چیزی فکر می کنم اما شما توضیح بدید....
رابطه دو ساله شما یه رابطه دوستیه که فقط خالتون خبر دارن...شما اگه قصد ازدواج دارید باید رابطتون رو به خانواده اعلام کنید..رابطه های پنهانی هیچ نتیجه ای نداره چه بسا که با برملا شدن خانواده شما موضع منفی بگیرن یا حتی اگر خوب توی سایت ها بگردید می بینید که برخی آقایون به راحتی جا زدند و با کس دیگه ای ازدواج کردند.چون هیچ تعهدی نبوده....
شما دو سال ارتباط داشتید و حالا منتظرید خانوادتون تحقیق کنن!!
آرمان های ازدواج شما خیلی سطحی هستن..به نظرم تا پخته تر نشدید اصلا ازدواج نکنید....
من خیلی مسائل رو از یادداشتهاتون برداشت می کنم ولی منتظرم خودتون بیشتر از عمق رابطتون بگید..تا چه مرحله ای رابطه دارید؟

[tanin-91]

ببخشید منظورتون از 20س به بالا چیه؟؟؟یه چیزی فکر می کنم اما شما توضیح بدید....

فکر کنم منظورشون اختلاف قد 20 سانتی متر به بالا هست:)

[طلوع زیبا]

سلام
به نظر من فقط خودتون هستین که باید کنار بیایید اگر براتون آزار دهنست و اگر حرفای مردم و دوستاتون براتون اهمیت داره و خیلی چیزای دیگه به فکر چاره باشید.

من راه حلی ندارم فقط تجربه شخصیمو میگم


من 160 سانت قدمه شوهرم 195 سانت قدشه.
شوهرم از این بابت راضی هستش چون من سرمو بالا میگیرم نگاش میکنم میفهمم احساس خوبی بهش دست میده و این مساله اقتدار یک مرد رو میتونه افزایش بده. و زن ها هم که احساس حمایت شدن رو دارن.
اما برای من احساس بدی داشت. حتی توی بیرون رفتن که بگن زنش قدش کوتاهه. چون خودم به تنهایی این حسو به دیگران منتقل نمیکنم. کنار یه فرد قد بلند نشون میده.
من فقط دو سه ماهه اول ازدواج ناراضی بودم اما تونستم کنار بیام.چون بهم میگفت جوجو ناراحت میشدم و واقعا بهم بر میخورد


قبل از ازدواج حتی مطرح کردم اطرافیان میگفتن مرده قد بلند خوبه و به خودشم گفتم ما تفاوت قدیمون 35 سانته اما فقط گفت من کجا قدم بلنده.
وقتی کنارش بودم احساس بدی داشتم که چقدر من کوتاهم. برای بوس کردنشم گاهی اوقات میپرم یا روی پنجه های پام وامیستم نمیرسم
حتی تفاوت قدی روی روابط جنسیمون تاثیر گزار بود اگر تفاوت قدی کم بود من بیشتر لذت میبردم اما شوهرم براش مساله ای نیست. من با یه مرده قد کوتاه اگر ازدواج میکردم خیلی بیشتر راضی تر بودم.
این خودتون هستین که ببینین فاکتور قد و ظاهر چقدر براتون اهمیت داره و جز اولویت های اولتونه یانه. و باید با خودتون حلش کنید که فردا روزی سر مساله ای و مشکلی براتون پیش اومد نگید ای بابا قد هم که نداشتی من باهات ازدواج کردم . باید از همه لحاظ مورد پسندت باشه.
من یکیو میشناسم تقاوت قدیش با شوهرش10-12 سانته و چون نمیتونه کفش پاشنه بلند پاش بکنه ناراحته
اگر این مسائل اهمیتی نداره و توی موارد دیگه از جمله اخلاق تحصیلات خانواده شغل ... مناسب هستن میتونین فاکتور قد رو چشم پوشی کنید.
به نظر من تفاوت قدیتون مناسبه , زیاد خودتونو حساس نکنید

[بانوى مهر]

ده سانتی متر اختلاف قد دارید خوبه که!!
زیادی حساسیت به خرج نده...ببین من از همسرم چند سانتی بلندترم اوایل منم حساس شده بودم ولی کم کم واسم عادی شد و حالا اصلا مهم نیست...
به نظرم خوبه قدتون حساس نباش...اگر مورد مناسبی هست و همه جوره اوکی هست به قدش توجه نکن هر چند قدش خوبه

- - - Updated - - -

یه چیز دیگه بگم عزیزم از همین حالا حرف مردم واست مهمه !! بدون زندگیت داغون می شه گلم...به حرف مردم چکار داری بگذار هر چی می خواند بگند تا آخر که تو زندگی شما نیستند

[دوچمدان_سیزده_کیلویی]

من 164 هستم و کسی که تصمیم دارم جدی روش فکر کنم 174
مسئله اینه که همه چی داره... اخلاق و سواد و کارو و خانواده و حس مسئولیت پذیری و غیرت متعارف و چهره خوووب و تیپ خوب و احترام و پشتکارو هدف و آرامش و امیدواری و خانواده دوستی ...

والا زشته این چه وضعیتی هستش!!!!!
من نه قدم بلنده نه تیپ و ظاهر مناسبی دارم باید بریم بمیرم
بخدا زشته والا زشته والا زشته این حرفا ادم می شنوه خیلی دلش میگیره از زندگی گناه ماها که ظاهر یا خانواده خودمون خودمون!!! انتخاب نکردیم چی هستش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[2pashimoon]

تو دقیقا آینه ی 5 سال پیش من هستی یعنی درست اول عقد من ، تور رو خدا از فکر این ازدواج بیا بیرون. من حال تو رو دارم با این تفاوت که دیگه راه برگشتی ندارم چون 6 ماهه عروسی کردم . هر روز تنم میلرزه کسی در مورد قد بلند حرف نزنه که من خجالت بکشم. هر کی رو می بینم قد بلند داره حسرت می خورم. همش چشمم دنبال بقیه س. رابطه م با شوهرم معمولیه . البته اولش عاشق بودیم. هر لحظه دارم دیوونه می شم. حتی یک درصد تردید نکن. پسر باید قد بلند باشه حتی اگه زنش قد کوتاه باشه . از جایی رفتن باهاش بدم میاد. البته که آدم خوبیه ولی خوبیش به چشم نمیاد چون یه فاکتور مهم رو نداره. دخترای فامیلمون برام کلاس می زارن. من آدم بی سواد و بیشعوری نیستم ولی من فقط حالتو می فهمم.

[setare sorbi]

ممنونم از جوابایی که دادید....
بله من منظورم 20 س اختلاف قد بود...
واقعیتش این مسئله در دوره های زمانی بشدت منو درگیر میکنه ولی وقتیاز متاهلین میپرسم همه میگن که بعد ازدواج کاملا عادی میشه و بچشم نمیاد... واقعا قبول دارم که برخی خانما با قد شوهراشون توی جمع فخر میفروشن... توی جمع فامیل و دوستای خودمم هستن آدمای اینچنینی...
ولی خیلی خصوصیات مثبت دارن... اینکه میگم فقط مونده خانوادم تحقیق کنن یعنی ما عاشق و معشوق بازی در نمیاریم که بگید چشمامون هیچیو نبینه و فلان و فلان... تایید خانواده برامون مهمه... ولی من با شناخت از معیارهای خانوادم مشکلی در زمان معرفی ایشون نمیبینم...
درسته سنم 29 شده ولی فکر میکنم می ارزه این فرصت چند ماهه رو بهشون بدم ولی بازم این تو این زمان گفته میشه و نمیدونم و فردا و فرداها چی میشه... و این ترس کشندست...
پاشنه بلند کلا من نمیپوشم و همیشه از بچگی با اسپرت بودم و پاشنه کفش مهمونی من هم نهایتا 5 س اندازشه...
نمیدونم چرا همش ذهنم دنبال عیب میگرده تو این آدم... همش میگم یعنی این بهترینه بای من... یعنی تا آآآآآآخرررر عمرررر مناسب منه... یعنی یعنی و زاران حرف...
همه میگن اخلاقو بچسب و این فکرارو ول کن... افکار منفی گاهی اونقدر به ذهنم هجوم میارن که سردردهای شدید میگیرمو با قرص مسکن و قرص خواب میخوابم...
افکاری که از گفتنشونم میترسم و خجالت میکشم....
ولی ترس هست... خوبی های فراوونم هست... خسته م ازین کشاکش
درضمن من واقعا تا حالا خاستگار قد بلند نداشتم واقعا و همه در همین حد و شاید تا همقد منم بودن... ولی با این وجود با دوتاشون جلسات رو ادامه دادم ولی بنا به دلایلی به نتیجه نرسید و من از اینجا میگم این مسئله اصلا تو ملاکای من نبود...
البت که همه تیپ و قد عالی رو دوس دارن ولی من خصوصیات خاصی رو میپسندیدم ولی الان قاطی کردم و نمیدونم این منم یا اون من بودم...
منم فکر میکنم کلا ازدواج نکنم تا چندسال تا افکارم درست شن ولی بازم حس میکنم دیر میشه... اومدیمو اون شاهزاده هیچوقت وارد زندگی من نشد.. چه کسی تضمین میده صبر کنی میاد...
هر حرف منفی از زندگی و کردار دیگران میشنوم فورا میگم نکنه منم این کارو تو زندگیم بکنم یا فلان بشه و ... و چندوقت ذهنم مشغول و حالم بد میشه ولی باز اطرافیانم تشویقم میکنن که صبر کن و که بعدها به این افکار میخندی.... امیدوارم خودمو پیدا کنم...
از لحاظ معنوی هم ضعیف شدم و دیگه جز نماز هیچی و هیچی... از اینی که هستم خستم.... دلم میخواست کسی بودم که نیستم...