آرامشی که خیلیا انتظارشو میکشن

[bahhar]

سلام به همه دوستان
من تازه واردم. البته قبلا اومده بودم به خاطر مشکلاتی که داشتم.مربوط به چند سال پیشه.
الان دوباره اومدم. ولی این بار دیگه به خاطر مشکلی نیست اومدم یکم از زندگی که داشتم و دارم بگم. شاید یکی مثل من باشه به مشکلات الانش فکر نکنه
من سی و دو ساله هستم. کارشناسی ارشد
خیلی مشکلات تو زندگیم داشتم. خیلی زیاد که شاید هر کسی نتونه تحمل کنه. بیشتر مربوط به خانواده.
نمیتونستم با مشکلاتم کنار بیام و با شرایط زندگیم. جدا از همه این شرایط هیچ وقت هم خواستگار نداشتم چون فکر میکردم یکی از راههای فرار از زندگیم ازدواجه که البته اشتباه فکر میکردم
از نظر اخلاقی همه میگفتن یه دختر خیلی خوش اخلاقی هستی. از نظر ظاهری هم معمولی ولی کسی سمتم نمیومد.
خیلی دنبال علتش بودم
منم مثل خیلیا که اینجا میان و میگن خواستگار نداریم تا نزدیک سی سالگی حتی یه نفر هم خواستگاریم نیومد. خودم هم اینقدر شرایط خودم رو بد میدونستم که فکر میکردم نمیتونم سمت کسی برم.
تا چند سال پیش که دیدم دیگه نزدیک سی سالم شده و باید یه کاری کنم.
اومدم اینجا و البته مشاور حضوری
همه یه راهنمایی میکردن. اول خودتو قبول کن و با شرایطت کنار بیا
قرار نیست شرایطت نقطه ضعفت باشه. نقاط قوتت رو بشناس
خیلی سخت بود برام پذیرشش . خیلی سخت
ولی هیچ وقت امیدم رو از دست ندادم.
همیشه به خدا گله میکردم که چرا من نباید مثل خیلیای دیگه باشم. ولی همیشه یه چیزی بهم میگفت صبر داشته باش درست میشه. شاید خدا برات تقدیری انتخاب کرده که خودت خبر نداری
شاید باید این دوران رو سپری کنی
الان حرفای خیلیا رو میخونم مثل خودم هستن. منم یه روزی گله میکردم و دوست داشتم شرایط عوض بشه که الان دارم این حرفا رو میزنم
کم کم سعی کردم خودم رو بپذیرم البته یه درصد کمی موفق شدم ولی همون انگار کافی بود
سعی کردم غرور خودمو کنار بذارم و تصمیم درست بگیرم.
همون موقع با پسری آشنا شدم.
چون تجربه خاصی نداشتم اصلا نمیدونستم باید چکار کنم. ولی سعی میکردم کار درست رو انجام بدم.
از همه مشکلات زندگیم از اول براش نگفتم که فکر کنه خیلی آدم ضعیفی هستم ولی مخفی کاری هم نکردم. از همه مسایل زندگیم تو جریان آشناییمون خبر دار شد.
همه بهم میگفتن اگه کسی واقعا تو رو دوست داشته باشه مشکلاتت رو هم قبول میکنه
من میگفتم این حرفا همش امید الکیه. هیچکس راحت مشکلات تو رو قبول نمیکنه
ولی اینطور نبود. اون همه مشکلاتی که من برای خودم یه کوه کرده بودم از نظرش مسایل کوچیک و پیش پا افتاده ای بود.
بعد چند ماه به خودم اومدم دیدم قضیمون جدی شده و اون از همه زندگیم خبر داره و ازم میخواد که قرار بزاره با خونوادش بیان خواستگاری و ما ازدواج کردیم
تنها پسری که وارد زندگیم شد تبدیل شد به همسرم. اونم یه همسر فوق العاده الان یه سال و خورده ای ازدواج کردیم و من واقعا در کنارش آرامش دارم. بعضی وقتا فکر میکنم نکنه خوابم ولی اینطور نیست من بالاخره به اون آرامشی که دنبالش بودم رسیدم
الان که به گذشتم نگاه میکنم میبینم هیچ وقت نیست که خدا تو زندگیم نباشه
یه وقتی فکر کنیم شاید این خود ما باشیم که اینقدر زندگی رو به خودمون سخت میگیریم
نمیگم الان هیچ مشکلی ندارم نه بالاخره به خاطر شرایط و اطرافیان و یا حتی خودمون مشکلات کوچیک هست ولی دیگه مهم نیستن
اینا رو گفتم که شاید به یکی که تو شرایط قبلی من هست امید بدم
شاید هم خیلیاتون بگین الان زندگیش آرامش داره نمیفهمه ما چی میگیم ولی اصلا اینطور نیست
من تمام گذشتم لحظه به لحظه جلوی چشمام هست
ولی در مقابل آینده ای که قرار بود بیاد دیگه اهمیت نداره
ببخشید که سرتون رو درد آوردم
موفق باشین

[اقای نجار]

سلام بهار خانم چقدر کار خوبی کردی که این پستو گذاشتی. اینجا همه برای بیان مشکلاتشون میان و وقتی که مشکلشون حل میشه دیگه حرفی نمیزنن اینه که ادم فکر میکنه دنیا همش غم و درده
وقتی دوستانی مثل شما میانو میگن که به سادگی از این مشکلات رد شدنو الان خوشبختن باعث میشه ادم امیدوار بشه
ای کاش همه اینکارو ببکنیم بعد از اینکه مشکلمون حل شد بیایم به بقیه یاد اوری کنیم که چه روزای سختی داشتیمو الان چقدر خوشبختیم.
موفق باشید

[shivaram]

سلام. من خیلی از خوندن پستت خوشحال شدم. ممنون. بهت تبریک میگم.
اما یه خواهش؟
میشه اگه اشکال نداره بگی اون پسر چه جوری آشنا شدین با هم؟ منظورم اینه که خودش اومد و اتفاقی اشنا شدین یا این که تو برای پیدا کردن همسرت همه جا سرک میکشیدی و خودت میرفتی جلو با پسرها اشنا شی و با این اقا هم این طوری اشنا شدی؟
سوتفاهم نشه ها. فقط دارم میپرسم چون من خودم مثل تعریف دومم که البته به توصیه دوستان همدردی کمش کردم. میخوام ببینم که این قسمت و اینا که میگن واقعا وجود داره یا این که ادم باید خودش چیزی که میخواد رو بره بدست بیاره؟ مثلا با پا پیش گذاشتن واسه اشنایی با پسرها یا سایت های همسریابی.
ممنون

[مهرااد]

سلام بهار جان. خوشحالم از آرامشت و خوشبختیت عزیز. فقط یک سوال واسم ایجاد شد


اگر هنوز مجرد بودی باز حس خوشبختی داشتی؟ اگر خدای ناکرده همسرت اونی که می خواستی نبود بازهم خوشبخت بودی؟


با تمام احترامی که برای حست قایلم و تمام ارزویی که برای تداومش دارم


خواستم بگم که آرامشی که خیلیها آرزوش رو دارند از جنس این آرامش نیست عزیز.


خیلیها در طوفان آرامند. من آرزومند این آرامشم.

خیلیها خیلی چیزها ندارند اما هنووز خوشبختند. من آرزومند این نوع خوشبختیها و دیدگاهها هستم. تاپیکتون زیبا بود و اموزنده مخصوصا توصیه به صبرش اما عنوانش رو دوست نداشتم

همون حرف تکراری :

غلام همت آنم که....


آرزومند خوشبختی همیشگی شما


من

[e.v]

سلام
خیلی این پست من رو خوشحال کرد
شنیدن داستان شفای یک شخص بسیار تسلی بخش و شیرینه
امیدوارم همگیمون تو زندگی سربلند و موفق باشیم

[mina-mina]

خدارو صد هزار بار شکــــــــــــــــــر .
دعا میکنم من و شما همه به این آرامش برسیم.
آرامشت پایدار

[love less]

آرامشی که خیلیها آرزوش رو دارند از جنس این آرامش نیست عزیز.

خیلیها در طوفان آرامند. من آرزومند این آرامشم.

خیلیها خیلی چیزها ندارند اما هنووز خوشبختند. من آرزومند این نوع خوشبختیها و دیدگاهها هستم.

همون حرف تکراری :

غلام همت آنم که....

حتی نمیدانم چگونه تشکر کنم.
عبارت مناسب به خاطر نمی اورم.
به خاطر که هیچ ، مطمئنم هیچگاه نیاموخته ام در این حد که به خاطر بیاورم.

[bahhar]

سلام به همه دوستان
مرسی از همه بابت پیامهاتون. خیلی خوشحالم کردین.
shivaram عزیز من و همسرم محل کار با هم آشنا شدیم و پیشنهاد از سمت من نبود. البته نمیگم خودم هم هیچ کاری نکردم. به اطرافیان که مورد اعتمادم بودن هم گفته بودم و حتی عضو بعضی سایتها هم شدم ولی چون نتونستم به کسی اعتماد کنم بیخیال شدم.
مهرااد عزیز مرسی از پیغامت ولی من هم نگفتم که همه آرزوی رسیدن به آرامش نوع من رو دارن گفتم خیلیا و قصدم جسارت به شما و کسانی که مثل شما هستن هم نبود. البته من هم آرامشی که شما فرمودین رو آرزو داشته و دارم ولی اول هم گفتم من هنوز به خیلی چیزایی که از خودم میخوام نرسیدم. من نگفتم الان مشکلاتی ندارم. نه
حتی تو رسیدن به این آرامش هم از خیلی چیزا گذشتم. والان هم خیلی چیزها ندارم
وحتی نگفتم این آرامشی که دارم فقط و فقط به خاطر وجود همسرم هست.
من این آرامش رو بیشتر به این خاطر دارم که الان بیشتر از همیشه باور کردم که خدا تو زندگیم همیشه بوده ولی من خیلی وقتا یادم میرفت
بعد من این مطلب رو به خاطر یه عده دیگه هم گذاشتم که نگران این هستن که شاید قسمتی تو زندگی نداشته باشن
بازم ممنونم
موفق باشین

[باران آرام]

الهی صد هزار بار شکر

[عاطی گلی]

سلام عالی بود بهار خانم .منم میخوام تجربه خودم رو بگم
راستش من الان 24 سالمه ازدواج کردم حدود دو ماهی از ازدواجم میگذره
قبلا خواستگار زیاد داشتم ولی وقتی میدیدنم میرفتن پشت سرشونم نگاه نمیکردن از نظر ظاهر عالی نبودم ولی زشتم نبودم قد و قیافم متوسط بود .
راستش خیلی تجربه بدیه که جلو خانوادت و برادرات موقعه خواستگار اومدن خودتو مرتب میکنی بعد قبولت نمیکنن و میرن احساس حقارت میکردم دوست داشتم از خجالت بمیرم نه میشد خودمو از خانوادم پنهون کنم و نه نگاشون کنم اخه من از سن 18 سالگی خواستگار داشتم و یک نامزدی ناموفق(که خودم به دلیل دروغاش پس زدم). فاکتور از اون خواستگار که شد نامزد ناموفق همه منو نمیپسندیدن.
منم خیلی به خدا گله میکردم که اصلا چرا خواستگار واسم میاد.ای داد بی داد دوباره روزا تلخم یاداوری شد
بگذریم الان با شوهرم خوشبختم و فهمیدم اگه هر کدوم از خواستگارام شوهرم میشد این خوشبختی رو نداشتم
به نظرم هر چی بیشتر سختی میکشی سرانجام بهتری داری